thanks meiden, ik ben wel aan het genieten maar voornamelijk aan het opknappen. ik heb nog twee volle dagen kraamzorg en dan moet ik het zelf allemaal gaan doen. best heftig om dan twee kinderen weer de hele dag te moeten doen. zal best wel even wennen zijn voor iedereen. mijn andere zoontje is momenteel heel druk en ondeugend luisters slecht alle spanningen komen er nu uit probeer hem wel aandacht te geven maar zelfs dat lijkt niet genoeg te zijn. lijkt me zwaar om straks weer alles te moeten doen maar aan de andere kant ook wel lekker dat je dan je eigen ritme meer kan vinden. houden jullie het nog een beetje vol er lijkt echt geen eind aan te komen als je je zo voelt maar echt hij komt en dan ben je zo trots op jezelf dat je het toch maar hebt volgehouden. ben trots op mezelf en jullie dat we het toch gewoon volhouden. zet door het is het allemaal echt heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel erg waaaard.
@ Titus: meid, gefeliciteerd!! Wat heerlijk dat hij er al is, zo lekker op tijd! Fijn ook dat misselijkheid meteen weg was (zo herkenbaar van mijn dochter, als herboren). Wel een fikse nabloeding zo te lezen, laat je nog maar even verwennen. Ja, het zal even wennen zijn om er alleen voor te staan met 2 kids (en eng! Ik zag er best tegenop, die eerste dag), maar het went snel genoeg. Je oudste gaat toch ook naar school, of niet? Dat scheelt ook weer. Geniet ze! @ Elynada: dikke knuffel meid. Hopelijk komt er de komende weken toch een beetje verbetering in. @ Laust: hoe is het met je, meid? @ hier: mag niet klagen, als ik maar voldoende rust/slaap, gaat het vrij aardig hier. Ik heb nu wat dagen achter elkaar structureel geslapen in de middag en dat doet toch wel goed. Ben af en toe zelfs niet misselijk in 2e deel van ochtend, best wat energie voor een paar uurtjes! Spugen is inmiddels ook al 4 dgn geleden, dus ik denk dat ik voorlopig het ergste wel weer even gehad heb . Kan alleen echt niet zonder de primperan, heb het wel geprobeerd, maar dan word ik echt heel beroerd . Dus komende week maar weer eens het zoveelste herhaalreceptje halen. Begin nu trouwens rekeningen van apotheek te krijgen, blijkbaar valt de medicatie onder eigen risico .
@ Titus: zal eerste weken wellicht wat zoeken zijn naar een ritme met twee kleintjes. Ik ben zelf ook al benieuwd naar wat dat hier zal geven! Zit best wel met wat zorgen als ik eraan denk (zoontje zal dan net geen twee jaar zijn dus heeft dan ook nog veel zorg en aandacht nodig) @ Kache: Merci. Ja volhouden is enige wat je kan doen he. Maar heb zware week voor de boeg: manlief is bijna constant gaan werken en heeft pas volgende week eens een vrije dag Alle zorg voor ons klein mannetje komt dus weer eens volledig op mij terecht. Rusten zal dus weer een illusie zijn :x:x Soms denk ik dat werken een stuk rustiger is dan nu, maar weet dat het ook niet waar is, als zwangere andere functie dus is constant mensen onthalen en dan nog hun klachten gaan noteren. Is een stuk drukker dan mijn normale functie. Zijn ook mensen van allerlei allooi die je voor je krijgt en wil niet meer meemaken dat ik daar 's avonds laat helemaal alleen in de bureau zit met een drugsverslaafden die duidelijk onder invloed is. En laat staan dat ik dagelijks een uur moet rijden om er in de spits te geraken en een uur terug moet. Ben ik nu helemaal nog niet aan toe. Momenteel is het 's morgens en 's middags iets drinken en hopen dat ons zoontje geen kakapamper produceert want dat is ook altijd een oorzaak van het overgeven. En dan 's morgens slapen als zoontje slaapt en in de namiddag slapen als hij slaapt. 's MIddags proberen eten maken voor hem. En dan 's avonds hem badderen en terug eten geven. En in de namiddag hem proberen bezig te houden. En dan 's avonds eindelijk proberen iets van eten te maken voor mij. Veel houdt het niet in hoor: soep opwarmen of vissticks bakken. Want meer krijg ik niet binnen en koken zorgt ook weer voor misselijkheid en overgeven dus ja. Wat kunnen jullie zoal nog eten? Bij mij is het echt nauwelijks iets. Onlangs de crackertjes ook moeten overgeven. En bij de rest ook nog altijd erg misselijk erna.
hallo meiden hier, sommige van jullie kennen me al. inmiddels is mijn zoontje nu bijna 3 maanden en gaat dat heel erg goed. Ik heb ook een hele zware hg zwangerschap gehad. Was meteen niet misselijk meer maar heb er wel helaas een maagprobleem aan over gehouden. Maar dit komt ook wel weer goed met genoeg tijd. Jullie zijn allemaal heel erg sterk, Is niet niks allemaal. Of het nu jullie eerst, tweede of derde is. Het is en blijft heel erg zwaar. Ik heb heeeeeel erg veel aan dit topic gehad omdat veel mensen het toch niet begrijpen of willen begrijpen. Je loopt tegen zoveel onbegrip aan. Juist door dit topic ben ik er doorheen gekomen en dat komen jullie ook allemaal echt wel. RESPECT voor jullie meiden. Straks hebben jullie een kleine hummel erbij en dan is het het toch allemaal waard geweest en hebben jullie het toch maar mooi allemaal gedaan!!! @senna jeetje meid, das heftig. Had nog zo gehoopt dat het allemaal goed ging. @de bevallen meiden , heel erg gefeliciteerd. En lekker genieten. Vooral heel erg genieten. Dikke knuffel
Wil me toch even komen bemoeien in dit topic, heb niet alles gelezen want het zijn wel héél veel pagina's Ondanks dat ik niet spuug heb ik toch HG en kan ik niet zonder primperan. Met een week of 8 in het ziekenhuis gelegen aan sonde en infuus maar daarna is het er niet veel beter op geworden. Zo vreselijk misselijk de hele tijd en enorme pijn aan mijn maag (en daardoor ook darmen). Afgelopen week op aanraden van een kennisje een sessie acupunctuur gedaan, speciaal tegen zwangerschapsmisselijkheid maar dat werkte niet. Moest van de therapeut stoppen met de primperan zodat ik zou weten wat de acupunctuur zou doen. Nou, meteen weer doodziek, plat op de bank want heb nog een zoontje rondlopen die verzorgd moet worden en dat kan niet vanuit mijn bed. Dus dan maar ziek, zwak en misselijk op de bank hangen, stil en rustig liggen zodat de beetjes die ik binnen krijg ook binnen blijven. Heb 'gelukkig' een nogal grote controledrang, ook over mijn lijf, en ben daardoor een soort van getraind in het niet overgeven (laatste keer is 20 jaar terug) maar leuk is anders. Lig constant mijn best te doen niet over te geven maar ben wel hartstikke beroerd en enorm moe en slap. De primperan ben ik al vrij snel weer gaan gebruiken want zonder is het echt ellende maar ik hoop toch dat ik hem binnenkort niet meer nodig heb. Bij de zwangerschap van mijn zoontje had ik genoeg aan één emesafene per dag en was ik stukken minder misselijk dan nu, het is echt totaal anders deze keer, vind er niks aan. Nou moet ik er eerlijk bij zeggen dat ik al jaren last heb van misselijkheid en maag-darm klachten maar het is nu wel héél erg geworden, ben het echt goed zat! En ik ben pas op de helft dus zal het nog even vol moeten houden. En toch vind ik dan dat het bij mij lang zo erg niet is als bij jullie, omdat ik niet spuug, maar in het ziekenhuis werd meteen gezegd dat het wel degelijk HG is. Het kán dus zonder spugen maar dames, wat een ellende voor jullie dat het zoveel erger is, ik leef met jullie mee! Lees ook dat er intussen al een paar dames bevallen zijn; gefeliciteerd!!! En wat goed dat het dan meteen over is, ik hou dat maar in gedachten en hobbel maar door tot half maart, in de hoop dat het dan ook meteen over is na de bevalling
Dames die bevallen zijn, van harte gefeliciteerd!! Ik kan wel huilen.. bij de vorige heel erge hg gehad, met meerdere ziekenhuisopname's .. en het leek nu zo goed te gaan!! wel misselijk maar met vlagen en amper overgeven. En sinds gisteren voel mijn maag weer "raar" zo vol.. en spuug ik de longen uit mijn lijf.. hoe kan dat nou.. heb ik te vroeg gejuigt dat het nu zo goed ging.. echt ik kan wel janken..
Oke, zou dat het zijn dan ? ik hoop het.. maar ff doorbijten dan en hopen dat het met 11 weken weer afneemt.. Probeer deze keer rustiger te blijven dan de vorige keer.. toen ben ik echt zo depri als maar kan geworden.. probeer nu vast te houden dat het nu eenmaal zo is.. Maar jongens wat een hel is hg.
@ mamavanF: zelfs zonder spugen kan het heel erg zijn, hoor. Ben blij om te lezen dat zkh zegt dat je ook HG kunt hebben zonder spugen, dan denk ik dat ik wellicht bij mijn dochter ook al HG heb gehad... Veel sterkte meid, het is ook echt niet leuk zo! @ Senna: wat balen meid dat het toch zo plots weer begonnen is, hopelijk zakt het idd na de 11 wkn weer. Zal voor je duimen! @ Elynada: heb je het een beetje gered, die week zonder ml? Ik kan inmiddels weer bijna alles eten, ook normale porties, daar ben ik dan erg blij om. @ hier: psychisch even helemaal er doorheen. Het spugen is gestopt en ik kan weer normaal eten, dus ik zou eigenlijk blij moeten zijn, maar de intense vermoeidheid en de misselijkheid blijft. Ik kan nog steeds nauwelijks een dag voor mijn kinderen zorgen en als ik niet ga slapen in de middag, ga ik me heel beroerd voelen. Helaas kan ik met de kids simpelweg niet iedere dag slapen, dus vele middagen sleep ik mezelf met hangen en wurgen vooruit. Ik tel de uren en ben altijd weer zo opgelucht als de dag voorbij is. Kom nog weinig de deur uit en zie tegen alles op. Alles is me teveel en moet de laatste dagen veel huilen. Was laatst een paar uurtjes met een vriendin iets drinken in de stad, de dag erna hele dag hondsberoerd in bed moeten liggen, omdat het eigenlijk te inspannend was geweest. En dan komen de vele weken die ik nog moet heel erg op me af. Durf ook niet zo goed alle hulptroepen in te zetten, met de wetenschap dat ze dan nog dikke 5 maanden zullen moeten bijspringen, voel me erg bezwaard om dat van ze te vragen. Ik merk ook dat mensen niet goed begrijpen dat het niet beter met me gaat, ondanks dat ik niet meer spuug . Pfff, ik vind het zo zwaar...
@kache, meis, zo herkenbaar (tenminste van dat eventjes eruit gaan teveel is). Ik heb zelf nog geen kids, dus kan wel rusten. Maar ook al spuug je niet meer, je lijf heeft zo'n opdonder gehad. Logisch dat je zo moe bent. Gebruik je nog wel medicijnen? Tja, mensen begrijpen het niet, omdat ze het zelf niet meemaken, of zeggen ah, die en die was ook misselijk. Maar er zit wel degelijk een verschil in. Dat je er psychisch behoorlijk doorheen zit dat herken ik ook wel. Ik ben zo dankbaar voor de zwschap, maar heb het helemaal ermee gehad. En niet alleen door de hg helaas. Maar goed meis, je komt er uiteindelijk wel.Je zal wel moeten. Het accepteren dat het zo is, hoe moeilijk ook, heeft mij wel wat rustig gegeven. Dat betekent niet dat ik het niet af en toe behoorlijk moeilijk heb. Dikke knuf voor jou meis en als er hulptroepen zijn maak daar echt gebruik van. Dat is voor jou en ook voor je kids het beste om deze tijd door te komen denk ik.
Hoi meiden, Ik had een vraagje voor jullie, ondanks dat ik niet weet er bij mij sprake is van HG, ik heb immers nog geen enkele keer meer dan 5x op een dag hoeven overgeven. Echter zal ik mijn situatie even toelichten (sorry als het een beetje een lang verhaal is). Ik ben zwanger van mijn eerste kindje en had tot week 6 eigenlijk nergens last van. Daarna is de misselijkheid begonnen en vanaf week 8/9 geef ik standaard 1 tot 3x per dag over (op echt slechte dagen 3 tot 5x per dag). Vanaf week 12 was ik al dankbaar als het maar 1 a 2x per dag was. Verder functioneer ik al weken niet meer. Ik lig sinds week 9 hele dagen op bed omdat ik gewoonweg niets meer kan. Opstaan is geen optie, want dan moet ik overgeven, gaat de wereld draaien en val ik praktisch om doordat het te zwart wordt voor mijn ogen. Ik wuif makkelijk problemen weg en ben niet zo goed in staat om hulp in te schakelen als het nodig is. Daar komt bij dat ik wel in staat was 's avonds thee en bouillon te drinken en binnen te houden + dat ik toch wat van mijn eten binnen hield en relatief goed fruit kon verdragen. Maar in week 13 was ik er klaar mee. De VK duidelijk verteld dat ik me eigenlijk toch echt zorgen begon te maken en nergens meer toe in staat was. Ze hebben me toen Emesafene laten voorschrijven, maar na ruim 1,5 week bleek dat dat niet hielp. Vervolgens zijn ze overgegaan op Haldol, maar daarvan bleek ook snel dat het niets uitmaakte. Tenslotte zit ik nu aan de Emesafene gecombineerd met Haldol en sinds een paar dagen hoefde ik niet meer over te geven. Mijn vraag (ja er komt toch nog een einde aan mijn eeuwigdurende verhaal) heeft echter te maken met de laatste paar dagen. Het overgeven is echt een stuk minder, alleen de keren dat ik nu moet overgeven is het steeds met bloed. Dit heb ik hiervoor niet gehad, pas sinds deze week terwijl het overgeven nu verminderd is. Nu jullie ook zo ziek zijn en zo veel moeten overgeven, vroeg ik me af of jullie ook ervaring hadden met het overgeven van bloed en of daar iets aan moet worden gedaan? Verder vroeg ik me af of jullie ervaring hebben voor het verdwijnen van het overgeven, maar het aanblijven van de misselijkheid en of er iets aan te doen is?? Nu het braken gestopt is, ben ik nog langer misselijk op een dag. Mijn urine is overigens meerdere keren getest, maar ondanks een lichte afwijking hoefde ik me daar geen zorgen om te maken. Bij de 16 weken echo bleek dat ons kleintje ook heel goed groeide en er met Ukkepukje niets aan de hand was. Dat heeft me ten aanzien van het kindje wel heel erg gerust gesteld. Hopelijk hebben jullie eventueel antwoorden op de 'bloed overgeef' vraag en mogelijke tips die voor jullie hielpen. Op een paar goede dagen na ben ik nu toch echt wanhopig.. Alvast ontzettend bedankt en excuses voor het mega lange verhaal , leek me in ieder geval wel duidelijk. X
Ik denk dat je door het spugen je slokdarm steeds een beetje beschadigd. Daardoor krijg je een soort scheurtjes die een beetje kunnen bloeden. Als het meer is dan een beetje bloed moet je echt een arts inschakelen!
Dankjewel voor je snelle reactie, heel lief! Denk dat het dat is. Het is gal met slierten bloed er in en niet alleen maar bloed. Ik word er zo moedeloos van. Normaliter heb ik elke minuut van de dag vol gepland met leuke dingen en nu zit ik praktisch 2 maanden geisoleerd thuis omdat ik geen bezoek om me heen kan hebben. Laatste keer dat ik n vriendin heb laten langskomen is alweer bijna 2 weken terug. Heb al een paar keer hier meegelezen en dat is ook rustgevend. Zo veel vrouwen zijn misselijk tijdens de zwangerschap, maar die werken wel en kunnen ook nog leuke dingen doen ondanks dat ze moeten overgeven. Vind mezelf dan zo'n debiel dat ik niets anders kan dan in bed liggen en ziek zijn . Af en toe lees ik hier ook wat verhalen. Ik mag dan officieel geen HG hebben en hoef ook niet naar het ziekenhuis zolang ik het 's avonds kan compenseren. Het helpt me wel het iets beter te relativeren en het geeft me het gevoel niet compleet gek te zijn en dat het echt bestaat dat je gewoonweg hele dagen niets kan door je zwangerschap . Thanks again!
@suzanne, ik heb dat ook gehad, sliertjes bloed bij spugen. Is w.s. idd doordat slokdarm beschadigd wordt. Bij teveel wel even laten checken, of misschien sowieso even laten checken voor de zekerheid. Gek is dat he, dat beebje goed groeit (gelukkig maar). Dat heb ik ook, dacht echt hoe kan dat nu. Ik eet en drink zo weinig, maar heb ondertussen een behoorlijke buik. Kleintje pakt alles van jou wat het nodig heeft. Ik denk wel dat je ook HG hebt hoor. De symptomen heb je. Bij teveel inspanning wordt de misselijkheid en spugen extra getriggerd. Dat heb ik ook nog steeds helaas. Voel jezelf niet schuldig of debiel, zoals je het zelf schrijft. Probeer hoe moeilijk ook het te accepteren zoals het is en geef toe aan je rust. Je kunt w.s. idd niet eens anders. Het is erg zwaar om zo zwanger te zijn en het onbegrip kan groot zijn. Maar meis, weet dat je niet de enige bent en laat anderen maar lekker kletsen. Jij bent de enige die weet hoe het zit en hoe het voelt. Overigens ik en vele anderen hier hebben primperan. Bij mij houdt dat nu het spugen wel beetje onder controle, maar de misselijkheid blijft. Sterkte meis!
@ kache: bij mij is het ook verbeterd op vlak van overgeven en terug meer kunnen eten. Ik ben wel nog een groot deel van de dag misselijk en kan pas 's avonds echt weer deftig eten. Paar hele zware dagen gehad wel. Maar daarnaast ben ik nog altijd zo uitgeput! Ik moet ofwel ' s morgens ofwel in namiddag een uur of 3 slapen om de dag deftig door te komen zonder dat de misselijkheid de overhand neemt. Ook de zorg voor mijn zoontje is soms echt zwaar. Manlief vaak aan het werken geweest laatste maand waardoor ik constant voor zoonlief heb gezorgd. Is best zwaar maar hij geniet van de aandacht van mama ik doe echt mijn best om veel aandacht aan hem te geven en dat lukt wel. Gisteren voor het eerst nog eens geprobeerd weer een normaal leven te leiden en heb het me zo beklaagd! Naar de cinema geweest (man wilde zo graag naar James Bond gaan kijken en hij moet nu ook al weer paar maand met een zieke vrouw omgaan dus ja wilde het hem gunnen) en was zo moe tijdens de film en enorm veel stress gehad en hoofdpijn gekregen en misselijk geworden en bij thuiskomst moeten overgeven. Vandaag dan lang moeten slapen om me beter te voelen. Maar zal morgen verder schrijven want heb nu terug hoofdpijn. :x
Hier zijn we terug. Ik dus al aan de beterhand maar het gaat ook maar langzaam, een paar dagen beter, dan weer een paar dagen slecht, erg moe, direct uitgeput. Ik ben nog thuis tem 19 november dus heb nog even tijd maar zie werken echt niet zitten. Ik moet telkens tijdens het spitsuur aanzetten, in de file voor 45 min, dan hele dag naar gezaag van allerlei mensen luisteren die klacht voor de domste dingen wil indienen, daar dan weer een hoop papierwerk voor opstellen, dan weer om moeten gaan met mijn roddelende collega's die geen begrip hebben voor HG en weer een hoop gemene opmerkingen zullen maken, allerlei werk in mn handen gaan draaien omdat ze zelf te lui zijn, dan kwaad gaan zijn omdat ik het niet wil doen, dan weer gaan roddelen dat ik niets wil doen, dan terug in de spits in het verkeer naar huis, proberen om vlot thuis te raken in de file, om op tijd bij onthaalmoeder te raken, zoonlief die doodmoe is op te halen, dan hem in bad te steken, eten te geven terwijl hij zo lastig zal zijn van vermoeidheid, om dan om 20u nog te moeten koken en dan mezelf naar de douche te slepen en in bed te gooien, uitgeput. Kortom één en al stress, de hele dag door! En ik kan nog altijd niet om met stress, moet nog zoveel rusten om een gewone dag door te komen, laat staan zo'n dag! Aaaaarrrghhhhh!