nou volgens mij doe je dan wat je kunt. Probeer te eten wat je lekker vind of waar je zin in hebt, en neem idd zoveel mogelijk je rust. Fantastisch dat je vriend je daarbij ook helpt want het is lekker als je dat niet altijd zelf hoeft te bedenken. ik wordt nu nog regelmatig door mijn man naar bed gestuurd. (je lijkt wel een lijk.....ga eens lekker slapen joh : ) hihihi) Ik heb ook veel, heel veel aardappelpuree gegeten. Daar zitten toch nog wat vezels in, en er zijn diverse smaken. Ook kun je het met maggi gemakkelijk even wat pittig maken. Wat eet je verder nog??? lukt dat een heel klein beetje?
Hallo, Hier nog een geval van extreem overgeven. Ik ben vanaf week 5 aan de sondevoeding. Ik ben nu bijn a19 weken zwanger en vole mij niets beter. Ik eet nog steeds niets er naast en drink er alleen water bij. Bij mijn eerste heb ik het ook gehad de hele zwangerschap lang. Nu dus weer. En ja ga er maar vanuit dat ik mijn hele zwangerschap aan die sondevoeding zit. Bij de eerste in het begin 2 weken in het ziekenhuis gelegen en op het laatst ook in 4 etappes. Donderdag erin en zondag eruit en dan de donderdag op controle er weer in. Bij deze 5 dagen in het begin, ze grepen nu veel sneller in. En aj dat onbegrip van de omgeveing hier ook gehad bij de eerste. Komen ze weer met tips die niet hielpen. Bv kleine beetjes drinken enze. Of hoort erbij hoor die misselijkheid, is na 12 wekn over. DE rottigste was van de huisarts als je na 12 weken er nog last van hebt dan zit er iets fouts tussen e oren. Ja we moeten het er mee doen. Hier heb ik 4 b12 prikken gehad en kreeg daar mijn energie wel van terug, maar ja gberuik die energie dus ook en dan ja lig ik de volgende dag weer op bed. Mijn dochter gaat halve dagen na de opvang, omdat ik gewoon een hele dag niet trek. Ook komt er eens in de week een huishoudelijke hulp waar ik heel blij mee ben. Ja dat lukt allemaal niet en nu bezig met de babykamer in etappes. ben al een dikke week er mee bezig. Elke keer iets en dan weer liggen. Wel fijn om te weten is dat je de dag na de bevalling alweer lekker kunt eten. Wel kleine beetjes. Ik was midden in de nact bevallen en de volgende middag zat ik heerlijk aan de krbonade. Sterkte allemaal, wellicht kunnen we elkaar een beetje steunen. Hoe ver zijn jullie nu, van diegene die zwnager zijn?
Dag gepke, ik heb m'n banner aangemaakt, dus het staat er zo ook onder, maar ik ben 13 weken en 4 dagen zwanger nu. Ik heb er ook sinds week 5 last van. Als ik het zo hoor een stuk minder dan jij, want ik ben net aan de sondevoeding ontsnapt. Wel een stapel infuuszakken versleten. Nu ben ik zeg maar 'genezen' thuis. Dat betekent dat nu mijn omgeving veel opmerkingen maakt waaruit blijkt dat ze denken dat ik in het zkh genezen ben en dat ik nu ga herstellen. Het is moeilijk ze duidelijk te maken dat het niet herstellen is, maar onder controle proberen te houden. Ik werk normaal fulltime, dus mijn werk geeft me ook zorgen. Ik ben er sinds 29 april niet geweest en ik verwacht ook nog niet te kunnen werken de komende weken. Wat rot dat je het ook je 2e zwangerschap nu hebt. Misschien kun je het nu wel beter accepteren en minder er van in paniek te raken? Met die sondevoeding, heb je dan voortdurend een slangetje in je neus of gaat het via je buik o.i.d.?
bij mij waren de meesten wel begripvol omdat ik er ook als een lijk uit zag. Nu ik aan het opknappen ben zeggen mensen wel meer "ja het hoort erbij hè dat misselijk zijn..." enz. Gelukkig maar dat er meerderen zijn die hg hebben/hebben gehad en dat er ook zoveel verschillen zijn in heftigheid. Niet iedereen heeft het de hele zwschap door. Kun jij alweer iets binnenhouden Sooner? Gepke voor jou trouwens wel heel vervelend joh!! Al 19 weken en nog zo ziek. Je wordt er zo slap en naar van en het is niet leuk als je niet voor je gezin kan zorgen. Veel sterkte. Ik denk dat het iets is wat bij mij hoort....dit is al de derde keer dat ik het heb gehad : (
Ja hoor beby2, ik kan al wel weer wat binnenhouden. Wat groente en ook wel wat vlees, soms wat aardappeltjes. En overdag gaat het ook wel aardig. Drinken vind ik wel echt een crime. Echt niet leuk. Maar ik gebruik elke dag een zetpil (emefasene). Vind het eigenlijk wel vervelend dat ik medicijnen moet gebruiken. Maar een zieke mama met veel stress is ook niet goed voor de baby... Ik probeer me er maar niet te veel zorgen over te maken. Beide medicijnen werden me in het ziekenhuis toen ik opgenomen was voorgeschreven. Ik moet er maar op vertrouwen dat ze weten wat ze doen. Ik moet alleen wel binnenkort achterhalen, hoe lang ik beide medicijnen achter elkaar mag blijven gebruiken.
Ik heb het ook de hele zwangerschap gehad, begon al bij 5 weken en bij 7 lag ik in het ziekenhuis aan de sondevoeding. Heb daarna nog 3 maal in het ziekenhuis gelegen. Bij mij begon het bij 24 weken iets beter te worden toen gaf ik niet meer de hele dag over, maar nog steeds regelmatig. Moet ook eerlijk zeggen dat ik het nu nog steeds merk als mijn hormonen level iets te hoog wordt ga ik meteen weer overgeven, maar daarvoor loop ik nu bij de dokter want dat is natuurlijk ook niet normaal.
Oh bah vogeltje, dat is inderdaad niet goed. Jouw lichaam is dus heeeeel erg gevoelig voor hormonen. Wat denk jij ervan dat ze denken dat het ook te maken heeft met psychologische factoren? (angst dat er iets misgaat, bang om moeder te worden etc wordt veel genoemd)
Heeft volgens mij niets met zulke factoren te maken. Ik wilde na lang wachten heel graag moeder worden en had daar ook geen angst voor. Toch kreeg ik tweemaal HG. De tweede keer nog erger dan de eerste keer. Ben zelfs de eerste keer nog verplicht gechecked door een psychiater maar hier kwam niets uit. Dat ik HG heb is echt pech, ik ben heel erg gevoelig voor hormoonveranderingen, heb ook klachten met de pil enz. en de mate waarin heeft volgens de gynaecoloog te maken met de hoogte van de hormoonspiegel bij de zwangerschap. De tweede keer was deze dus nog hoger dan de eerste keer. Het geslacht van het kind maakt daarbij niet uit. Men zegt hoe misselijker dat het een meisje wordt. Nou echt niet, de eerste was een meisje en de tweede een jongen.
vandaag gaat het eigenlijk wel goed. Ik eet 's middags warm en dat scheelt wel op mijn maag voor de avond. Ik merk dat goed. Gisteren bij de vk geweest en die raadde mij magnesium aan voor kramp in mijn benen maar ik las op de bijsluiter dat dit ook gebruikt wordt bij een pijnlijke maag/maaagzuurbranden etc. Misschien kun je navragen of dat voor jou ook iets is want bij mij hielp het best wel eigenlijk. Als eten beter gaat maar drinken moeilijk is, dan kun je mss watermeloen eten, sappige vruchten of komkommer daar zit veel vocht in! Of het nu echt psychisch is.....tsja ik weet niet hoor. Ik maak (te) me wel zorgen maar dat komt omdat dit al mijn 5e zwschap is en mijn 2e kindje. Niet zo heel vreemd dus, maar het is ook al de derde keer dat ik dit heb. Ik ben daarnaast schildklierpatient en ben daardoor gevoeliger voor alles wat met hormonen te maken heeft en een zwschap is natuurlijk 1 grote hormonen boost. Rust hielp bij mij wel heel goed, maar in het zh waren sommigen van mening dat je helemaal op jezelf teruggeworpen moest worden. Dat hield ook in jezelf verzorgen, en ik mocht eigenlijk géén spuugbakje bij mijn bed. Ik zou ervoor naar de wc moeten lopen!!! Mijn man heeft het daar gewoon uit de kast getrokken. Zit je daar met een infuus aan je arm, moet je uit bed, slippers aan....nou voordat je dan je kots in de wc hebt gedeponeerd is je bed of vloer de wc al voorgeweest. Dat vonden wij echt zo'n onzin. Gelukkig zei er maar 1 zuster wat van en de anderen niet. Ik heb gewoon steeds toch die bakjes gepakt en anders had ik mijn man gevraagd een emmertje mee te nemen van thuis. Ben blij dat dat nu allemaal achter de rug is en ik hoop van harte dat het hierbij blijft en dat mijn maag nog wat verder opknapt. Als het over 2 wk niet minder is dan moet ik terug naar de huisarts in ieder geval.
Nou dat heb ik gelukkig niet gehad. Kon gewoon in een bakje spugen naast het bed. Wel proberen ze dat je naar de wc loopt en toch iets beweegt, dit omdat je een verhoogde kans op thrombose hebt. Dus probeer in ieder geval soms uit bed te komen, al is het maar om naar te w.c. te gaan. En dit is meestal zo'n opgave dat je verder ook niets meer kunt. Ik vond douchen ook verschrikkelijk en dit lukte me niet elke dag. Maar op en duur moest het gewoon maar moest dan ook echt verschillende pogingen wagen om in de douche terecht te komen. Als ik had gespuugd dan had ik ongeveer 10 min. de tijd voordat er weer een nieuwe misselijkheid aan kwam. In die tijd probeerde ik me dan snel te douchen.
Ja, je merkt idd dat ziekenhuizen niet zo goed weten wat ze er nou mee aan moeten. Ik kreeg te horen dat ik juist in het begin volkomen rust moest nemen, niet te veel uit bed enzo. Kreeg ook 2 dagen niets te eten of te drinken (wel infuus natuurlijk) om mijn maag rust te gunnen. Heb wel een gesprek gehad met een psychiater, maar dat was meer voor mezelf. Ik vond het heel moeilijk om zo ziek te zijn en ook het gevoel te hebben dat ik dat niet wilde, ik was toen echt niet meer blij om zwanger te zijn. En dat terwijl ik er jaren over gedaan heb om zwanger te worden en zelfs al aan ivf dacht. Ik denk persoonlijk niet dat de misselijkheid psychisch is trouwens. ik denk wel dat je psychische problemen juist door de misselijkheid kunt krijgen.
Bij de eerste zwangerschap ben ik ook 2x vanuit het ziekenhuis naar huis gestuurd om vervolgens na 2 dagen weer terug te komen. Uiteindelijk na tussenkomst van de dietiste is toen besloten tot sondevoeding, zij had hier goede ervaringen mee in andere ziekenhuizen. Bij de tweede zwangerschap (juni vorig jaar) werd ik door mijn huisarts na 2 dagen doorgestuurd en werd er direct actie ondernomen, gelijk infusen en sondevoeding. Het bleek n.a.v. mijn vorige zwangerschap dat er een protocol is opgesteld voor hyperemesis. Gelukkig hebben ze hier iets mee gedaan, al was het maar voor een ander.
Hallo, Sooner, wat fijn, dat het beter met je gaat. Ja infuuszakken hier ook versleten alleen hielpen die niet alleen. Binnen drie dagen al aan de sondevoeding. Bij de eerste heel lang aangekeken. bebe2: fijn, dat ze bij jou zo begripvol zijn. Ja veel rust helpt zeker. Ik heb betere dagen als ik rustig aandoen dan ik druk doe. Dus lig veel op de bank of op bed. En mijn werk heb ik er neergelegde tot na mijn zwagerschapsverlof. je moet echt aan jezelf denken en aan de de baby. Bij de eerste hadden ze geen begrip in het begin, maar na het ziekenhuisbezoek van 2 weken schrokken zo. Nu heb ik met mijn werkegever van te voren duidelijke afspraken gemaakt. En bij het eerste kotsmoment al op therapeutische basis gewerkt en na een week al volledig thuis ivm met ziekenhuisopname. Denk aan jezelf! Hier gebruik ik geen medicijnen, hielpen niets. In het ziekenhuis ook nog zwaardere gehad, maar geen verschil. Ja sondevoeding heb ik wel, want zonder de sondevoeding had ik geen kinderen kunnen krijgen. Na deze is mijn gezin wel compleet. Na deze ga ik dit mijzelf nooit meer aandoen. sooner heb je geen gebruiksaanwijzing? staat er misschien wel in. Hier vandaag een goede dag en gisteravond ook. Gisteren een cracker gegeten met jam. (1/8 deel en een half bakje vla) Vandaag ben ik de ranja aan het testen en tot nu toe gaat het goed. Hier nu wel wat meer energie. Ik heb 4 b12 injecties gehad. Helaas ging mijn misselijkheid niet over. We doen het voor een goed doel. Je krijgt er zoiets moois voor terug. Ik geloof niet in een psijchische factor. Vond het bij de eerste zo erg dat ik voordat ik naar huis mocht eerst de psycholoog bekeken worden. Nou ja wou graag naar huis dus doen maar ze ik. Deze vertelde mij dat het kon komen door het stresshormoon goede stress of slechte stres. Dat dat je hcg meekon meenemen waardoor ik moest braken. Bij mijn tweede zei ik dat ik dat niet wou von dhet onzin. Stuurde ze dus een maatscchappelijk werke onder het mom om te kijkn wat ik nodig had om naar huis te kunnen. Hij stelde zich dus voor als psychologisch medewerker. Daar heb ik dus ook wat van gezegd. Bij mij in het ziekenhuis hadden ze geen info bij de eerste en bij de tweede hadden ze dus een folder gemaakt. Hier ok magnesium gehad in het begin, maar juist om mijn ontlasting dun te houden. Ja het kan dus overal voor gebruikt worden. 123miesje; Hier ook erg last van klachten als ik d epil gebruik. Veel last van hoofdpijn enz. gebruikte ik dus ook niet. Ik moet nu nog eens gaan overlggen hoe of wat na deze zwangercshap want ja wil het na deze niet meer. Heb jij tips? bebe2: Ik herken mij zo in je zin van 5 zwangerschappen en tweede kind. Hbe tussen mijn eerste en deze drie miskramen gehad. Was er kapot van en nu nog steeds moet ik er wel eens aan denken, dat ik alles al lang en breed achter de rug kon hebben gehad. Ben de naam even kiwjt, maar er was iemand die na de zwangerschap ook nog wel eens last heeft gehad. Hier nog een. Niet elke dag, maar als ik te veel at, dan was het misse boel. Ook kreeg ik andere klachten erbij en moest d eborstvoeding met 6 maanden stoppen omdat het te slecht met mij ging. Bij mij zijn ze er toen achter gekomen (nooit bewezen) dat ik mischien b12 tekort heb opgelopen bij mijn eerste zwangerschap. heb inmiddesl dus 4 proefinjecties gehad en veel andere klachten verdwenen daardoor. Bijv veel zweten, tintelende vingers, hoofdpijn, koud hebben. Misschien ene idee om eens na te laten kijken. BIj deze zwnagerschap worden mijn vitamines goed in de gaen gehouden, omdat ze er achter zijn bij deze zwangerschap dat d ehoeveelheid sondevoeding niet voldoet aan alle mineralen en vitamines als dagelijkse behoefte. Moet minsten op stand anderhalve liter en krijg maar 1,2 liter. k hoop dat ik niemand heb overgeslagen. Genoet nog even van het mooie weer. groetjes Gaby
Tsja Gepke, het is wat met die maatschappelijk werker/psychologisch medewerker. Het werd mij gelukkig niet opgedrongen. Wel gevraagd. Toevallig werd ik op hetzelfde moment met een andere HG-er opgenomen. Zij had gezegd, nou als ze tijd hebben, laat er dan maar eentje langskomen. Niemand gezien in de week erna. Dus zo belangrijk vonden ze dat dus ook niet. Ik heb zelf het idee dat het komt door de grote hoeveelheden hormonen die ik voor de iui's heb gespoten. Maar dat konden ze noch bevestigen noch ontkennen in het zkh. Dat is ook het probleem waar we allemaal tegen aan lopen. Ze weten gewoon niet zo goed wat ze ermee aan moeten. Ik kwam bij verloskunde te liggen, bij gyn hadden ze geen ruimte. Daar was het inderdaad gordijnen dicht, twee dagen geen eten/drinken, geen bezoek, geen tv, geen lezen, niets. We moesten onze urine opvangen, dus uit een keukentje (met dat infuus achter je aan) een beddenpan pakken en dan naar het toilet (snachts was dus de hele zaal wakker daardoor). Toen kwam ik op gyn na een paar dagen en werd daar op een volle zaal gelegd, met brakende en in bed poepende mensen. Een drukte van jewelste. Hoezo, urine opvangen, dat vonden ze daar echt raar. Ineens kwamen er medicijnen op tafel. Hetzelfde zkh, maar twee verschillende afdelingen. Ik heb dat met een groot vraagteken op het evaluatieformulier gezet. Dat psych verhaal is misschien niet helemaal onzin, maar ik heb er ook vraagtekens bij. Want ik had ook 3 jaar mmm achter de rug, maar was heel gelukkig toen ik zwanger werd en helemaal niet overmatig bang.
Tsja Gepke, het is wat met die maatschappelijk werker/psychologisch medewerker. Het werd mij gelukkig niet opgedrongen. Wel gevraagd. Toevallig werd ik op hetzelfde moment met een andere HG-er opgenomen. Zij had gezegd, nou als ze tijd hebben, laat er dan maar eentje langskomen. Niemand gezien in de week erna. Dus zo belangrijk vonden ze dat dus ook niet. Ik heb zelf het idee dat het komt door de grote hoeveelheden hormonen die ik voor de iui's heb gespoten. Maar dat konden ze noch bevestigen noch ontkennen in het zkh. Dat is ook het probleem waar we allemaal tegen aan lopen. Ze weten gewoon niet zo goed wat ze ermee aan moeten. Ik kwam bij verloskunde te liggen, bij gyn hadden ze geen ruimte. Daar was het inderdaad gordijnen dicht, twee dagen geen eten/drinken, geen bezoek, geen tv, geen lezen, niets. We moesten onze urine opvangen, dus uit een keukentje (met dat infuus achter je aan) een beddenpan pakken en dan naar het toilet (snachts was dus de hele zaal wakker daardoor). Toen kwam ik op gyn na een paar dagen en werd daar op een volle zaal gelegd, met brakende en in bed poepende mensen. Een drukte van jewelste. Hoezo, urine opvangen, dat vonden ze daar echt raar. Ineens kwamen er medicijnen op tafel. Hetzelfde zkh, maar twee verschillende afdelingen. Ik heb dat met een groot vraagteken op het evaluatieformulier gezet. Dat psych verhaal is misschien niet helemaal onzin, maar ik heb er ook vraagtekens bij. Want ik had ook 3 jaar mmm achter de rug, maar was heel gelukkig toen ik zwanger werd en helemaal niet overmatig bang.
Tsja Gepke, het is wat met die maatschappelijk werker/psychologisch medewerker. Het werd mij gelukkig niet opgedrongen. Wel gevraagd. Toevallig werd ik op hetzelfde moment met een andere HG-er opgenomen. Zij had gezegd, nou als ze tijd hebben, laat er dan maar eentje langskomen. Niemand gezien in de week erna. Dus zo belangrijk vonden ze dat dus ook niet. Ik heb zelf het idee dat het komt door de grote hoeveelheden hormonen die ik voor de iui's heb gespoten. Maar dat konden ze noch bevestigen noch ontkennen in het zkh. Dat is ook het probleem waar we allemaal tegen aan lopen. Ze weten gewoon niet zo goed wat ze ermee aan moeten. Ik kwam bij verloskunde te liggen, bij gyn hadden ze geen ruimte. Daar was het inderdaad gordijnen dicht, twee dagen geen eten/drinken, geen bezoek, geen tv, geen lezen, niets. We moesten onze urine opvangen, dus uit een keukentje (met dat infuus achter je aan) een beddenpan pakken en dan naar het toilet (snachts was dus de hele zaal wakker daardoor). Toen kwam ik op gyn na een paar dagen en werd daar op een volle zaal gelegd, met brakende en in bed poepende mensen. Een drukte van jewelste. Hoezo, urine opvangen, dat vonden ze daar echt raar. Ineens kwamen er medicijnen op tafel. Hetzelfde zkh, maar twee verschillende afdelingen. Ik heb dat met een groot vraagteken op het evaluatieformulier gezet. Dat psych verhaal is misschien niet helemaal onzin, maar ik heb er ook vraagtekens bij. Want ik had ook 3 jaar mmm achter de rug, maar was heel gelukkig toen ik zwanger werd en helemaal niet overmatig bang.
ohhhh met hyperemesis op zaal!!! verschrikkelijk. Ik las op een verloskamer in mijn eentje. Gelukkig.... Ik vond mijn man op bezoek al af en toe teveel laat staan mensen om je heen die tv kijken en bezoek ontvangen etc..
BIj de eerste kreeg ik een kamer met zijn tweeen. Vooral veel rust was de boodschap en weinig bezoek. Bij de tweede lag ik op zaal met zes. Bij de eerste mocht ik niet uit bed en bij de tweede veel wandelen ivm trombose. Ik dek dat ze er nog steeds niet uit zijn wat ze met HG aanmoeten en waar het precies vandaan komt en proberen ze gewoon wat uit. Gisteravond ene half croissantje gehad, mmmmm dat ging erin en bleef erin. Zo lekker. Groetjes Gaby