Ook al is het van tijd tot tijd allemaal best zwaar, wij proberen er toch met wat humor doorheen te komen samen. Zo zaten we in het ziekenhuis te wachten tot de zaadjes van manlief bewerkt waren voor de IUI. Zegt hij: "Zal ik vragen of ze een beetje lief zijn geweest als we ze weer ophalen?" Echt, je kon me wegvegen, lang geleden dat ik zo hard heb moeten lachen haha (nu moet ik er weer om lachen ) Om het allemaal wat luchtiger te maken, ik ben benieuwd naar jullie grapjes
wij zaten met een ander stel te wachten op de terugplaatsing, toen die man ineens zei "misschien moeten we telefoonnummers uit wisselen voor het geval dat ze de boel omwisselen". Nou, we hebben heel en heel hard gelachen De receptie kwam kijken wat er was en het grapje maken we nu nog altijd, als iemand flauw doet of het wel van mijn man is, mijn man zegt steen vast, ach het kan ook van een andere vrouw zijn.
Ik heb geen humor, maar wel een gênant moment toen er een follikel werd weggeprikt (ovulatie-inductie en er zaten teveel follikels, maar we wilden geen kansen verspillen door weer een ronde te moeten afblazen). Ik was behoorlijk in spanning, puur omdat ik niet wist wat er ging gebeuren. Ik wist al dat ik geen verdoving zou krijgen want ja, bij het aanprikken van één follikel (wat natuurlijk zo gebeurd is) is dat niet echt nodig (ze gaan via je vaginawand door je eierstok in je follikel met een holle naald, die zuigen ze dus leeg). Nou, ik mocht me van onder uitkleden en hoppa, stoel in. Maar toen, die stoel moest omhoog. Nou omhoog ging die. Voor mijn gevoel kon ik zowat het plafond aanraken. Jeetje mina, ik zat echt zowat bovenop de gynaecoloog. Echt meer 'in your face' kon gewoon niet . Zelfs ml moest lachen. Niet normaal, volgens mij kon hij zowat mijn huig bewonderen joh! Hoppa, alles werd schoongespoeld, apparatuur klaar. Toen de gyn de staaf inwendig wilde inbrengen riep ik echt kei hard: 'jeeeeeeeeeeeeeetje, neeeeee! Dat ding is dik! '. Daarna vervolgde ik: 'Ja, de naald. Ik bedoel natuurlijk die naald,' waarop de gyn weer antwoordde: 'Ja ja.. '. Mijn eigen fa zegt dan trouwens als ik Pregnyl mag zetten altijd zoiets als 'Ennneh, jullie mogen het vanavond en morgen gezellig maken '. Zegt deze beste meneer: 'Oh, en jullie moeten het vanavond en morgen doen. En zondag en maandag. '
Ja deze man is echt nuchter en droog soms. Gewoon de manier waarop soms. Ik moet altijd al lachen als ik hem zie, want ik moet nog altijd aan die behandeling denken. Zegt ie vandaag bij de fm ook (moet morgen terugkomen): hij: 'Er zitten er idd weer 2, maar het scenario is niet zoals de vorige keer.' ik: hij: 'Ja, je moet geen condoom gebruiken hoor. De kans dat de kleinere follikel mee gaat doen is niet groot.' ik: hij: 'Neem het er gewoon van. Anders loop je ook zo achter de feiten aan. Zie ik je morgen dan weer?' ik: ml:
Ik mocht mijn eerste punctie in NL onder narcose doen. Voordat ik de OK in ging lag ik in de ruimte waar je voorbereid wordt (weet even niet meer hoe dat heet). Mijn vriend was er ook bij. De gynaecoloog kwam even een handje schudden en vertellen wat ze gingen doen. Daarna zei hij tegen mijn vriend: "En jij kunt zo meteen mee met de verpleegkundigen, die zullen jou verder helpen." Waarop ik zei: Ïk wist niet dat hij geholpen werd, dat moet hij zelf toch doen in dat kamertje?". De arts wist niet waar hij kijken moest en wij lagen in een deuk.
Hahahahahaha! Mocht hij niet mee met de punctie???? Edit: Je moest onder narcose lees ik.. nee dan begrijp ik het.
Terwijl ik werd opgehaald (uit de speciale operatiewachtkamer) voor de punctie (in Düsseldorf is de punctie zonder aanwezigheid van man) zei ik tegen hem, terwijl er allemaal andere stelletjes voor de punctie/zaad verkrijgen zaten te wachten, zei ik: "Heel veel succes! Zet hem op! Je kunt het." 😂😂😂 Manlief vond het bij de eerste IVF's zo gênant dat iedereen in die wachtkamer van elkaar wist dat ze straks gingen aftrekken. En ik ga vaak flauw doen als ik nerveus ben
Wij zeiden bij het inleveren voor de zaadanalyses: "Ik ben benieuwd hoe ze presteren, we hebben ze in ieder geval nog even streng toegesproken!" Ook zaten we weleens tegen de zaadjes te zingen, of deed ik net of ik m'n man z'n balzak ging instralen of zo. (Laatste twee dingen uiteraard als we alleen waren.)
Geniaal dit. Omdat het ziekenhuis 30 min rijden is, vulde mijn vriend het potje altijd op de wc in t ziekenhuis. Toen ik eenmaal zwanger was en mijn vriend moest naar de wc om te plassen, zeiden we lachend tegen elkaar; nou nu gelukkig naar de wc om te plassen. Na de iui moest ik blijven liggen in de behandel stoel. Dekentje erbij etc. Vriend moest nodig met de knopen spelen van de stoel dat ik uiteindelijk met m'n benen in de lucht lag en me niet meer naar beneden kreeg.
Geweldig die grapjes! Wij proberen ook met wat humor het allemaal een beetje luchtig te houden. Voor zover dat lukt natuurlijk. Zo vroeg mijn vriend toen die voor de eerste keer een potje kreeg voor een zaadtest of die het potje daar gelijk moest vullen in dat kamertje haha! Daar schrok ze een beetje van en vertelde gelijk heel serieus dat dat thuis moest. En tijdens de TESE zei die tegen de arts dat die er geen "zak" aan vond en dat die zich voor "lul" voelde liggen haha.. Leuk om te lezen dat we dus niet de enige zijn die zulke flauwe grapjes maken.
Toen we na de punctie thuis zaten zei mijn vriend: "Wat vind je er nou van, dat ik je 20 kilometer verderop aan het bevruchten ben" Ik moest echt zo hard lachen :')