Ik heb veel moeite om iets te zeggen waar ik niet achtersta, vooral als ik moeite heb om het nut ervan in te zien. Gewoon ja of nee, terwijl ik het niet meen lukt me wel, ook als ik weet dat ik een ander onnodig kwets met de waarheid lukt het wel, maar bijboorbeeld iemand gelijk geven of een compliment geven terwijl ik het niet meen lukt me niet. En m'n opspelende hormonen helpen hier nu ook niet bij. Laatst zat ik met m'n man een situatie die zich op het werk had voorgedaan door te spreken en hij stelde voor dat ik als ik een bepaalde collega weer sprak haar gewoon gelijk zou geven. Ik kan dat niet. Toen vroeg hij mij om hem gewoon gelijk te geven (als oefening) over iets wat hij zei waar ik het niet mee eens was. Ondanks dat het een oefening was stond het huilen me nader als het lachen, ik kreeg het niet over m'n tong om hem gelijk te geven... In een oefening!!! Ben hier best van geschrokken en vroeg me af of er meer meiden zijn die hier moeite mee hebben of misschien tips hebben voor me?
Ik zou niet weten waarom je iets moet gaan roepen waar je niet achter staat? Ikzelf heb daar totaal geen moeite mee, als ik ergens niet achter sta dan ga ik echt niet doen alsof dat wel het geval is.
Waarover moet je iemand gelijk geven dan? Over dat de lucht groen is of over 'laat je kind huilen want daar wordt ie sterk van' bijv?
Ik kan gerust anderen gelijk geven als ik er niet achter sta ofzo... Dit komt door het oorlogsregime bij mijn ouders thuis waarbij je direct klappen kreeg als je er tegenin gaat. Dat was voor mij van: ja hoor, je hebt helemaal gelijk, ik zal het echt zo op die manier denken/doen. Om vervolgens in je eigen hoofd geen centimeter sjoeg te geven, denkbeeldig een dikke middelvinger op te steken en het toch lekker op jouw manier doen. Je geest kunnen ze wel buigen, maar niet breken. En ik denk dat als je dat vast houdt, dat je je grootste vijand nog een knuffel kan geven (om hem vervolgens van achteren neer te steken). Gewoon een brede glimlach op proberen te zetten en 'ja en amen' zeggen, om vervolgens totaal iets tegenstrijdigs te doen.
"Horen, zien en zwijgen" werkt in dat geval het beste.... Ik hem een manager die nogal vaak complete onzin uitkraamt en ik heb geleerd hem gewoon maar zijn gang te laten gaan. Scheelt mij een hoop zilnoze energie Maar het ligt natuurlijk wel een beetje aan het onderwerp en/of de opdracht.
Ligt aan de situatie.. Thuis doe ik t niet snel maar op t werk kan ik dat prima. Ik moet er wel t nut van inzien.. bijv. om een bepaald doel te bereiken ofzo.. dus nuttig voor mezelf haha
Als jij nog geen therapie volgt dan een advies dat wel te doen. Wat zijn jouw reacties altijd zo. Geen idee hoe te noemen. Zwaar?
Om telkens het zelfde liedje niet te horen. Ja kan ik iemand gelijk geven. Ga geen onbegonnen discussie aan.
Als het om iets gaat wat zo onzinnig is om er überhaupt energie aan te verspillen wil ik best meewarrig ja knikken of 'ja idd' roepen. Voor de rest, nope, geen cm verschuif ik
Soms zou het zo tevergeefs zijn dat ik dat wel doe ja, anders komt er toch geen eind aan. Of ik zeg helemaal niets en verdwijn naar de achtergrond Begrijp me niet verkeerd, ik deins er niet voor terug om mijn standpunt te verdedigen als de ander bereid is om te luisteren, maar soms zijn mensen zo blind dat het gewoon geen zin heeft. Dan denk ik: laat ik maar de volwassene zijn.. Anders raak ik toch gefrustreerd en dan heb ik alleen mezelf daarmee.
Ik geef mensen geen gelijk, maar respecteer hun standpunt. Ik zeg dus letterlijk, Ik respecteer jou mening, Respecteer jij ook de mijne? Vaak is de discussie dan ook gesloten en hoef ik iemand geen gelijk te geven als ik daar niet achter sta. Wel kan het gebeuren dat als iets niet echt belangrijk is bv iemand vindt de kleur blauw en ik paars, dan geef ik wel gelijk om er vanaf te zijn. Door goede argumenten kan iemand mijn mening wel veranderen en geef ik iemand dan ook gelijk.
Ik kan alleen maar zeggen: Wat mooi dat je zo dicht bij jezelf blijft. Maar, vooral op mijn werk vind ik het wel handig dat ik het kan, alleen heb ik er wel grote moeite mee en het voelt niet goed. geen tips helaas...
Ligt aan de situatie, de personen, de tijd en dergelijke. Ik blijf achter mijn mening staan. Maar mocht ik er totaal geen zin in hebben om een eindeloze, nutteloze discussie aan te gaan. Zeg ik makkelijk ja hoor prima, jij hebt gelijk. Gewoon om er vanaf te zijn. Vind het ook mooi dat je zo dicht bij je zelf staat. Maar soms is het voor jezelf beter om die ander gelijk te geven.
Goh, ik lees hier voorbeeldjes als "iemand die iets blauw / paars vindt", voor mij gaat het niet om zoiets banaals als ik het onderwerp lees. Als mijn Meneer iets beweert dat niet zo is ("dat is een/geen ..."), dan corrigeer ik hem 1 keer, als hij volhardt, dan is het gauw "als jij dat vindt" en einde discussie. Maar dat gaat dan om triviale dingen, dus "waar je niet achterstaat", lijkt me meer zoiets als... Collega X heeft een voorstel om actie A te gaan ondernemen, zij vindt dat geen goed idee, en zou X dan gelijk moeten geven. In zo'n geval zou ik toch wel zeggen dat ik het geen goed idee vind want bla, misschien ook een ander voorstel doen als ik 1 heb, en dan de baas laten beslissen. (En als de baas meegaat in het voorstel van X, tja, dan is het zo en daarmee uit, ik zou dan niet tegenwerken maar ik zou ook niet overal gaan verkondigen dat het zo'n goed idee is, dus bijv. tegen de gebruikers/interne klanten zeggen "dit is het idee achter actie A" maar niet "A is zo goed want ...", kwestie van formulering vaak waardoor je je "neutraliteit" kunt bewaren).
Ik ben wat dat betreft een echte ram, hart op de tong en ik ga zeker iemand geen gelijk geven als hij dat niet heeft Maar soms is het wel verstandig om de vrede te bewaren, en om zo de discussie te sussen.