Nope, niet expres zwanger geraakt. Als dat zo zou zijn dan twijfel ik nu toch niet? Dan zou ik niet dit moment in mijn leven kiezen, dan heb ik geen gesprekken bij het FIOM maar zou ik er vanaf de eerste dag van genieten. Het gaat mij er ook niet om dat ik geen relatie heb, het gaat er vooral om dat het op dit moment erg veel wordt en de vader aangeeft nergens mee te helpen. Werkzoekend en waarschijnlijk over een paar maanden een verhuizing.
Ik waardeer het dat je actief mee leest en, op jouw manier, advies of wat dan ook geeft. Maar als jij direct oordelend een bericht plaatst wat verwacht je dan van een ander, kusjes? En dan is het ineens niet je mening geven maar briesen, grappig. Het is heel makkelijk om iemand op zijn fouten te wijzen en soms kom je in een situatie waar je niet geheel verantwoordelijk voor bent. Dat ik na 10 jaar ergens werken op straat staat, en daardoor mijn huis moet verkopen, door een falisiment..... Niet mijn schuld. Dus in zo verre "een potje gemaakt". Zwanger worden was niet gepland maar was geen probleem geweest als mijn situatie anders zou zijn. En dat jij dat niet begrijpt vraag ik ook niet van je en boeit me totaal niet maar oordeel pas als je het hele verhaal weet. En dan nog zijn er verschillende manieren om je mening te geven.
Toch geloof ik er niet zo in dat vrouwen meerdere keren 'per ongeluk' zwanger worden. Of je bent erg onverantwoordelijk, of je bent niet zo snugger, of je bent erg gemeen en weet precies wat je doet. Alle drie die situaties verdienen geen kinderen. De ex van mijn man heeft VIER kinderen door 'per ongeluk' zwanger te worden dus ik geloof daar niet meer zo in. Één keer kàn misschien nog, maar TWEE keer? Kom op meis, neem je leven in handen en krijg het op de rit. Ga daarna eens kijken of je stabiel genoeg bent voor een tweede kindje. Een kindje dat gewild is door zijn of haar vader!
Dat is prima dat je dat niet gelooft maar waar lees je dat de eerste keer een ongeluk was? Dat hij bij de eerste achteraf abortus wilde, wil niet zeggen dat niet gepland was. Toen ik eenmaal zwanger was trok hij zich terug........ Aannames en oordelen.
Zo makkelijk voor mensen hè.. Pff. Triest ook eigenlijk. Zelf totaal niet gepland zwanger geworden van de eerste: door de pil heen die ik echt op de juiste manier slikte (was 18, woonde net samen, had geen baan omdat ik depressief was, toen vriend/nu man was student en had een bijbaantje erbij, maar we hadden nauwelijks genoeg geld om van rond te komen). Wat mensen daar ook af en toe wel niet van zeiden Ja, wij hadden het niet ruim en ja, moet was niet gepland en nee, het was niet ideaal. Maar wij hebben er wel voor geknokt en nu zijn wij bijna 8 jaar verder: getrouwd, een koophuis, drie kinderen en ik ben bezig met het tweede jaar van mijn hbo-opleiding. Mensen moeten soms eerst eens goed nadenken voordat ze er allerlei aannames zo veroordelend uitgooien. Dat het simpel is om tegen een vreemde te doen via een forum, dat snap ik. Maar kom op zeg.
Wat een rotsituatie. Dat je stom bent geweest weet je zelf ook wel. Maarja iedereen doet wel eens iets stoms, bij jou heeft het echter grote gevolgen. Ik denk dat een gesprek bij het Fiom een goed idee is. Je moet wel echt anders gaan denken dan aan een 'hummeltje'. Cru gezegd is het met vijf weken echt nog niet veel hoor, er klopt nog niet eens een hartje. Het lijkt me heel moeilijk maar in belang van je oudste denk ik dat een abortus de beste keuze is. Zwanger een baan vinden valt niet mee en ook nog moeten verhuizen en dat allemaal alleen. Tsja dat is wel veel. Heb je familie in de buurt die je kan en wil helpen? Dan is het misschien nog te doen.
Tsja als die je willen steunen en je ziet het zitten denk ik dat het kan. Maar het zal wel zwaar worden.
Typisch gevalletje van tunnelvisie. Heel menselijk; zelfs de hoge heren in de rechtspraak hebben er wel eens last van. Zijn die vier kinderen van je ex? Had hij ook zelf zo slim kunnen zijn om een regenjasje aan te trekken als zijn toen nog vrouw elke keer door de ac zwanger werd. Daarnaast wie ben jij om te bepalen wie of wat in welke situatie een kind verdient. Volgensmij ben je zelf niet zo snugger dat je dit zo op deze manier neerzet met al je vooroordelen. @TS de keus is alleen aan jou wat je het beste vindt. Dat je nog steeds twijfelt laat wel zien wat voor dilemma je hebt. Probeer ook een wat verder te kijken dan alleen nu. Wie weet zijn er wel wat oplossingen te vinden om er voor te zorgen dat je je huis gewoon kan behouden en kan je in je verlof nog solliciteren. probeer alle voors en tegens gewoon tegen elkaar af te wegen. Is de conclusie dat het niet gaat en sta je daar met je verstand en gevoel achter dan gaat het niet. Zie toch mogelijkheden om dit broertje of zusje te laten komen, waar een wil is is een weg dan moet je er voor gaan. Heel veel sterkte!
Nee hoor ze heeft drie verschillende mannen gefopt. Als een vrouw echt zwanger wil worden overigens haalt ze desnoods sperma uit het weggegooide condoom. Omdat ik helaas van dichtbij weet hoe geniepig dit soort vrouwen kunnen zijn ben ik dus wat sceptisch. Maar goed.. jij bent nogal pro moeder is de baas en ik ga daarom maar niet met jou in discussie.
Dat zijn nogal zieke geesten. Maar kan me niet voordtellen dat die hier dan anoniem op een forum hun dillemma voorleggen. En ja klopt ik ben idd erg van baas in eigen buik. Niks mis mee. Want de vrouw zal voor altijd met de consequenties moeten leven. In dit geval niet de man want die drukt zn snor.
ikzelf heb het nooit meegemaakt nee. ik vind gewoon dat veel vrouwen voor hun eigen kiezen (hormonen spelen hard mee) en denken dat ze goed doen om het kind te houden. ik probeer me in te denken hoe het voor dat kind later gaat zijn. zonder vader groot worden - wetende dat je ooit ga moeten vertellen dat hij ni gewenst was door de vader - kind dat in sommige gevallen geschaad is door zo'n situaties - enzovoort ................... terwijl vele andere het maar eventjes rooskleurig laat voorstellen: ach, het komt wel goed, of hij draait wel bij, geef het tijd. gevoelsmatig zal dat wel moeilijk zijn om een keuze te maken maar daarom net maken vrouwen sneller een keuze om het te houden. het is toch allemaal zo schattig en mooi he, maar verder kijken dan dat? en dan komen ze hier wat klagen over hun leven... tja
niet helemaal waar. dat kind gaat daar ook de gevolgen van dragen.. daar gaat het mij dus meer om . daarom is dit geen goede situatie om dit voort te zetten.
Ik snap je reactie maar vind hem nogal kortzichtig. En kan het niet laten er even op te reageren. Ik lees net in je andere berichtjes ook dat je zelf nooit in een dergelijk situatie hebt gezeten dus dan is het soms wat lastig inleven. Een abortus kan een oplossing zijn als je zelf dit kindje echt niet wil om welke reden dan ook. In feite is alles legitiem mits je zelf achter deze keuze staat. Elke andere reden waar je niet met gevoel of verstand achter kan staan zal een stille lijdensweg opleveren. Ik heb destijds heel erg veel gelezen ben bij het fiom geweest en bij CASA. Het beste gesprek heb ik gehad bij CASA. Ik ben die vrouw tot op de dag van vandaag dankbaar voor het gesprek aangezien zij antwoord kon geven op vragen die niemand anders me kon of wilde beantwoorden. Namelijk wie ben ik nog hierna. Een abortus waar je niet achter staat zorgt veelal voor een val in een duister gat. de TS heeft nog een ander kindje om om te denken. Wat voor moeder zal zij zijn als ze zwaar depressief op de bank zit? Natuurlijk zal het slijten maar feit blijft wel dat je er dan zelf voor kiest om leven dat er is te beëindigen. En dat is een grens waar niet iedereen overheen kan. Die grens heeft natuurlijk te maken met hoe jij als mens in het leven staat en ik ben van mening dat je die moet respecteren. Ook als man zijnde. De andere kant op vind ik ook dat je de keus van de man in de meeste situaties ook moet respecteren om geen onderdeel uit te maken van het leven van dit kind. En als jij als moeder op een normale manier hier over communiceert naar je kind dan zie ik niet in waarom een kind hiervan hinder zal ondervinden. En als je niet wil dat kinderen ooit hinder ondervinden van de keuzes die de ouders maken kan je er maar beter niet aan beginnen. Wat nou als jou vriend/man er met een ander vandoor gaat? of jou ineens niet meer leuk vindt. Je bent nu gelukkig en kan het je vast niet voorstellen dat die dag er ooit gaat komen. Maar de cijfers liegen er niet om als je ziet hoeveel huwelijken er op de klippen lopen.