Zoals we hier met z'n allen bij elkaar zitten, hebben we nogal wat te verwerken. Een kinderwens, verminderde vruchtbaarheid, ingrijpende behandelingen en iedere keer die knagende onzekerheid: Zou het deze keer wél gelukt zijn? En als het ons al lukt om zwanger te worden, lukt het dan ook om zwanger te blijven en een gezond kind op de wereld te zetten? Ik merk bij mezelf dat het chronische verdriet en de onzekerheid me op momenten echt helemaal kunnen leegzuigen. Het went ook niet, het wordt alleen maar zwaarder lijkt het wel. Niet alleen voor mij, maar ook voor mijn man. Mijn man en ik hebben vooral sinds onze miskraam, nu drie maanden geleden, eigenlijk wel de behoefte aan professionele begeleiding. We kunnen er gelukkig goed over praten samen en we krijgen ook alle support van de mensen in onze omgeving die ervan weten, maar dat is soms gewoon niet genoeg. Dus we zijn een beetje aan het rondkijken naar goede hulpverlening, maar we weten eigenlijk niet waar we het zoeken moeten. De Fiom biedt individuele hulp en groepen aan, en er zijn diverse vrijgevestigde therapeuten, variërend van zeer zakelijk tot super-alternatief... Maar waar moeten we heen? Wie van jullie heeft ervaring met begeleiding rondom vruchtbaarheidsproblemen? Waar word je goed geholpen en waar kun je beter niet aan beginnen? Ik zie door de bomen het bos niet, maar ik weet wel dat ik er in mijn eentje niet uit kom. Het is te veel, te vermoeiend, te verdrietig allemaal... Alvast bedankt voor het meedenken. Belle.
lieve belle. ik denk dat dit een heel goede beslissing is, soms zijn problemen zo zwaar ,zo moeilijk dat je niet meer weet hoe je ermee om moet gaan. ik hoop dat anderen een voorbeeld aan jullie nemen en ook hulp zoeken op het moment dat ze gaan voelen dat het nodig is. ik kan je met je vraag niet helpen omdat ik het gewoon niet weet en me net als jij af zou vragen waar kun je nu terrecht? hopelijk krijg je hier een antwoord op veel iefs Jose
Bij ons in het zieknhuis hebben ze een psychologe die veel ervaring heeft met stellen die kampen met vruchtbaarheidsproblemen. Dat hebben ze gezegd toen ik begon in de mmm. Ik maak er geen gebruik van maar vind het wel goed dat er zo iets is in het zieknhuis.
Lieve Belle, Het is niet gek dat er een moment komt dat het even teveel wordt. Om in jouw eigen woorden te spreken: het wordt tijd dat je van de snelweg afgaat en een rustige parkeerplaats opzoekt. Het feit dat je zelf in de gaten hebt dat je hulp nodig hebt, is al de eerste stap. Je zou naar de HA kunnen gaan. Hij / zij kent meestal wel een goede therapeut die aansluit op jullie behoefte. Ook zou je in het ZH navraag kunnen doen over de mogelijkheden van een psych. Ik denk dat het wel belangrijk is, dat het iemand is die ervaring heeft met dit soort gevoelens. Na mijn 1e miskraam, heb ik na ongeveer 8 maanden, de klap gekregen. Ik zat tegen een burnout aan. Ik had de miskraam niet verwerkt en dat ging zo niet verder. Toen was ik nog niet eens in de MMM bezig. Ik heb toen op advies van de HA een psych gezocht. Het was een vrouw die zelf ook een miskraam had meegemaakt, dus dat voelde goed. Ze heeft me toen leren omgaan met het verdriet. Ik heb toen op haar advies iets gemaakt waar ik afscheid kon nemen van ons kindje. Zie mijn album voor onze vlinder. In het lijfje had ik mijn 1e en tevens laatste echo verwerkt. Toen ik de vlinder bijna klaar had, en rust kreeg, kreeg ik de 2e miskraam. Ik heb toen het vruchtje ( wat ik heb opgevangen) begraven bij mijn vader en de vlinder erbij gezet. Beide data van de miskamen staan op de vlinder. De psych heeft me goed geholpen om alles een plek te geven. De 2e miskraam verwerkte ik dan ook veel beter dan de 1e. Ik ga nu nog steeds naar behoefte naar de psych. Al heb ik momenteel wat moeite met haar sprirituele kant en visie op dingen. ( toevallig heeft zij zich daarin verdiept) Maar, om een lang verhaal kort te maken, ik denk dat je zeker baat hebt bij een psych. Heel veel succes en sorry voor mijn lange verhaal . Liefs Hope
Beste Belle en Hope, Ik volg sinds een tijdje af en toe jullie verhalen en moet zeggen dat ik elke keer weer onder de indruk ben van hoe jullie alletwee jullie ervaringen zo mooi onder woorden kunnen brengen. En ook nu, Belle, vind ik het zo goed dat jij deze vraag hier stelt. Ik schrijf sinds 2 jaar op fora over vruchtbaarheidsproblemen en het is me opgevallen hoe weinig je daar meiden hoort over naar een psych gaan voor hulp, terwijl er vast meer zijn die het doen. Het lijkt toch nog een beetje een taboe en wat ik helemaal slecht vind is dat fertiliteitsafdelingen daar niet of nauwelijks iets aan doen. Ze behandelen puur de medisch, lichamelijke kant en verder moet het allemaal normaal zijn wat je doorstaat. Ik heb zelf ook een ontzettend verdrietig jaar achter de rug na mijn miskraam van het kindje waar ik 2 jaar op had gewacht. Ik zit nu 1,5 jaar in de medische molen en heb dat als enorm belastend en moeilijk ervaren. Na de 4e mislukte IUI kwam al het verdriet van de miskraam weer boven en zat ik in totale paniek bij de huisarts. Die verwees me naar een psychologe, daar ben ik 1 keer geweest, maar dat was voor mij niet de goede. Ik voelde me enorm in een hokje gezet. Korte tijd later kwamen wij eindelijk in aanmerking voor IVF en dat heeft me toen veel rustiger gemaakt, waardoor ik verdere maatregelen weer even heb uitgesteld. Ik heb wel een vrouw, een soort hele wijze dame, waar ik eens per maand mee ga praten en dat helpt mij. Ik denk dat het heel goed is dat stellen hulp zoeken, maar ik vind het wel moeilijk hoe je iemand vindt die je specifiek hiermee kan helpen. Ik hoop dat je hier goede tips krijgt Belle, aan mijn verhaal heb je niet veel, maar weet hoe herkenbaar je situatie en gevoelens zijn. Heel veel sterkte en succes met jullie weg. Helaas is het een moeilijke weg met veel hobbels en daarbij is een helpende hand zo nu en dan bijzonder welkom mijns inziens. En bedankt voor jullie herkenbare verhalen.
Op de website van Freya.nl, onder adressen - hulpverlening vind je een aantal andressen waar je eventueel terecht kan. Je kan zelfs kiezen wat voor therapie voor jou geschikt lijkt bijv Counselling Emotionele combinatie therapie Gestalttherapie Hypnotherapie Psychosociale hulpverlening Psychotherapie Ik heb zelf een hulpverlener via hun gevonden en iedereen die daar vermeld staat en heb er echt veel aan gehad. "Onderstaande adressen zijn van therapeuten/hulpverleners die zichzelf hebben gemeld bij Freya, omdat ze ervaring hebben met het bieden van psychosociale hulp specifiek op het gebied van ongewilde kinderloosheid (en daarnaast veelal tevens ervaringsdeskundige zijn). De hulpverleners hebben elk hun eigen wijze van werken. De verwerking van problemen is een heel persoonlijk proces, waarbij het moet 'klikken' tussen hulpverlener en cliënt." Misschien de moeite waard?
Wij hebben, eigenlijk vlak voor we gingen starten, hulp gehad van een psychotherapeut. De aanleiding was zeker ons uitzicht op IVF/ICSI. Doordat we vooraf onszelf beide op een goed spoortje, en hetzelfde spoortje, hebben laten zetten hebben we het in de molen goed gered. Daarbij moet ik wel toegeven dat als het nog even langer had geduurd ik misschien wel weer een stevige schouder nodig had gehad hoor. Het is dus zeker niet gek en juist misschien wel goed om aan de bel te trekken! Heel veel succes. Elmo