Ann, fijn dat de omeprazol al iets doet! Da's in elk geval een verbetering, nu maar hopen dat het ook voor de pijn gaat werken! Ik duim voor je dat je uk zich gaat aankondigen over een dag of 6 Wupsie, ik vind het echt knap dat je het volhoudt hoor! Grote pluim van mij Hoop ook voor jou dat uk snel naar buiten komt (en dan weinig zorg nodig heeft natuurlijk!) Groetjes Rosa
Dat zijn geen leuke berichten die ik hier lees. Maar gelukkig gaat het bij Ann inmiddels beter met de omeprazol. Ik hoop dat je babytje niet zo lang op zich laat wachten. Wupsie...heel veel sterkte!! Toppertje!! je bent echt sterk hoor! je doet echt alles wat je kunt. Hier gaat het de laatste paar daagjes weer minder. Ontzettend misselijk en heb moeite me eten binnen te houden. Het is nog niet extreem, maar toch vervelend. De hele tijd proberen de misselijkheid de baas te blijven is ook niet fijn. Vannacht ook een hele slechte nacht gehad. Ik werd rond een uur of 2 wakker van kramp in mijn onderbuik. Daarvan had ik er 3 in en half uur tijd, heel onregelmatig. Toen weer in slaap gevallen en om 5 uur weer wakker geworden van diezelfde kramp. Gister overdag ook 2x gehad. Ik denk wel dat dit iets weeachtigs is. Straks naar de gyn. maar durf eigenlijk niet te zeggen dat ik het gevoel heb, dat ik al ontsluiting aan het krijgen ben.
hoi ann, sorry dat ik het nu pas zie. Heb het zo druk gehad. Had graag eerder gereageerd. Sla jezelf niet voor de kop hoor, ik snap heel goed dat je er liever niet aan wilde. Het zijn toch medicijnen en die neem je liever niet. Maar gelukkig helpt het nu direct al. Ik voelde me er ook schuldig over, maar als ik maar 1 dag oversloeg (...ik dacht dat is beter voor de beeb...) dan had ik al weer spijt, want gelijk voelde ik me dan rot. En de baby heeft er dus uiteindelijk helemaal geen last van gehad. Geen ontwenningsverschijnselen o.i.d. (dat had ik me in mijn hoofd gehaald, alsof ze aan de drugs zou zijn..) En ik kon er ook de dag van de bevalling direct mee stoppen! Ik nam er ook 1 direct 's ochtends en op slechte dagen nam ik er dan 's avonds ook nog 1. Dat is echt geen probleem! Hoop dat het nu steeds beter gaat! En het schiet al zo op, het gaat nu heel snel!! Ik duim voor je. Marieke, je MOET het wel zeggen hoor! Straks is er echt iets aan de hand en dan weet je vk het niet. Het zijn denk ik oefenweeen, maar je moet toch wel duidelijk zijn naar de vk! Doe je wel he!! (..misschien ben je al lang onderweg naar haar en lees je dit niet meer..)
zal het wel zeggen. dan zeg ik gelijk dat ik zelf al op onderzoek ben geweest en mijn baarmoedermond zo zacht is dat ie bijna niet te vinden is.
ik kom net bij de gyn. vandaan. Ze was echt aardig vandaag!!! zal het komen omdat mijn partner erbij was?! haha! dan mag ie altijd mee! De pijn is van het indalen. De baby ligt nu echt lager met zijn hoofdje. Hij kan nog wel omdraaien, maar ze vindt dat onwaarschijnlijk als ie dat nu nog gaat doen. Ze drukte precies op de plaats waar het pijn deed tijdens de krampen om te voelen of ie al wat ingedaald is. Ik ben helemaal gerustgesteld. Een verweekte baarmoedermond schijnt ook erbij te horen nu. Maar mocht van haar niet nog eens voelen ivm infectiegevaar (ben ik natuurlijk ook wel een maffie in dat ik dat ga doen). Maar blijkbaar heeft de een dus meer last van indalen als de ander. De baby wordt nu qua grootte geschat op 4,5 pond terwijl ie vorige keer ongever 4 pond was. Niet erg veel gegroeid dus, maar hij schijnt toch mooi zijn groeicurve te volgen en daar gaat het om. Hij is bij zijn geboorte tussen de 6 a 7 pond. Dus BW ik heb hetzelfde als jij. Denk je dat het een flinkerd wordt omdat ie zo voor ligt op groei en dan krijg je toch een schatting van een normaal formaat baby. Zal wel goed zijn. Schijnt dat 40 % van de metingen afwijkt, dus was ie misschien vorige keer groter geschat en nu kleiner. Was trouwens al door andere moeders hier gezegd dat je niet al teveel waarde moet hechten aan die metingen. Bloeddruk was ook weer netjes, namelijk 130/75.
Mooi dat alles goed was Marieke! Indalen kan idd pijn doen. Hoop dat je uk nu klaar is Hoe gaat het met de misselijkheid?
marieke wat fijn dat je gerust bent gesteld. Hopelijk duurt het niet al te lang meer voor je. ann: fijn dat de medicijnen aansluiten.
Hey Marieke, fijn dat alles goed gaat, het indalen kan je best voelen hoor lees ik hier en daar. Ik heb een keer s'nachts een gemene steek gehad maar voor de rest niet eigenlijk. Hier schatten ze ook een grote beeb. Ongelooflijk eet geen hap en ze word gewoon best maxi Hi Sooner: Ja was er ook niet echt vanuit gegaan dat je hier elke dag zat te checken dus was blij dat Wupsie er snel bij was Fijn om te lezen hoe jij je voelde zo voel ik me namelijk ook. Ben zowieso al niet zo van de medicijnen en nu dit weer, vond het maar niks. Maar na Wupsie dr uitleg en nu die van jou laat ik het helemaal los! Ik merk duidelijk verschil en is echt super. Kan gewoon weer eten en mn maag doet veel minder pijn! Ik voel nog wel steken zo nu en dan maar zoveel minder ook het speeksel is enorm afgenomen en die misselijkheid joh echt een verademing! Hoop desondanks dat mini snel komt hoor. Zaterdag mag ze officieel komen....Spannend. Hou jullie natuurlijk op de hoogte!
Ann wat fijn dat het zo goed werkt! Tja medicijnen in de zwangerschap is ook lastig, maar hier hebben ze wel ervaring mee.
hier ook misselijker. De gyn. zegt dat het minder zou moeten zijn als de baby lager is, maar dat het bij mij dan wel hormonaal zal zijn dat het nu weer erger wordt. Ze vond dat ik maar elke dag aan de antagel moet voor het maagzuur en denkt dat ik toch daardoor misselijker ben. Moet zeggen dat ik ook wel wat pijn heb. Heb antagel, maar heb het idee dat je daardoor op een gegeven moment door gebruik meer moet gebruiken omdat je maagzuur zuurder gaat worden. ik vind het ook wonderlijk dat je met zo weinig eten nog zo'n flinke baby kan krijgen. Goed he!!! hoewl ik 7 pond wel genoeg vind. Ik ben erg benieuwd wie van ons 3'en (wupsie, ann of ik) het eerste is met bevallen.
pfffff! alweer de hele ochtend aan het overgeven. Bah! Bah! Bah! Maar weer hopen dat het eenmalig zo'n dag is.
wil ik eigenlijk nog niet aan gaan beginnen. Nog even aankijken of het met de antagel ook gaat. Heb in ieder geval wel weer wat vocht binnen, maar wat is het een ellendig gevecht om eten en drinken binnen te krijgen en houden. Gatver! Ik ben nu ook sneller overstuur, omdat ik dit hele gebeuren niet weer wil zo als eerst.
Woehaa, dat had ik jullie nog niet opgebiecht, maar ik krijg een bonus van de pillenfabriek voor ieder persoon die ik aan de omeprazol krijg Dus slikken die troep Ik ben ook heel benieuwd wie van jullie het eerst is met bevallen. Ik hoop Ann, dan Marieke en dan Wupsie. Toch Wupsie, jij zorgt wel dat beeb nog ff blijft zitten he!!
Hee meiden, Sorry hoor was niet zoveel online van de week maar daar ben ik weer.... vandaag weer naar ziekenhuis geweest verloor vanmorgen opeens een bloedprop bleek overgevoelige baarmoederhals te zijn (was voor de zwangerschap ook al) maar ook weer aangegeven veel te moeten overgeven duizelig zijn en veel pijn in ribben te hebben weet je waar ik nu mee afgescheept ben 'NEEM MAAR EEN RENNIE' tssss.... alsof ik daar vrolijk van wordt en het is niet maagzuur maar heb in lijst zwangerschap heel verhaal geschreven over vandaag... voel me zo beroerd en verschrikkelijke pijn... en weer heel de tijd overgeven... wordt ik zo afgescheept... Maar meiden... sterkte jullie!! met de ook verschrikkelijke misselijkheid... ik moest weer ff m'n verhaal kwijt sorry.... maar begrijpt nou niemand me in dat ziekenhuis??
Dag dames! Heel lang geleden heb ik een paar keer gereageerd (Ann, jij was toen net een aantal weken zwanger kun je nagaan!) maar ik lees zo af en toe nog eens mee. Ik ben tot aan 20 weken heel misselijk geweest en heb heel veel overgegeven maar ik slikte toen al zo'n maagzuurremmer en heb dat de hele zwangerschap gedaan. Ik begrijp zo goed dat je twijfelt om medicijnen te nemen tijdens de zwangerschap maar misschien heb ik er erger mee voorkomen als ik het zo lees. In die zin, ik kon wel eten binnenhouden op een gegeven moment en na 20 weken ofzo hoefde ik godzijdank niet meer te spugen. En mijn dochter heeft tot nu toe geen enkel teken dat zij iets heeft overgehouden aan mijn medicijngebruik (emasafene & ranitidine) Alleen tijdens de bevalling heb ik vele keren overgegeven. Mijn maag was blijkbaar nog steeds zo gevoelig. Uiteindelijk, na 30 min persen, bleek dat ik een spoedkeizersnede moest ondergaan. Ik heb toen op de uitslaapkamer nog 1x moeten spugen en daarna was het over. Heerlijk. En toen had ik honger. Je voelt dat je gewoon wat moet eten maar eigenlijk mocht ik dat niet vanwege de keizersnede (je darmen gaan dan werken en dat doet weer pijn aan de wond) en het vele overgeven. Toch iets gegeten en het was hemels. Inmiddels is dochterlief 2,5 mnd en is de misselijkheid/overgeven ver weg. Maar het idee om weer zwanger te zijn en opnieuw dat mee te maken... nee, voorlopig even niet. Heel veel succes en sterkte voor de laatste loodjes! Zet hem op!
Hallo mama's in spe, ik vond dit forum via google en ben erg benieuwd naar lotgenoten. Met 9 weken ben ik opgenomen ivm ernstige uitdroging en kwamen ze erachter dat ik H.G. heb. Nadat ik was opgenomen merkte ik pas hoe ernstig ik verzwakt was en mocht ik er eindelijk aan toegeven dat het geen normale misselijkheid meer was. Na een week ben ik weer thuisgekomen en ben nu inmiddels 2 weken aan het proberen om weer wat energie terug te krijgen. Eten en drinken is nog steeds een ramp maar lijkt iets beter te gaan zolang ik me maar rustig hou. Van de week moest ik voor een echo de deur uit en ik schrok ervan dat ik de autodeur niet eens meer dicht kon slaan zo zijn mn spieren verzwakt. Hoe lang duurt het bij jullie inmiddels? Ik kan me er maar moeilijk bij neerleggen dat ik niet kan werken en voel me een beetje door mn lichaam in de steek gelaten. Vooral als ik mede zwangere vrolijk over hun zwangerschap hoor vertellen en mijn wereldje inmiddels wel erg klein wordt vanuit mijn slaapkamer. Gelukkig is mijn man ontzettend lief voor me. Ik hoop echt dat ik binnenkort van onze roze wolk kan genieten, want die is echt nog ver te zoeken. Ik hou me eraan vast dat er in ieder geval iemand goed groeit en dat is onze ukkepuk. Liefs aan alle mede slachtoffers! ik leef met jullie mee!