Hier so far so good met de derde zwangerschap. Bij de vorige 2 zwangerschappen was de HG op dit punt al lang toegeslagen en was ik al weken meer dood dan levend. Ik denk dat ik qua misselijkheid het nu gewoon heb zoals `normale`vrouwen. Dus wel heel de dag misselijk en een weeïg gevoel maar niet 24 uur per dag om het half uur spugen. Wat zal ik blij zijn als deze derde zwangerschap normaal verloopt!!! Echt een kadootje!
och rosao, ik had je nog wel zo het verhaal over eten beloofd. Ik heb het ook geschreven, maar vond het niet goed genoeg. Ik kan het je nog wel sturen, maar ik ben niet zo erg tevreden. ik heb zo'n drukke weken gehad, ben beetje geleefd, 's nachts krijgen we weinig/geen slaap omdat Kris niet slaapt. maar zaterdag gaan we eindelijk 2 weken op vakantie, dus kan ik gaan uitrusten. ben dus poosje niet hier. Iedereen succes en dikke kus van sooner
Hoi allemaal! Bij mij was het geen hg en de pillen helpen gelukkig! Maar ik heb 1 dag meegemaakt wat jullie elke dag meemaken tijdens een zwangerschap en ik buig voor jullie! Diep respect hoor! Wat is dat ellendig zeg!
Hey meiden, Is de "oude garde" hier nog wel eens te vinden? Hoop dat alles goed gaat en met de nieuwe meiden hier ook. Met ons gaat alles goed. Tara groeit heerlijk en is een hele vrolijk meid, liefs.
Hallo dames, Ik meld me hier aan. Ook ik heb HG. Sinds week 6 de hele dag misselijk en overgeven ofwel het gevoel dat ik moet overgeven. Paar dagen in het ziekenhuis gelegen, omdat ik uitgedroogd was. Ik krijg nu primperan. Ik vind het een hel. En ik zit pas in de 12e week. Ik vraag me nu al af hoe ik dit moet volhouden. Ik lees dat veel van jullie pas rond de 20e week ervan af zijn of soms nog later. Zijn er ook verhalen van dames die er al eerder vanaf waren? Groetjes, Lillith
Hoi Lillith, ik weet precies hoe je je voelt. Waarschijnlijk net zoals alle anderen op dit topic. Je gaat echt door een hel en als je het niet hebt meegemaakt dan is het niet uit te leggen. Ik heb het beide keren tot ongeveer 16 weken gehad, daarna weg en niet meer terug gekomen. Ik moest wel letten dat ik het niet te druk had met afspraken want dan was ik de volgende dag wel weer ziek. Rustig aan blijven doen, ook als het weg is. Maar er is hoop want ben nu voor de derde keer zwanger en heb geen HG dit keer! Ik weet niet wat ik meemaak. Heel veel sterkte en geloof me als je op een ochtend wakker wordt en je weer goed voelt kan je de hele wereld weer aan en heerlijk gaan genieten.
Lillith, het is zo verschillend. De een is er na de 12 a 14e week vanaf en de ander na de 20e week. Sommige verdrietigerds zitten er de hele zwangerschap mee. Maar het kan ook ineens een stuk beter gaan. Dus houd je daar maar aan vast en hopelijk gaat het snel beter met je! Vanesje, wat heerlijk dat je er dit keer geen last van hebt!!! Komt vast omdat het een verrassingskindje is! Ann, ik ben er af en toe ook nog hoor. Ik mis jullie dan en moet ff kijken hoe het gaat!
Dank voor jullie reacties. Soms ben ik zo wanhopig, ik weet dan echt niet meer wat ik moet. Ik hoop en bid dat het snel over zal zijn. Iedereen hier veel sterkte.
Hoi Lillith, heel rot dat jij ook geveld bent door deze rotaandoening. Hopelijk gaat het bij jou snel over. Ik kan je vertellen dat het het echt waard is allemaal. Kun je nagaan wat een moois jou te wachten staat. Hou die gedachte vast en hou vol! Veel sterkte, DeeLighT
Hee, ik ben er ook nog @Ann: wat fijn dat het zo goed gaat met de kleine! Ben je zelf al een beetje bijgekomen? @Lilith: naar zeg dat je dit moet meemaken! Ik ken wel mensen die met 16 weken al duidelijke verbetering zagen. Bij mij was het omslagpunt ongeveer tussen 20 en 24 weken. Wat bij mij uiteindelijk het beste werkte om het te ondergaan was te accepteren dat het er was en me er niet meer tegen proberen verzetten. Maar dat heeft me heel wat weekjes gekost om op dat punt te komen. Heb je al op onze site gekeken? Daar staan ook veel tips en verhalen van vrouwen die ook HG hebben gehad, dat is www.steunpunthg.nl @Sooner: heb je stuk gekregen. Vond het een prima stuk Wil je er nog aan schaven voor het ik het in het magazine zet?
Hey meiden, Om te beginnen. heel veel sterkte Lillith! Hier helaas een beetje rustig ik heb heel veel steun gehad aan de meiden hier! Bij mij werd het minder rond de 20e week maar bleef altijd wel sluimeren, helaas. Andere meiden Sooner, Delight en de rest mis jullie af en toe ook hoor. God wat hebben jullie me gesteund en heb ik me gesteund gevoeld door jullie echt enorm! Hier gaat alles goed gelukkig. Tara heeft alleen heel erg last van babyacne maar als dat alles is wat ze mag krijgen teken ik er natuurlijk voor. Voor de rest groeit ze als kool! En genieten we volop. Het is ongelooflijk dat je dingen kan vergeten ik durf zelfs over een tweede te praten. Weet nog dat jullie dat toen hier deden en ik er midden inzat en bij mezelf dacht "dit nooit meer" en nu denk ik soms..."goh zou best leuk zijn ooit mocht het allemaal mogen en kunnen" (-: Ik hoop dat alles goed gaat met jullie en de kids? Liefs van ons.
Hoi misstiana, welkom terug. Hey Ann80, mooi om te horen hoe goed het met je gaat. En wat herken ik jouw gevoelens. Voel jij je ook gebrainwashed??? Nooit kunnen geloven, maar het slijt echt he! Wat voel ik me soms dom zeg. Onze meid wordt alweer bijna een jaar. Sinds een maandje ongeveer heb ik echt weer het gevoel mezelf te zijn, al dacht ik dat eerder ook al wel te voelen. Ik kijk uit naar haar verjaardag, en zie er ook een beetje tegenop. Een stukje loslaten. HG lijkt zo ver weg.
Hoi dames. hier ook weer een berichtje van mij. Hier slijt het ook allemaal beetje bij beetje. We hebben ook een gesprek gehad met een gyn die wat meer gespecialiseerd is in probleem zwangerschappen. Morgen word ik weer gebeld door de gyn omdat mijn ongi weg blijft al sinds 6 mei. Zegt die huisarts zo vrolijk van ja joh begin toch weer lekker aan de pil je wil toch geen kleine er meer bij. Maar ook hier zijn de twijfels toegeslagen sinds het gesprek met de gyn in april. Maar die HG tijd opzich vergeet je het. En bij een volgende herken je het gevoel maar je weet ook waar je het voor doet. En dat houd je op de been. Nou weet ik alleen niet meer wat ik verder wilde schrijven. hahahaha. kop als een vergiet. Hoe is het met de rest? en de zwangeren onder ons? Veel liefs van mij
Hallo dames, Helaas lijken die positieve gevoelens voor mij zo ver weg nu ik er middenin zit. Wat ik ook moeilijk vind is om dingen te blijven doen, anders dan op bed liggen. Hoe ging dat bij jullie? Deden jullie nog wel iets? Groetjes, Lillith
Om heel eerlijk te zijn: nee! Ik deed weinig meer dan op bed liggen en heel af en toe een kort stukje op tv kijken of een klein stukje lezen in een tijdschrift. Op het hoogtepunt voelde ik me zo belabberd dat ik eigenlijk alleen in bed lag en een beetje naar buiten keek. En soms was zelfs dat te veel en probeerde ik alleen maar een beetje te liggen in een donkere kamer... Klinkt heel depri eigenlijk als ik het zo lees. Maar het was ook een rotperiode. Mijn tip: probeer jezelf niet te dwingen dingen te doen als je je daar niet in staat toe voelt. Luister naar je lichaam en voel je niet schuldig als je alleen maar kunt liggen! Als je er midden in zit is het heel moeilijk voor te stellen dat je je weer beter gaat voelen, maar die tijd komt echt! Dat is ook het rare met misselijkheid, als je het voelt dan kun je je niet voorstellen dat het weggaat en als je het niet voelt kun je je niet voorstellen hoe het is om te hebben. Heel veel sterkte! Ik denk aan je
Ik lag ook alleen maar op bed met sondevoeding. Als het iets beter ging las ik wat of maakte een puzzeltje. Maar het was al gauw te veel. Gelukkig was is nogal suf van de medicijnen en sliep ook veel. Verder had ik vele pogingen nodig om af en toe eens te gaan douchen of naar de wc te gaan. Ik had meestal 15 goede minuten na het spugen. Dan ging ik even douchen of iets dergelijks om daarna snel weer op bed te kunnen gaan liggen. Gelukkig ging het met 18 weken beter en mocht met 20 weken de sonde eruit. Daarna had ik nog wel enige tijd nodig om iets op te knappen. Ik heb het bij beide zwangerschappen gehad en daarbij ernstige complicaties bij de bevalling. Maar na 2 zulke zwangerschappen komt er echt geen derde meer. Je vergeet het nooit al sta je er niet meer elke dag bij stil. Maar het is verschrikkelijk.
Nee hoor, ik deed ook niks anders dan suffig in bed liggen en veel slapen. Tv kijken is het enige wat een beetje lukte, maar viel vaak weer in slaap. Douchen lukte maar om de paar dagen, koste teveel energie. Wat mij op de been hielp, was iets om naar uit te kijken. Zo had ik voor als ik ongeveer 5 maanden was een weekendje Thermea2000 geboekt, ik dacht dan zal ik me wel beter voelen tegen die tijd en dan visualiseerde ik hoe ik me beter voelde en pronkte met mijn buik en lekker aan het winkelen was voor de kleine in Maastricht. Daar hield ik me aan vast.....
Ik lag op het dieptepunt ook alleen maar op bed. Op zolder in het logeerbed, in het donker en met stilte om me heen. 's nachts ook, want kon mijn vriend echt niet om me heen hebben. Kon slecht tegen geluid, licht en beweging en ook geur. Later in de zwangerschap vooral op bed, slapen of naar buiten kijken. Minuten tellen op de wekkerradio tot mijn vriend weer thuis zou komen. Nare tijd. Eenzaam vooral. Maar nog veel later kon ik weer dingetjes doen en naar buiten. Rosao, ik heb het magazine ontvangen. Ik probeer het zo snel mogelijk te lezen. Volgens mij ziet het er top uit. Wanneer wil je het echt helemaal definitief afronden?