Ik spuugde de sonde er 3 jaar geleden inderdaad ook mee uit... Zit er ook niet echt op te wachten dat dat ding weer eruit komt en ik alleen thuis ben (met mijn dochter). Verder zijn er toen niet echter andere opties besproken, ik werd naar huis gestuurd. Met als gevolg dat ik binnen een paar dagen weer aan de bali stond met mijn logeertasje... Ik had ook het idee da ze niet wisten wat ze ermee aan moesten, want ze gaven aan nog nooit meegemaakt te hebben dat iemand de sonde eruit spuugde? Voelde me destijds niet echt serieus genomen. Mijn huisarts stuurde me ook (telkens) naar huis met de mededeling dat iedereen die zwanger is misselijk is/ kan zijn. Toen mijn man hem belde moest ik dan maar weer komen 'als het echt zo erg is'... Toen werd ik voor de eerste keer opgenomen... Later heeft ie me nog een keer verweten of ik het ook nog ergens anders over kon hebben dan misselijkheid tijdens de controles, tjsah! Als je iedere dag, iedere seconde misselijk bent... Verder heb ik inderdaad primperan en emesefene gehad, zonder ook maar enig effect. Maar jullie zijn fan van zofran begrijp ik?
Zofran was enige dat iets hielp bij mij. Alsnog vele opnames en tpv nodig, maar had t op primperan lang niet zo goed gedaan! Hier hele fijne gyns en dietist die erg meeleefden. Meer kunnen ze ook niet doen, ze staan ook met hun rug tegen de muur. Dan is t fijn dat ze iig laten blijken hoe ze t voor je vinden! Ik ben zelf verpleegkundige en sondes kunnen makkelijk uitgespuugd worden, helemaal met de kracht waar wij hg vrouwen mee spugen. Een duodenumsonde ( wordt in je darm gelegd) is lastiger uit te spugen, dus evt als t zover moet komen nog een optie voor je!! Hier vandaag op Co geweest en zei dat t best goed ging, blijf enorm misselijk en spugen ondanks zofran, maar ik zei mag niet klagen. Waarop mijn gyn zei als er 1 mag klagen ben jij het wel. Fijn dat ze dat even aangeeft.
Hebben jullie geen last van de bijwerkingen van de middelen? Ik blijf bij primperan, zofran en emesafene misselijk maar het erge gaat eraf. Echter raak ik wel helemaal van de wereld...zo enorm suf. Ik kan alleen maar slapen en ben dan al heel moeilijk wakker te krijgen. Hier ging het een tijdje beter maar deze week ben ik weer aardig beroerd. Alweer drie keer mn man moeten vragen te stoppen met werken om mn dochter over te nemen. Precies zoals het bij mn dochter ook ging...even een opleving en hoppa weer terug. Ik moet eigenlijk wel zeggen dat ik na operaties ook altijd mega misselijk ben en dat de primperan en zofran ook niets uithalen. En ook dan ben ik niet meer wakker te krijgen...dagbehandeling is bij mij nooit een optie..ben dan of half comateus of alleen maar aan het spugen. Denk dat ik er ook gewoon gevoelig voor ben. Hoe zijn bij jullie de bevallingen gegaan eigenlijk? Bij mn dochter heb ik ook alleen maar kunnen spugen (duurde redelijk lang door inleiding) en duurde het na de bevalling een week of 2 voordat ik weer kon eten. In combinatie met de fluxus ben ik zo enorm verzwakt...wil dat nu echt voorkomen.
Tijdens mijn bevalling destijds 1x over gegeven, aan het begin. Daarna niet meer misselijk geweest tijdens de bevalling. Na de bevalling sowieso ineens over, ik hoefde niet meer na te denken wat ik at enz! Weet nog heel goed dat ik zo een beschuit met muisjes op kon eten, was helemaal verbaasd! Wanneer hebben jullie verteld aan familie en overigen dat je zwanger bent? Ik ben bang namelijk dat het dit keer ook weer gaat gebeuren, begin al te kokhalzen. Daardoor zal ik het waarschijnlijk niet lang verborgen kunnen houden... Wanneer hebben jullie het aan je werkgever/ team verteld? Ik werk namelijk als verpleegkundige in een klein team van 6 personen. Mocht ik weer uitvallen dan laat ik ze waarschijnlijk met een groot probleem achter in de zomerperiode. Nu kunnen we waarschijnlijk hier nog op anticiperen, al begrijp ik dat ik dit niet verplicht ben... Maar uit collegialiteit wellicht wel netjes?
Familie was bij ons op de hoogte van mmm, dus vrijwel direct. Ook als je mogelijk een beroep op ze moet doen vanwege hg wel zo fijn dat ze t misschien vroeg weten. Op werk (ben ook verpleegkundige, leuk!!) ook vrij snel verteld omdat ik met krap 5 weken de hele nacht naar de wc bleef lopen, niet handig als je nachtdienst hebt, vanaf 6 weken al ziek gemeld daar omdat ik non stop aan het spugen was. Ik werd werd ontzettend suf van de primperan, vd zofran valt mij mee, helemaal helder ben ik niet hoor ik ml nu zeggen
haha...ik kan echt niet functioneren met de medicatie. Kan het gewoon niet gebruiken als ik alleen ben met mn dochter. Ik heb het de dag van de positieve test beide keren moeten vertellen op werk. Ik werk op de OK...hmm we werken wel heel toevallig in de zorg...zou dat de oorzaak zijn ? In verband met gevaarlijke stoffen etc moet je het wel direct vertellen. Onze zwangerschapsaankondiging was beetje apart geworden omdat ik in het zkh opgenomen lag al vrij vroeg...dus kon er even niet meer omheen.
Haha was hier ook zo idd, ik werk op de neonatologie en de kraamafdeling waar ik lag werken we dus intensief mee samen en grenst aan de neo.... Aparte ervaring, maar ook erg fijn dat ik de artsen, verpleegkundigen enz kenden.
Ik ga maandag de huisarts bellen, hopelijk zijn ze er i.v.m. Bevrijdingsdag? Ik kan niet op hun site vinden dat ze er niet zijn, dus ik heb goede hoop. Mijn man en ik hadden inderdaad ook al zo iets van misschien moeten we het daarna ook maar vertellen...
Mijn collega belde me vanmiddag nog op om te vragen of er iets met me was, ze vond me vanochtend zo anders. Ik heb maar gezegd dat ik hoofdpijn had... Oeps! Dat was nog niet eens gelogen trouwens, sinds twee dagen megahoofdpijn! Komt jullie dit bekend voor? Het zal wel te maken hebben met de hormonen... Ik weet dan ook niet of dat kokhalzen komt van zwangerschapsmisselijkheid of van de hoofdpijn. Ik heb namelijk ook vaak migraine met braken...
Lieve dames, hier nog een lotgenootje.... Ik ben pas zwanger maar de misselijkheid en braken zit er nu al goed in. Ik hou letterlijk niks binnen, alles komt er na een half uur weer uit. Ik ben letterlijk vast geketent aan mijn bed, alleen dan is dat alles overheersende misselijkheidsgevoel een beetje te verdragen. Sinds een dag of 4 eet ik niks, drink ik niks. Ik heb alles geprobeert, stukjes cracker, vla, kleine beetje fruit, kleine beetjes water maar het komst er allemaal weer uit. Zelfs als ik niks eet moet ik braken en dan komt er met name vieze oranje vloeistof . Bij mijn zoontje heb ik ook HG gehad 5 jaar gelelden. Ik was misselijk tot 20 weken en toen was het van de ene op de andere dag voorbij. Ik ben toen wel 5 keer opgenomen geweest ivm met uitdroging en extreem gewichtsverlies. Maar wat is de grens. Wanneer trekken jullie aan de bel en is die grens echt bereikt dat het ziekenhuis onvermijdelijk is? Ik voel me nu zo eroerd, hopeloos en uitgeput vooral omdat ik al bijna 4 dagen helemaal niks eet. Wat zouden jullie doen? Emesafene helpt trouwens helemaal niet bij mij... Allemaal heel veel sterkte, het is echt heeeel zwaar
Ik zou aan de bel trekken als ik jou was, anders zak je alleen maar verder weg... Ik voelde meestal wel aan mezelf wanneer ik weer uitgedroogd was, wellicht heb jij dat ook? Als ik jou zo hoor weet je maar al te goed hoe laat het is... Heb met je te doen! Sterkte! Met hoeveel weken en dagen ben je met deze zwangerschap misselijk geworden? Gevoelsmatig zit ik namelijk op het wachtbankje, gezien mijn voorgeschiedenis: HG in vorige zwangerschap!
Als je al 4 dagen niet gedronken hebt zou ik vanavond nog de vk bellen! Dat is echt te lang. Je hebt vocht en voeding nodig. Waarschijnlijk ben je al uitgedroogd en aangezien je niets binnen houdt zak je alleen verder weg. Heel veel sterkte!
Vanilia gewoon bellen inderdaad! Hoe langer je wacht hoe zwakker je word en hoe verder je wegzakt. Sterkte joh! pamdorabeads dat wachtbankje zit niet lekker hè! Ik heb er op op zitten wiebelen! Maar ik heb wel van iedere dag genoten, zwanger zijn en (nog) niet ziek. Mijn laatste geniet dag was Koningsdag, echt een topdag en ben blij dat ik die nog mocht meemaken voor de HG. Ik lig nu een week plat. De misselijkheid kwam al snel maar het overgeven kwam met 6,5 week en van de een op de andere dag. Dit is precies hetzelfde als bij mijn vorige zwangerschap. Ik heb de dag erna gelijk gebeld voor medicatie (primperan) en gelukkig ook gekregen. Wachtende ik heb inderdaad ook last van de primperan. Zo suf, moe slaperig en soms echt doffe hersenen zo voelt het. Maar liever dit dan nog meer overgeven. Maar ik mag er drie per dag en neem er maar twee omdat ik nu al zo duf ben. Hier heb ik een redelijk weekend gehad. Alleen maar gelegen maar weinig overgegeven gelukkig maar vandaag heb ik tot de pannenkoek van net niets binnen kunnen houden. Maar volgens mij blijft de pannekoek wel zitten hihi maf hoe dat toch werkt!
@Sally, dus als ik het goed begrijp was je in de periode van je zwangerschapstest gelijk al misselijk, maar begon het overgeven pas met 6,5 wkn? Ik moet zeggen dat ik nu nog nergens last van heb... Ik weet wel dat in mijn vorige zwangerschap de misselijkheid als een explosie begon, waar geen stoppen meer aan was, maar met hoeveel weken precies? Ik weet het niet meer...
Ja ik werd met 5 weken misselijk maar dat was gedeeltelijk van een griepje. Ik had ook zo'n hoofdpijn die eerste week. De echte HG misselijkheid en overgeven begon ineens met 6,5 week.
Dan blijf ik dus nog maar even op het wachtbankje zitten... Mogen een belafspraak met mijn huisarts, meer kon er niet vanaf...
Succes! Hopelijk neemt hij je angst wel serieus! Ik ben gisteravond opgenomen in het ziekenhuis omdat ik nog geen druppel binnenhield (helaas ook de pannenkoek niet). Vandaag ga ik met een diëtist praten en krijg ik zofran. Door het infuus voel ik me wat beter maar ik houd verder nog niets binnen. Hopelijk werkt dit straks!