Zojuist telefoon van mijn man gekregen. Ik was onze zoon net aan het afdrogen waardoor ik te laat was. Dus vlug teruggebeld. Hij had slecht nieuws gekregen...hij heeft zojuist zijn ontslag gekregen. Het welles-nietes spelletje is al een tijdje met zijn baas aan de gang. Laten we zeggen dat ze niet echt goed met elkaar overeen komen. Zijn baas is iemand die graag de losbol uithangt. Verantwoordelijkheid nemen schuift hij liever door naar mijn man, is lekker handig zo. Mijn man is eerder een serieus iemand die het opneemt voor zijn personeel. Zijn baas deed dingen die niet mochten, is bevestigd door de vakbond. Nu is het zo dat hij ontslagen is omdat hij volgens zijn baas geen verantwoordelijk opnam. Nuja ik weet wel beter. Het probleem is dat we dit zo moeilijk kunnen staven, het is woord tegen woord. Mijn man was al een jaar aan het uitkijken voor ander werk. Hij wou graag bij de politie beginnen. Dus was hij begonnen met de examens voor commissaris. Jammer genoeg hebben we dinsdag te horen gekregen dat het niets is. Hij is zo'n 8 maanden bezig geweest met de proeven... Hij had graag de eer aan zichzelf gehouden en dus zelf ontslag genomen. Jammer genoeg mag het dus zo niet zijn. Ik ben nu aan het wachten op hem. Ik weet niet wat ik tegen hem moet zeggen. Kwaad kan ik niet zijn op hem, het is zijn schuld niet. Hij zal zich waarschijnlijk doodschamen. Thuiskomen en weten dat je geen werk hebt. Ik wil me sterk houden voor hem, maar ik voel de tranen branden in mijn ogen. Ik moest het gewoon kwijt. Op dit moment kan ik er met niemand over praten!
Oh wat vervelend! Ik zou toch eens kijken of je het ergens kan aanvechten want dit is gewoon niet eerlijk! Ik wens jullie heel erg veel sterkte en hoop dat hij snel een nieuwe baan vindt!
Ja hier in België heb je ook zoiets hoor. Ik hoop gewoon dat mijn man vlug terug werk vindt. Hij is nogal kieskeurig, weet niet goed wat hij wil doen...Ik vind het gewoon zo sneu voor hem, zoiets verdient hij niet. Zeker niet na alles wat hij voor zijn baas heeft gedaan. Maar blijkbaar is dat niet zoveel waard!
Sterkte. En jammer dat hij niet kan doen wat hem leuk lijkt. Misschien nog eens het proberen die baan beide politie. ? Wees er gewoon voor hem en zeg dat je hem niks kwalijk neemt en dat het ooit echt wel weer goed komt.
Hmm nee.. Dat doet er weinig toe uiteindelijk. Als je man maar weet dat HIJ niet degene is die zich moet schamen. Ook al is hij wel degene die last heeft van de consequenties. Maar goed.. Zijn EX-chef komt er nog wel achter lijkt me Ik zou trouwens wel het ontslag aanvechten. Niet om terug te gaan natuurlijk.. Maar wel om een paar maanden "oprotpremie" eruit te slepen. Dat is alleen maar fijn als je straks zonder salaris zit. Overigens.. Ik heb een tijdje voor Belgen gewerkt... En kreeg erg de i druk dat je als de lagere in rang je vooral maar hebt te schikken en niet tegen je chef in moet gaan. En ja, bij mij kostte het me ook mijn baan Maar het kwam gelukkig weer helemaal goed!
Wat erg Stephanie, is nooit leuk om zo'n nieuws te krijgen. Kan hij niet rekenen op steun van de vakbond of van zijn collega's waarvoor hij opgekomen is. Misschien kunnen zij helpen om een dossier op te bouwen tegen de baas van je man. Aan de andere kant, hij heeft wel recht op werkloosheidsuitkering aangezien hij zijn ontslag gekregen heeft, probeer er het positieve kantje van te zien: het is zomer, mooi weer, jullie kunnen samen genieten van een beetje extra vakantie. Je man kan rustig uitkijken naar werk die hem helemaal bevalt, beetje uitzoeken wat hij precies wilt... Veel sterkte!
Daphne,bedankt het is wel waar. Ik begin terug te werken in septenber (sta in het onderwijs) dus we kunnen samen vakantie hebben. Maar toch,het is zuur. Hij krijgt sowieso 3 maand opzegpremie. We waren van plan om onze zolder aan te pakken in zijn vakantie. We zullen nu wel wachten,wie weet kunnen we die centen nog goed gebruiken.
Het is inderdaad zuur. Ik begrijp je volkomen. Al die onzekerheden terug over je toekomst. Ik heb het zelf meegemaakt. Was teneinde mijn proefperiode, had positieve reacties gekregen van mijn baas maar kon niet goed opschieten met 1 collega (een omhooggevallen del van 22 jaar die dacht dat de meridiaan door haar gat loopt). Die was gaan klagen bij de grote baas (die familie van haar was) waardoor er uiteindelijk een einde kwam aan mijn contract. Een hard moment, net voor het begin van de zomervakantie. Ik heb even goed van de vakantie geprofiteerd, voor mezelf uitgezocht wat ik wou gaan doen en anderhalve maand later vond ik een superjob. Maanden later kwam ik die 'del' tegen opstraat. Ik heb haar toen met een grote glimlach bedankt voor haar bijdrage aan mijn ontslag en haar gezegd dat het het beste was dat me kon overkomen aangezien ik nu een superjob had! Je had haar gezicht moeten zien! Dat was toch wel alles waard geweest ik geniet nog van het moment als ik er aan terugdenk
Heb het ook mee mogen maken met mijn vriend, je kan vrij weinig zeggen maar een grote knuffel en kus geven. Wij probeerden het positieve er maar van in te zien, zo was hij meer thuis bij ons zoontje maar enorm zuur blijft het natuurlijk wel. Veel succes.
Sterkte! Gelukkig krijg je in België dopgeld. Qua uitkering is het daar veel beter geregeld dan hier dat scheelt Maar blijft niet leuk hoe het is gegaan.
Veel sterkte en veel succes de komende tijd! Kan hij de examens voor commissaris niet opnieuw afleggen?