hoi dames, Helaas is 1 van de kleintjes er niet meer. Van de andere hebben we een heel goed en stevig hartje gehoord en gezien. Volgende week volgende echo weer
Wat een naar bericht zeg! Wel fijn dat je van het andere kleintje een mooie hartslag hebt gehoord, altijd een fijn geluid!
Och Wupsie, wat vind ik dit naar voor jullie. Ze waren allebei natuurlijk heel erg gewenst. Gelukkig heb je een heel sterk kloppend hartje gezien van je andere lieve kindje. Weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar ik denk aan jullie! Marieke, slim hoor om wel wat in beweging te blijven. Als je het maar met pauzes en rustig aan doet (zei tante Sooner heel streng ) Gossie wupsie, ben er beetje stil van..
Ik zit al een paar dagen met een vraag maar vergeet het elke keer hier te droppen. Het zit zo. Vandaag en gisteren ben ik niet eens misselijk vanuit mn maag maar word het getriggerd door slijm dat zich in mn mond vormt. Als ik slik (wat ik bijna niet meer doe) proef ik het en is het mis... Het is de smaak die in mn mond zit en de combinatie van dat slijm die het voor mij echt vreselijk maakt. Ik loop ook thuis de hele dag in de wasbak te speeksel te spugen omdat ik nog nooit zoveel heb aangemaakt als nu... Herkent iemand dit en/of is dit ook een duidelijk symptoon van HG? Liefs, Ann
Yep, helaas ook hg denk ik, want ik had het ook . Ik schraapte heel vaak mijn tong af met een papieren zakdoekje. En inderdaad, heel ranzig, maar ik spuugte ook de hele tijd in de wasbak. En inderdaad in combinatie met die smaak, werd ik heel erg misselijk. Het was bij mij echt precies zo als jij nou beschrijft. :x Mondwater gebruikte ik heel veel, dan was de smaak tenminste te harden. Het goede nieuws; dit ging bij mij over en ik heb het nu haast niet meer.
Owww ik ben echt aan het aftellen tot dat moment het is echt verschrikelijk blijf maar kokhalzen en al de rest. Niks helpt om de smaak op te heffen, walgelijk... Thanks Sooner hou me vast aan het idee dat het "soon" overgaat
ik heb ook het idee dat die vieze smaak in de mond een aankondiging is van spugen. Maar kan natuurlijk ook andersom zijn. Ik heb ook veel vieze smaak in mijn mond en veel speekselaanmaak.
Ieuw ja, dat speeksel is afschuwelijk! Ik spuugde alles in het emmertje naast mijn bed. Of in de zeldzame gevallen dat ik niet in bed lag in een plastic zakje. Doorslikken kon echt niet. Is nog steeds moeilijk trouwens, ik loop nog regelmatig naar de wasbak. En de emmer staat er ook nog, voor 's nachts. Bij mij hielpen salmiaklollies tegen de vieze smaak. Klinkt raar want lekker zijn ze niet maar van zoete dingen en mondwater werd het alleen maar erger. Sterkte meiden! Doe vooral rustig aan, dat is het enige wat nog een beetje helpt.
Bij mij was het ook een aankondiging dat ik moest gaan spugen.. moet zeggen dat het op het moment redelijk goed gaat.. Heb al 2 wkn niet gespuugd denk ik....
Wupsie: heel veel sterkte voor jullie, wat moet dit heftig zijn... Die opmerking over die toverspreuk deed mijn mond ook openvallen, die heeft zeker niet gelezen waar het over gaat . Sooner: maandag is er met de huisarts een soort gesprek erover, en als ze hem dan daadwerkelijk voorschrijft kan ik hem de zelfde dag ophalen bij de apotheek. Ik verwacht mijn menstruatie ook de komende weer en hoop dat hij dan dus direct gezet kan worden (moet tijdens eerste dag ongi). Ik kies wel voor de koperspiraal zonder hormonen. Hier ook gedacht aan sterilisatie van mijn man, maar we zijn er nog niet over uit of we nog een tweede willen. Wbt speeksel: op hyperemesis.org staat ook omschreven dat sommige vrouwen de hele dag iets onder hun mond moeten houden voor het kwijlen, dus het is zeker een typisch symptoom. Zelf niet superveel last van gehad.
Hoi meiden! Tijdens mijn zwangerschap ben ik ook heel erg ziek geweest. Ik had geen HG, maar was wel continu 24/7 kotsmisselijk. 4 dagen opgenomen en aan het infuus met 9 weken, omdat ik niet meer kon drinken van de misselijkheid. Ketonen waren 3+, maar volgens een vpk zei dat niet zoveel Ik heb tot 12 weken alleen maar in bed en op een stretcher in de woonkamer gelegen, stond alleen op om naar de wc te gaan. Ik kon niets hebben; niets lezen of internetten, liever geen tv aan, soms kon ik zelfs beter niet praten. Een telefoontje stelde ik steeds uit tot een moment dat t kon bijvoorbeeld (en dan liet ik t liever nog over aan een ander). Gelukkig hoefde ik niet veel over te geven (tenminste ik kon t voorkomen), vandaar dus ook geen HG . Primperan hielp mij ook wel tegen de braakneigingen. Maar helaas bleef ik extreem en continu misselijk. Ik dacht dat ik er gek van werd en daarnaast zat ik ook tegen depressie aan door de isolatie en continue misselijkheid. Na 12 weken was ik niet meer de hele dag misselijk, wat een opluchting. Ik kon weer heel langzaam opbouwen, het huishouden doen, naar de supermarkt. Normale dingen, waar ik naar snakte om t zelf weer te kunnen! Tot 14 weken heeft m.n. mijn schoonmoeder voor me gezorgd, ze was bij ons in huis. Na 19 weken was ik gelukkig niet meer iedere dag misselijk, af en toe nog wel, maar te doen. Ik bleef me alleen ziek voelen, uitgeput ook, heb de hele zwangerschap niet kunnen werken. Vanaf 16 weken kreeg ik ook heel veel last van maagzuur, continu vanaf 14u 's middags meestal. Daarnaast kon ik geen melk, suiker en teveel vet verdragen. Ondanks dat ik dus wel weer alles wilde eten, verdroeg ik heel veel niet meer. Eigenlijk draaide de hele zwangerschap om (niet) eten. Met 24 weken heb ik omeprazol gevraagd, kon die maagklachten niet meer hebben. Van rennies e.d. werd ik misselijk of kon ik ook weer niet verdragen. De omeprazol werkte helaas alleen tegen het maagzuur, maar dat was al prettig op zich. Op de goede momenten, besteedde ik mijn tijd aan leuke dingen. Dan kon ik even winkelen, de babykamer verven etc. Ik heb ook veel tijd hier op t forum doorgebracht en veel dvd's gekeken. Maar mén, wat wilde ik graag dat die zwangerschap over zou zijn!! Tijdens de eerste 12 weken heb ik zelfs heel vaak gedacht en soms ook geroepen dat ik ermee wilde stoppen... Het rare was dat ik me de laatste 3 weken het best voelde van de hele zwangerschap! Alle (maag)klachten bleven, maar ik had opeens weer energie! We zijn voor t eerst samen uit eten geweest en naar de bioscoop!! Ik heb t hele huis van onder tot boven en in alle hoeken en kieren schoon gemaakt, zal de nesteldrang geweest zijn . Een uur na de bevalling waren alle klachten als sneeuw voor de zon verdwenen, wat heeeeeeeeerlijk! Ik heb meteen opdracht gegeven om alle lekkers wat ik kon bedenken in huis te halen en op te eten Wat heb ik genoten van mijn kraamtijd zeg. En nu is het alweer bijna 8 maanden geleden allemaal. Maar ik heb afgelopen zomer nog vaak terug gedacht aan hoe het een jaar geleden rond die tijd was. Het is echt niet zo dat je het snel vergeet (hoe erg t was), tenminste dat had ik niet! De bevalling wel, maar de zwangerschap niet. Wel merk ik dat ik toch nog graag ooit een tweede zou willen, ondanks dat ik tijdens de zwangerschap steeds zei dat ik t nooooooooooit meer zou doen. Hoe we dat op gaan lossen weet ik nog niet. Vera zal sowieso minimaal 4 jaar ofzo moeten zijn. Dat ze naar school gaat, een beetje voor zichzelf kan zorgen. Want ik moet er echt niet aan denken dat ik er nu niet voor haar zou kunnen zijn, die eerste ~14 weken. Goed dat er nu ook een topic hier is. De meeste steun vind je toch bij de mensen die echt begrijpen hoe het is. Meiden die nu zwanger zijn met HG: heeeel heeel veel sterkte!
Als ik je verhaal zo lees heb je wel gewoon hyperemesis gehad. Je hoeft echt niet heel de dag door te spugen voor deze diagnose. Ik vond de eerste zwangerschap met hyperemesis beter vol te houden dan de tweede. De eerste heb ik sondevoeding gehad tot 13 weken en knapte ik daarna langzaam op. De tweede zwangerschap sondevoeding tot 20 weken en daarna ging ik pas wat opknappen. Ik heb deze weken hele dagen op bed gelegen maar omdat ons dochter toen 3 1/2 jaar was had ik hele dagen oppas nodig. Dat vond ik zwaar, voor mijn moeder die mijn dochter heeft verzorgd, het huishouden deed enz. maar ook zeker voor mijn dochter. In die tijd moest ze ook nog voor het eerst naar school en dat brengt voor zo'n ukkie ook al genoeg spanning met zich mee. Gelukkig kunnen we deze nare tijd nu achter ons laten. Hier blijft het bij twee kindjes, de kans op herhaling is 99 % volgens de gynaecoloog. Verder heb ik ook nog twee zware bevallingen met OK's voor placentaverwijdering en bloedtransfusies gehad. Dit was reden om niet meer zwanger te mogen raken van de gyn. Mijn zoontje is ook ook van februari 2009, dus nu ook 7 maanden.
Miesje, tja ik hou mezelf graag voor dat het niet echte HG was, omdat ik de hoop heb dat de kans op herhaling misschien niet zo groot is dan... Maar ja, volgens de amerikaanse HG site (hyperemesis.org) voldoe ik wel aan veel van de kenmerken. 10% gewichtsverlies, niet meer kunnen functioneren, ketonen, uitdroging... En idd, extreme misselijkheid zou met die kenmerken ook onder HG kunnen vallen volgens de defenitie, alleen vind ik zelf de naam hyperemesis dan toch niet overeen komen met wat ik had. Zelf denk ik ook wel eens dat ik niet kon functioneren omdat ik echt niet tegen misselijkheid kan. Ik heb/had namelijk ook emetofobie, een fobie om over te geven dus. Dat heb ik dan wel (deels) overwonnen door de zwangerschap (jeuj ). Zo was mijn moeder bijvoorbeeld ook continu misselijkheid, maar kon wél fnctioneren. Zij hoefde nooit over te geven trouwens. Tja lastig, enerzijds weet ik heel goed dat ik echt enorm ziek was en continu heel erg misselijk, anderzijds voel ik me naar de echte HG-ers ook weer een aansteller. Snap je? Miesje, wat leuk trouwens dat je zoontje ook van februari 09 is! Hebben we dus tegelijkertijd die hel doorgemaakt !
je verhaal greep me erg aan maka. Je hebt het ook niet makkelijk gehad. Ik vind ook absoluut niet dat je je aansteld en denkt toch echt dat je HG had. Ik slik zelf ook primperan tegen het overgeven.
Trouwens, wat anders... Ik heb gelezen over de maagbacterie Helicobacter Pylori, dat deze mogelijk verband houdt met HG en/of continue misselijkheid. Deze bacterie komt veel voor, veel mensen hebben er overigens helemaal geen klachten van. Ik ben in het verleden behandeld voor deze bacterie ivm maagpijn/zweren. Dit heeft goed geholpen, maar heel af en toe heb ik toch nog maagpijn. Maar zo weinig - en goed te behandelen met omeprazol oid - dat ik het prima vond zo. Mijn huisarts zei toendertijd ook dat je na de behandeling niet meer kan aantonen of de bacterie weg is. Dit blijkt achteraf onzin, je kunt dit wél nog aantonen. Ik ben dus van plan te onderzoeken of ik die bacterie misschien nog heb (denk zelf van wel). Wie weet dat het echte uitroeien van die bacterie mijn zwangerschapsmisselijkheid terug kan brengen naar een 'normaal niveau'...? Iemand van jullie hier op getest en behandeld? Uiteraard wel iets waar iig in NL weinig bekendheid over is...