Ik zit indubio en hoop op een paar wijze woorden. Ik heb vandaag een gesprek gehad op het werk. Ik heb nu een simpel baantje en ik kan promotie maken. Ik krijg er niet veel geld bij en moet een team aansturen. Ik hou er alleen niet van. Ik wil zelf hard werken en het goed doen, maar een ander aanspreken en sturen is niet mijn ding. Ik kies vaak de makkelijkste weg. En ga conflicten uit de weg. Op mijn werk prima. Ik kan rondkomen en heb het naar mijn zin. Maar prive zou ik soms wel eens wat sterker in mijn schoenen willen staan en meer voor mijzelf op willen komen. En als ik dit op mijn werk kan leren is dat mooi meegenomen. Maar dan moet ik wel uit mijn comfortzone.
Ik zou de promotie laten gaan, aangezien je schrijft dat je niet houdt van mensen aansturen. Sterker in je schoenen leren staan kan ook zonder een baan die je niet ziet zitten.
Maar iets willen leren moet uiteindelijk ook niet ten kosten gaan van jezelf. Als je iets moet gaan doen dat je echt niet leuk vindt, dan is dat eerder jezelf pesten dan uit je comfortzone gaan. Kun je niet op een andere manier investeren in persoonlijke groei ipv groei op het werk?
Het feit dat je er niet een fatsoenlijke verhoging bij krijgt zegt mij al genoeg. Dan krijg je wel de lasten maar niet de lusten. Lijkt mij een no go.
Ik ben heel erg van horizontaal groeien in plaats van verticaal, zeker als dat betekent dat je blijft doen wat je leuk vindt! Ik hou persoonlijk veel meer van veel dingen wat af weten, dan van één ding heel veel.
Je brengt best wat uren per week door op je werk. Dan moet je kiezen voor werk dat je leuk vindt. Niet voor werk dat je ongelukkig maakt. Als je de luxe hebt om te kiezen uiteraard. En jij hebt dat. Dus blijf doen wat je nu doet en bespreek evt of er andere mogelijkheden zijn om jezelf te ontwikkelen naar iets wat je wel leuk vindt. Maar ga niet iets doen wat je potentieel ongelukkig maakt, dat is echt zonde!
Nee zeggen, is moeilijker dan ja zeggen, En dat is in jouw situatie, enorm voor jezelf opkomen. Daar heb je die promotie niet voor nodig.
Waarom zou je werk gaan doen wat jou niet ligt? Je houdt er niet van, dan zou ik het dus ook zeker niet doen. En al helemaal niet als je er amper financieel op vooruit gaat. Als je privé dingen wil leren zijn daar genoeg andere manieren voor.
Eens met bovenstaande reacties. Als je het niet ziet zitten zou ik t niet doen. Alleen als je het geld echt nodig zou hebben en het significant meer zou verdienen zou ik de promotie serieus overwegen.
En nog een aanvulling. Persoonlijk heb ik graag een leidinggevende die het leuk vindt om mij en mijn team leiding te geven en dit uitstraalt. Als jij niet gelukkig bent in een dergelijke functie dan kan dit ook z'n weerslag hebben op een team.
Leer dat liever in je privetijd kan je er net zo lang of kort over doen als jij nodig hebt, in je werk kan je dat niet doen gevoelsmatig krijg je dan al snel het idee dat je faalt als het je niet ligt. Of wat dacht je van nachten lang wakker liggen omdat je die ene collega terug moet fluiten bij t functioneringsgesprek waarvan je weet dat die nogal in de shit zit maar ook absoluut niet functioneert...Nope mij niet gezien. Ik blijf ook liever met mn voeten in de bagger als dat ik mensen aan ga sturen. Ik kan het wel, heb het ook gedaan maar het is niet mijn ding. Terwijl je in mijn werk er bizar op vooruit gaat financieel gezien. Maar aan mij komen ook andere verwachtingen en vooralsnog heb ik nu werk wat soms wat lastig is, soms super saai administratief (maar leuk genoeg voor mij want ik ben de miep van de documentatie). Heeft mn dochter een rotnacht, loopt zoon te spoken, zit ik ineens met een grootouder in t ziekenhuis of wordt mantelzorg ineens rete zwaar maakt het niet uit. Mn werk ken ik en kan ik, ook onder de meest tergende omstandigheden die nou eenmaal niet in mijn controle liggen. Heb ik een off-day is niemand daar slachtoffer van en geen project de dupe, dat stukje sprint ik op een betere dag wel weer bij. Bij het aansturen van een team zou dat gevoelsmatig direct een strop van stess om mn nek worden. Ik kan tickets verdelen, en geheid schuif ik de meeste en rotste bij mezelf en de rest naar bij wie t t beste past...best lief voor mn collega's maar redelijk funest voor mezelf op de lange termijn. Nee als je hart er niet bij ligt en het zo ver van jouw persoonlijkheid is zou ik het echt niet doen. Allicht voor de vakantie ofzo als afvanger werkverdeler misschien een optie.
Precies dit! Leidinggeven zit in je of niet. Als je het al niks vindt of lijkt om dat te doen, zou ik het zeker niet doen. Denk niet dat je daar heel gelukkig van gaat worden.
Wel fijn dat jullie het er allemaal over eens zijn. Hihi. Ik heb via mijn studiefonds via mijn werkgever een korte opleiding aangevraagd. Feedback geven en ontvangen. Ik ga vragen of er nog andere doorgroeimogelijkheden zijn die mij beter liggen.
Ik heb ooit een test gedaan en dit lijkt mij ook niet een profiel voor iemand die andere gaat aansturen.
Als je zo’n energievretende functie gaat uitoefenen die helemaal niet bij je past dan is het wachten op een burn-out.
Ik heb één keer een promotie gehad zonder de bijbehorende salarisverhoging, niemand kreeg er geld bij, bedrijf zat in zwaar weer. Ik kan het iedereen afraden. Het komt neer op harder werken en die verhoging krijg je later echt niet alsnog. En verder lijkt me het heel duidelijk wat je wil en niet. wil. De eerste stap in sterker in je schoenen staan lijkt me hier duidelijk te maken aan je management dat je deze promotie niet wil. Dus kom voor jezelf op en zeg nee
Ik denk dat het belangrijk is om werk te doen wat bij je past en wat je leuk vindt. En volgens mijn geef je zelf al aan dat dit geen van beide het geval is in een leidinggevende functie. En persoonlijke ontwikkeling kan ook prima in je huidige functie en misschien komt er in de toekomst dan een functie voorbij die je meer uitdaging biedt en die wel bij je past. Wat je ontwikkeling betreft, ik zou kijken of je een wat bredere assertiviteitstraining kunt doen, feedback geven is erg gericht op 1 ding, er zijn trainingen die wat breder zijn waar je denk ik meer uit haalt.
Ehm nee, ik zie meer een "laat mij maar mn ding doen" zonder t geneuzel van jantje zei...dat pietje deed... Dit oogt me een beetje als zo'n eenpitter persoon die je prima los kan laten voor klussen, ook de wat lastigere, en vanzelf weer boven komt drijven als er handjes vrij zijn. Niet bepaald manager, meer eigen verantwoording en niet die over een ander. Beetje afhankelijk wat voor type werk je doet, ik ben bijv nu vrij standalone binnen de organisatie, beetje tussen twee teams in qua testwerk en gelijktijdig vang ik een deel support af. Vind dat soort plekkies eigenlijk t fijnst, zie van alles, werk varieert, klant blij, collega's kunnen meer hun ding doen waar zij blij van worden omdat ik de wind afvang. Intussen leer ik .net erbij (rustig aan) en dat kan ik weer gebruiken met andere plannen op de lange termijn. Ff een zijweggetje wat meer bij t tempo aansluit van t gezin.