@titus: je bent vandaag al 37 weken!!! Ik vond het een vervelende dag want het mag al komen, maar het duurt waarschijnlijk nog even. Maar kijk eens even hoe ver je al bent. Dit kon jij je tien weken geleden niet voorstellen. Je bent echt sterker dan je denkt! Dat geldt ook voor de andere dames hier. Het is afzien, het is verschrikkelijk, maar we redden het wel en het is voor zoiets bijzonders! Houd vol!!!
dank je wel 5 mare 5 ik had dat inderdaad niet zo in mijn gedachten hoor. vind ook bet wel knap van mezelf dat ik het tot nu volgehouden heb. ik vind 37 weken niet heel erg maar wel dat je steeds gaat denken komt het nu is dit pijntje normaal of zijn het me darmen of voor weeen? wel heb ik soms als ik me weer echt niet lekker voel van waarom moet het nou persee nog binnen blijven alles is nu toch wel er op en er aan. maar dat zijn gelukkig maar momenten. ik zou 12 okt wel willen bevallen dus het zou wel tegen vallen als die datum voor bij zou gaan zonder baby. hoe is het met jou en de kleine dan?
S.em heeft helaas reflux en dat maakt het wel zwaar, maar het is een heerlijk, leuk ventje! En d.avid is een trotse broer. Ik ga vrijdag naar de ha omdat ik vermoed dat mijn maagzweer niet is genezen. Ik ben nog steeds misselijk e.d. het hormonele gedeelte is weg, maar ik voel mij dus nog niet goed.
Vandaag telefoon gehad van het ziekenhuis: mevrouw, we hebben in je urine kweek een infectie gezien, u heeft een blaasontsteking en we moeten dringend starten met antibiotica. Had idd al wat pijn bij het plassen. ¨Halfuur later terug telefoon: het zou opgelost kunnen worden met Monuril. Een zakje in water oplossen en opdrinken. Dat dus gehaald en opgedronken, maar erna zooooo misselijk. Rest van de middag in bed gelegen. @ hoplessinlove: amaai dat je gynaecoloog aanraadt terug te gaan werken! Ik zou er nog niet eens aan moeten denken. Vanmiddag eer 2 u in bed gelegen want zo enorm misselijk. Kan ook niet tegen teveel prikkels dus ja.
@ hopeless: he meid, we 'kennen' elkaar al, he . Ook je weg naar hier gevonden, zie ik. Schrik ook wel een beetje dat gyn je adviseert om weer te gaan werken, vind ik nogal wat! Goed op jezelf letten, hoor, als je meer gaat spugen, is een teken dat je nog niet toe bent aan al prikkels/inspanning. Begin je therapeutisch? (ik hoop het voor je!) @ Titus: pfff, meid, het echte aftellen nu begonnen, 37 wkn. Is je eerste ook op tijd gekomen? Vervelend ja, wat seks betreft. Manlief heeft er natuurlijk ook behoefte aan en ik heb al zo vaak nee gezegd , maar ik moet er gewoon niet aan denken. Heb echt 0,0 libido en moet nu ook niets hebben van gefriemel aan mijn lijf. Zelfs zoenen hoeft van mij niet zo . Ik vind het wel heel vervelend voor hem, soms denk ik ook wel eens, 'ik stel mijn lichaam ter beschikking voor hem', maar ja, dat wil hij dan ook weer niet. Hij wil gewoon dat ik het net zo graag wil, dat ik ook opgewonden raak enzo, maar ik vrees dat hij daar echt nog wel 7 maanden of zo op moet wachten... Gelukkig is het een lieverd en ik denk niet dat we daar ruzie over zullen gaan krijgen. @ elynada: pfff, meid, ze moeten je wel flink hebben he? Wat vervelend dat je toch naar het ziekenhuis moest, maar ja, als er ook nog eens een infectie bovenop komt, is er geen houden meer aan he? Hopelijk deze nieuwe urineweginfectie snel weg en ga je je een beetje beter voelen. @ mare: wat jammer om te horen dat je niet helemaal bent opgeknapt, hopelijk kunnen ze dan snel iets doen aan maagzweer zodat je eindelijk misselijk-vrij mag zijn! @ hier: het heeft even geduurd voordat ik het hardop durfde te zeggen, maar het gaat hier gelukkig wat beter nu sinds een week! Belangrijkste is dat mijn eetlust een stuk verbeterd is, kan weer boterhammen eten, lust weer melk en sapjes en kan ook grotere porties verdragen. Spugen is ook een stuk minder, beperkt zich nu toch een 'routine' vroege-ochtend-lege-maag spuugsessie. De rest van de dag soms wat kokhalzen, maar blijft allemaal binnen! He, fijn, even geen zorgen meer over vocht of calorieen! Helaas dat de misselijkheid en vermoeidheid niet veel beter geworden is , de middagen en avonden zijn nog steeds wel zwaar. Maar we moeten het maar positief bekijken, ik kan weer koken, kan meer tijd op de bank/stoel doorbrengen (ipv bed) en het lukt me ook steeds vaker om in avond de kinderen naar bed te brengen. Gelukkig maar, want nu het 2e trimester begonnen is, begint ook meteen rug/bekken weer te zeuren. Het volgende kwaaltje staat al weer te trappelen om mijn leven zuur te maken ... Oh trouwens nog een goed gesprek op werk gehad en mag nu rustig in ziektewet blijven, zullen me niet meer lastig vallen met mails e.d. Mijn baas (die er het meest toe doet ) heeft wel alle begrip en zou er voor zorgen dat ik echt 100% afwezig wordt beschouwd. Gelukkig. Geeft mij ook rust. Misschien dat het mede daarom ook wat beter gaat. Sterkte dames!
@ kache: super dat je je beter voelt! En ivm je werk! Ik hoor niets meer van mijn werk, weet wel dat ze er 0,0 begrip voor hebben, was vorige keer ook zo maar ja, kan me niet veel schelen. Ik ben vastbenoemd, ontslaan gaat dus niet zomaar voor ziekte, wordt fulltime betaald nu en omdat ik ziek ben door zwangerschap, gaan er ook geen ziektedagen af! Mag dus niet klagen! Ik voelde me vandaag erg goed, nauwelijks misselijk geweest (zo een raar gevoel!) en had energie genoeg om te kuisen en nog op meubeljacht te gaan! Wist niet wat me overkwam. En gisteren zo een wrak dat niets kon en kotsmisselijk in bed lag! Wel na het kuisen 3 uur in bed gelegen met een boek, met de twee super tevreden katten bij me en met een verwarmd onderdeken waar we met z'n 3en oplagen te genieten. Besef wel dat ik morgen wel de weerslag zal hebben van mijn goede dag. Herken het van de vorige keer. Maar we zijn op de goeie weg! Vandaag zelfs een halve vettige hamburger gegeten en gisteren een deel van een pizza! Ja zoals vorige keer kan ik wel weer stilletjesaan vettige dingen eten en verteren maar gezonde dingen, hoho, niet dus. Hebben jullie dat ook? Heel bizar eigenlijk maar heb het wel al meer gehoord. (manlief trouwens na een drukke dag speciaal naar de hamburgertent een eind verder weg gereden om de hamburgers tjah onweerstaanbare zwangerschapsdrang he, hij was al lang blij dat ik überhaupt in iets van eten zin had)
Bedankt voor jullie reacties! Het werken was nog geen optie en ben door mijn collega's vorige week ook direct naar huis gestuurd! Gelukkig hebben ze er op mijn werk wel begrip voor en willen ze dat ik eerst een paar dagen zonder spugen kan voordat ik terug kan. Helaas zie ik dat niet snel gebeuren. Ik loop trouwens nog niet bij de arbo-arts maar ik ga ervan uit dat dat niet nodig is zolang ze op mijn werk niet moeilijk doen? Pff als ik het zo lees ben ik er bang voor dat dit nog wel eens een lang traject kan gaan worden! Hoe houden jullie dat toch vol want genieten v/d zwangerschap wordt zo toch heel moeilijk!!
genieten van de zwangerschap doe ik ook echt niet hoor. van bepaalde dingen kan ik genieten als mijn buik helemaal golft van de bewegingen maar ook als ik misselijk ben dan den k ik ho maar weer. nu zijn mijn dagen echt verschillend de ene dag ben ik de gehele dag misselijk de andere dag alleen in de ochtend .overgeven doe ik elke ochtend en daarna gelukkig niet meer. moe ben ik elke dag en mijn energie komt ook niet meer terug ben ik bang was net even bij ons naar de da en de kruidvat geweesd was kapot toen ik thuis was gelijk weer even op bed gelegen nu deed mijn buik ook pijn.
Hier gaat het met ups en downs. Enige dag redelijk goed, zonder misselijkheid bijna (!) en dan de andere direct misselijk en dan in de ochtend nog overgeven en rest van de dag behoorlijk beroerd en futloos. Vandaag tot 13u geslapen! Normaal al tussen 5 en 7 uur op voor ons zoontje van 17 maand. Manlief meestal al aan het werk dan of komt net de nacht af dus dan kan ik niet anders. Maakt het er ook niet makkelijker op. Ben nog altijd direct uitgeput, energiepeil superlaag, ben nogal diep gegaan tijdens die buikgriep vrees ik. Nu gaat eten al iets beter, niet meer van alle dingen misselijk maar kan maar zo weinig eten he. Vandaag naar gynaecoloog en was nog een kilo vermagerd. Gelukkig deze keer nog niet zoveel vermagerd als vorige keer (8 kilo en nu 4). Ik moet het hier dus echt dag per dag nemen. Momenteel al de energie die ik heb, nodig om deftig voor zoontje te kunnen zorgen. Ik moet dagelijks ook een aantal uur overdag slapen. Als zoontje in z'n bedje ligt, ga ik dan ook telkens slapen. Werken, daar heb ik echt nog geen energie voor. Kan ook helemaal niet tegen drukte! Gisteren naar verjaardagsfeestje v nichtje v 4 jaar geweest (kon niet anders, had 2 weken terug ook al een familiefeestje overgeslagen) en o wat een drukte! Me paar keer afgezonderd in de rust want kwam er nogal gestresseerd van. Begon zelfs bijna te hyperventileren. Had ik vorige zwangerschap erge last van. Wil ik nu dus ook echt vermijden! Echo vandaag trouwens weer goed, nekplooimeting gehad en alles was ok. Nu nog bloedtesten afwachten. Sterkte aan iedereen! Oh ja en ik ben met Primperan gestopt, deed niets voor me dus kon ik het evengoed laten vallen. Liever geen medicatie.
meiden, wil jullie nogmaals uit de grond van mijn hart zeggen dat jullie onwijs sterke vrouwen zijn !!! het lijkt nog eindeloos ver voor de einddatum in zicht komt voor velen, maar echt hij komt. ik weet uit ervaring dat je er helemaal niets aan hebt, maar toch wil ik jullie virtueel een hart onder de riem steken. titus, nog even meid...de einddatum komt voor jou wel erg in zicht nu. is het nog beetje vol te houden? doe alles rustig aan iedereen en eens komt de dag dat jullie de voor jullie mooiste baby van de wereld in jullie handen mogen houden.
@ Elynada: herkenbaar hoor, dat de 'helemaal-niet-gezond' binnen blijft en andere dingen weer niet. Heb de afgelopen weken ook wel friet, broodje shoarma, MacDonalds e.d. gehad wat wel binnen bleef (en goed smaakte ), en dan die boterham of gekookte aardappel weer niet... En ook herkenbaar, dat alle energie gaat in zorg voor kind(eren in mijn geval). Hier precies zo. Ben blij dat mijn oudste naar school gaat en mijn dochter 3 dagen naar kinderdagverblijf is, die dagen kom ik een beetje bij, zodat ik de andere dagen enigszins volhoudt. @ Titus: hoe is het? Lukt het allemaal een beetje met nieuwe huis? @ hopeless: genieten? Heel simpel: gewoon niet. Ik hoef van mezelf helemaal niet te genieten van zwanger zijn, al zegt 'iedereen' van wel. Zwanger zijn sucks big time. Maar ik weet waar ik het voor doe, ik probeer te genieten van het feit dat ik straks weer een babietje heb. En de zekerheid dat dit allemaal weer na de bevalling zal verdwijnen, geeft me rust. Ik las dit net op facebook van HG en vind het een hele mooie: you don't know how strong you can be, until being strong is your only choice. Je gaat het volhouden, simpelweg omdat er geen andere optie is. @ hier: ook met ups en downs. Het zijn van die golfbewegingen, beetje energie, je doet wat, dan weer beroerd, je rust veel en spuugt wat, dan weer beetje energie enz. Eetlust blijft wel echt goed en dat heeft de weegschaal me vanmorgen ook verteld , er is weer 3 kg aangekomen! Sta nu nog op 5 kg onder normaal gewicht. Ik zit een beetje te dubben wat ik met de primperan moet doen. Ik weet niet of het nu nog echt veel voor me doet, maar aan de andere kant durf ik gewoon niet te stoppen . Iemand een idee?
Hier echt op en af. En slapen dat ik doe! 's nachts gaat nu vrij redelijk maar moet er zowiezo overdag nog een paar uur bijslapen of ik red het niet. En dan tegen 20 u weeral doodop en naar bed aan het verlangen. Vandaag om 6u30 opgestaan voor zoontje, hem vandaag naar onthaalmoeder gedaan en om 10 u terug in bed, daarna als een blok tot 13u geslapen en was dan nog moe! Vanmiddag klein beetje spaghetti proberen eten en hop, weer rest van de dag misselijk, paar keer staan kokhalzen. Vanaf ik nu iets doe overdag, doodvermoeid en misselijk Pffff. Daarbij redelijk veel pijn aan arm waar ze maandag bloed hebben geprikt. En nu natuurlijk redelijk wat blauwe plekken verschenen vandaag. Tof hoor! Aaaagh ben het gewoon zo beu, wil weer kunnen eten, wil me weer goed voelen. Was zo graag gaan wandelen gisteren met mijn zoontje in het goede weer maar had er gewoon de kracht niet voor
Ik heb helaas geen tips, behalve positief blijven denken.. het gaat voorbij!! Ik ben erachter gekomen dat ik zwanger was door de HG (was ongepland, gebruikte prikpil en werd nooit ongesteld ook, dus niks kunnen raden).. Kon al weken niks verdragen en meerdere keren per dag spugen, al eens naar de huisarts geweest zonder resultaat. Het werd telkens maar erger tot ik in elkaar stortte door de uitdroging en door familie naar de eerste hulp ben gebracht. Daar kreeg ik de blijde mededeling en een fles antagel (die vloog nog harder dan een glas water eruit). Het spugen bleef maar doorgaan, ik viel flink af en ik kwam mijn bed alleen nog maar uit voor mijn parttimebaan. Uiteindelijk ben ik bij de tramhalte wederom in elkaar gezakt en een week opgenomen geweest met ketonen 3+, daar werd ik 24 uur nuchter gehouden (mijn binnenkant was helemaal kapot gebrand door het maagzuur en spuugde dus ook drupjes bloed mee) en kreeg ik 3x per dag 2 verschillende zetpillen die me wel wat geholpen hebben. Na die opname dag en nacht om de paar minuten een slokje water genomen en een hapje van iets om te voorkomen dat ik weer zo uitgedroogd ging raken en het vol weten te houden. Veel afleiding deed me goed. Met 17 weken was het opeens over!!
@ Sinem: 't is al de tweede keer dat ik het meemaak, ik weet dat het ook weer overgaat en dat je er nu eenmaal door moet maar leuk is het niet. Vandaag weer zware dag gehad. Vanmorgen grote honger dus voor het eerst in lange tijd eens een crackertje gegeten. 5 minuten later alles weer uitgekotst Daarna nog een tijd misselijk geweest en een paar uur in bed gelegen. Daarna beetje soep gegeten en rest v middag misselijk Vanavond dan friet en een hamburger gegeten en dat blijft dan wel weer zitten, zonder overdreven misselijkheid. Dit is toch echt zo bizar! Uiteraard ook beetje misselijk maar minder dan rest van de dag. Hopelijk brengen de komende weken toch enige beterschap want ben het echt moe. Ik kan niets meer doen zonder erna compleet uitgeput te zijn. Is ook niet moeilijk aangezien ik nauwelijks iets kan eten Verlang zo naar nog eens een lekkere maaltijd die me smaakt en blijft zitten zonder misselijkheid! (die friet met hamburger was ook meer eens eenmalig, en heb er de helft van weer niet opgekregen)
meiden ik ben 9 ot bevallen van een zoon timo 3250 gram en 50 cm miselijkheid is gelijk weg gegaan en heb ook gelijk geen medicijnen genomen. moet nog erg opknappen want had een na bloeding en had bijna 2 lit bloed verloren. ben erg aan het op knappen en vandaag voor het eerst even beneden. ik laat me verwennen maar kan me ook wel verheugen op volgende week dat ik lekker me eigen gang kan gaan met de kinderen lekker wandelen enz.
Friet bleef er trouwens bij mij absoluuuut niet inzitten pfft.. Mijn man ging vaker 's nachts nog een patatje voor me halen omdat ik zo'n enorme honger had en er verder niks open meer was. Ging na 10 minuten altijd fout en dat eruitgooien deed enorme pijn
Wat een goed nieuws Titus. Gefeliciteerd! Laat je maar lekker verwennen want na 9 maanden ziek zijn en een flinke bloeding zul je wel even aan moeten sterken. Niet vergeten te genieten hoor!
Woehoe, van harte gefeliciteerd met timo! Wat ben ik blij dat je gelik niet meer misselijk was. Nu rustig aan opknappen en vooral Genieten!
Lieve Titus, eindelijk heb je je kleine mannetje in je armen. Van harte gefeliciteerd meis! En wat fijn dat de misselijkheid meteen weg is. Hopelijk kun je weer rustig aan een beetje eten en bijtanken. Heftig hoor van het bloedverlies. Eerst maar even aansterken en dan lekker genieten van je gezinnetje. Dikke knuf voor jou!