Hoi Arevinol! Ik heb juist een jaar voor mijn milde HG zwangerschap zoiets gehad. Ik had een maagbacterie waardoor ik de grootste deel van de dag ontzettend misselijk was. Er was toen al gedacht aan een zwangerschap, maar bleek na een aantal maanden pas dat het hier om een maagbacterie ging. Hierdoor flink aangetaste maag en nog lang aan de maagzuurremmers gezeten. Pas vlak voor mijn zwangerschap was het maagzuur onder controle en was mijn maag voldoende hersteld om weer 'normaal' te kunnen leven en eten. Het was dan ook heel moeilijk toen ik zo misselijk werd door de zwangerschap. Alle stress van die periode ervoor kwam naar boven en het kostte me moeite om niet depressief te worden. Echter daarna had ik juist het gevoel er beter tegen te kunnen. Want in dit geval wist ik dat het na 9 maanden hoe dan ook zou verdwijnen en die gedachte zorgde er voor dat ik het vol hield! Zelfs nu, 8 weken na de bevalling, zou ik zo voor een tweede gaan. Zelfs als ik daardoor weer zo misselijk zou zijn. Want het is iets anders dan een aandoening of ziekte en ik weet dat ik die 9 maanden vol kan houden. Ook al weet ik nu al dat ik flink ga klagen mocht ik weer zo beroerd zijn
Hoi Henrieke, bedankt voor je verhaal! Die maagbacterie heb ik ook gehad vroeger (helicobacter neem ik aan?)! Jaren mee gelopen tot het (na aandringen) onderzocht en goed behandeld kon worden. Wat goed dat je (al) zo positief over je zwangerschap kunt denken! Dat had en heb ik helaas niet zo. Wel steeds meer, vooral dat het de eerste keer na de bevalling gewoon weer prima ging, ik kon ook weer alles eten. Dat was zo heerlijk! Ik kon ook veel meer genieten van alles had ik t idee, moeilijke momenten (huilbaby) relativeren. Tot ik dus weer ziek werd Al zal ik nu niet meer alles kunnen eten na een zwangerschap en ook klachten blijven houden, dat maakt een tweede zwangerschap sowieso wel nog moeilijker vrees ik. Het eindbeeld is minder rooskleurig en ik hoop niet dat ik daarover extra ga doemdenken... Maar het is zeker tijdelijk, na 9 maanden kan ik het echt gaan afsluiten is ons gezin compleet. Daar heb ik veel voor over.. Overigens is de beslissing nog niet genomen hoor, ik begin me er nu iets meer voor open te stellen..
De eerste stap is al een enorm goed begin! Er zijn genoeg mensen die de deur potdicht laten Tijdens mijn zwangerschap riep ik heel hard, dit nooit weer! Dat is veranderd, maar ik wil er wel sowieso mee wachten tot mijn dochter een stuk ouder is. Bij voorkeur wanneer ze naar school gaat. Dan hoef ik me niet schuldig te voelen tegenover haar als ik door de misselijkheid niets of met moeite kan doen gedurende de dag. Ik was deze keer heel blij dat ik geen verantwoordelijkheden had thuis. Sommige dagen kon ik niet eens mijn bed uitkomen zonder te moeten spugen. Het was helicobacter idd Rot ding is dat zeg! En dan die pillen... pfff!
Gefeliciteerd Juffie, nu de baby nog! Hopelijk laat dat niet lang meer op zich wachten! Dat gal spugen is echt vreselijk, gister kon ik het niet afrennen toen ik in bed lag, heb uit het raam gespuugt, zal wel een belachelijk gezicht zijn geweest, haren wild op mn kop , in de pyama met mn kop uit het ramen haha. Sloppy wat fijn dat jullie dochter nu eindelijk thuis komt. Arevinol, wat fijn dat je er toch weer positief tegen aan kan kijken! Vind het heel knap. Heeft bij mij na de eerste een tijd geduurd! Riep ook nooooit weer! en nu roep ik dat weer.. maar ik geloof echt dat het deze keer ook zo blijft. Prikkelbare darm heb ik ook na de eerste zwangerschap, hier nu niet meer last van dan normaal. Maag heb ik eigenlijk al van jongs af aan last van (vaak maagslijmvlies ontsteking) en heb nu ook wel het idee dat mijn maag een grote oorzaak is van de misselijkheid, zuurbrand, oprispingen etc.. Wil ook nog ff weer langs de dok om te kijken of ik iets kan krijgen wat mijn maag tot rust brengt.
Zo, kom weer eens om de hoek kijken. Heb niet te veel terug gelezen, maar na mijn eerste kindje wilde ook niet meer. Toch was ik binnen het jaar weer zwanger en weer HG. En nu nog erger als bij nummer 1. Bij 20 weken riep ik, dit is echt de laatste! En wat meende ik dat. Maar nu N. weer 4 maanden is, kan ik het weer relativeren. Of er ooit een 3de kindje komt weet ik niet, want ik mis gewoon door de HG een half jaar van mijn kindjes omdat ik niets kan. En ik wil niets van N en C missen nu. Maar wie weet over 2 jaar.....
Hey meiden tijdje niet meegelezen, ja bedankt heb gewonnen leuk he!! Baby is nog binnenboord en heb van de week neit zulk leuk nieuws gekregen, inleiden is niet mogelijk vanwege mijn bloedtoestand. Ze zijn te bang voor complicaties, dus moet op de natuurlijke manier wachten.. Maar ohh wat ben ik die misselijkheid zat!!!! Van de week was ik zo boos na het zkh bezoek dat ik naar de AH ben gescheurd en 2 bagelbroodjes heb gekocht en kaas erop heb gedaan en heb zitten op(vr)eten! Ziek dat ik was!! Kortom ik kan egwoon echt niet etgen brood. Ik lees later ff terug, ga mn kleine mannetje effe ontbijtje geven! zwaai!
Balen dat ze niet willen inleiden ik was die misselijkheid ook zo zat op het eind, dat ik zelfs vriendlief verleidt heb! Even kiezen op elkaar (want door de misselijkheid was libido beneden vriespunt en sowieso voelen de bewegingen niet fijn met een zwakke maag). Of het hielp weet ik niet. Weet wel dat Emma binnen een week geboren was maar het kan ook gekomen zijn door de flessen bitrer lemon, het tepeldraaien en het lopen
@ HEnrieke Hahah Ik heb al geprobeerd, frambozenbladthee en bitter lemon, maar gatsie jakkie, dat laatste is zoooo vies! Die thee drink ik nu nog, maar meer omdat ik het erg lekker vind.. Ja het is echt nog even doorbijten, maar man wat ben ik blij als ik weer "normaal" kan eten. Toch vraag ik me af of het ooit nog goed komt met mn maag na 2 keer zo'n zwangerschap...
Bij mij was het net andersom, vond bitter lemon zo ontzettend lekker Je vraagt je idd af hoe je lichaam zoiets normaal kan doorstaan. Maar ik moet zeggen, ik heb nu nergens meer last van. Ik heb zelfs geen last van maagzuur! Terwijl ik dat voor mijn zwangerschap nog wel had. Dus blijkbaar valt de stress op je lijf door HG nog wel mee. De psychische stress is wel enorm. Merk dat ik heel zo nu en dan in paniek raak als ik een beetje misselijk ben door wat dan ook.
Hoi Meiden! Inmiddels 21 weken zwanger en na een korte pauzw van bijna anderhalve week niet misselijk te zijn geweest weer kots en kotsmisselijk! Jeetje, wat baal ik hiervan! Ik hoef alleen maar te spugen bij het tandenpoetsen, maar ik ben er zo belabberd van niet normaal meer... Ik ben tot nu toe 2 kilo afgevallen, niet zo veel gelukkig, maar ik kom ook geen gram bij dus... moest het ff kwijt heb van de dokter tegen de misselijkheid <nux vomica globuli pilletjes, ik woon in het buitenland, dus ze hebben er nauwelijks wat voor, alleen deze dus...
Hoi! Helpen die pillen wel wat? Ik heb er iig nog nooit van gehoord. Jammer dat je toch weer misselijk bent na die korte pauze.
Hoi! Ja het zijn van die ieniemieni pilletjes, en bij 5 stuks helpen ze bij mij voor een paar uur... Het vermindert de misselijkheid... Ja, baal dr ook van dat het weer teruggekomen is hoor!!
Juffie! Gefeliciteerd met je dochter! Als het goed is ben je bevallen las ik ergens! Hoe gaat het, en is de misselijkheid weg
Juffie, van harte!! Ik wilde even laten weten dat ik ben opgenomen ivm 2 plusjes ketonen. Het gaat nu wel weer de goede kant op. En ik weet nu dat ik in verwachting ben van een tweeling!!
Gefeliciteerd Belle! Je hoort wel vaker dat je misselijker kan zijn bij een tweeling. Ik was er extra op gecontroleerd (zit in de familie namelijk). Maar wel heel leuk!
Eventjes een hart onder de riem steken van degenen die momenteel door een hel gaan door HG! Ook ik heb het gehad en ben er meer dan 5 maand zo ziek door geweest, ziekenhuisopname, niet kunnen eten, 24/24 kotsmisselijk, alles dat ik dronk of at eruit kotsen, tot maagzuur en gal toe, compleet uitgeput geraakt en daardoor hartritmestoornissen gekregen, een hele tijd niet kunnen gaan werken en dan een hoop geroddel en achterklap gehad op het werk enzovoort. Ik heb dikwijls tijdens de zwangerschap gezworen dat ik dit nooooit meer wilde meemaken, ik nooit meer zwanger wilde zijn en het maar bij één kindje zou blijven. Ondertussen is mijn zoontje Alexander 3,5 maand oud en denk ik er helemaal anders over. Ja het was erg zwaar die zwangerschap maar! Ik weet nu dat dit over gaat, dat je je na de zware maanden terug normaal voelt en dat je een megagroot wonder in de plaats krijgt! De eerste keer dat je het meemaakt, weet je niet wat je te wachten staat, lijkt het eeuwig te duren en weet je niet of het ooit terug beter wordt. Dan heb ik het vooral over de zwaarmoedige gevoelens die je op de duur krijgt door hele tijd thuis te zitten en niets meer te kunnen, geen leven meer te hebben. Maar ook dat passeert! De eerste maanden waren hier wel hard want onze kleine man had enorme last van darmkrampen en en reflux dus veel wenen in het begin. Maar je bent echt veel sterker dan je denkt! En als je in die lieve oogjes van je kindje kijkt, maakt dat echt alles terug goed! En ja, we gaan hier zeker terug voor een tweede, over een aantal jaren. Veel sterkte aan de mama's in spe die nu afzien en het even niet meer ziet zitten, het wordt echt wel beter!