Beste, Het is alweer meer dan 2 jaar geleden dat je mij had aangereden. Je hebt me verteld dat het niet express is gebeurd maar nog steeds kan ik niet begrijpen dat jij zo lomp hebt gereden. Inmiddels heb jij je straf daarvoor gehad maar ik zit nog steeds met mijn dagelijkse straf. Mijn leven is compleet veranderd. Van een actieve jonge moeder van inmiddels 25, ben ik veranderd in een moeder die zich vaak bejaard voelt. Dagelijks heb ik pijn, ben ik heel snel moe en kan ik de kindjes niet de moeder geven die ik graag had willen zijn. Even met ze naar de speeltuin is voor mij al een hele opgaaf en daarna moet ik echt rusten. Vandaag kwam dat besef weer, op een goede dag, toen ik tegen mijn man zei: ik ga wel alleen met de kindjes naar de binnen speeltuin. Ik was 5 minuten binnen en alle gillende kinder stemmen kwamen als een bom binnen. Mijn dochter was enorm teleurgesteld toen ik na een uur zei dat we moesten gaan. En weet je waarom? Dat gegil van die kinderen komt zo hard aan dat ik er enorme hoofdpijn van krijg waardoor ik weer sneller vermoeid raak, en weg was mijn goede dag, maar ook ik wil mijn kindjes bieden wat een normale moeder ze zou moeten bieden en dan kies ik ervoor om daarna extra klachten te hebben. Mijn man merkt ook dat ik anders ben geworden, hij noemt me "opvliegerig" en zegt dat ik zo ontzettend ben veranderd sinds het ongeluk. Maar kan je je voorstellen dat als je dagelijks pijn hebt je daar ook niet gezelliger van wordt? Daarnaast baalt hij ook enorm van het feit dat het huis regelmatig op zijn kop staat en weet je waarom dat zo is? Omdat ik het niet meer kan allemaal en dan heb ik wel wat hulp van familie maar misschien kan je je wel voorstellen dat ik me na 2 jaar bezwaard voelt om steeds een beroep te doen op anderen! Even stofzuigen is voor mij al zwaar en resulteert in meer pijn en rust die ik moet nemen. Op mijn werk ben ik aan het vechten tegen mijn klachten, ik wil zo graag mijn werk uitvoeren maar iedere keer weer merk ik dat het eigenlijk niet gaat. Maar ja wat moet je als iedereen tegen je zegt dat je het gewoon allemaal moet kunnen en dat je anders je uren maar naar beneden moet zetten? En dat is heel frustrerend.. Na verschillende bezoeken aan diverse artsen, een revalidatie traject van een aantal maanden en verschillende fysiotherapie behandelingen weet ik inmiddels dat het echt zo is: niemand kan wat voor me betekenen het is "ermee leren leven" en "hopen dat het toch nog wat beter gaat worden". En dan natuurlijk ook nog dat letselschade traject wat loopt. Ik wordt daarin begeleid door een goede letselschade advocaat maar de tegenpartij is niet zo snel of wil dingen niet erkennen? Ik weet het niet. In ieder geval doen ze wel erg hun best om alles te ontkennen en te beweren dat er "niks met haar aan de hand is" nou ik kan je 1 ding zeggen: was dat maar zo! Kon ik maar zeggen: Nee hoor er is niks met me aan de hand. Dan kon ik weer doen wat ik wilde, barstte ik van de energie en had ik niet het gevoel dat ik mijn kinderen niet alles kon geven wat ik zou willen. Maar zoals door de medici gezegd: Ik moet het accepteren! En dat ga ik nu ook doen. Ik ben geen echte prater maar door dingen op te schrijven kan ik dingen een plaatsje geven en helpt het mij met het verwerken. Ik hoop dat straks als alles achter de rug is met letselschades etc ik echt alles een plek kan geven en alles achter me kan laten zonder steeds te moeten bewijzen dat ik wel degelijk klachten heb. Zoals je leest is dit voor mij een lange strijd en ik ben er nog niet. Misschien heb ik wel levenslang? Wie zal het zeggen.. Maar ik ga het nu achter me laten en vooruit kijken en hopen dat ik in de toekomst, net zoals jij, weer gewoon verder kan gaan met mijn leven.... Ik heb een beetje een baaldag... Toch weer veel last van mijn nek enz en ik wilde even mijn gevoelens uitten. Ik heb een brief geschreven naar degene die mij aan heeft gereden, ik ga hem niet sturen dat vind ik niet fair want ik denk niet dat hij het express heeft gedaan maar ik moest gewoon even mijn gevoelens kwijt om niet thuis extra te hoeven mopperen... Ik ben hard op weg om het een plaatsje te geven en nu ik bij de neuroloog ben geweest en weet dat er echt niks meer te doen is is het voor mij ook makkelijker het te accepteren! Ik heb ook een speciale armband en magneethart wat me helpt om de klachten te doen verminderen maar ja op dagen dat ik weer teveel heb gedaan is het dan toch weer even ruk gewoon omdat ik dan weer over mijn grens ben gegaan... Sorry voor dit klaagzang maar wist niet waar ik het anders neer moest zetten.. Ik kan het naar mijn letselschade advocaat sturen maar weet niet in hoevverre dat verstandig is?
Ik vind het erg voor je wat je is overkomen en dat je daar nu nog zoveel verdriet en last van hebt. Ik hoop dat je klachten/pijn gaan afnemen en je meer kan gaan genieten van je gezin. Heel veel succes met alles en knuffel voor jou!
Dit is zeker niet makkelijk voor je!! Advies kan ik je niet geven. Alleen wens ik je sterkte met het accepteren en ermee leren leven! Dat is een heel proces!
Ik vind dit heel erg voor je!! Je moet het inderdaad accepteren en er mee leren leven, maar zeker de moed niet opgeven. Blijf je best doen en probeer je sterk te houden. Als jij je beter voelt door te gaan schrijven moet je het vooral blijven doen!! Misschien is het voor jou ook fijn om met een planning te werken. Van om de uur of neem ik ff 5 minuten zit rust ofzo. Ik weet niet wat er precies met je is, maar wil graag met je mee denken! Veel sterkte toegewenst.
Hey meid, Ik weet wat je doormaakt. Ik heb hetzelfde meegemaakt. Heb in 2008 een aanrijding gehad en sindsdien hoge rugklachten. Na ruim vijf jaar ben ik 'uitbehandeld' en kan ik alleen nog het traject pijnbestrijding in..... Soms is het makkelijker als je iets mankeert dat echt zichtbaar is. Mensen kunnen het dan zien en is het tastbaar, hier hebben ze eerder begrip voor dan voor iets wat alleen jij kan voelen.... Veel sterkte en geef de moed niet op....
Meis ik weet hoe je je voelt..bij mij was het oktober 3jaar geleden zit nog syeeds thuis....wat mij oplucht is toch wel dat kleine meid nu ook naar school gaat. Ook mijn man vind dat ik verandert ben en snel boos of opvliegerig.me gezondheid laa te wensen over heb elke x wel wat ik vrrmoed dat me afweerstysteem door de vele medicijnen nie meer zo goed is. Als je wil praten pb staat open
Lief van jullie! Weekplanningen maak ik heb ik geleerd op revalidatie.. Ben nu ook aan het kijken of ik zelf wat op kan zetten met de sieraden en dat gaat best goed! Morgen een gesprek op het werk ga wat ouderschapsverlof opnemen zodat ik kan ontdekken wat haalbaar is en me zo wat meer richten op de sieraden omdat ik daar mn eigen tijd kan indelen.. Dan wil ik straks mijn werk steeds verder afbouwen..
Jeetje wat heftig. Veel sterkte gewenst en ik hoop dat je over een tijd terug kunt kijken en kunt denken dat het al een heel stuk verbeterd is.
Heel veel sterkte en wat moet het al een stap zijn om je gevoelens op "papier" te zetten. Wat betreft hulp vragen voel je daar niet schuldig over!
Heel veel sterkte meis! Wat leuk, maak je zelf sieraden en wil je graag voor jezelf beginnen? Ik hoop van harte dat het lukt, het is je gegund!
Nee ik maak ze niet zelf ik verkoop energetix sieraden.. Speciaal voor klachten enz heb daar zelf goede ervaring mee en wil dat graag delen met anderen Zelf maken kost teveel moeite heb ook eerst taarten gemaakt maar dat is te belastend voor mijn schouders en nek daarom heb ik daarmee moeten stoppen! Maar dit is ook een erg leuke afleiding!
Ik ga trouwens starten met EMDR therapie samen met ons dochtertje we zitten bij een instantie die onze dochter onderzoekt naar haar gedrag mogelijk helpt dat ook bij verwerking voor ons beide
Ach meis, even een hele dikke digiknuffel voor je. Helaas weet ik wat het is om een "verborgen" aandoening te hebben. (heb reuma) en hoe vreselijk frustrerend het is om zo beperkt te worden in je doen en laten. Heb je geen recht op thuiszorg? Iemand die je helpt in de huishouding? Heel veel sterkte in ieder geval!
Was je dochter ook betrokken bij het ongeluk? Dat maakt het misschien nog wel een stuk heftiger Fijn dat je een uitlaatklep hebt gevonden met de sieraden! Als je op deze manier mensen kan helpen is dat heel fijn denk ik.