Mijn man en ik hebben het regelmatig over hoe wij onszelf als opvoeders zien. Wat wij wel willen en wat wij niet willen. Natuurlijk komt dan ook je eigen opvoeding aan bod. Een aantal dingen die wij anders zouden doen dan onze ouders; Mijn ouders hebben zich nooit aan mijn 'ritme' gehouden, zij waren niet van de ritmes en wilden doen wat zij wilden.En als ik bijvoorbeeld vroeg hoe laat we ergens naar toe gingen, gaven zij hier geen antwoord op omdat ze dat nog niet wilden vastleggen. Ik wil mijn kindje duidelijkheid en regelmaat mee geven. Mijn schoonouders hebben nooit consequenties aan de daden van mijn man gehangen, hij mocht dingen niet maar er gebeurde vervolgens niets. Ook als puber zijnde. En als ze dan een sanctie oplegden, hielden zij zich hier niet aan. Wij willen duidelijke consequenties geven en alleen dingen zeggen waar je je aan kunt houden. Mijn ouders waren te klef(tongzoenen e.d.) mijn schoonouders toonden nooit genegenheid, hier een beetje een middenweg in vinden. We hebben allebei trouwens een prima opvoeding gehad, en ik wil niet zeggen dat wij de volmaakte ouders zullen zijn(vast niet..) maar altijd goed om erover na te denken toch? Wat zijn bij jullie voorbeelden?
Even zien... Mijn schoonouders zijn te kil, tonen te weinig genegenheid en hebben weinig betrokkenheid getoond bij hun kinderen. Dat gaan we dus anders doen. En voor de rest betrap ik me er vaak op dat ik veel voornemens heb gehad, en mijzelf dan toch zaken hoor zeggen als 'omdat ik dat zeg'... Aan de andere kant dóe ik ook gewoon dingen anders, niet omdat het altijd beter is dan wat m'n ouders deden, maar omdat 't beter bij mij en mijn gezin past. Zo was mijn moeder vroeger juf en dat is ze ook in haar opvoeding gebleven. Ze doet het ook weer naar Noah toe en ik vind dat absoluut niet erg of vervelend (Noah geniet er van), maar ik doe het niet op die manier.
Erg goed topic. Vooral als je je realiseert dat je heel veel zult doen zoals je ouders dat hebben gedaan (of je dat nou wilt of niet...) Wat zullen wij anders doen? Niet erg veel. Onze opvoedingen liggen heel dicht bij elkaar en we zijn erg tevreden over de manier waarop we opgevoed zijn maar toch een paar dingetjes: Mijn moeder was (en is) op de eerste plaats altijd verantwoordelijk voor mij en mijn zus. Dat was goed maar soms kwam daardoor de liefde en genegenheid op de tweede plaats en voelde dat ook zo. Ik wil dat mijn zoon en dochter zich altijd geliefd voelen en natuurlijk neem ik ook mijn verantwoordelijkheid! Meer knuffelen en uitspreken dat ik van ze hou (tot aan de maan en weer terug ) Mijn schoonouders hebben mijn schoonzusje altijd vergeleken met hun zoon (oudste). Geen goeie zaak. Het zijn twee verschillende mensen met heel verschillende karakters. Wij zullen er op letten dat we aandacht en waardering hebben OOK voor de verschillen. Mijn schoonouders zijn ook wel wat bezig met 'wat anderen' er van vinden. Zo waren schoolprestaties belangrijk niet alleen voor het kind maar toch ook wel omdat je anders niet iets leuks te vertellen heb. Dit stoort mij enorm en ik merk dat mijn man daardoor soms weinig zelfvertrouwen heeft. Dat is zo jammer! School is belangrijk. Je hebt je best te doen maar zolang je dat doet, ben ik tevreden.. wat de wereld er ook van vindt!!!
tja ik denk dat er ongemerkt toch een stukje van je ouder mee gaat in de opvoeding. we willen het allemaal anders doen en vaak doen we het onbewust toch een beetje het zelfde. wij zeggen tegen onze dochter altijd dat we van haar houden, dat werd tegen ons niet gezecht. mocht mijn dochter ergens bang voor zijn of een fobie hebben zal ik haar nooit daarmee plagen/pesten.(die nare ervaring heb ik, net als dat ik overal de schudl van kreeg terwijl mijn broer het deed) ik zal mijn dochter nooit dwingen een opleiding tegen haar zin te doen, ze mag keizen wat ze wil, maar dan wel met de voorwaarde dat ze het afmaakt. ik zal haar nooit dwingen dingen te eten die ze niet lust, dus nooit eten in haar mond proppen omdat het perse op moet, nee dat absoluut niet, en altijd gewoon nog een toetje nageven. maar geen koekjes etc geven om te zorgen dat ze maar iets eet, geef dan liever een beker water. ach zo kan ik nog wel wat dingen opnoemen hahaha, maar ongemerkt heb ik toch wel wat dingen over genomen, zoals de manier van straffen( ja ze krijgt gerust een tik op de kont, afentoe heeft ze dat nodig en nee we slaan niet)
mijn ouders zijn vooral heel formeel en houden zich erg aan de regels...ook tonen ze weinig genegenheid, ik hou van jou werd maar weinig gezegd... mijn moeder hield ook niet van onverwachte dingen, dus een vriendinnetje zomaar mee naar huis nemen om te spelen zat er niet in.... dus dat wil ik wel anders doen... wil mijn zoontje leren dat hij gewoon zijn gevoel mag uiten, dat hij het niet bij zich hoeft te houden, dat "ik hou van jou" zeggen normaal is en wil dat hij spontaan kan zijn... mijn schoonouders zijn heeeeeeel close met de familie, dus mijn vriend zijn oom en tantes en neven en nichten. maar daar wordt de familie bij elke gelegenheid uitgenodigd en iedereen komt dan ook... af en toe wel overdreven (op mijn verjaardag heb ik bijv helemaal geen behoefte aan oom en tantes van me vriend), je wordt haast verplicht om iedereen uit te nodigen... vind ik niet nodig, omdat ik vind da je mensen moet uitnodigen die je wilt uitnodigen en niet omdat het moet... da wil ik hem graag ook meegeven. verder wel een goeie opvoeding gehad hoor
De betrokkenheid en openheid in de hele familie hebben wij allebei thuis gehad en hebben het allebei geweldig gevonden. Nu zijn we bezig om dit ook aan onze kinderen mee te geven. Maar mijn moeder heeft altijd gerookt, ook gewoon waar wij bij waren. Dit gaat hier never nooit gebeuren. Met mij hebben ze altijd gevechten gehad met het eten. Ik was een slechte eter, maar ze dwongen mij bijna om te eten. Dat merk ik ook als mijn moeder mijn kinderen eten geeft. Ze gaat vanaf de derde hap al 'aanmoedigen'. Zo van: toe dan, kijk nog een hapje, goed eten .... enz. Ik krijg dan echt flashbacks en word helemaal gek als ze zo gaat roepen. Daarom ga ik echt voor zorgen dat mijn kinderen geen slecht gevoel krijgen bij eten. Het is geen 'moeten'. MIjn ouders waren heel jong toen ze mij kregen, ze wisten volgens mij ook vrij weinig hoe ze het moesten doen. Ik was totaal overprikkeld omdat ze bij elk huiltje een hele truckendoos gingen openhalen. Ik werd 6x per nacht verschoond, rondgedragen, op de benen gewiegd jarenlang enz. Ik probeer mijn kinderen juist veel rust en structuur te bieden, en ben overtuigd dat dat ook kan met heel veel liefde en zonder huilen. Mijn sm kan helemaal niet tegen dat haar kinderen groot worden. Ze heeft de jongste tot zn 5de met een speen rond laten lopen en hij heeft tot zn 12de bij hun in bed gelegen. daarnaast behandelt ze haar andere twee zonen (29 en 24) als kleine kinderen nog steeds. Daardoor heeft mijn man soms weinig zelfvertrouwen en de neiging om alle beslissingen bij mij neer te leggen (omdat zijn moeder alle beslissingen voor hem nam). Hij vindt het nu ook heel erg, daarom heeft ie zich voorgenomen om het heel anders te doen met onze kinderen. Hij heeft bijv een moeilijke relatie met zijn vader, omdat zijn moeder zo geobsedeerd was door de kinderen dat de vader vaak buiten gesloten werd. En het is zo'n schat van de man. Toen ik verkering kreeg met mijn man merkte ik ook dat het in hun gezin ook heel raar werkte. Kinderen wisten niet eens wanneer papa jarig was
Wij zijn consequenter en strenger dan mijn ouders. Mijn moeder is zelf nogal streng opgevoed en vond dus dat haar kinderen meer vrijheid mochten. Logisch, maar voor mij niet altijd handig Ik mocht als puber zelf weten hoe laat ik thuis kwam en werd niet echt gestimuleerd om iets af te maken omdat ik 'alle keuze had'. Tja, dat is waar maar ik ben dus van de ene opleiding naar de andere gesprongen en weet nog steeds niet goed wat ik wil. Ik had echt een schop onder mijn kont nodig af en toe en heb die nooit gekregen. Ook als klein kind waren ze heel makkelijk en ik heb bijvoorbeeld tot late leeftijd bij hun in bed geslapen. Doen we hier ook niet. We zijn meer van de regelmaat. Mijn vriend is juist heel beschermd opgevoed en zijn ouders zijn gereformeerd. Wij geloven niet en geven onze kinderen daar dus ook weinig van mee. Vriend moest elke zondag naar de kerk en woonde in een dorp waar iedereen op elkaar lette en het belangrijk was wat ze van je vonden. Ook zijn z'n ouders nogal conservatief en rechts ingesteld. Wij niet. Vriend heeft nooit echt keuzes gehad. Zijn vader bepaalde alles, inclusief welke opleiding hij ging doen. Dat gaan we hier ook anders doen We komen dus een beetje uit in het midden van onze beide opvoedingen. Hoop dat dat goed komt.. En ach, anders betaal ik de therapie later wel
Ik ga mijn kinderen geen literatuur verbieden. Wij hadden een zwarte boekenlijst vanuit een een of ander kerkgenootschap. Ik ben erg lees en leergierig, las alles wat los en vast zat. Ik heb al die boeken van dat lijstje stiekem 's nachts gelezen, had ook een plek om die boeken te verstoppen. Voor de rest hoop ik ze evenveel warmte en veiligheid te bieden als mijn ouders ons gegeven hebben. Oh, en wij kregen wel een pak slaag op de billen. Dat ga ik NOOIT doen. Ik weet dat mijn ouders er achteraf ook spijt en bedenkingen bij hadden. Ik heb er zelf best nare herinneringen aan, het tekende nogal schril af tegen de verder zo vreselijk liefdevolle opvoeding die we hadden. Ik was dan echt bang. Wat een goed topic trouwens. Ik ga eens meelezen, vind het ook wel interessant om te zien wat voor een 'nesten' mijn mede-ZP-ers hadden als kind
Ja er zijn er te veel om op te noemen. En toch heb ik menig verkeerde dingen gedaan die me ouders ook deden. Zou nooit ruzie maken waar de kinderen bij waren. Is toch wel eens gebeurt. Zou niet zo betuttelend zijn doe het toch. Zou wel veel zeggen dat ik van ze houd. Dat deden me ouders niet. Is denk toch generatie kloof. Maar ik merkt dat ik toch een hoop dingen van uit me opvoeding mee pak. Die ik eigenlijk niet zag zitten. Ben wel meer van de rust. Kinderen gaan niet mee naar een verjaardag in de avond. Gewoon lekker op tijd naar bed of rommelen in huis. Mijn ouders namen ons altijd mee vader dronken. Daarna ruzie. En wij me zusje en ik lagen tussen de boxen te slapen. En wat voelde ik me als kind dan alleen en rot. Dat heb ik ze later vaak verweten. Dronken/feesten belangrijker dan je kinderen. En daarna ook ruzie.Bha Wat dat betref tot nu toe probeer ik in huis zo veel mogelijk de lieven vreden te bewaren. Maar ach ja ook ik wij zullen dingen doen waar van onze kinderen laten zullen zeggen. Dat gaan we nooit doen bij onze kinderen, En zo is het generaties lang gegaan en zo zal dat altijd blijven.
Mijn man en ik willen Charlotte iets 'losser' opvoeden dan wijzelf zijn opgevoed. We zijn zeer zeker streng en zeker niet soepel, maar willen haar wel wat meer zelf laten ontdekken in het leven en niet alles voorkauwen en/of verbieden. Ook het onderwerp sex zullen we gewoon bespreekbaar maken en niet alsof het een taboe is of 'vies' of wat dan ook.
Wij zijn beide tevreden over onze opvoeding dus we zullen een hoop hetzelfde doen. Maaaaarrrrr..... er is 1 ding wat ik vreselijk vind!!! Mijn man moet zijn ouders met U aanspreken. Mijn god wat vind ik dat walgelijk zeg! Het zijn je ouders! Dat gaat hier dus ook absoluut niet gebeuren.
Ik vond mijn moeder vaak erg afwezig. Dan vertelde ik heel enthousiast een verhaal en dan reageerde zij alleen met een 'hm wat leuk' (terwijl ze verder ging met waar ze mee bezig was). Ik vond dat erg vervelend omdat ik graag mijn ei kwijt wilde. Ik probeer dus meer aandacht te hebben voor mijn zoontje op de momenten dat hij het vraagt. En als hij op zijn beurt moet wachten, zorg ik dat ik daarna wel aandacht voor hem heb.
ALLES! Mijn moeder was ook 19 toen ze dr eerste kind kreeg (mijn oudste broer van 25 jaar en heb er nog 1 van 23) Ikzelf ben nu 19. wat ik anders wil doen is het volgende (maak er heel verhaal van is heel veel namelijk) toen ik 6 maanden was is mijn vader door haar (ze heeft hem drbij gelapt) opgepakt in Engeland voor het smokkelen van drugs terwijl hij het voor haar moest doen omdat ze geen geld hadden en mijn moeder perse geld wilde om leuke dingen te doen niet eens om kleren voor ons te kopen we liepen altijd in vieze broeken en luiers die ze 1 dag aanliet ;\ maargoed, mijn moeder zag toen dus de kans om te gaan scheiden toen hij veroordeelt werd tot 3 jaar cel in Engeland. Vanaf toen mocht hij ons nooit meer zien. ik werd toen ik dus 6 maanden was bij mijn oma neergezet en die mocht mij gaan opvoeden want zei had er zogenaamd geen kracht voor. ik ben tot mijn 2de bij mijn oma geweest, toen moest ik terug na me moeder. natuurlijk raad je het al een kind was 1.5 jaar bij dr oma woont heeft gewoon geen band met dr moeder, en mijn broers waren haar lievelings kinderen dus ik werd echt letterlijk met alles aan de kant gezet, hun kregen altijd nieuwe dingen en ik kreeg niks en mocht bij oma aankloppen voor kleren pampers etc etc. verder heeft ze me altijd voorgelogen over mijn vader en verbood ze mij om contact te zoeken met mijn vader. ze heeft me altijd enorm tegen gezeten en meee gedwongen na Spanje voor 3 jaar (toen ben ik gevlucht omdat ik 18 jaar was) ik wil dus dat mijn kind verwend word (tot op een zekere hoogte natuurlijk) en dat ze opgroeit met der papa! Ik wil ook absoluut niet weg bij me vriend, we hebben een super relatie en door Maury is onze relatie alleen maar beter geworden! Verder wil ik haar met echt alles steunen wat mijn moeder niet deed bij mij!
Interessant topic! Mijn ouders waren ook ontzettend inconsequent. Ik wist niet waar ik aan toe was, er waren wel regels maar er gebeurde niets als ik me daar niet aan hield. Dat heb ik op mijn opleiding wel geleerd nu, dat gaat hier drastisch anders! Maar ik merk dat ik dezelfde neiging heb als mijn ouders. Jonge kinderen is nog gemakkelijker "straffen", maar de oudere kindjes op mijn werk kan ik echt pisnijdig op worden! Gelukkig is mijn man daar heel anders in en helpt hij me Mijn schoonouders zijn ook iets te klef (wij ook wel, hahaha) en zijn erg afstandelijk nu hun kinderen uit huis zijn. We zien ze gerust een maand niet en ze bellen dan ook maar 1 keer per week ofzo. Wij zijn zelf veel meer mensen-mensen, dus bellen liefst vaker en zien vrienden en andere familie ook veel vaker. Mijn moeder spreek ik dagelijks! Nou ja, verder heb ik diep respect voor beide onze ouders, dat ze 3 kinderen hebben opgevoed, waarvan er van beide nu 2 (bijna) zijn getrouwd en 2 gaan er (bijna) studeren! Geweldige prestatie, als de oudste 25 is, toch? Oh ja, en wij willen allebei geen 3 kids. Wij waren allebei de middelste van 3 en vonden dat erg vervelend. De een is de grote jongen, de ander het schattige kleine zusje, en wij bungelden ergens tussenin. Hier dus liefst 2 kinderen en anders 4 of meer Maar goed, nu eerst lekker eentje
Goed om hier af en toe over na te denken.. Ik ga er iig alles aan doen dat onze dochter als ze een jaar of 15 is wel het idee heeft dat ze voor alles bij d'r moeder terecht kan. Dat heb ik namelijk heel erg gemist. Ze was er wel altijd hoor, maar als er echt iets was (van de eerste bh tot liefdesverdriet) kon ik toch om een of andere reden niet bij mij moeder terecht. Verder werd ik vroeger 'gedwongen' om te eten, tot kokhalzen/uitspugen aan toe. Onze meid is helaas ook een slechte eter, en mijn vriend heeft haar ook 1x 'gedwongen' om te eten. Dat vond ik toen zo erg, dat ik heb gezworen dat onze dochter dat nooit meer overkomt.. Verder waren mijn ouders consequent, mochten we vrij veel, maar niet te veel. Dat hebben ze wel goed gedaan (al was ik het er toendertijd niet mee eens). En nu zijn ze hele lieve grootouders voor onze meid!
owwww zoveeel!! - mijn moeder rookte altijd bij ons, ook in de auto.. dat wil ikn dus nooit doen! - mijn moeder beloofde vaak dingen maar kon dat dat vervolgens niet waarmaken waardoor ik erg telwurgesteld was. had ze bijvoorbeeld beloofd om naar de speeltuin te gaan kwam de buurvrouw ineens op de kofiie dus konden we niet meer.. voorbeeldje hoor.. - mijn vader is lang verslaafd geweest waardoor ik heel slecht contact met hem heb. - mijn moeder liet me te vrij, ik mocht op mn 16de al zelf weten hoelaat ik thuiskwam, mocht blowen thuis. - mijn schoonouders hebben nooit aan tafel gegeten met het gezin, gebeurd hier wel, vind ik een belangrijk moment van de dag. - mijn schoonouders praatten nooit over problemen binnen het gezin want dat mocht niemand weten (resulteerde in een schoonvader die drie jaar lang vreemd ging!) - mijn schoonmoeder heeft altijd wel wat op te merken aan haar kinderen, beetje negatief. nou.. er zijn nog wel een miljoen dingen maar dan ben ik morgen nog bezig!
ohjaa een hele belangrijke: mijn moeder komt vaak met haar problemen bij mij terwijl ik vind dat ik daar als dochter niet de aangewezen persoon voor ben, heb vaak het gevoel dat ik haar moet helpen/steunen ipv andersom
Mijn ouders hadden vaak ruzie/meningsverschillen (schreeuwen/schelden), dit betekende dat er weinig rust was thuis. Ik vind daarom harmonie erg belangrijk . Je mag het niet met elkaar eens zijn, maar we hebben wel respect voor elkaars mening en we praten normaal tegen elkaar, zonder gescheld of kleinerende opmerkingen. Het is niet verkeerd om discussie te hebben, daar leren kinderen ook van, maar je hoeft niet van elk gesprek een discussie te maken, maar vader had daar nogal een handje van. Problemen van onze kinderen serieus nemen en dus niet: Je moet je niet zo aanstellen of zeggen dat ze zich er maar overheen moeten zetten. Mijn moeder was best streng (volgens anderen) en heel consequent/duidelijk, dat neem ik zeker van haar mee in de opvoeding, het geeft een goede basis. Al vind ik het ook belangrijk dat een kind een eigen ik mag hebben. Zelf dingen ontdekken, mijn moeder beschermde me te veel, probeerde me te snel voor dingen te behoeden. Zij legde ook niet alles uit, sommige dingen waren nu eenmaal zo, omdat zij dat zei (zij was de volwassene). Uiteraard werden er wel dingen uitgelegd, maar niet elk dingetje werd uitgekauwd. Mijn moeder was mijn moeder en niet mijn vriendin. Mijn vader wilde een vriend voor zijn kinderen zijn, wat ik belachelijk vind, maar zowel een vader als een vriend is hij niet geweest. Mijn schoonouders hadden een heel harmonieus gezin, mijn man heeft echt geluk gehad. Ik hoop dat wij dat onze kinderen ook kunnen meegeven. Al waren zijn helemaal niet consequent en mocht er (te) veel, dat zal bij ons niet gebeuren. Er moeten wel grenzen zijn. Ze hebben het wel altijd heel gezellig gehad en veel gelachen.
Wat interessant om dit te lezen! Wat weten wij het beter dan onze ouders, hè? Hihi, dat denk ik vrij vaak, maar ongetwijfeld dat onze kinderen later ook weer heel andere dingen willen. Maar goed, wat ik anders wil doen: - als eerste: niet slaan! Ik was soms als de dood voor m'n vader, omdat hij als hij echt boos was ging slaan, en hard ook - niet dwingen het bord leeg te eten: als m'n zoontje niet meer wil eten, is dat prima. Dan heeft-ie blijkbaar genoeg gehad en krijgt-ie bij de volgende maaltijd/tussendoortje weer wat. Ik kan me die talloze keren nog goed herinneren dat ik nog een uur na het eten aan tafel zat en iedereen weg was. Moest ik die koude prak nog opeten... Wat voelde ik me dan alleen - Meer praten over belangrijke dingen in het leven (als ze wat ouder zijn dan he?) Ik heb niets meegekregen over seksuele voorlichting, vriendjes hebben, vriendschappen onderhouden etc. - Ze stimuleren om een eigen leven te hebben buiten de deur van het huis. Ik had weinig vriendinnen en ik ging helemaal niet uit. Terwijl ik dat wel wilde, maar ik wist gewoon niet hoe. En achteraf heb ik het ook heel erg gemist. En nou maar hopen dat ik het dan wel goed doe