Kache, als je graag je verhaal kwijt wilt bij lotgenoten, dan is er op facebook een steungroep. Hier kan je heerlijk je verhaal kwijt en zul je veel herkenning krijgen. Wel fijn dat je gezinnetje nu voor je gevoel compleet is!
Ik moet nog vier weken en dan word ik ingeleid!! Ze gaan haar met 37 weken halen. Nog even en dan is t allemaal over!
Wilde even delen dat ik er voor gekozen heb om mijn verhaal te delen (pfff, partijtje gejankt zeg, toen ik het schreef! Blijkbaar zijn al die emoties van toen niet zomaar vergeten...) en hopelijk ook toekomstige zwangeren te kunnen steunen, zodat ze weten dat ze niet alleen zijn! Het verhaal van Karin | Steunpunt hyperemesis gravidarum Hou je taai allemaal, dames!! Denk aan jullie...
Als je op 'home' drukt op die site, dan zie je het laatste nieuwe bericht (namelijk dat mijn verhaal geplaatst is) en staat bij hoe je ook jouw ervaring kunt delen.
Kache, je verhaal was zo herkenbaar! Had hem al gelezen voor je hier gezet had dat het de jouwe was Fijn dat je het gedeeld hebt, ik hoop dat het bij jou ook wat rust gaat brengen. Erover kunnen praten kan heel erg fijn zijn. Knap gedaan hoor!
kache: mooi verhaal hoor! Vooral voor mij nu heel herkenbaar dat ik de dagen aftel en dat ik het moeilijk vind om er niet voor mijn kind te zijn. Ze vertelt ook steeds: mama is ziek die kan niet..... Echt te erg. Ik sleep me door de dagen heen en soms zie ik echt niet dat het einde in zicht is. En dat ze wat meer tv kijkt voel ik me al helemaal schuldig over. De gyn denkt dat ik depressief ben, zou best weleens kunnen... Ik zit al zo lang thuis en kan niets, ik word langzaam gek. Maar ik mag niet met medicijnen beginnen omdat dat te gevaarlijk is voor de baby. Ik moet nog 20 dagen... Daarna ga ik echt nooit meer zwanger worden. Dit kan ik mijn kinderen echt niet nog een keer aan doen dan. En mijn lijf ook niet.
Darkangel weer een heftig verhaal! Ik weet dat je over een tweede nadenkt naar denk dan ook dat je dit misschien weer moet doorstaan en je al een kindje hebt. Ik wil je alleen naar waarschuwen voor wat ik nu ondervind.
Ja ik weet t. Maar de wens is te groot. Als t zover mocht komen, zal ik nog wel anders praten denk ik
Darkangel ik zeg ook zeker niet dat je t niet moet doen. Maar ik heb bv periodes gehad dat ik echt niet voor haar kon zorgen. Dat deden anderen dan. Dat resulteerde er weer in dat ze eigenlijk niets meer van me moest hebben en dat deed zeer. Aan dat soort dingen had ik van te voren echt niet gedacht.
Mocht het ooit nog een keer lukken om zwanger te raken, zal t idd zwaar worden. Maar je krijgt er uiteindelijk zoveel voor terug. Die zware periode gaat ook weer voorbij daar houd ik me een beetje aan vast.