Wat ik lees van TS vind ik heel herkenbaar gedrag van mijn oudste zoontje. Niet zeggend dat dochter van ts dezelfde diagnoses zou moeten hebben maar ik herken het allemaal precies. Overigens zouden de emotionele/boze buien ook een uiting van frustratie en onbegrip kunnen zijn. Maar dat uitleggen wordt een heel lang verhaal Mijn zoontje heeft ADHD en ASS overigens. Ik zou bij dochter van TS iig ook aan ADHD denken, het andere sluit ik daarmee niet uit btw. Vooral bij meisjes is het moeilijker te herkennen. Ga naar de huisarts en laat je doorverwijzen. Uit het stuk hoogsensitief wil ik eigenlijk wegblijven, . Maar er toch ook wat over zeggen in het belang van kinderen .... veel ouders bestempelen hun kind als hoogsensitief, en hebben daar vrede mee of kunnen daarin verklaringen voor het gedrag vinden. Maar daar blijft het dan bij, terwijl een groot deel van die kinderen ADHD/ASS/etc heeft. Het kind zelf zou dan 100x beter geholpen zijn als ouders weten dat er ADHD/ASS/etc speelt, omdat sommige dingen een hele andere benadering vereisen, en het zou het kind kunnen schaden als je dit niet weet en het "gewoon" afschrijft op hoogsensitief, bijv met de noisecanceling headphones wel of niet in meegaan als ieniemienie voorbeeldje. Ik ken mensen die echt hoogsensitief zijn, ik ken mensen met ADHD/ASS/etc, ik ken mensen die als hoogsensitief zijn bestempeld en pas veel te laat toch een correcte diagnose hebben gekregen waaraan dus vele jaren vooraf zijn gegaan waarin diegenen zich onbegrepen en ongehoord en alleen voelden en een behoorlijke deuk in vertrouwen van andere mensen hebben opgelopen. Ga niet meteen hele boeken in 1 richting lezen, maar oriënteer je een beetje op wat het allemaal zou kunnen zijn (lees objectief wat de dingen inhouden, breek los van het stigma van de maatschappij), kijk of je ergens globale tips alvast kunt krijgen.
Omdat dus op sommige vlakken de benadering heel anders is, neem een voorbeeld aan de noise cancelling. Daarnaast is toch wel het allergrootste verschil dat ASS een ontwikkelingsstoornis is ( heel naar woord, maar zo wordt het omschreven) en hoogsensitiviteit een karaktereigenschap. Het kan naast elkaar bestaan hè, een kind kan beide hebben/zijn maar daar heb ik het niet over, ik reageerde enkel op iemand met een hoogsensitief kind welke noise cancelling in wilde zetten
Ik hoop dat je het niet zo bedoelt en dat ik het verkeerde interpreteer. Ik heb mijn kind niet als hoogsensitief bestempeld aan de hand van een paar simpele testjes ofzo van internet. Wij hebben netjes hulp ingeschakeld en zij heeft ons geweldig verder geholpen. Verder ben ik met je eens dat veel dingen overeenkomen en dat het daarom nog wel eens lastig kan zijn, juist doordat dus de benadering wél verschillend en anders is, erg lastig lijkt me dat. Ik heb verder geen ervaring met ASS of alle andere dingen. Mijn kind is enkel hoogsensitief wat overigs ook een hele mooie karaktereigenschap is. ❤️
Ik reageerde op een ander lid welke aangaf bij hoogsensitiviteit noise cancelling in te willen zetten Nogmaals, met ASS heb ik geen ervaring en heb me daarom te weinig erin verdiept om er überhaupt iets over te denken. Dat laat ik lekker aan de professionals en de ervaringsdeskundigen over
Volgens mij denkt zij dat haar kind hoogsensitief is, dus niet zeker, dan zou ik noise canceling nog niet helemaal afschrijven. Ik heb ook lang gedacht dat mijn kind hoogsensitief was. Maar goed, volgens mij zitten dus wel op 1 lijn hierin
Ja ASS heb ik ook aan gedacht omdat ik toevallig laatst een artikel las. Ik herken daar ook veel van mezelf in. Maar ik wil haar niet gelijk een etiketje geven. Ik wil eigenlijk eerst kijken hoe ze het straks op school doet.
Ik bedoelde het iig niet naar! ❤ Ik zal het proberen uit te leggen, vanuit het oogpunt als moeder met een 6jarige met ADHD/ASS én een 4jarige die hoogsensitief is (4yo heeft geen adhd/ass dus!). En ik heb zelf ook adhd overigens. In mijn omgeving verder 2 mensen die dichtbij me staan qua hoogsensitief: 1 echte hoogsensitieve en 1 die als hoogsensitief door ouders is bestempeld wat nu toch iets anders bleek. Hoogsensitief bestaat! Laat ik dat voorop stellen, dat ik dat geen aanstellerij ofzo vind. Ook op hoogsensitief heerst een maatschappelijk stigma (zweefte.verij), net als op autisme (Rain man) en adhd (drukdrukdruk). Eerste stap is om daar doorheen te prikken. Alle 3 hebben overigens ook overlap met elkaar. Ik bedoel denk ik dat mensen makkelijker het stempeltje hoogsensitief geven, omdat dat iets is wat ze zelf begrijpen, wat tastbaar is, en wat de symptomen verklaard. Bovendien klinkt het niet als een stoornis, zoals adhd en ass (wat overigens ook geen stoornis is in mijn ogen maar dat is een andere discussie). Maar het kan zijn (vaak,maar lang niet altijd) dat die symptomen niet uit "hoogsensitief" voortkomen, maar uit adhd of autisme of iets anders. Als je een kind met ass bestempeld als hoogsensitief, dan past hij bijna zeker wel in het hoogsensitief plaatje, maar dan mis je een heel stuk van zijn neurobiologische basis, en zal het kind zich onbegrepen blijven voelen (zich daar al dan niet bewust van). Het kind wat jaren als hoogsensitief is bestempeld en nu dus toch iets anders blijkt te hebben/zijn, die had er enorme baat bij gehad als dat eerder duidelijk was geweest, was meer begrepen geweest, had andere hulpmiddelen aangeboden gekregen, en was gelukkiger geweest, omdat hij niet steeds werd afgewezen om dingen waar hij dus niets aan kon doen. Wees dus voorzichtig met "het zal wel hoogsensitief zijn" maar sta open voor alle opties. In ons eigen geval dus 1x hoogsensitief en 1x iets anders Overigens vind ik het verhaal van ts een 1 op 1 kopie van mijn eigen 6jarige, voor zover je van tekst en in een beknopt verhaal kan opmaken.
De cb arts gaf dit ook aan. Ik heb wat tips gekregen van haar en het advies om de kno arts te bellen. Ze heeft wat problemen met der gehoor en der spraak (ze slist en kan de r niet uitspreken) Er schijnt een spraak/taal spreekuur te zijn waar de kno arts, logopedist en een psycholoog samen gaan kijken naar het kind. Dat kan via een doorverwijzing vanuit het cb maar dan heb je een wachtlijst , zij hoopt dat de kno arts ons doorstuurt dan schijnt het sneller te gaan. We werken met een vaste planning per dag. Noise cancelling ga ik voor kijken!
Noise cancelling zou ik alleen voor hier thuis gebruiken. Zelfs ik word soms horendol van al die geluiden, ik kan me dan voorstellen dat het voor een kind met gehoorproblemen nog veel lastiger is.
Ik zou een SI therapeut nog niet uitsluiten (niet dat je dat doet). De dingen die je schrijft herken ik verdeeld over mijn jongens. Ik loop er nu met beiden. De oudste is al eerder gestart en mijn jongste zoon vandaag. Zij kan helpen om het balans te vinden in die prikkels en helpen bij het ontladen. De dingen die jij noemt staan ook op de vragenlijst voor sensorisch onderzoek. Ik weet niet of ik het er helemaal mee eens ben dat de aanpak van ass/adhd erg zou moeten verschillen van een aanpak bij hsp. We zoeken nu binnen alle verschillende prikkelverwerking categorieën, oa zintuigen maar het is nog wel iets breder dan dat, naar handelingen die aanslaan. Dat is geen gemakkelijke opgave met een groter gezin. Ik heb er bijvoorbeeld 2 met een gevoelig gehoor die beiden twee stressoren om zich heen hebben. Maar we puzzelen door tot we dynamiek vinden waar we ons allemaal goed bij voelen. Dat is dan ook nog niet waar het ophoud, want je hebt oa ook te maken met school. Bij bijvoorbeeld een overgevoeligheid voor geluid is het geluid wegnemen niet altijd de oplossing. Voor sommige kinderen is die overgang dan weer te groot. Het kind waar ik het nu over heb zou ik eigenlijk gevoelsmatig niet onder hsp plaatsen maar eerder adhd, terwijl de zoon die die overgang wel fijn zou vinden meer neigt naar hsp. Ik weet het nog zo net niet of het zo zwart wit te scheiden is. Maar waar het om gaat is dat je dingen uitprobeert en kijkt wat aanslaat. Niet in zijn geheel, maar per probleem.
Ik moest even checken of ik al in dit topic gereageerd had, of alleen in mijn hoofd. Dat laatste was het geval Ik herken óók dingen van mijn oudste in het verhaal van je dochter (en dus ook van mijn jongste in het krampjesverhaal van jouw jongste). Voor mijn oudste zijn we het aan het zoeken richting mogelijk hoogbegaafdheid, waar hooggevoeligheid ook vaker een rol speelt. Wij zochten hulp omdat zoon vaak niet naar school wilde (het gaat nu beter) en dat we helemaal gek werden van al zijn huilbuien thuis. Ik reageerde al langer niet meer met: ach, wat is er? Maar meer met: wat is er nou weer?! Dat konden in een slechte ochtend al 4 huilbuien zijn voordat we de deur uit waren richting school, van verkeerde sokken tot een broek die niet meteen aan wilde. De verhalen van mijn oudste en slaapgedoe van jongste heb ik met een vriendin gedeeld, zij had een cursus over hoogbegaafdheid en herkende dingen uit mijn verhalen. Uiteindelijk heb ik zelf een onderzoek gedaan (ik ben getest) en weet nu dat ik mijzelf hoogbegaafd kan/mag noemen, dus dat daar iets van speelt bij oudste is mogelijk. Met school hebben we de IB-er ingeschakeld. Die zou gaan observeren in de klas en wij en de leerkracht hebben een lange vragenlijst ingevuld. Daaruit kwam faalangst en mogelijk onderpresteren naar voren. Ze gaan nu inzetten op een betere werkhouding; dus geen: "dat is te moeilijk, ik probeer het niet eens" meer. Ik maakte me overigens ook met name zorgen om het sociale stuk en zat daardoor eerder richting autisme te denken. Ook omdat hij (en ik) erg van de structuur en duidelijkheid is. Een gesprek met iemand gespecialiseerd in hoogbegaafdheid bij kinderen leerde me dat er ook echt veel overeenkomsten zijn in kenmerken van HB en autisme. Sociaal gaat het nu halverwege het schooljaar weer goed. Ik ben heel benieuwd naar volgend jaar groep 3, want dan verandert de klas weer. Mijn oudste kan heel dwingend zijn. Hij weet precies wat hij wel en niet wil. En als hij iets absoluut niet wil, gaat het zeker niet gebeuren. Hij kan heel boos worden als het niet meteen gaat zoals hij het bedacht had. En snel huilen uit een soort paniek. Als zijn broertje huilt heeft hij last van het geluid. Dan denkt hij niet in eerste instantie: ik geef hem een knuffel, maar kan gaan huilen vanwege dat geluid. Nu dan nog de schakel met mijn jongste: als mijn oudste kenmerken heeft van HB, dan misschien mijn jongste ook wel. En misschien is hij dan ook gevoeliger voor dingen die in zijn lichaam gebeuren (kramp) en snel gefrustreerd over dingen die hij lichamelijk nog niet kan/kon. Zo kijk ik nu in ieder geval tegen de situatie aan met jongste. Er is een reden dat hij zo'n moeite had/heeft, ook al kennen we die nog niet precies. Succes met je zoektocht! Zou de school bij jou nog iets kunnen betekenen?
@JupitR Als je hulp wilt zoeken mbt hb dan is dat (in mijn ervaring) niet makkelijk omdat je al snel zelf maar een grote zak geld moet neerleggen om iets verder te komen. Hoewel ik het vinden van een sociale vergelijking, om te ontdekken of het wellicht alleen daaraan ligt nog niet zo diep gevonden heb, probeer ik te zoeken naar hulp die helpt bij de symptomen die erbij mee komen zonder er een diagnose op te plakken. Want als je +- 1000 euro neerlegt om te kijken of het dat is, dan zit je alsnog met problemen waarvoor je geen oplossing hebt. Dat vind ik ook het lastige aan de gang naar de huisarts om te laten kijken wat er aan de hand is. Ik probeer het nu vanuit de hoek van daadwerkelijke dingen waar we tegenaan lopen en het vinden van een oplossing om die specifieke problemen 'opgelost' te krijgen. Want als het probleem echt pure hoogbegaafdheid is, dan staat er een scala aan muren te wachten om tussen te flipperen.
Daar heb je gelijk in @Zonnestralen. Wat dat betreft ben ik ook blij dat mijn zoon op school nu met name geholpen gaat worden met zijn werkhouding. Zijn juf had daar in ieder geval ideeën over, ik vond het verder nog wat abstract klinken en ben dan ook geen juf. Ik voel mij ook al lang "anders". Ik hou niet van feestjes, vergelijk me (te) veel met anderen, hou erg vast aan structuren, vind sociale praat lastig, ben verlegen en introvert, maar ook heel competitief en ongeduldig. En mogelijk hangen sommige dingen hiervan wel samen met het feit dat ik hoogbegaafd ben. En eigenlijk had ik dat dan toch graag eerder willen weten. Ik had mijn vroegere ik dat gegund, in plaats van het me vaak nergens thuis voelen. Dus ik kan me op enig moment wel voorstellen dat het de moeite waard is te testen.
Wanneer er vermoedens zijn van een ASS, ADHD, enz., dan wordt het vaak ook vergoed. Bij alleen een hoog IQ (helaas) niet.
Da’s niet waar. Mijn neefje is getest en alles werd vergoed. Als je het vanuit school regelt kan je veel meer voor elkaar krijgen volgens mij dan als je het via de huisarts speelt.
Via school gaat het via het samenwerkingsverband, dat is inderdaad anders. Scholen zijn er veelal alleen niet enorm happig op, als ze het al zien. Hier is het volledige onderzoek via het wijkteam gegaan, via de huisarts kon niet (don’t ask…). Intelligentieonderzoek paar jaar daarvoor hebben we zelf gefinancieerd, daar was toen geen andere weg voor (school doet daar hier niet aan, zeg maar).
Ik denk dat dat heel erg aan de school ligt dan. Bij mij neefje was het geen probleem. Hij liet afwijkend gedrag zien, liep ook ver voor op sommige onderdelen maar op andere onderdelen viel hij zowat uit. Het intelligentie onderzoek was onderdeel om antwoord te krijgen op de vraag: Waar komt zijn gedrag vandaan?
Het verschilt sowieso per school, dat weet ik zeker. Ook per samenwerkingsverband trouwens. En het gedrag maakt natuurlijk ook uit; heeft voornamelijk het kind er last van of de leerkracht ook? In het laatste geval wordt de noodzaak (voor school) opeens een stuk groter en kan er opeens een stuk meer. En er is alleen intelligentieonderzoek gedaan of meer om dat antwoord te krijgen?
@NiekeKris , laat maar even weten wanneer je het hebt gelezen want dan haal ik het weer weg. Het gaat niet om mijn kind dus het voelt niet goed om dit openbaar te plaatsen