Meid dat is toch heel normaal. Ik heb er ook niet altijd zin in en ik werk vanuit huis dus ze kunnen dit dus elke dag doen. Wij hebben daarom 2 speeldagen en op die dagen mogen ze iemand meenemen andere dagen zijn mijn dagen. Ze mogen dan wel bij een ander spelen maar niemand bij mij. Dit scheelt ook discussies op het plein en mocht het wel een vraag zijn ben ik echt niet te beroerd om te zeggen dat dit mijn rustige dag is en ik geen zin heb in zoveel kinderen. haha Niemand die me dat kwalijk neemt hoor alle moeders hebben die dagen erbij zitten.
Hier ook een kindje dat altijd zichzelf wil uitnodigen, maar dan overleg ik even met wat mijn dochter wil en sluit me daarbij aan. Hier ook een kindje gehad dat totaaaaal niet luisterde, dochter werd er ook gek van. Hij luisterdie niet naar mij, niet naar haar, niks. Pakte uit mijn bergkast een bezem en ramde die op m'n piano, echt wtf, in 2 seconden tijd ofzo. Toen heb ik 'm naar huisgebravht met de boodschap dat de eerste regel bij ons is dat je lúistert. En nog steeds komt hij regelmatig naar mij toe om te vragen of hij weer mag spelen, maar voorlopig speelt dochter enkel buiten met hem. (En dan niet in mijn tuin, want dan trekt hij alle planten er uit en zet 200x de kraan aan terwijl ik expliciet zei dat dat níet mag... ) Kindjes moeten ook wel een beetje matchen met mijn dochter, als ik merk dat het totaaaal niet klikt als ze hier spelen, stel ik de volgende afspraak ook even uit. Paar weken later gaat het soms wel goed, soms weer niet. Maar als er een klik is, spelen ze echt leuk en kan ik idd mijn eigen dingen doen. Dochter heeft ook vriendinnetjes die zooo lief gaan opruimen zelf, zonder dat ik iets heb gevraagd. Heeerlijk
Ja die moeder weet hoe lastig hij is...dat is het zielige ook wel weer, ik vrees dat veel ouders denken nou liever hem niet, hij misdraagt zich zo erg in de klas, elke ochtend weer, er wordt stil in de kring gezongen met ouders erbij (vrije school) en hij is de enige die er doorheen gaat praten/schreeuwen of gek doen, aandacht trekken op een hele negatieve manier. Sneu, maar je wil niet dat jouw kind het gedrag overneemt. Toen mijn zoon in de kerstvakantie de piemel van zijn neef vastgreep en vertelde dat dit jochie dat altijd bij hem deed was bij mij een beetje de maat vol, en heb ik ze niet meer laten afspreken, waar mijn zoon gelukkig ook geen interesse meer in toonde..maar ik heb sinds kerst al best vaak nee tegen dit jochie moeten zeggen...terwijl mijn zoon naast hem staat en al een afspraak heeft gemaakt vraagt hij dan toch aan mij...hij heeft ook nog eens een heel opdringerig karakter (knuffelen en niet loslaten als iemand dat wil)...heel lastig allemaal voor hem maar dat wil je dus niet thuis hebben
nou precies dat! LIjkt wel hetzelfde kind, gewoon doorgaan. Voetballen in de tuin, ik legde uit de bal kan door de ruiten gaan, en hij ging maar door. Zo vermoeiend
Ik begrijp je ook. Ben erg introvert, heb tijd nodig om op te laden en soms vind ik andere kinderen dan ook erg vervelend. Vooral kinderen die zichzelf niet kunnen vermaken, slecht luisteren, dingen kapot maken of zeuren. Dat kost een introvert nu eenmaal nog meer energie dan een extrovert. Wij hebben ook zo'n buurjongen die elke dag tegen de deur staat te stompen omdat hij met mijn zoontje wil spelen. Helemaal vervelend tijdens schoolvakanties omdat hij dan elke ochtend al voor de deur staat... Maar ik heb wel dagen dat mijn zoontje niemand mee mag nemen, dan gaan we samen iets leuks doen, thuis lekker rustig spelen of iets dergelijks. Er is 1 kindje die ook rustig is en heel fijn kan spelen, die mag wel vaker komen en maak ik een uitzondering voor. Vind het verder eigenlijk heel normaal om niet elke dag een kindje te laten spelen en heb er niet zoveel moeite mee om 'nee' te zeggen waar andere ouders bij zijn. Verder geen tips, alleen erkenning voor je
Lastig is het he. we moeten er blijkbaar allemaal doorheen. Fijn om te horen dat ik niet de enige ben! Hier ook een meisje gehad welke elke dag aan MIJ vroeg of ze mocht spelen met onze dochter. Dochter wist van niks en stond er maar wat bij. Paar keer aan onze dochter gevraagd wil je eigenlijk wel met dit meisje spelen? NEEEE echt niet!!! vertelde onze dochter. Sindsdien tegen dit klasgenootje gezegd welke elke dag kwam. 'je kan elke dag aan mij vragen of je wilt spelen maar als 'onze dochter' niet vraagt of jullie samen kunnen spelen blijf ik elke dag NEE zeggen. Sindsdien is het gelukkig over. vind het sowieso irritant als kinderen aan jou vragen om te spelen met je kind terwijl mijn kind hier niets vanaf weet.
Nee vandaag gaan we niet spelen . Punt. Waarom niet. Daarom niet/heb ik geen zin in/ we moeten straks weg/ liever woensdag nu is het al later op de middag. Allemaal prima antwoorden. S ochtends even over hebben werkt ook goed en elke dag is ook ect niet nodig.
Nou toen ik klein was hadden we inderdaad geen afspraakjes in de klas, niemand, heel soms maar echt niet elke week. En in de zomer speelde ik veel buiten met andere kinderen, en in de winter weer niet/amper. Ik denk dus dat je gelijk hebt dat het iets van deze tijd is, want ik heb andere mensen gevraagd of zij nou zo vaak afspraakjes hadden in de kleuterklas maar ook niet. Later pas, bij elkaar logeren en spelen maar pas toen ik 8/9/10 jaar was ofzo..en dan nog steeds niet 2x in de week wat ik nu zie..
Ik vind het heel herkenbaar, ik ben ook heel introvert en op mijn vrije dag wil ik ook echt lekker bijkomen van m'n werkweek. Maar mijn zoontje zit nu in groep 3 en ik moet zeggen dat het steeds makkelijker wordt. Er zijn vriendjes waar hij zelf heen mag lopen, de meeste vriendjes zijn inmiddels echt vertrouwd en je kunt ze rustig alleen boven laten spelen. Zelf ben ik enigskind en ik kan me nog goed herinneren dat ik vroeger graag af wou spreken met kindjes en dat dat dan vaak niet mocht. Om die reden gun ik mijn zoontje toch zoveel mogelijk afspraakjes. Maar ik had echt wel regelmatig speelafspraakjes vanaf de kleuters al hoor, dus het verhaal van MinnieJ herken ik niet echt.
Ik vind/vond het ook echt niet leuk. De oudste is 9 en daarvan vind ik het geen probleem meer, die gaan hun gang wel en dan is het ook echt gezellig. Bij mijn dochtertje van 7 komt dat nu ook wat meer, ze kunnen ook lekker samen naar buiten. De jongste spreekt nog niks af, als hij er zelf niet mee komt, dan nog even niet. Ik geef altijd in de ochtend af of er mag worden afgesproken of niet.
Hier merk ik dit ook.. mijn zoontje komt eigenlijk helemaal niet vaak om te spelen met iemand.. al zie ik dat dit wel veel gebeurd in z'n klas. Hij is laatst 5 jaar geworden en kreeg toen de vraag of hij z'n kinderfeestje ging houden??? Uhhh nee.. serieus., dat is toch pas later? Of begint dit serieus al zo vroeg?? Ik voel me soms een vreemde moeder dat hij daar niet aan mee doet en niet veel thuis speelt met klasgenootjes maar hij vraagt er ook niet om dus dan zal het wel goed zijn toch?? Of moet ik m meer aan sporen dat hij mag spelen met andere kindjes?
Ik ben ook graag lekker alleen en ik merk dat mijn jongste dit ook heeft. Maar de oudste is van "hoe meer zielen, hoe meer vreugd" dus hij vraagt regelmatig om ergens te spelen of iemand bij ons. En ook dat vind ik prima... "vroeger" hadden wij altijdeen vol huis met 3 kids en een hoop buurtkinderen. Bij mijn vriend net zo. Ik denk dat wij het enigszins gewend zijn. En ook al vind ik de tijd voor mijzelf erg fijn, vind ik een druk huis af en toe ook wel erg fijn En als ik er echt geen zin in heb, dan is het antwoord nee. Niet al te moeilijk over doen....
Oh hier ook zo'n meisje die constant aan ouders vraagt of ze mag spelen. Het heeft een eeuwigheid geduurd voor ze door had dat het bij mij niet werkt. Ik vroeg inderdaad altijd of ze het al aan mijn dochter had gevraagd. En ook regelmatig uitgelegd dat ik niet ging beslissen voor mijn kind met wie ze moet spelen. Het erge was dat haar moeder er altijd bij stond en nooit haar kind probeerde te leren om het eerst met een kind te regelen. En daarnaast haar kind ook nog pushen om alle kinderen langs te gaan als iemand niet wil/kan. Ik hoor haar dan steeds zeggen: 'heb je het al aan die gevraagd, en die kan je ook nog vragen.' Waardoor dat meisje geleerd heeft dat een speelafspraakje regelen toch wel heel belangrijk is
Ik ben ook vrij introvert en heb mijn rust nodig, en dacht ook echt dat ik speelafspraakjes vervelend zou vinden. Vond ik in het begin ook wel eens, maar nu echt niet meer. De oudste spreekt eigenlijk nooit af, ze sport 5 uur per week (in 4 keer), ik vermoed dat het daardoor komt. Haar beste vriendinnen zijn ook van school af, dat zal ook meespelen . De jongste heeft haar vaste vriendinnen en het spelen gaat eigenlijk altijd heel soepel, je hebt er dan geen kind aan . En als ze op vrijdagmiddag bij iemand speelt, heb ik het rijk weer even alleen, geen probleem mee Hier kunnen ze alleen op maandag niet afspreken, op dinsdag zijn mijn ouders er, op woensdag mijn man. Dus als ze elke dag zouden afspreken heb ik er maar 2 dagen 'last' van. Oh en kinderfeestje vanaf 5 jaar inderdaad.
Hier gewoon twee vaste speeldagen. Woensdag en vrijdagmiddag. Voor de rest is er dan ook geen discussie. Andere dagen zijn er ook verplichtingen na school, zwemles, bso, naar opa en oma. Op de bso spelen ze ook al lekker met de kinderen uit de klas dus er kan genoeg worden gespeeld met vast speeldagen.
Ik ook. En vrijwel elke dag ook tussen de middag. Mijn moeder stond regelmatig 2x per dag voor niks aan school. Ik heb juist het idee dat het nu minder is dan vroeger, omdat veel ouders allebei werken en kinderen na school naar de opvang moeten. Ik word niet blij van speelafspraakjes. Maar ik haal ze zelf maar 2x in de week op van school, dus dat zijn ook de enige dagen dat ze eventueel kunnen afspreken. Het wordt wel echt makkelijker vind ik. Bij onze oudste heb ik er geen omkijken meer naar. Bij onze jongste is het wisselend, maar ze speelt meestal met hetzelfde meisje en dat gaat heel goed. Kindjes mogen tot half vijf blijven. Dat vind ik lang genoeg. Verder kun je makkelijk een maximaal aantal keren per week afspreken. Of vaste dagen. Dan wordthet voor jezelf wat fijner denk ik. En kinderen zijn dat zo gewend.
Nou bij ons wel hoor. Ik speelde heel vaak met kindjes toen ik in de kleuterklas zat. Later ook vaak bij kinderen eten tussen de middag of zij bij mij. En feestjes ook vanaf 5jr hier hoor! Denk juist níet dat het vsn deze tijd is omdat ouders beide werken en de meeste kinderen na school op de bso zitten.
Ik ben uit '85 en speelde in de kleuterklas echt wel met klasgenootjes, had ook een kinderfeestje etc. Mijn man is uit '75 en uit een dorp, daar zaten ook kinderen op school uit naburige dorpen, daar kon je echt niet even naar toe wandelen als kind. En ook daar speelafspraakjes en kinderfeestejs.