moet echt ff mijn verhaal kwijt, ben net ff bij mijn ouders geweest en dan hangt daar een heel gespannen sfeer en word bijna niet gesproken dat ik gewoon echt geen zin meer heb om er nog heen te gaan. 8 weken geleden kreeg ik mijn miskraam en twee weken erna had ik hier een huilende vader zitten omdat hij het allemaal niet meer wist. blijkt mijn moeder niks meer te voelen voor mijn vader. ook is hij achter smsjes gekomen van een andere kerel, waar je zonder problemen conclusies kunt trekken. geen twijfel over, xxx en hvj enzovoorts. nu blijkt mijn moeder al 5 jaar met haar gevoelens te worstelen en heeft al eens contact gehad met een andere kerel die het toen heeft laten afweten. nu is dus weer het zelfde aan de hand. lees vanalles over scheidingen, heeft info erover in haar tas zitten, smsen met astro-tv en van die rare dingen. vorige week heeft ze aan mijn vader toegegeven eigenlijk niet meer verder te willen en dat ze gevoelens heeft voor die ander ( haar assistent manager ). nu blijft mijn vader hoop houden dat ze op haar uitspraak terugkomt en het toch weer wil proberen enzo. had zojuist nog met mijn man gebeld en zeg tegen hem heb dus echt geen zin meer om daar heen te gaan :x. mijn gevoel zegt dat het dus ook over is, maar dat ze niet naar buiten durft te komen ermee. bang voor de veroordelen die ze gaat krijgen of dat ze zo erg met haar zelf in de knoop ( zit ook nog eens in de overgang ) zit dat ze niet meer weet wat ze doet. voor de kerst hebben we lootjes gertrokken, maar heb sterk de neiging om te zeggen dat ik niet meer meedoe, omdat ik geen zin heb om gezellig te gaan doen, terwijl het alleen maar ellende is. moest echt ff mijn ei kwijt, kan het niet met veel mensen delen in mijn omgeving, stel je voor het lekt uit. sorry, voor mijn lange verhaal, xxx
Jeetje meis, dat is wel erg heftig ja Ik kan je helaas geen advies daarbij geven alleen heel veel sterkte. Hier kan je het gelukkig altijd kwijt als er wat dwars zit en er wordt altijd naar je geluisterd. Heel veel sterkte iig meis.
Hee meis, Wat naar voor je! En dat ook nog eens bovenop het verdriet van je miskraam. Ik heb geen antwoord, maar wil je wel even sterkte wensen met dit alles!
hoi jerlin, Uit eigen ervaring snap ik je gevoelens hierover. Mijn ouders staan ook op het punt om te gaan scheiden.Na jaaaaren lang ruzies. Lekker in de periode dat IK ze nodig heb en van mijn zwangerschap wil genieten. :x Mijn pa is alcoholist en zwaar depri en mijn moeder weet niet hoe ze op haar eigen benen moet staan. Mijn pa wil niet veranderen dus wil ik hem niet zien of spreken tot na de bevalling (en dan nog met tegenzin.) En mijn ma zie en spreek ik nog weleens, maar het is alsof je tegen een spons praat...Oftewel te druk met zichzelf.... Daarom heb ik voor mijzelf besloten dat, hoe moeilijk het ook is, mij even van hun af te zonderen. Ze geven mij te veel stress, want het doet mij zeker wat om ze zo te zien. En die stress kan ik in mijn zwangerschap echt niet gebruiken. Als hun niet aan mij denken in deze belangrijke periode dan ik ook niet aan hun. De feestdagen zijn dan ook alles behalve leuk. Ik ben zo blij met mijn mannetje, samen maken we het wel gezellig. En straks met de kleine meid erbij. Veel sterkte, en probeer het van je los te laten. Jij kan er niks aan veranderen.
Ontzettend vervelend dat je ouders misschien uit elkaar gaan. Maar het is niet alleen vervelend voor je vader. Maar ook voor je moeder...zij weet schijnbaar ook niet goed wat ze met haar gevoelens moet. En ik denk dat ze het liefst gewoon nog van je vader zou houden en hun hele leven gelukkig zouden kunnen zijn. Helaas is dit niet zo. Het enige wat jij kunt doen is je ouders steunen....niet alleen je vader, maar ook je moeder. Tja je kunt wel Sinterklaas niet gaan vieren, maar hier schieten jullie ook niks mee op. Het is natuurlijk het aller fijnst als iedereen normaal met elkaar blijft omgaan. En wat zal er voor jou veranderen? Zoals ik begrijp woon je niet meer thuis, dus het enige wat voor jou zal veranderen is dat je ouders niet meer samen wonen.
Vervelend, je kunt er helaas niets aan doen, ze moeten het zelf uitzoeken. Hoop wel dat het nog goed komt.
Vind het heel erg voor je maar je ouders ongelukkig in een huwelijk wat niet meer werkt is ook niet leuk.. Voor niemand. Misschien vind je vader ook weer een leuke vrouw en is iedereen weer gelukkig.. ook al klinkt dit nu voor jou misschien heel gek! Sterkte meid!
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 17 was. Ze waren al lang niet meer gelukkig, en toen kreeg mijn moeder een ander. Het advies dat ik je wil geven is: meng jezelf zo min mogelijk hierin. Ik heb me toen enorm door mijn ouders voor hun karretje laten spannen (boodschappen van de een naar de ander overbrengen, spullen van mijn moeder inpakken en buiten zetten omdat mijn vader het niet wilde doen, roddels over en weer aanhoren, spullen uit het huis smokkelen voor mijn moeder etc.), en daar heb ik heel erg onder geleden. Laat ze het maar lekker zelf uitzoeken, en richt je op je eigen situatie. Gelukkig woon je niet meer thuis, dat scheelt al. En verder blijft het altijd verschrikkelijk als je ouders uit elkaar gaan. Of je nou 4 of 34 bent. Sterkte!
Het blijft idd heel erg maar met 34 ben je tenminste zelf al volwassen en kun je er beter mee omgaan. Dan is de belangrijkste fase van ontwikkeling al voorbij.
Het is gewoon heel moeilijk... Helaas kan je niks doen dan voor ze daar zijn en de verhalen aan te horen als ze er iets over kwijt wilt! Ik heb het vorig jaar meegemaakt. Ik heb me er bewust niet druk om gemaakt. Ik kon op dat moment toch niks, dat is iets tussen hun en je kan alleen luisteren en als ze om een mening vragen die mening geven. Nu een jaar verder (was hier eind oktober vorig jaar) is alles heel goed gekomen. Beide hebben ze een nieuwe partner waar ze allebei heel gelukkig mee zijn. In het begin was het voor mijn moeder heel moeilijk. Mijn vader had ook meteen een ander (wat bij jou net omgedraaid is) dus mijn moeder had het er heel moeilijk mee. Sinds een maand of 3 heeft mijn moeder ook een nieuwe partner gevonden en is ook het jaloerse verdwenen. Het is en blijft moeilijk, in het begin was er hier ook hoop dat ze weer bij elkaar kwamen, dat het een opvlieging was. Sterkte!
super bedankt voor al jullie lieve reacties. gelukkig hebben ze geen knallende ruzie en kunnen ze af en toe met elkaar erover praten. helaas moeten we afwachten wat er gaat gebeuren en alle verhalen aanhoren. merk wel dat ik veel meer naar mijn vader vertrek, want ja, mijn moeder is toch degene die verliefd is op iemand anders. hoewel ze waarschijnlijk ook genoeg verdriet zal hebben van de hele situatie. pfff, hakte ze maar een knoop door, dan kunnen we allemaal verder met ons leven. en ik weet wel zeker dat die man hier mijn huis niet in komt en mijn zoontje niet bij mijn moeder zal zijn als hij er is. ( of ben ik dan erg hard, nouja zo voel ik het in ieder geval ) xxx
Meid, wat schiet je ermee op als die vent niet in je huis mag komen? Dat is inderdaad best wel kinderachtig gedrag. Snap dat je nu wel naar je vader toe trekt...omdat die in jou ogen niks verkeerd heeft gedaan. Maar waarschijnlijk was hun huwelijk al langer niet meer wat het geweest was. En waar 2 zijn, hebben vaak ook 2 schuld. Je schiet er niks mee op om de nieuwe partner van je moeder niet te accepteren, kwets je haar ook alleen maar mee.
Sterkte meis. Dit is een lastige situatie. Voor jou, maar vooral voor je ouders. Echter ben ik het wel met Consider eens. Je schiet er niks mee op, als je die vent het huis weigert. Sterker nog, ik denk dat je daar je moeder alleen maar verdriet mee doet.
het zal wel een eerste reactie zijn erop. meestal trek ik wel bij en komt ales goed, maar goed nu denk ik er zo over, en ik schiet er wwarschijnlijk ook niks mee op. AstridDi heeft voor me gependeld en hier kwam uit dat mijn ouders bij elkaar zouden blijven. dit zou natuurlijk geweldig zijn, maar moet me er niet teveel aan vasthouden. ik ga nu ff lekker in bad liggen. fijne avond allemaa! xxx