Kreeg zojuist te horen dat we morgen eind van de ochtend pas terecht kunnen. Hier nu dus een enorm instort moment. Ben door al die spanning zo enorm misselijk, kan nauwelijks meer eten en trek dit gewoon even niet. Dus vk gebeld en die gaat ff kijken of er iets gedaan kan worden.
Vk gaat er achteraan bellen, maar de kans is erg klein. Ze zegt dat ze er bij het LUMC zo goed als niet tussen komen als het geen spoed is. Word iig vanmiddag nog een keer door de vk terug gebeld. Maar zoals het nu lijkt is het dus gewoon nog meer dan 24 uur volhouden... Krijg dus echt geen hap meer door de keel van de misselijkheid! Voel me alsof ik ieder moment naar de wc moet rennen
Ohh meis wat vind ik dit erg voor je!! Ik hoop dat ze je snel willen zien want zo kan je niet door blijven lopen hoor!
@ Henrieke Jeetje meid dat is schrikken!! Al meer bekend? @ Sloppy Mn man snapt het ja, en heeft meestal wel begrip. Hij weet niet beter haha vorige zwangerschap was het ook zo.. Alleen ik vind het jammer dat hij perse er op staat dat ik eet aan tafel. Soms dan heb ik dagen dat mn maag echt niet wil, blokkeert, en dan vind hij toch dat ik moet eten.. Gaat hij Ben & Jerrys enz. halen om mij aan het eten te krijgen.. Tsja.. lief bedoelt maar op zo'n moment niet fijn. Ik merk sinds in de lactulose neem dat ik iets meer energie heb.. Omdat ik gewoon meer water moet drinken. Het blijft binnen, mits ik daarna even rustig zit (een uur) anders komt het eruit.
henrieke: Ach meid!! Het zit je niet mee he? Heel veel sterkte!! Ik hoop dat ze iets kunnen betekenen voor jou en je baby!
Ik kan pas sinds twee maanden ofzo weer aan tafel eten! Daarvoor werd ik alleen maar misselijker en zelfs duizelig als ik aan een tafel zat. Beste houding bij mij om te eten: op de bank, gedeeltelijk onderuit. Alleen dan kan ik het gemakkelijkst en het meeste eten. Vriendlief heeft ontzettend veel begrip voor me. Eerste maanden deed hij ook echt alles in huis (het was wel iets smeriger, maar was al blij dat ik niet de deur uit hoefde voor boodschappen e.d.). Hij wil wel graag dat ik goed blijf eten, maar snapt ook wel als ik een dag heb dat het wat minder gaat. Maar ik hoef maar een kik te geven en hij haalt het voor me. Ik bof toch wel met hem hoor!
Jeetje nog even afwachten dus Henrieke .. Balen hoor. Ga nu maar niet geforceerd eten als je al zo beroerd bent. Even tot rust laten komen. Drukte en stress maakt het bij mij ook altijd erger. Sterkte met wachten
@ Henrieke Heerlijk hoor dat je man zo lief is! Dat helpt wel ja! Mijn man doet ook boodschappen want ik zou niet weten wat we moeten eten haha! Soms heb ik heb een dag dat ik echt ff heerlijk ga koken, meer om hem te verwennen en mn zoontje, maar meestal eten we nu gekookte aardappels. Mn man is dol op gegrilde kip, maar vand ie geur ga ik spontaan, nouja je snapt hem wel
Wat zijn jullie mannen allemaal zorgsaam zeg! Niet dat die van mijn iet voor me zorg hoor, maar ik doe nog steeds de boodschappen terwijl ik zelf soep eet. Ik kook voor hem en Megan. Het is wel zo dat hij eigenlijk nooit kant en klaar eet maar het nu helemaal niet erg vind als ik even niks anders weet te bedenken. Van de geur van eten word ik niet misselijk, gelukkig.
Het is wel duidelijk dat de AB niets heeft gedaan tegen mn bijholte ontsteking. Ik ben al vanaf 4.30 op omdat ik het zo benauwd heb............ Ga morgen maar weer ff bellen met de HA Ik heb ook astma en ik kan nu echt niet meer slapen en bijna geen lucht meer krijgen.
Vervelend zeg! Idd overleggen met ha. Probeer wel duidelijk te maken wat de reden was dat je stopte met de vorige ab. Er zal toch wel iets zijn waar je niet extra beroerd van word en toch helpt tegen de ontsteking? Succes meis!
Bah, brak gisteravond een stuk van een kies af Geen idee hoe ik dat nu ga doen. In die kies moet ook nog een wortelkanaalbehandeling afgemaakt worden. Maar dat ging niet, door de misselijkheid. Van die watten die ze gebruiken moet ik gewoonlijk al kokhalzen. Stel je voor wat er nu gebeurt! Dus straks maar bellen en overleggen. Mijn eerste prioriteit vandaag is toch echt kijken of ukkie een probleem heeft of niet.
Ben benieuwd. Hou ons op de hoogte! En gooi vooral de hormonen (=tranen) in de strijd als je het niet eens bent met de ha Doet wel eens wonderen als ze eindelijk doorhebben hoe zwaar het is.
Zo, ben weer thuis. Werden direct geholpen, dus hoefde niet lang in de wachtkamer te stressen. Op de echo was inderdaad een klein ritmestoornis te zien. Hartje heeft zo nu en dan een slag te snel, waardoor er even een langere pauze is. Maar kregen te horen dat dit heel veel voorkomt. Word onrijpheid van de signalen genoemd. Wel moet er opgelet worden door de vk dat het niet erger word (mag niet meer zijn dan 10 stoornissen per minuut). Mocht zoiets toch gebeuren dan moet ik terug en wellicht onder begeleiding in het LUMC bevallen. Maar dat verwachtte ze niet. Ik mag nu ook gewoon normaal bevallen waar ik wil. Ik heb dinsdag weer controle bij de vk en zullen dan uitgebreid weer even hartje beluisteren. Ben opgelucht dat het niets ernstigs is, maar vind het toch niet een prettig idee dat er iets is. Hoe klein dan ook. Iig nog wel lekker geluncht bij de Mac. Had me toch opeens een honger gekregen toen we bij het ziekenhuis weggingen!
@Henrieke: Ohh lekker een afgebroken kies! Gister moest er in mn keel gekekn worden..........ging ook maar net goed dus ik snap wat je bedoeld met die watten. Fijn om te horen dat je kindje niks ernstigs heeft! Heerlijk he de Mc net ook zitten smullen (thuis weer eruit gegooit maar het blijft toch lekker hoor) Bij de huisarts niet veel opgeschoten als een zoutoplossing spray en stomen omdat er geen andere AB meer is die ik kan krijgen..........hoop dus geen blaasontsteking te krijgen. Gister nadat ik bij de huisarts geweest was toch de Gyn maar even gebelt. Ik had heel erg last van harde buiken en lage rugpijn. En het gaat toch minder goed met me als ik zelf dacht.........hier een verslagje wat ik bij een ander topic geplaats heb: We zijn toch wel geschokken nu het doordringt wat ze tegen ons gezegt hebben. Onze kleine meid is al aan het indalen en dat is vroeg, zelfs voor een 2de zwangerschap. Dat betekend dat er op het tijdstip van de CTG geen weeën waren maar dat ze er wel zijn geweest. Uit mijn bloed en urine blijkt dat ik veel van mijn voorraden aan het aanspreken ben. Dit verklaart ook dat ik heel erg prikkelbaar ben en snel boos word of heel verdrietig. Het heeft niks te maken meer met de hormonen. Volgende week gaan we dieper in op de vraag hoe lang ze me laten door lopen, omdat er nu dus al heel duidelijk aan mijn bloed en urine dat het niet goed met Mama gaat. Ze heeft zelfs gezegt: Als we d'r nu zouden halen zou dit ook geen probleem zijn hoor........... Waarop ik zeg: Nee ze moet minimaal 37wkn zijn hoor! Maar ze wilde alleen aan geven hoe ernsitg het was en dat we ons dit bewust werden. Nou luid en duidelijk! Ik had alleen nooit verwacht dat het zoveel inpackt zou hebben. En toen vertelde sloppyman mij dat ze met bij Megan ook al wilde opnemen omdat ik niet wilde stoppen met overgeven dus dat het niet zo gek was dat het nu echt heel serieus was........ Megan kan gelukkig vanaf 1juli op maandag,woensdag en vrijdag naar het KDV en sloppyman neemt tot de kleine er is 1 papa dag op van zijn vakantie dgn. Alles om maar te zorgen dat ons meisje nog even lekker mag blijven zitten! Om mezelf te troosten heb ik net 2 nieuwe voedingshirtjes gekocht en omdat al mn onderbroeken te groot werden 4nieuwe onderbroeken van Noppies
Jeetje, dat is best heftig om te horen! Wist niet dat 32 weken al heel vroeg was voor een ingedaald kleintje. Bij mij zakte ie voor de 30 weken al! Maar hebben ze nog tips gegeven wat je kan doen om die reserves snel aan te vullen zodat je toch kan proberen door te lopen tot 37 weken? Hoe vervelend het ook is, maar als je dingen een uurtje of iets binnen weet te houden, dan krijg je toch al wel wat van die voedingsstoffen binnen? Dan zou ik proberen zoveel mogelijk goede dingen naar binnen proppen. En anders weer een opname oid? Zodat ze even in het zh je voorraden kunnen aanvullen? Hoe voel jij je eronder? Heb je het idee dat je alles wel wilt proberen om het tot die 37 weken uit te mogen houden?
Ze vonden haar al heel diep liggen voor de termijn. Ze konden het hoofdje ook nauwelijks op de echo krijgen en voor het opmeten was dit niet zo handig. Ik denk ook dat ze al een tijdje bezig is met zakken hoor........misschien hoor het er wel bij. Grapje van de natuur om die maag een beetje te ontlasten Ik heb vitaminen en dan dei vloeibare voedsel, daar zit volgens de arts al heel veel in. En wat jij zegt als je het er maar even in kan houden dan pakt je maag al het een en ander dus krijg je toch wat binnen. Ik wil echt niet dat dit kindje voor de 37wkn geboren word! Hoe beroerd ik me ook voel. Ik voel me wel heel slap en ik zak ook echt af en toe door mn benen heen. Ook krijg ik steeds meer kramp en heb ik moeit met praten of op worden komen. Ik weest eigenlijk ook zelf wel dat ik achteruit aan het gaan was, maar ik wilde het niet toe geven....... Heel eerlijk: ik had het mijn man niet verteld Ik weet het ik had het wel moeten doen, maar ik heb er eigenlijk van weg willen rennen.......soort van struisvogel politiek: als ik nou doe dat het er niet is, misschien is het er dan ook niet. En ik dacht ook serieus dat het niet zo erg was. Ik had het bij mijn dochter ook gehad en daar was het ook goed gegaan. En in de eerste wkn gaf ik veel meer over en toch ging het toen ook nog goed. Maar de gyn zei gisteren: de baby pakt nu ook veel meer dus hoe verder je komt hoe erger het overgeven voor de moeder gaat worden. En dat ze daarom ook er vaak voor kiezen de kleine eerder te halen. Want dan is de kleine wel heel licht en nog heel klein dan is de moeder nog in staat om snel op te knappen om toch voor je baby te zorgen. Zo moest ik het zien. Want ik gaf aan dat ik het heel moeilijk vond om voor mezelf te kiezen dat die kleine maar eerder moest komen..........en dat wilde ze me uit mn hoofd praten. Ik blijf het heel moeilijk vinden hoor.
Dat geloof ik graag. Je moeder instinct wil het aller beste voor je kindje en dat is in dit geval net datgene wat niet goed voor jou is. Maar op een bepaald moment zul je moeten denken: als ik nu niet voor mezelf kies, kan ik niet voor mijn kindje zorgen als die eenmaal geboren is. Het is een hele lastige keus! Sterkte, succes en een dikke knuffel!