Ons zoontje is nu een paar weken oud en ik kan (nog)niet wennen aan zijn naam. We hebben deze met zorg uitgekozen, maar oh wat was het lastig. Omdat mijn man en ik beide totaal een andere smaak hebben waren er weinig namen die we beide leuk vonden. De naam die we uiteindelijk gekozen hebben (een top 10 naam) voelde goed bij onze buikbaby. Nu hij er eenmaal is en de naam door anderen wordt uitgesproken... moet ik er heel erg aan wennen. Hebben we wel de juiste naam gekozen? Een ander alternatief hadden we eigenlijk ook niet... Ik merk wel dat ik gevoelig ben voor reacties van anderen op de naam. Zou zijn naam nog gaan wennen? Merk dat ik er heel onzeker van wordt....
Ik had precies hetzelfde terwijl het één van mijn favorieten was. Uiteindelijk komt het wel goed, het is een kwestie van wennen om de naam zovaak hardop uit te spreken.
Ja ik had dat gevoel bij onze tweede dochter haar naam. Wij vonden het zelf een prima naam, maar het was ineens raar om andere mensen de naam te horen zeggen...? Dat gevoel is hier gelukkig na wat maandjes weggetrokken en we zijn helemaal happy met de naam.
Zijn de reacties wel positief? Want anders kan ik me indenken dat je gevoel daar wellicht vandaan komt...
IK had dat ook bij de oudste. De naam zelf vind en vond ik erg mooi en mijn man ook. Toch vond ik het niet passen, geen idee waarom. Heeft wel paar maanden geduurd maar uiteindelijk went t zeker.
Mijn moeder moest heel erg wennen.. dat heeft ze niet uitgesproken, maar dat voelde ik gewoon. Sommige mensen zeggen dat ze het mooi vinden, anderen zeggen niets. We hebben gelukkig geen negatieve reacties gekregen.. Ik weet niet waar het ineens vandaan komt. We hebben er lang over gedaan om samen tot een compromis te komen. Verschillende namen hebben we tegen elkaar afgewogen.. tot het laatste moment. Maar iedere keer kwamen we toch weer bij dezelfde naam uit. En dan toch dit gevoel.. hoop dat het gauw weg gaat. De naam vind ik nog steeds mooi, alleen als anderen het uitspreken.. dan krijg ik zo'n raar gevoel in mijn buik. Past het wel? Hebben we wel de juiste keuze gemaakt Pfff..
Dat had ik ook. Maar het mooie is dat de naam bij het kindje gaat groeien. Over een paar maanden is het een "echte" jantje/pietje/klaasje. Dan hoort de naam bij hem.
Ik had dat bij de jongste ook. Vond het zelf ook heel raar om haar naam te zeggen. Maar ze is nu 1 jaar en 8 maanden en de naam past echt bij haar. Mijn moeder heeft ook vaak toegegeven dat ze moest wennen aan de naam. Maar ik heb nooit negatieve reacties gehad.
Ik moet sowieso altijd wennen aan een baby met een naam en dat iedereen het uitspreekt alsof hij/zij er al jaren is.. dus bij mijn eigen kinderen heb ik dat gehad maar heb het ook bij anderen.. beetje moeilijk uit te leggen.
Ik denk dat het wel normaal is. Wij hadden dit ook wel een beetje, maar ik ben me er van bewust dat er geen enkele naam zo goed bij mijn zoontje past als de naam die hij nu heeft. Ik had hem geen andere naam willen geven. Maar mijn vriend en ik zijn dan beide ook helemaal fan van zijn naam.
Ik denk dat het gewoon wennen is. Kindje is er net en in de buik noem je je kindje misschien anders, koosnaam. Wij kregen dus wél negatieve reacties maar dat kan ik goed van me af zetten. Uiteindelijk vind ik de namen van de meiden goed bij ze passen.
Heb je de naam toen je zwanger was ook regelmatig uitgesproken? Want natuurlijk, als je dat niet doet en je baby is er en "opeens" hoor je die naam langs overal en zeg je het zelf meerdere keren op een dag, dan is dat ook echt onwijs wennen! Ik kan je niet goed zeggen of je gevoel normaal is, maar denk het wel. Er verandert zoveel opeens en een naam is toch voor altijd dus brengt een behoorlijke druk met zich mee. Maar zeker als jullie geen alternatief hadden denk ik echt dat je de juiste keuze gemaakt heb. Hopelijk zijn jullie er binnenkort helemaal aan gewend!
Ik ‘moest’ vernoemen en vond de naam ook niet zo leuk. Schaamde me soms zelfs als iemand ergens vertederd vroeg:’hoe heet ie?’ Ook nog eens dezelfde naam als een directe collega. Nu vind ik het een super naam, komt niet veel voor, past heel goed bij mijn zoontje en nu is hij een echte ‘naam’. Dus ik denk dat het went, zeker als je kindje wat ouder is en hij echt een eigen karaktertje krijgt. Ik kan me nu geen andere naam voorstellen. Als ik zelf had mogen kiezen had hij misschien Thijs geheten, nu ben ik blij dat hij niet zo heet, want hij is een echte ‘naam’. Veel geluk!
Dankjewel voor jullie fijne reacties!! Misschien moet ik het ook de tijd geven.. En inderdaad, ook nu zou ik geen andere naam kunnen bedenken die beter zou passen. Ondanks dat ik nu ook heel erg moet wennen. We hebben de naam tijdens de zwangerschap wel eens uitgesproken, toen klonk het wel goed. Maar nu de hele wereld zijn naam weet en de naam ook echt wordt gebruikt... Moet ik toch steeds slikken en bekruipt me een onzeker gevoel. Ik ga het gewoon de tijd geven. Misschien helpt het als ik het wat meer probeer los te laten..........
Oh ik vond het ook maar raar toen hij er was om zijn naam uit te spreken. Twijfel of ik toch noet de verkeerde had gekozen, terwijl ik beide mooi vond. Maar ook gewoon heel gek dat iedereen zijn naam steeds uitsprak. Misschien juist omdat je t zo lang geheim hebt gehouden. Pas na een paar weken ging ik zn naam meer gebruiken ipv. Koosnaampjes (terwijl ik daar normaal niet zo van ben)
Hmmm komt vast goed maar kan lang duren weet ik uit ervaring. De namen van onze beiden kinderen waren de #1 van mn man en niet van mij. Bij onze jongste heb ik gedroomd dat ze zelf in die droom zei dat ze zo heette (en dus niet zoals mijn #1 naam). Misschien daarom ook dat ik aan haar naam nooit heb hoeven wennen ondanks dat het niet mijn eerste keus was. Maar bij onze oudste had ik een #1 naam die voor de helft op de #1 naam van mn man leek, maar toch heeft het ongeveer 2,5 jaar geduurd voordat ik écht aan zn naam gewend raakte. Een behoorlijk lange tijd dus! O, PS: de reacties op zijn naam waren én zijn altijd positief geweest, dus daar lag het niet aan. Denk dat t bij ons meer kwam omdat de naam klaarblijkelijk lastig uit te spreken is voor 95% van wie we kennen (maar dat hadden we nooit in kunnen calculeren) en ik daarom onbewust stiekem toch wat spijt had van deze keuze. Denk dat jij dit niet gaat krijgen met een naam uit de top 10
Ik had dat ook heel erg met onze zoon vond het zo gek om die naam te horen uit andermans mond en zelf kon ik het ook niet goed zeggen zonder dat ik het raar vond. Nu is hij bijna twee en heb ik dat gevoel helemaal niet meer ben nog steeds erg blij met de naam we hebben de goede keus gemaakt
Ik vond het eerst ook heel raar dat anderen de naam ineens ook uitspraken, vooral de kraamhulp, haha. Maar dat idee was echt na een weekje wel weg hoor! De naam van onze oudste was niet mijn topfavoriet, maar wel de mooiste van de namen die we beide mooi vonden en dat maakt het weer speciaal.
Herkenbaar. Ik wist niet wat het werd. Ik had 2 meisjesnamen. Ze heeft pas na 48 uur definitief haar naam gekregen. De andere naam past echt niet bij haar. De andere 8 opties die ik had en waren afgevallen ook niet. Ik vond een meisjesnaam verzinnen rampzalig moeilijk, Bijkomstig was ook dat ik mij echt een jongensmama vindt en ik had daar 2 namen waar ik ook echt beeld bij had, dat ik een zoon met die naam zou hebben. Maar toen werd het een meisje! De naam die ze nu heeft past ook qua betekenis bij haar. De betekenis is vuur/vurig/fakkel en mijn dochter is een heel pittig meisje. Iedereen vindt haar naam mooi en bijzonder: nilE (haar naam achterstevoren net als de mijne).