ik ben nu ruim 12 weken zwanger en ik moet zeggen dat ik me nog nooit zo slecht gevoeld heb ik ben de hele dag door misselijk dacht dat het even wat beter ging door medicijnen maar helaas ga al over me nek door was verzachter schone was uit de droger shampoo tanden poesten de gekste dingen ik heb alles geprobeerd van citroen tot gember van gember tot kamille thee ananas enz voel me moe laveloos heb hoofdpijn ben er zo helemaal klaar mee dat gespuug dat misselijk zijn die krampen in me kuit dat niet kunnen slapen. het beheerst me hele leven vrijdag een gezellige bruiloft waar ik denk ik niet een ga gewoon puur om het feit dat ik misselijk ben en ga kotsen vandaag baby shower vriendin heel leuk voor een kwartier ben gewoon kotst misselijk en ga spugen en het komt echt uit me tenen vorige week zondag was het zo erg dat ik tegen me vriend zei breng me aub naar het ziekenhuis ik wil er vanaf het gaat gewoon niet hoe erg en naar het ook klinkt ik meende het toen echt ik schaam me er gewoon voor maar ik voel me al weken lang net of ik gewoon de avond ervoor flink ben doorgezakt :x en een fikse kater heb met alles er op en eraan en iedereen in me omgeving is maar blij voor ons behalve ik zelf iedereen doet blij en doet net of het allemaal wel mee valt en het binnen nu en een paar weken toch echt over moet zijn ik heb gelukkig een hele goede vriendin die het wel snapt die heeft precies het zelfde gehad maar dan 9 maanden lang. ik voel me zo ego als ik zo denk maar ik baal er gewoon van wil gewoon genieten en weer normaal kunnen eten en drinken en niet op cola kamille thee bischuitjes en geroosterd brood leven warme maaltijd heb ik al zeker 6 weken niet kunnen eten en fruit ook niet de verloskundige zegt dat het niet uitmaakt en je kind toch alle voedingstoffen binnen krijgt maar ik kan me dat niet voorstellen dat het de juiste stoffen binnen krijgt omdat ik zo slecht eet gelukkig weet ik wel dat ik genoeg vocht binnen krijg door moeders voor moeders ik plas gemiddeld zon 7 flessen vol maar baal gewoon ik ga maar weer opzoek naar de roze wolk in de hoop dat ik hem vind maar het is wel fijn om even je verhaal kwijt te kunnen ook al vinden jullie mij egoistisch
Tja, die roze wolk was ik ook al snel afgedonderd. Na de 16e week werd het qua misselijkheid wel beter. Hopelijk is dat bij jou ook! Ik kreeg van mijn gynaecoloog als tip om direct wat te eten en een snelle suiker (bijv glas ranja), dat gaan verbranden. Misschien helpt het nog.
Je bent helemaal niet egoïstisch! Als je je weken hondsberoerd voelt dan kun je ook niet op een roze wolk zitten. Ik heb de 7de week ook alles onder gespuugd, ben toen snel medicatie gaan halen bij de huisarts en heb de luxe dat het bij mij geweldig werkt en ik me weer mens voel, behalve dat ik nog veel moe ben logischerwijs. Natuurlijk zeggen mensen dat je moet doorbijten en dat het ook wel over gaat maar dat is gemakkelijk gezegd als je het zelf niet hebt! Ik wens je heel erg veel sterkte en hoop dat je je snel beter voelt. Dikke digi knuffel
Nou je bent echt niet egoïstisch hoor. Als je zo beroerd bent dan zou ik er ook geen bal aan vinden. Bij mij werkte blanke vla heel goed en bruin brood met kaas. Werd eigenlijk alleen misselijk van een lege maag. Effect is wel dat ik de eerste 12 weken 6 kilo ben aangekomen. Alleen betwijfel of jij tegen de misselijkheid kan eten. Als ik het zo hoor is het behoorlijk heftig. Al medicatie?
Die grote roze wolk waar je vaak zoveel over hoort legt ook veel druk op je. Ik dacht ook me zo te moeten voelen maar voelde me gewoonweg niet zo. En dat mag ook, er zijn er genoeg die die grote roze wolk niet ervaren. Ook niet na de bevalling. Ik was heel erg onder de indruk van mijn kleine mannetje maar de 1e week was lood en loodzwaar en zonder roze wolk. Maar gelukkig had ik me daar wel al op ingesteld dat de roze wolk zeker niet vanzelfsprekend is. Laat dat idee varen dat je op de wolk moet zitten en bekijk het met de dag. Elke dag is er weer 1 verder en hopelijk gaat de misselijkheid snel over!
Meid, wat vervelend dat je je zo beroerd voelt! En ook zo herkenbaar! Die roze wolk heb ik ook nauwelijks ontdekt tijdens mijn zwangerschap door de misselijkheid en het spugen! Is je urine al eens gechecked op ketonen? Andere medicatie vragen, weet niet wat je kreeg wat even hebt geholpen? Er bestaat meer! Daarnaast neem rust, hoe meer inspanning hoe misselijker!
Je hoeft je niet te schamen en je bent ook niet egoistisch. Ik vind zwanger zijn tot nu toe ook alles behalve leuk eerlijk gezegd. Eerste 12 weken best wel wat kwaaltjes gehad. En nu is dat redelijk over maar heb echt last van de hormonen, ben depri, voel me niet mezelf, maak me continu overal druk om echt vervelend.. Ik hoop dat je je heel snel beter voelt! Mischien kun je nogmaals de dokter bellen en hebben ze nog wat anders voor je? Sterkte!! Uiteindelijk houd het op.. probeer daar aan vast te houden ( ookal kan dat helaas soms 9 maanden duren)
sterkte, ik hoop dat het tweede trimester juist een enorm feestje voor je wordt. Maar dat je je in ieder geval niet meer zo misselijk zult voelen en weer zin hebt om leuke dingen te doen!
Hier heb ik me zo beroerd gevoelt tot ongeveer 18 weken. Ik heb toen ik het niet meer trok me huisarts gebelt en gezegt de medicijnen helpt niet. Heb er medicijnen bij gekregen en wilde dat ik dat eerder had gedaan. Sinds een aantal weken kan ik een stuk meer genieten en slik nu zelfs niets meer. Heel vervelend maar je zit zeker niet op die roze wolk. Sterkte meid en hopelijk mag je snel gaan genieten
Ik wacht al bijna 9 maanden op die roze wolk. Het enige roze wat ik deze zwangerschap heb gezien is in de babykamer. Ik voel me al vanaf het begin slecht, misselijk, flauwvallen, benauwd, geen energie en nu doet alles gewoon zeer. Kan niet staan, zitten of liggen. Egoïstisch? Nee helemaal niet. Niet voor iedereen is het een pretje om zwanger te zijn, ook al schijnt daar een enorm taboe op te rusten. Word ook doodmoe van iedereen die zegt, geniet van de laatste weekjes en van je buik, nou dat genieten doe ik al lang niet meer.
Heel herkenbaar. Bij mij is het wel echt veel beter geworden na 16 weken. Rond week 10-11 had ik een dieptepunt, continu misselijk, nergens zin in, alles was teveel, alles was vervelend. Heel naar. Vooral ook omdat het voor mij midden in de schoolvakantie was - 2 kinderen thuis en mijn werk dat maar door blijft denderen. Er zijn vrouwen die de hele zwangerschap zo miserabel blijven, heel naar lijkt me. Hopelijk geldt dat niet voor jou!
Ook ik herken het. De eerste zwangerschap was ik overgevoelig voor geur, ik kon echt depressief worden van een bepaalde lucht (met name mufheid) en was er zo gevoelig voor dat mijn man en ik in allerijl uit ons (gelukkig toen nog huur) appartement zijn gegaan en helemaal zijn verhuisd. De laatste 20 weken voelde ik me erg goed. Nu bij deze zwangerschap was ik vooral zo ontzettend moe de eerste 16, 17 weken. Ook heel misselijk, niet braken, maar continu het gevoel te hebben van een lege maag, en niets lusten. Smaak die veranderd was. Ook niet leuk. Na 17 weken was dit over, maar toen kwam de migraine, tot een week of 30. Ben nu 37 weken en heb bij de minste inspanning last van voorweeën die niets doen dus al met al had het beter gekund, maar vooruit. Ik ben gelukkig geestelijk wel positief gestemd, dat was de eerste weken echt totaal anders. Geef het eventjes de tijd tot al die hormonen een beetje bedaren. Hoop dat je je snel beter gaat voelen!
Meid heel.logisch dat je je zo voelt ik heb dat ook gehad en iedereen maar blij doen ging ze maar ontwijken want ze bedoelen het goed maar snappen er niks van..Hoe leuk en een wonder een baby is de meeste vrouwen als ik open ben over hoe ik me voel zeggen ja zwangerschap is ook niks voor mij maar zon hummeltje in je armen maakt het uiteindelijk goed en dat is ook wel zo maar het lijkt een eeuwigheid te duren..Konden we maar kiezen hoelang we zwanger willen zijn en bevallen op onze eigen gekozen termijn..schaam je vooral niet je bent niet de enige die zich zo voelt blijf erover praten dat heeft mij geholpen veel huilen en kletsen met vriendinnen
Erg herkenbaar dit, Het gemis van de roze wolk. Tot ongeveer 16 weken had ik totaal geen energie en zag ik het ook niet zitten ik vond zwanger zijn alles behalve leuk. Toen ik weer energie kreeg begon ik het leuk te vinden maar nu word ik gek van de hormonen. Van blijdschap naar intens verdrietig. iedereen heeft goed bedoelde adviezen alleen kan ik er niet veel mee. Je bent zeker niet egoistisch, het enige wat je kan doen is het per dag aan kijken en er over blijven praten. Hopelijk word het beter voor je als die misselijkheid maar weg gaat.