Angststoornis.. ervaringen..

Hi Sandy,
Ik heb zelf al enkele jaren af en aan last gehad van paniek en angst, het zijn ontzettende rotklachten! En op het moment dat het je leven zo beheerst kan je daar heel moe en moedeloos van worden..
Wat goed dat je vriend hulp heeft gezocht. Ik weet niet of ik je ergens mee kan helpen w.b. tips, heb je specifieke vragen?

Ik heb enige tijd bepaalde antidepressiva gebruikt die helpen tegen paniek, dat heette clomipramine, en het hielp mij tijdelijk om de ergste angst eraf te halen, even een adempauze.
Na een paar jaar kwamen mijn klachten even keihard terug (vaak na stressvolle periode), heb nu wel geleerd dat medicijnen eventjes kunnen helpen maar het is nooit DE oplossing. De angst en paniek zit in jouzelf en die roep je onbewust zelf op, door erachter te komen hoe dit werkt en te ervaren dat als je rationeel en rustig blijft het ook weer weggaat ( en minder vaak terugkomt) kan je vriend weer rustiger worden..
Bij een goede psycholoog met wie het klikt kan hij hopelijk de handvatten daarvoor krijgen.
Sterkte!

 

Vervelend voor je vriend zeg, Ik herken het helemaal , ik heb het al vanaf mijn 18de ongeveer.
Mij helpt het om te relativeren, (mindtuning) wanneer je een aanval krijgt ga je eerst bedenken waarom gebeurt dit nu , wat is de trigger. wat voel ik precies en hoe draai ik het om.
Dan helpt het mij om even een ontspanningsoefening te doen.
je gaat zitten op een stoel en sluit je ogen .
En je bedenkt je ik voel nu mijn voeten en mijn enkels en zo ga je je hele lichaam af tot je hartslag al iets minder hard gaat.
Die doe je tot je er weer een beetje uit komt.
Soms helpt een soort mantra ook wel bijv: morgen kan alles weer anders/beter zijn....
Dan ga ik me even verder ontspannen met een leuk boek of een feel good film.
Ook helpt het mij om er open over te praten.
Voorbeeld:
Mijn trigger is met heel veel mensen zijn, en niet weg kunnen wanneer ik wil .
Nu moest ik afgelopen weekend weg met de familie van mijn man.
36 personen incl heeeele drukke kinderen, ik zag er al weken tegen op. Mijn schoonouders organiseerde het.
ik wilde eerst afzeggen maar heb met hun erover gepraat en we hebben een plan opgesteld.
Rust nemen en terugtrekken op de kamer als het nodig was.
ook heb ik het gewoon tegen de familie gezegd( jongens als ik een beetje stil ben komt het daardoor) ineens kreeg ik heel veel begrip ervoor terwijl ik me altijd schaamde.
Zaterdag avond kreeg ik toch een paniekaanval.
Ik heb me terug getrokken heb een film opgezet op de draagbare dvd speler die we mee hadden.
Ik heb me bedacht waarom het komt, een streep getrokken in gedachten , en tegen mezelf gezegd "mijn grens is bereikt ik ga nu rusten".
Zorg ook dat hij voldoende ontspanning neemt .dit is nml vaak iets wat mensen overkomt die continu met hun gedachten druk zijn.
Ik neem alleen af en toe wat bach rescue ter ondersteuning maar ik neem geen zware medicatie.
verder heb je natuurlijk ook begrip en steun van de omgeving nodig maar af en toe moeten die ook een schop onder de bips kunnen geven.
let wel dit werkt voor mij, het is het proberen waard maar voor iedereen is de oplossing anders dat maakt het ook zo lastig.

heel veel succes/sterkte ermee

 

Heb het al mijn hele leven. Begin er nu los van te komen.
Het enige wat echt werkt is doorkrijgen hoe een angststoornis werkt.
Dat je lichaam en geest uit balans zijn.
De oorzaak, als je die terug kan vinden is handig want het heeft vaak met overbelasting of negeren van de signalen van je lijf te maken.
Onverwerkte emoties, te veel hooi op je vork, negeren van gedachten en het wegdrukken hiervan. Mensen denken vaak als ik net doe of iets er niet is dan is het er niet.

Angst komt ergens vandaan. Belangrijkste, accepteren en doorvoelen, helemaal. Bij een aanval, niet proberen weg te drukken maar er dwars doorheen. Op die manier traint het lijf zich om een ander patroon aan te nemen.

Medicijnen, leuk maar lossen het probleem niet op alleen de symptonen. Kunnen goed helpen om je rustig te houden maar echt oplossen doen ze niet.

 

Ik heb dit dus als je meer wilt weten mag je me Pben.

 

overigens helemaal mee eens met de andere dames.

P.s Wat ook nog wel eens extra kan helpen is caffeine laat staan, koffie en energie drankjes willen zenuwen nog wel eens extra stimuleren.

 

licht in je hoofd hoort er zeker bij! En kan voelen alsof je bijns flauwvalt maar dat is bijna onmogelijk omdat bij angst/paniek je bloeddruk en hartslag juist hoog wordt, daarvan val je niet flauw maar je kan wel gaan shaken, duizelig worden etc

Kan ook extra erg worden als je juist op een drukke plek, op straat, in een winkel bent

Wilde ook nog even zeggen dat oxazepam een angstremmer is die je heel vlak kan maken, waardoor je misschien de grote angst wat minder voelt maar echt blij zijn gaat ook niet, je wordt er moe van etc. Het heeft best wel veel onprettige bijwerkingen

Beste is dan toch om er mee te leren omgaan zonder medicatie..

 

En kijk je merkt maar weer hoe vaak deze klachten voorkomen.. Dat heb ik ook geleerd toen ik er last van kreeg.. Dacht dat ik raar was maar zodra je er zelf over begint hoor je ineens van veel mensen die het herkennen

 

Klopt helemaal, sinds dat ik er openlijk over praat hoor ik steeds vaker mensen die het ook kennen.
Dit helpt mij ook weer omdat ik dan weet , hé er zijn mensen die snappen wat ik voel, en ik ben hier niet alleen in.
Soms kan je gewoon je zenuwen niet de baas zijn.
Ik zou ook dolgraag willen dat het helemaal over is en ik nooit meer zoiets heb , helaas zal het altijd een stukje van je blijven.
Je moet alleen proberen om er zoveel mogelijk controle over te krijgen zodat het draaglijk wordt.
Wel heb ik gedacht om eens te kijken of hypnose misschien iets kan doen.
Oxazepam gebruik ik iig nooit meer , dat is mij te heftig ik had op dat moment een zoontje van 2.
Ik stond op met een paniekaanval en moest van de dokter maar heel even een hele tablet innemen en op bed gaan liggen en rustig aan doen.( ad ze al gekregen vanwege de burn out)
Ik ben toen zeker een half uur out geweest ervan, toen ik bij kwam ben ik me nog eens extra rotgeschrokken want mijn zoontje zat om me heen (gelukkig rustig te spelen)
Heb meteen mijn ouders gebeld en die zijn gauw gekomen.
paniek was daarna meteen nog groter uiteraard.
Ik voelde me de meeste belabberde moeder ooit, ouders hebben toen ook de dokter maar even terug gebeld .
Mjn moeder heeft toen echt goed op me in moeten praten dat ik dat ook niet had kunnen weten, want ik kwam er bijna niet uit.
Ze hebben me zoontje meegenomen om wat gezelligs met hem te doen en ik heb een gat in de dag geslapen zo moe was ik nog van dat spul.
Heb daarna nooit meer zo'n ding aangeraakt.

 

Hoi hoi ik weet zich goed hoe je vriend zich voelt.. 3 jaar terug begon het bij mij..hyperventilatie paniek aanvallen etc.. Ik kreeg die aanvallen omdat ik aan hypochondrie lijdt..voelde wat werd angstig en zo kwamen de aanvallen rende dan savonds naar de EHBO en werd weer aan de hartmonitor gelegd en kwam dus weer uit ik hyperventileerde..heb een jaar Bij psycholoog gelopen en heeft me grotendeels van de hypo afgeholpen..ik kreeg ook oxzazepam en neem ik stress dagen een halfje en vind het al fijn ik ze bij me heb..alleen als ik er bijv 2 dagen achter elkaar neem dan word ik juist licht in me hoofd..grotendeels ben ik er gelukkig van af alleen ben ik nog erg stresserig en vaak licht in me hoofd en dat maakt me weer angstig tisss zoooooo lastig en eng..beïnvloed echt je leven..ook ben ik altijd moe werk dus ook niet..vind het ook erg mensen je niet begrijpen ti's Miss ook niet te begrijpen als je het zelf nooit gehad heb..wens jullie heel veel sucses ti's lastig maar hoop hij eruit komt sterkte meis ook voor jou

 

Geloof me ik vertrouwde er ook niet meer in..heb dood angsten uitgestaan..was zo bang om dood tegaan door die aanvallen..maar idd hyperventilatie moet ergens door komen en roep je vaak zelf op..ze zeggen je je eigen lichaam weer de baas moet zijn..mag ik vragen hoe oud hij is? Ben overigens 33 en het begon rond mijn 30 ste..loop nu nog steeds bij de psycholoog omdat ik nog steeds stressig ben maar gelukkig geen angst aanvallen..wat de arts in ziekenhuis mij vertelde je juist moet gaan joggen of flink wandelen of fietsen en niet stil moet gaan zitte. Of liggen dan ga je je teveel op je hartslag focussen.. En iets gaat omhoog weet ff niet meer wat en dat moet juist omlaag zuurstof gehalte ofzo en dat gaat door flink bewegen omlaag..als ik het goed vertel hoor..ik belde in paniek aanvallen altijd me pa en soms lukte het hemme rustig te krijgen. Maar vaak ook niet en reed dan weer naar de EHBO ook hielp het me al om rustig te worden als ik gewoon voor de EHBO in me auto ging zitten dacht als ik echt onwel word ik dan al dicht bij ben pfffff ti's zo angstig en heeeeeel vermoeiend

 

Ik slik elke dag lexapro tegen de angstaanvallen. Het duurde bijna 2 mnd voordat ze goed werkten maar nu heb ik bijna geen aanvallen meer. Soms vergeet ik ze en dan word ik halverwege de middag heel erg druk en licht in mijn hoofd, voorbode van een paniek aanval. Zolang ik ze structureel slik gaat het goed. Ook zit ik wekelijks in therapie.
Vervelend dat je man er ook zo'n last van heeft.

 

Oh zo herkenbaar.
Heb er ook al jaren mee te maken helaas.
Dat lichte gevoel in het hoofd is ook zeker herkenbaar. Ik vermoed dat hij dan onbewust hyperventileert.
Ik zelf heb nooit een AD geslikt. Wel homeopathische middeltjes zoals St. Janskruid, heeft mij goed geholpen.
Verder veel afleiding en hopen dat hij snel weer een beetje opknapt.

 

Bij mij hielp Rivotril icm therapie erg goed destijds
90% van mensen met een erge angststoornis die medicatie gebruiken slikken Rivotril
Het werkt echt top en vaak zonder bijwerkingen

 

Ja heel herkenbaar.
Dat is de angst die zorgt voor een andere manier van ademhalen waardoor je je licht in je hoofd kunt gaan voelen.
Rustig blijven, even gaan zitten en bezeffen dat er verder niets gebeuren gaat. Dan gaat het weer over na een paar minuten.
Doorvoelen dus. Geloof mij, dat proces duurt erg lang voordat je lichaam het patroon doorbreekt. Is echt niet na een paar keer over.
Ikea is ook wel een trigger. Veel mensen, veel ergenissen, veel prikkels die het al overbelaste systeem aanspreken.
Lekker naar Ikea blijven gaan, het vooral niet ontwijken of drukke plekken vermijden want dat is vluchtgedrag.

 

En idd, wanneer het heelheftig is kun je ook gaan sporten.....
Lichaam kan geen 2 extreme dingen tegelijk namelijk.
Alleen persoonlijk vind ik het ook belangrijk dat hij dan niet altijd wegvlucht maar ook gewoon doorvoelt en zo in principe cognitieve gedragstherapie opzichzelf toepast.

Ik schrijf het simpel neer maar geloof mij, ik weet hoe moeilijk het is.
Ik he. Verschillende angsten doorlopen. Fobie voor vuur, dwangneurose, hypochondrie, hyperventilatie (had dit nooit door hoor), paniekaanvallen en nu valt alles onder de noemer gegeneraliseerde angsstoornis.

Vanaf dat ik 8 was ofzo en ben nu 31 jaar.
Begin nu pas rustiger te worden.
Nog nooit medicijnen geslikt puur omdat ik de oorzaak wil aanpakken en als dat niet lukt wil leren omgaan met de angst. Mijn idee is dat medicijnen helpen tot je dan stopt. Ben bang dat de lichamelijke reactie's dan gewoon weer terugkeren en ik er dan dus nog niet mee om kan gaan.