Moet echt een beetje van me afschrijven hoor dus daar ben ik weer. Net wakker en een heel klein beetje yoghurt kunnen eten iets van drie hapjes en smaakte best lekker (zout) Heb vanmorgen een halve emesafene genomen en ben daardoor weer heel moe. Maar het werkt wel ondanks dat ik de misselijkheid erdoorheen voel... Echt gevoel dat de hele wereld doordraait zonder mij...
Ik snap heel goed hoe je je voelt. Ik ben zelf tot de 17e week misselijk geweest. Maar al vanaf de 14e week ging het al stukken beter. Op dat moment voelde het echt alsof ik uit een hol kwam gekropen. Ik heb de eerste 3 maanden van mijn zwangerschap in een cocon geleefd, elke minuut bijna denk je aan: wat zal ik nu eens eten, wat ben ik misselijk etc etc. Ik nam ook Emasafene, 2 zetpillen op een dag. Ik heb daardoor behoorlijk goed kunnen eten. Ik was helaas wel heel misselijk, maar het overgeven beperkte zich tot de ochtenduren. Heel veel sterkte, ik hoop dat je -net als ik- er over een aantal weken vanaf bent. Eén voordeel: als je misselijkheid weg is en het eten smaakt je weer en je kunt weer dingen ondernemen dan ben je zóóó blij, dan geniet je nog eens tiendubbelendwars
Ann, lees nu net ook je voorgaande berichtjes (had ik nog niet gedaan). Ik heb ook een functie waarbij ik heel veel naar klanten moet en dus in de auto zit. Daarnaast werk ik zo'n 20 min rijden van waar ik woon. Ik vond het suf worden van Emasafene echt een nadeel, maar ik heb vanaf week 9 geloof ik thuisgezeten. Zeker omdat ik ook niet in staat was om ook maar ergens naar toe te gaan. Laat staan een buitendienstfunctie te vervullen. Het is per persoon verschillend wat je aankunt, voor mij was thuisblijven de beste oplossing. Ik moest echt alle energie in mijzelf (en de baby) stoppen. Ik hoop dat je je snel wat beter voelt. Heel, heel veel sterkte. En mijn ritme met emasafene was 1 zetpil voor het slapengaan en 1 bij het opstaan. Ik moest altijd ook nog overgeven, maar dat stopte meestal na een uurtje of 11 's ochtends.
Zo fijn om jullie berichten te lezen! En zoveel herkenning te lezen. Tot week 14 klinkt zo ver weg. Ik zei net eerlijk tegen mn vriend (klinkt zo akelig) maar vind er gewoon niks aan zo... Lig of in bed of op de bank voor me uit te staren te hopen dat het overgaat. Heb vandaag gember thee gemaakt en dat hielp ook eventjes. Naast het overgeven en misselijk zijn heb ik nu ook maagzuur. Klink echt als een vreselijke klager en besef dat heel veel mensen zo graag willen en niet kunnen maar dit hakt er echt ff heavy in... Op naar vannacht. Ga nu weer mn mandje in. Ladies thanks voor de reactie. Doet me heel goed dit te kunnen delen!
nou met hyperemesis ís er ook niks aan hoor. Dat mag je gewoon denken en zeggen ook! Je zou je nog schuldig over gaan voelen over dat soort gedachten als je dat voor jezelf houd. Het is zo ingrijpend en wat je zegt heel erg zwaar! Ik hoop voor jou dat het straks ook weer beter gaat naarmate de tijd verstrijkt. Let goed op jezelf, en heel veel sterkte
Hee ann, ik voel het ook precies zoals jij en beby zeggen hoor. Het is op deze manier ook niks aan. Maar ik ben het helemaal met Belle eens, als je je straks weer beter voelt dan geniet je extra. Dan geniet je voor tien Tot die tijd moet je daar maar steeds aan proberen te denken. Ik werd ook vreselijk duf van die emefasene. Volgens mij mag je ook niet autorijden als je het geslikt hebt. Dat durfde ik ook niet, want ik had echt het reactievermogen van een 100-plusser. Vanaf de 17e week had ik ze niet meer dagelijks nodig en voorlopig heb ik de laatste gehad in de 19e week geloof ik. Maar ik kan nog steeds maar weinig eten en alleen puur hollands eten zonder toegevoegde kruiden of vet. En weinig. Maar gelukkig eet ik weer. Ach alle beetjes helpen he Ik lag net te woelen en mijn beeb ligt letterlijk dwars en ligt mij in beide zijdes te kriebelen en te prikken. Dus ik ben er maar even uitgegaan. Het is 5 uur woehaaa...
hallo, Ja zwanger zijn is zo ook niets aan op deze manier. helemaal met jullie eens. Je kan het het beste gewoon uitspreken het is een feit. Ik denk alleen maar aan het moment wanneer ik de baby in in armen heb. En dan kan gaan genieten, want ja geniet wel van een trapje of een bewegingkje, maar het was leuker als je daarnaast ook gewoon zonder na te denekn wat kan eten. Over 7 weken hoop ik weer te kunnen eten en als ik dat zeg lijkt het egr ver weg, maar ja als ik dan denk dat er al zoveel weken voorbij zijn, dan... gaat het toch nog wat sneller dan ik dacht. Sterkte allemaal meiden! Gr gaby
Nou ik type dit vanuit mijn ziekenhuis bed... Ben toch vanmorgen opgenomen. Lig aan het infuus en krijg medicijnen. De baby maakt het goed gelukkig. Mooie echo gezien. Liefs, Ann
Wat naar zeg! Maar het is wel echt het beste. Ik knapte er altijd wel van op. Gebruik de tijd om lekker uit te rusten en bij te komen! Overigens, nog in reactie op wat je eerder zei, ik vond de zwangerschap ook niet leuk. Dat hele proces kon me gestolen worden. Ik heb me in mijn hele leven nog nooit zo naar en ziek gevoeld als toen. En dat terwijl ik dacht dat ik superblij moest zijn en op mijn roze wolk moest zweven (zwanger worden kostte bij mij erg veel moeite), daar heb ik het heel moeilijk mee gehad. Uiteindelijk heb ik me er bij neergelegd dat ik geen roze wolk had en dat ik wel blij was om een kindje te krijgen, maar niet blij was om zwanger te zijn.
ann erg vervelend voor je, maar je bent in goede handen. Sosm zit je door het braken in zo'n negatieve spiraal, dat door een infuus doorbroken wordt. Ik hoop dat je snel je beter voelt en je snel naar huis mag en misschien dan wat minder naar voelt. Gr Gaby
Ann, heel veel sterkte met je opname, hopelijk krijg je weer een beetje rust nu. En het is ook helemaal niet leuk om zwanger te zijn op deze manier. Ik ben alles nog steeds aan het verwerken. Soms denk ik eraan om eens met iemand te gaan praten. Dames, hebben jullie tijdens en/of na je zwangerschap psychische hulp gevraagd/aangenomen?
Ja, ik heb na mijn zwangerschap hulp gezocht bij een psycholoog. Ik was daarvoor ook al naar een psycholoog gegaan ivm een uitblijvende zwangerschap. Ik vond het echt heel fijn om alles te kunnen bespreken en achter me te kunnen laten.
Hee deelight, nee eigenlijk niet aan gedacht nog. Tot nu toe gaat het mentaal ook nog goed. Maar ik denk dat het heel goed is dat je er 'ns een keertje met iemand over praat. Misschien dat je via het zkh een maatschappelijk werker van het zkh toegewezen kan krijgen. Toen wij heel lang op onze vruchtbaarheidsbehandelingen moesten wachten (en daar niet zo goed mee om konden gaan), hebben wij daar ook een paar keer gesproken met een maatschappelijk werkster. Gaat het lekker met je meisje? Lukt borstvoeding of doe je flesjes? Ann, wat vervelend voor je meid dat je in het zkh bent beland. Maar het is wel een heel goede manier om flink weer wat energie te krijgen met het infuus en de begeleiding. En je rust heel goed uit. Dus eigenlijk is het heel goed voor je (al zal dat misschien niet zo voelen). Heel veel toi toi toi en laat je niet te snel ontslaan uit het zkh hoor. Neem de tijd! Laat je weten hoe het je vergaat?
Rosao, bedankt voor je reactie. Ik vind het namelijk heel erg moeilijk om hulp te vragen/krijgen. Als ik me rot voel vind ik dat ik het allemaal zelf moet kunnen, en als ik me goed voel vind ik dat ik het niet nodig heb. Zo komt het er dus nooit van.... Sooner, gelukkig dat het jouw mentaal goed af gaat! Met m'n meisje gaat het heel goed. Geef geen BV, dat lukte niet. Maar ze huilt niet veel en ontwikkelt supersnel! Ze lacht nu heel vaak zodra ze me ziet . Het gaat hard he die tijd, al bijna 27 weken zwanger! Gepke, voor jou is het nu echt aftellen.... nog even!
Hey lieve ladies, Nou ik ben thuis. Na vier dagen ziekenhuis ben ik weer back home. Voel me een ander mens. Ben er nog niet, net ff op bed gelegen en stond brakend op, maar geef voor nu niet echt meer over en ik heb weer honger en dorst... Zaterdagnacht ging het echt niet meer. Op een geven moment zat ik vastgeplakt aan de wc pot en kon niks meer. Wilde niet eens de auto in naar het ziekenhuis. Gelukkig heeft me vriend me erin gezet en meegenomen en bewapend met overgeef zak en al kwam ik aan. Drie plus ketonen en mocht meteen aan het infuus. Gelukkig toen wel een hele mooie uit- en inwendige echo gezien dus wat dat betreft gerust gesteld. Hoop dat het goed blijft gaan. Bedankt voor jullie lieve berichten deed me heel goed ze te lezen toen ik daar was en nu nog! Liefs, Ann
Dag lieve Ann fijn dat je weer thuis bent. Ja die echo is dan een beloning he? Die had je anders natuurlijk niet gehad. Ik mocht toen ik het zkh ook nog het hartje luisteren (naast de echo) en daar had ik anders nog een paar weken op moeten wachten. Maarreh heel fijn dat je weer wat bent opgeknapt. Wel zielig voor je vriend he? Die zat daar maar thuis met z'n zorgen. De mijne had het er toen best moeilijk mee. Hopelijk blijft het zo gaan (beter, want over goed kun je met hg niet spreken). Je moet het echt met de dag nemen. Ja Deelight, gaat best hard he? alweer 27 weken. Lekker aftellen. Maar ik zal m'n buik best missen denk ik.