Onze dochter was altijd een voorbeeldige slaapster. Geen gemopper bij het naar bed brengen, heerlijk klokje rond slapen en rond 07.30 uur weer klaar voor een nieuwe dag . Maar sinds een paar maanden is het bijna elke avond raak. Steeds weer dat getreuzel en tijdrekken bij het naar bed brengen. En als ze dan in bed ligt na het hele bedritueel, plassen, slokje water, 2x welterusten kusjes en knuffels van papa en mama....begint ze weer te roepen. Meestal nog zo'n 2 of 3 keer en dan is het eindelijk klaar. Maar gisteravond ben ik nog zeker 10x naar boven gegaan omdat ze maar bleef roepen. Haar dekbed zat los, ze wilde nog een knuffeltje, ze wilde uit bed, ze wilde niet slapen, nog een slokje water, nog een knuffeltje, ze had buikpijn, ze kon niet slapen want haar zusje huilde (en die huilde dus niet ). Elk smoesje kwam voorbij. Ik vind het heel vervelend om de dag negatief af te sluiten en er bijv. straf voor te geven, maar dit loopt nu wel uit de hand. Negeren werkt ook niet, want ze blijft net zo lang roepen tot je wel komt... Of huilen. Iemand misschien tips? Ik merk ook wel dat ze toe is aan mentale uitdaging (school). Fysieke uitdaging krijgt ze in principe genoeg. Zat zelf te denken aan een soort van beloningssysteem? Dat ze na elk nacht goed slapen een sticker mag plakken en bij vier stickers een kleine beloning krijgt (extra verhaaltje lezen, extra puzzeltje maken, zoiets).
Lezen jullie een verhaaltje voor in bed? Zo niet zou dat een tip kunnen zijn, zelf een boekje laten uitzoeken en dan samen in bed een boekje lezen. Slaapt ze nog smiddags? Anders daar mee stoppen
Ik weet precies wat je bedoelt, mijn dochter doet hetzelfde. En ze heeft me mooi in de tang want je wilt niet mopperen rond bedtijd, gek word ik ervan! Wat dingen die bij ons hebben geholpen: ze wordt door een van ons naar bed gebracht, de ander Is dan ook echt niet in de buurt. Het bedritueel wordt niet verder uitgebreid, wat je al hebt kom je niet meer vanaf maar sta niet toe dat ze er steeds iets bij verzint. Ik kap dat meteen af,dan is het soms even huilen maar dat Is ook gauw weer over. En ik zit altijd nog eventjes naast haar bed om nog even te kletsen, dit heb ik ook beperkt tot 5 minuten want ik kwam niet meer weg. Ze heeft een projector met sterren waar een timer op zit, die zetik op vijf minuten en als de sterren uit gaan Is het tijd om te slapen. En ik zet hem dan weer aan als ik weg ga. Was maar 1 keer huilen, kort, en toen was het duidelijk. Het is ontzettend vervelend dat je er zo bovenop moet zitten en niet meer gewoon ontspannen naar bed kan brengen, wij waren het ook helemaal niet gewend van haar dus dan laat je het in eerste instantie ook te ver doorgaan. Het gaat nu wel wat beter maar je kunt geen moment verslappen anders neemt ze een loopje met me, ik mis wel het bedritueel van tien minuten zonder dat je als politieagent moet optreden
Heeft ze nog een middagdut? Dan daarmee stoppen. Of misschien is het handig om de bedtijd wat te verlaten?
Bij mijn dochter hebben we samen verzonnen hoe ze naar bed gebracht wilde worden. Dus eerst pyjama, tanden poetsen en plassen, dan verhaaltje, knuffelen, kus, bekertje met water op haat kamer... Als we dat gedaan hebben, is het gewoon klaar. Komt ze uit bed? 'Hop hop, snel je bed weer in! Weltrusten!' of even snel instoppen, verder niks. Zo was de lol van proberen te rekken er snel af; het werkte toch niet.
Goede tips hierboven, Ik heb met de oudste de afspraak dat ze dingen mag vragen/vertellen zolang ik ik haar kamer ben. Doe ik de deur dicht is het afgelopen en kom ik niet meer. Is 2 avonden drama geweest met huilen en toen was het over.
Let er ook eens op wat ze allemaal doet voordat het bedtijd is. Tv gaat aanmaak van het slaaphormoon tegen, dus die iig op tijd uitzetten. Ik doe vaak alle gordijnen dicht als we naar boven gaan. Dan pak ik nog een was weg, gaan we in bad, verhaaltje, tandenpoetsen. Door dat schemerige licht op de hele bovenverdieping, wordt je hoofd een beetje rustig. Probeer er overdag eens rustig, open en positief naar te vragen. Vraag wat ze voelt. Bevestig dat jij altijd in de buurt bent. Laten huilen is niet nodig imo, maar duidelijkheid wel. En nabijheid ook.
Eens met bovenstaande tips! Nog een toevoeging: als je naar haar toegaat omdat ze roept (zou ik nooit negeren), dan geen discussie aangaan, uitgebreid kletsen/knuffelen oid, maar kort welterusten wensen en weer weg gaan. Anders blijft ze roepen voor de 'gezelligheid'.
Ik lees even mee, hier hebben we sinds een paar weken namelijk hetzelfde probleem. Dan niet zo zeer met het naar bed brengen, maar meer 's nachts als hij wakker wordt en klaar is met slapen zoals hij zelf zegt... En dat terwijl hij overdag al heel lang niet meer slaapt en om 19.30 op bed ligt, dus ook niet heel vroeg. We hebben altijd een vast ritueel met naar bed brengen, en dat gaat goed: tandjes poetsen, pyjama aan, verhaaltje lezen, muziekje aan, klaar. Laatst heeft hij ons 's nachts 4 uur lang wakker gehouden. Uiteindelijk hebben we hem bij ons in bed gepakt omdat hij overstuur bleef. Nu wil hij dat natuurlijk steeds..maar we stoppen hem elke keer als hij wakker wordt weer in, in zijn eigen bed. Zonder lange verhalen. Maar soms kunnen we echt wel een keer of 6 per nacht het bed uit..Slopend Frustrerend ook vooral omdat het altijd zo goed ging!
Dit had ik een aantal maanden geleden ook met mijn zoontje. Heb een nijntje slaaptrainer gekocht en zolang nijntje de oogjes dicht heeft moet hij op bed blijven. Als nijntje wakker is mag hij bij ons of beneden komen. Het is even een dure aanschaf maar werkt perfect! Het geeft hem dat stukje duidelijkheid
Middagdut doet ze al een jaar niet meer. Boekjes lezen we iedere avond, en we hebben echt een uitgebreid bedritueel . Als de deur dicht is, mag ze nog altijd 1x roepen voor een laatste kus en een knuffel en daarna moet het klaar zijn. Maar mijn dochter denkt daar anders over . Gelukkig gisteravond een goede avond. Ze was natuurlijk total loss van het late slapen van de avond ervoor, dus om 19.00 uur viel ze als een blok in slaap. Heb een paar bruikbare tips gelezen, dank daarvoor! Ga ik proberen als het weer zover is.