Hyperemesis Gravidarum

helaas weer misselijk sinds het verloskundige bezoek gebleven niet spugen maar wel misselijk zit ook een beetje in de put wil heel graag mijn kindje maar ben de zwangerschap nu al zo zat sorry als ik er iemand mee voor de borst stuit maar zo is hoe ik me nu voel

 

Dat is volkomen normaal hoor Titus.
Hier was zelfs zo erg bij de 2de zwangerschap dat hij bij een ander beter af zou zijn dan bij mij.

Voel je vooral niet schuldig.

 

@titus: dat gevoel heb ik met fasen nog steeds. Maar ook heel veel angsten en schuldgevoelens tegenover ons kind. Wat als hij doorheeft dat ik mij zo slecht voel en zich daarom niet gewenst voelt of zelf ongelukkig is? Het is denk ik niet gek om je zo te voelen, wel heel vervelend natuurlijk.

Ik durf het bijna niet te schrijven, maar de omeprazol schijnt zijn werk te doen. Niet dat ik minder misselijk ben, maar ik heb bijna geen last meer van brandend maagzuur en die verschrikkelijke pijn is ook bijna weg. Twee klachten minder, wat een opluchting!

 

wauw wat goed mare bij mij hielp het ook zo goed.
Gebruik het nog als ik last van me maag heb

 

titus, niet schudig voelen meid !!! heel herkenbaar. Ik heb de eerste maanden gewenst niet zwanger meer te hoeven zijn. wilde het kindje soms ook echt niet meer. dat ik dacht soms laat het maar mis gaan dan ben ik hier van af. maar nu ze er is, kan ik haar niet meer missen. kan echt niet meer zonder haar.
goed dat je je gevoel uit. want dat is ook belangrijk !!! weet helemaal hoe je je voelt. hoop dat het je troost biedt te weten dat we hier allemaal weten wat je voelt en wat je door moet maken. hoop dat de tijd gewoon vlug voor uit gaat voor je zodat je straks ook kunt genieten van je kleintje. en kunt genieten van eten.
je bent een sterke vrouw titus !!!!!!

heerlijk mare dat het lijkt te helpen voor een deel van de klachten !!! houden zo. scheelt toch weer iets. hier duurde het enkele dagen tot een week voor ik ook minder misselijk en minder hoefde over te geven met dat middel.

 

Hey meiden,

Allereerst degene die bevallen zijn van harte gefeliciteerd. Geniet van de kleine.

Hier ook zo beroerd. Vanaf week 4 al, maar vanaf 5,5 week veel spugen, spugen en nog eens spugen. En vooral heel erg uitgeput zijn. Urine was ook niet goed,maar vervangend arts ziekenhuis zei dat misselijkheid erbij hoort en tja, als je spuugt en weinig naar binnen krijgt dan val je af en krijg je ketonen in je urine.
Ze controleerde het niet eens (had huisarts gedaan).
Ze zei dat ze me wel kon opnemen als ik dat zou willen. Nou zo werkt het niet!! Tuurlijk wil ik zoiets niet, maar ik weet zeker dat als ik mijn eigen gyn had gehad hij er anders mee was omgegaan. Ik weet ook wel dat misselijkheid en soms spugen erbij hoort, maar het is wat anders als je niets meer kan daardoor.
Na ruim 2 jaar, 2 mk en net voor de start van IVF ben ik nu eindelijk zwanger.
Dit kindje is zo ontzettend gewenst, maar zo zwanger zijn had ik me er niet bij voorgesteld. Zelf ken ik alleen maar mensen die zich bijna heel de zwangerschap oke voelen.
Wel 1000 keer per dag verontschuldig ik mezelf naar beebje toe en ben zo bang dat het alsnog mis zou kunnen gaan.
(en dan ook dat het dan mijn eigen schuld zou zijn, juist omdat ik het spugen zo vervloek ondertussen).
Ik heb inmiddels wel een medicijn van de homeopaat wat het spugen duidelijk heeft verminderd, maar de misselijkheid en vieze smaak in mond blijft. (alle anderen bekende middelen hier ook wel eerst gehad, maar werkte niet).
Ook gebruik ik O.R.S, waardoor ik bijna overtuigd ben dat dit ervoor heeft gezorgd dat ik nu geen ketonen meer in urine heb.

Maar die strijdt om te eten/drinken en het me continu verdedigen (want veel mensen zeggen toch, het hoort erbij), is zo slopend. Het gaat wel over bij 12 wkn. Nou dat hoop ik, maar uit verhalen hier lees ik soms wel anders. Ik ga me daar liever niet op vastpinnen. Ik hoop echt dat het snel beter zal gaan en dat ik dan lekker kan genieten.

Meiden, ik gun dat voor jullie allemaal. Ik word er ook boos van als ik lees dat het soms iets psychisch zou kunnen zijn. Nou als het begint bij de zw schap en eindigt bij de geboorte, is er niets psychisch aan lijkt me! Sterkte meiden!!

 

@musicalfan: Wat lijkt het soms oneerlijk he?! Ik vind het echt heel raar dat ze niets hebben gedaan terwijl jij aan het uitdrogen was. Krijg je de ors wel binnen? Dat is natuurlijk fantastisch. Ik hoop voor je dat jij je snel beter voelt.

 

@mare, de huisarts houdt me gelukkig wel in de gaten. O.R.S gaat er met moeite in, maar kennelijk wel voldoende. Daar zitten ook zouten en mineralen in, net als bij infuus.
Pff, de dagen duren ook zo lang soms zo.

Maar begrijp ik dat jij nu weer in verwachting bent en ook hyperemesis hebt? En had je dat ook al bij je andere kindje?
Ik weet eigenlijk helemaal niet of ik hyperemesis heb al lijken de klachten er wel op. Ik hoop alleen maar dat dit tzt allemaal een stuk beter zal worden. Ik blijf dit topic wel even volgen als dat oke is. Juist hier voel ik wel begrip en herkenning, al vind ik het ontzettend rot om te lezen dat meer mensen dit dus hebben. Dikke knuf voor all!

 

meiden dank jullie wel mijn man vind het zo lastig om mij er door heen te helpen hij weet gewoon niet wat hij moet zeggen maar soms hoef je ook niets te zeggen alleen maar begrip te tonen.
ik ben het ook gewoon zo zat en dan te bedenken dat ik nog 20 weken moet. er zitten dagen tussen dat het goed gaat hoor maar als ik dan weer een dag heb zoals vandaag sloopt dit mij compleet.
op mijn werk hadden ze ook nog eens gezegt dat ik niet steeds moest zeggen mijn ziek zijn maar zo voelt dit voor mij zei ik.
ja zei mijn leiding maar het stuit mensen tegen de borst waar het zwanger zijn niet lukt enz. maar goed ik ben heus wel blij met het kindje maar ik voel me gewoon niet lekker en voel me dus ook ziek. zij begrijpen dit niet goed dus of ik er op wilde lette wat ik zei. grrrrrrrrrrrrr
ik heb zo geen zin meer in mijn werk werk nu arbeidstherapeutische maar ben er zo klaar mee maar de gehele dag thuis zitten is ook niks want dan blijf ik er zo in hangen.
laat mij maar weer wakker worden ergens in okt pffffffffffff klinkt echt nog zo ver weg

5mare5 vind het super voor jou hoor dat je minder klachten hebt dit gun ik niemand dus ben oprecht blij voor je.

musicalfan welkom ik hoop voor jou dat het stopt over een aantal weken en van mij mag je blijven schrijven hoor als dit je steun kan bieden is het toch goed. of je nou het officieele naampje hebt of niet

 

@titus: ja mijn man heeft er soms ook moeite mee. Maar gewoon luisteren en erkennen dat de situatie rot is helpt al voldoende.

@musicalfan: Ja, ik ben nu 28 weken zwanger en nog steeds misselijk. Bij mijn eerste zwangerschap ook tot het einde, alleen wel een stuk minder heftig dan nu.
Natuurlijk mag je hier meeschrijven. Mijn ha hield de ketonen ook in de gaten en ik zou dus wel gelijk zijn opgenomen als die gevonden waren, daarom vind ik het zo gek. Ors doet uiteraard hetzelfde, maar minder snel en je moet het wel binnen krijgen en houden

 

welkom musicalfan. gefeliciteerd met je zwangerschap. apart hoor dat ze vroegen of je opgenomen wilde worden. zoiets moeten ze niet vragen maar gewoon doen als je lijf het niet meer aan kan.

moeilijk he meiden voor onze partners. ze staan erbij en kijken ernaar, maar ze willen zo graag meer doen voor ons. althans hier was dat ook. voor hen is het ook niet makkelijk, maar voor ons zeker ook niet.

weet precies hoe het voelt allemaal en ik mag dan recent bevallen zijn en niet meer misselijk/overgeven toch kan ik die tijd niet vergeten. het staat in mijn geheugen gegrift hoe heftig het is om zo ziek te zijn van je eigen kindje.

blijf allemaal praten/schrijven over wat je voelt. hier is zeker begrip voor en van iedereen !!! het kan je erg veel goed doen om te praten.

 

Hallo meiden, even een nieuw gezicht in jullie topic

Ik heb een zoontje van 2 jaar en we hebben sinds kort besloten toch voor een 2e frummel te gaan, een hele moeilijke keuze want ook ik had tijdens de eerste zwangerschap HG met ziekenhuis opname / ziektewet e.d.

Gelukkig is de kinderwens ondanks de HG in de vorige zwangerschap nog wel groot. Zijn er ook al zwangerschappen hier op het forum geweest waarbij de zwangere tijdens de 2e minder last had van van de HG?

 

welkom chantal. moeilijke keuze. helaas hier bij de 2e zwaarder hg als bij de 1e. hoop voor je dat je snel zwanger mag raken en dan geen of weinig last krijgt van de hg.

 

@titus, ik herken je gevoel wel zo af en toe. Zo moeilijk en zo onbegrijpelijk misschien voor anderen. Ik heb dat ook weleens. Die gedachte laat me maar slapen en wakker worden in Dec. Maar ja, ik hoop natuurlijk dat de misselijkheid straks af gaat nemen, maar ik ga me niet vastpinnen op termijnen of weken. Ik wacht het wel af. Je hebt er helaas weinig invloed op. Dikke knuf voor jou meis!

@krum, heftig hoor dat je het bij beide zw schappen hebt gehad en bij de tweede dus nog heftiger. Hier blijft het er sowieso bij een. (ik ben een bammer, dus geen partner). Bovendien wil ik na deze zw schap, de hele boel eruit laten halen ivm ernstige endometriose. Deze hele zw schap is al een wonder op zich!
Wel heel naar dat je het dus toch niet kunt vergeten dat je zo ziek bent geweest van de zw schap. Was het meteen over na de bevalling? En nu lekker genieten van je kindje hoor meis!!

@chantal, dat is echt een moeilijke keuze. Wel knap dat je hem maakt. Ik hoop voor je dat je er deze keer dan minder last van zal hebben. Elke zw schap is anders, dus dat hoop ik van harte voor je.

@mare, alweer 28 wkn. Wat fijn zeg. Alleen niet echt een oppepper om te zien dat je nog steeds zoveel last hebt dan. En zeker nu je al een kindje hebt rondlopen lijkt me nog veel lastiger.
Sterkte meis, hou je haaks. Hopelijk kun je wel een beetje genieten.

 

Hier vandaag een goede echo gehad. Beebje, is goed gegroeid. Dus gelukkig maar. Dat is het allerbelangrijkste. Met mij komt het dan vast ook wel goed op den duur. Ik blijf me vreselijk beroerd voelen, maar ben wel blij dat beebje wel goed doorgroeit. Over 2 wkn de nekplooimeting. Kan ik mijn beebje weer even zien. Daar doe ik het dan allemaal voor!

 

hoi hoi meiden,
Is voor mij al ff geleden dat ik hier wat neer gezet heb want mijn internet heeft het heel lang niet gedaan en had er de energie echt niet voor.

Ben nog steeds heel erg veel misselijk en dagelijks overgeven.
Ben nu op de 33 weken en van mij mogen de laatste weken heel snel gaan en de baby komen.
De zwangerschap ben ik echt zooooo zat.
Vind het echt heerlijk (meestal dan haha) om de kleine ul te voelen bewegen en schoppen. Behalve als hij zijn kont of voetjes weer eens tegen mijn ribben aan duwt ( das pijnlijk en wordt er meteen misselijk van) maar dat hoort erbij. En neem ik voor lief.

Tot nu toe ben ik nog steeds helemaal niks aangekomen en alleen afgevallen, pas in broeken ( behalve bij mijn buik dan ) die ik voorheen niet paste. Ben gelukkig wat zwaarder dus kan het wel hebben.
Maarja is wel elke dag heel erg oppassen dat ik genoeg binnen hou wat niet altijd even makkelijk is.
Helemaal niet aangezien ik een alleenstaande mama ben maarja das niet anders.
Mijn ouders wonen naast me en de afgelopen maanden eet ik ( als je het eten kan noemen) bij hun samen met mijn zoontje.
Zo hoef ik zelf niet te koken en bellen hun mij als het eten klaar is en de meeste lucht ervan het huis uit is. Dat is wel heel erg fijn en ben daar heel erg blij en dankbaar voor.

Mijn buik groeit wel heel erg goed en de uk groeit ook heel goed volgends de groeiecho's. Het enige zorgpunt dat er is is dat de niertjes van de kleine uk te groot zijn. Voor nu zitten ze nog op een grensgeval maar heb met 30 weken al een extra echo daarvoor gehad en moet 11 juni weer erheen. Pas dan krijg ik te horen hoe en wat en waar ik bevallen mag( stiekem hoop ik nog op thuis). 1 ding wat zeker is is dat de kleine uk meteen antibiotica krijgt anders krijgt hij direct een nierbekontsteking en dat is niet de bedoeling. Door die onzekerheid/stress ga ik wel meer spugen. Dus hoop snel wat duidelijkheid te krijgen.

O zie net dat het al een heel verhaal is maar wou nog ff alle meiden die ondertussen bevallen zijn heel erg feliciteren. Geniet lekker van jullie kids. De tijd gaat snel genoeg.
Voor de andere meiden. Ik voel met jullie mee

 

hallo allemaal,
hoe is het met jullie?
ik merk dat ik het psychies zwaar vind zoontje begon te huilen omdat hij vandaag met mij alleen was en met papa wilde spelen. daarna vroeg hij aan mij mama ben jij niet meer moe.
hij weet heel goed dat ik niet alles met hem kan doen en dan voel je je echt wel te kort komen.

vandaag wel op de helft meiden ben vandaag 20 weken jiepieeeeeeeeeeeeeee hoop dat ik nu nog 20 leuke weken mag hebben.

 

dat doet zeer ja...................mijn zoon wilde ook niets meer van mij weten op een gegeven moment. het sculdgevoel naar hem toe heb ik ook als heel erg ervaren tijdens de zwangerschap. de kraamzorg vroeg op de laatste dag of er iets traumatish gebeurt was tijdens de zwangerschap en we hebben ja ingevuld samen vanwege de hg en dat schuldgevoel. niet het eerste waar je aan zou denken. maar merk nu 2 wkn na de geboorte van onze dochter voel ik me nog steeds erg schuldig naar onze zoon toe. ook als hij moet wachten omdat ik bijv. aan het voeden ben komt dat schuldgevoel weer heel hoog op zetten.

sterkte meiden !!!

 

vind dat hij het nog goed doet hoor maar hij begrijpt het gewoon ook niet goed is toch niet erg als ik zeg ik heb buikpijn heb het idee steeds smoesjes te moeten zeggen tegen hem waarom ik niet met hem kan spelen