Hoi allemaal, Hier positief nieuws. 20 weken echo was perfect en we krijgen nog een jochie De misselijkheid is heel veel minder. Ik zit alleen nog steeds onder mijn eigen gewicht. ik weeg nu 56 kilo met 1.76. Hopen dat ik dan nu ook wat aan ga komen! Want ik voel me nog steeds zo slap als een vaatdoek en probeer dan ook weer stukjes te gaan lopen enz.. Iemand anders misschien nog tips om mijn conditie rustig op te bouwen. Had ik net met werk gebeld, ivm contact met het uwv. En dan zie je maar weer dat ze er helemaal niks van snappen wat we hebben! Zo frustrerend. Iemand van pz: oh dus het gaat beter, wanneer begin je weer dan...... Ja hallo, mag ik eerst even rustig alles opbouwen en eerst maar eens proberen om zelf voor mijn zoontje te zorgen en dan is werk aan de beurt :x Ook raar; nu in een keer vannacht een nachtmerrie gehad over mijn eerste zwangerschap.... Dat de zusters midden in de nacht naar je kamer kwamen om het infuus te verwisselen met dat stomme zaklampje. pfff.. Groetjes hugbear
nou, er wordt gewoon gekeken wat het beste is voor het kindje. Onze Frummel ligt in stuit, en het is beter als ze zelf spontaan komt. En zelf voel ik dat ook zo. Net nog het avond eten er uit gegooid. Zit nu bijna aan mijn startgewicht terug. Was eerst afgevallen. Ook groei echo gehad en ze werd geschat op 2700 gram. Goed he!! Ze had eerst groei achterstand. Ik vind het prima zo!
Je hebt gelijk dat je uiteindelijk het belang van je kindje voor laat gaan. Lekker dat ze nu een mooi gewicht heeft. Ach je hebt die maanden nu dapper doorstaan die max. 5 weken gaan je ook lukken !
Helaas mag ik me ook melden in dit topic... Wat was ik blij toen ik een positieve zwangerschapstest in handen had! Ik voelde me goed en ik maakte me zelfs zorgen dat ik nog geen symptomen had. Maar toen... Vanaf week 6/7 is het begonnen. De ondragelijke misselijkheid en niks kunnen eten of drinken. Ik viel een paar kilo af, maar volgens het ziekenhuis was het niets om me zorgen over te maken. Daarna werd het alleen maar erger. Ondertussen was ik 10 kilo lichter en ging ik voor mijn termijnecho (dit was vorige week dinsdag). Ik dacht ik ga toch nog eens vragen of dit normaal is. De verpleegkundige gaf toen aan dat het helemaal niet normaal is en dat ik meteen moest meekomen. Helemaal onderzocht en ja hoor de ketonen waren zo hoog als dat de strip kon aangeven. Meteen opgenomen en aan het infuus. Het was echt een hel. Ik mocht de eerste 2 dagen niet eten en drinken (gelukkig maar), maar daarna moest ik eten en drinken. Dit ging eigenlijk echt niet. Toen kreeg ik 'de keuze' of het komende weekend zorgen dat je wat eet en drinkt of sondevoeding. De dieetiste kwam langs en gaf me nutridrinks. Ik moest proberen deze 1 per dag te drinken en dan opbouwen. Met enorm veel moeite lukte het en dus is sondevoeding nu even van de baan! Ik zit nu op 3 nutridrinks wat fantastisch is (toch maar weer 900 kcal), maar wat voel ik me slecht. Ik heb ook echt totaal geen energie en lig de hele dag op bed en kan amper een rondje lopen. Ook zit ik nog steeds met het feit dat als ik niet snel meer eet en drink, ik alsnog sondevoeding krijg... Gelukkig doet ons kleintje het goed en ben ik vandaag 12 weken en 1 dag. Die echo's had ik ook echt nodig om me eraan te herinneren waarom ik het doe. Helaas stuit ik ook op heel veel onbegrip van de omgeving wat het ook heel zwaar maakt. Opmerkingen als 'eet toch gewoon wat meer' of de verpleegkundige die zei 'vind je dit verantwoord naar je kindje toe' of 'als je het kindje echt wil, dan zorg je wel goed voor jezelf' die doen je niet goed. Ook krijg je altijd te horen dat als je 12 weken bent, je weer beter bent (was het maar zo). Ik zit nog steeds te wachten en moet maar hopen dat het de komende weken beter zal gaan... Zo een heel verhaal maar moest het gewoon even kwijt bij mensen die me tenminste een beetje begrijpen!
Hee Lynn, welkom hier (helaas voor jou!). Wat een stomme opmerkingen van die verpleegsters. Alsof jij hierin een keuze hebt! En als je die had, dan had je het ook wel anders gewild. Ook wel jammer dat ze sondevoeding als "straf" gebruiken. Voor sommige vrouwen is het een goede oplossing juist. Wel fijn dat je nu in elk geval wat binnen krijgt! Heb je onze site ook al gezien? Dat is www.steunpunthg.nl ook voor vrouwen met HG. Heel veel sterkte! Hier weten we in elk geval wat je meemaakt.
Ik las het ook, je moet wat gaan eten anders...... Er is geen moeten aan, het is gewoon niet kunnen. En sondevoeding is zeker geen strafmiddel maar een hulpmiddel om voeding binnen te krijgen. Verder niets. Iedereen heel veel succes.
Weten jullie dit trouwens? Als je bevallen bent, is het dan meteen klaar met de misselijkheid / spugen? Het hormoon is namelijk nog effe aanwezig en bouwt af.
Ik had niet verwacht dat het meteen over zou zijn. Maar toen ik de ochtend na de bevalling (bevallen op de avond ervoor) wakker werd had ik trek! Ik was zo verbaasd, er stond een verpleegster naast me met een dienblad met brood en beleg en ik dacht "man ik heb een trek" dat was zo'n rare ervaring, ik was op slag niet misselijk meer. Ik heb zelfs de pindakaas van mijn buitenlandse buurvrouw weggekaapt hahaha. Het zou kunnen kloppen als je deze tabel ziet; ik werd misselijk na 5 weken zwangerschap dus dat zou 35 dagen zijn met HCG gehalte van 18-7340. gerekend vanaf ELM (eerste dag laatste menstruatie) Niet zwanger < 5 - 21 dagen 0 - 5 28 dagen 3 - 426 35 dagen 18 - 7.340 42 dagen 1.080 - 56.500 49 - 56 dagen 7.650 - 229.000 57 - 78 dagen 25.700 - 288.000 79 - 100 dagen 13.300 - 253.000 2de trimester 4.060 - 65.400 3de trimester 3.640 - 117.000 Na bevalling < 5 -
Hey Lynn, zo erg zeg dat je op zoveel onbegrip stuit. Mijn dichtste familie en vrienden, alsook mijn gynaecologen, huisdokters en de verpleegsters in het ziekenhuis hebben wel veel begrip voor HG. Familie en dokters leven dan ook al 3 maand mee en zien het vanop de eerste rij gebeuren he. Andere mensen, zoals collega's, vinden net dat ik er goed uitzie op die ene dag dat ik nog eens heb proberen te werken. Tjah ik ben dan ook 10 kg afgevallen en ben stuk slanker dan voor de zwangerschap. Het is enorm frustrerend om tegen deze vooroordelen op te boksen en dus heel belangrijk dat HG beter bekend wordt in de wereld. Het is echt iets onbekends bij de meesten en ja, onbekend is onbemind. Ik hoop dat je vlug betert en weet dat je er niet alleen voorstaat. Hopelijk ben je er inderdaad, zoals velen' na die 12 weken' vanaf! Bij mij is het nu 21 weken en nog altijd niet over. Het overgeven is beter, enkel 's morgens nog en daarna hele tijd erg misselijk (en 'overgeefvrij' omdat ik me heel kalm houd). En iets deftig eten lukt enkel 's avonds. De vermoeidheid en uitputting is echter nog lang niet over. Mijn lichaam heeft weer tijd nodig om na meer dan twee maand niet eten terug op kracht te komen. En dat is een vreselijk gevoel, je wilt wel terug in actie schieten, maar doe ik een beetje te veel, dan ben ik terug slechter af. Dus je rustig houden en naar je lichaam luisteren, is de beste raad die ik kan geven. Vandaag voor eerste keer in lange tijd nog eens buiten geweest, gaan kijken naar mijn man die scheidsrechter was bij de miniemen. Wat heb ik ervan genoten! Terug de wind voelen, eens kunnen praten, eens niet denken aan eten. Wel misselijk geweest maar niet moeten overgeven! Een hele prestatie
ben nu 12 weken zwanger en het lijkt sinds een paar dagen echt wat beter te zijn aub laat het zo zijn want zo heb ik me in weken niet gevoeld ik hoop dat ik geen terugval zijn als ik me het weekend nog zo voel dan zit er echt een verbetering in.
Sorry, maar ik moet even van me af klagen. Voel me zo ellendig: moe, bekkenpijn, misselijk, slap. De bekkenpijn is nog wel de overzien vandaag. Maar de ochtendmisselijkheid (die nu dus de hele dag duurt ipv alleen middag/avond) is weer volop terug. Misschien toch de wisseling in hormonen die het einde aangeven? (kan dan ook nog weken duren). Wordt nu 's ochtends weer misselijk wakker en heb ook echt geen trek in eten en moet steeds spugen. Het was mooi beperkt (van 15x per dag) naar 2 (tot 5) keer per dag. Nu lijkt het toch weer terug te gaan en meer te worden. Ik hoop eigenlijk dat het gewoon een paar slechte dagen zijn, en ook weer stopt. Verder zo moe. Ik weet het iedereen heeft er last van. Maar voelt toch ellendig. Gister vielen net voor naar bed gaan, mijn spieren weer uit, en mijn man heeft me echt op bed moeten leggen/ moeten helpen. Ze komt wanneer ze er klaar voor is, weet ik. Maar hoop toch dat het snel is. Nu vind ik het ineens erg zwaar worden....
Hopelijk is het maar een tijdelijke terugval Smartie! Bij mij ging het redelijk, zolang ik de ochtend maar in bed doorbreng en vooral weinig doe. Deze week was het echter wat minder. Misselijker en een algeheel rot gevoel. Vanmiddag zat ik opeens bij de dokterspost! Moest even na 5-en opeens uit het niets spugen en tijdens kreeg ik onwijs veel pijn in mijn linkerzijde. Ik rolde over de grond van de pijn. Aangezien dit nieuw was en de pijn enorm, toch maar dokterspost gebeld en moest langskomen. Daar was alles goed, alleen de urine zat vol met bacteriën. Maar dat kan ook komen doordat ik erg vloei. Morgen dus opnieuw urine inleveren bij de huisarts, maar eerst moet ik me dan wassen. Leuk moment nog bij de dokterspost; huisarts luistert naar m'n maag en darmen en vraagt of ik honger hebt, want m'n maag maakt zo'n lawaai. Ehm ja, natuurlijk heeft m'n maag honger! Dertig minuten geleden had ik mijn eten er volledig uitgegooid! Slimme meid die arts... In ieder geval wacht ik komend weekend af om te zien of de magische 16 weken echt een verschil uit maken. Zo niet, dan terug naar de ha en smeken om primperan.
@Henrieke: als je vaker dat soort pijnscheuten hebt, moet je ook even op galstenen laten checken. Daar heb je met HG kans op omdat het gal door de uitdroging galstenen kan veroorzaken. @Smartie: wat balen!!! Hoop dat je uk snel besluit te komen!
Bedankt voor de tip! Zal het zeker goed in de gaten houden. Helaas kan ik morgen pas de urine bij de ha inleveren. Voor 12 uur kan ik het bed niet uitkomen zonder alles erger te maken. En laat vandaag de ha om 12 uur sluiten... Gelukkig kan het morgen ook nog!
Hoi allemaal, Bedankt voor de reacties . Ik heb zo vreselijk weinig energie vandaar mijn late reactie... In ieder geval ben ik nu 13 weken en 2 dagen en helaas nog steeds geen verbetering... Ik had eerst gehoopt dat het met 12 weken beter zou gaan nu hoop ik maar op 16 weken... Wat ik nog het ergste vind is het verplicht moeten eten en drinken, want anders moet ik weer opgenomen worden en krijg ik sondevoeding. Ik heb echt een vreselijke afkeer tegen eten gekregen! Fijn dat sommige mensen wel de begrip krijgen van de omgeving. In mijn omgeving is er echt bar weinig begrip voor. Ik krijg zo vaak lompe opmerkingen. Laatst weer een leuke: 'als je het kindje echt wil, dan zorg je wel goed voor jezelf'. Ook de opmerking: 'tsja ik was ook wel eens misselijk' met zo'n blik van stel je niet zo aan is een vaak gehoorde. Of iemand die tegen me zei dat vloeibare voeding echt niet zo goed is hoor... Ik was al zo trots dat ik mijn nutridrankje binnen had gehouden :x! Maar goed weer even genoeg geklaagd . @Elynada: wat erg dat je na 21 weken nog steeds zo ziek bent... Ik blijf hoop houden dat het bij mij eerder over zal gaan alhoewel dat soms maar moeilijk blijft. Maar wat super fijn dat je zo genoten hebt om weer even buiten te zijn! Super dat je niet hebt overgegeven zeg, zulke momentjes geven je dan toch weer even moed!
Ik kom me ook maar melden in dit topic. Vanaf 6 weken was het drama en op een gegeven moment kwam ik zo in een vicieuze cirkel terecht dat het erger en erger werd. Vorige week dinsdag viel ik flauw op de trap en kwam ik bij op de grond. Erg eng (ookal waren het maar drie treden). Ik heb me toen ziek gemeld en het overgeven werd erger en erger. Waar ik voorheen water kon binnenhouden of een koekje, kon ik nu helemaal niets meer binnenhouden. Donderdags naar de huisartsenpost geweest en wat voelde ik me dar in de zeik gezet. Mijn urine was ondertussen al oranje, dus ik had zelf al door dat het niet goed was. Ik werd echter weer naar huis gestuurd met een nieuw middeltje tegen de misselijkheid en de opmerking dat ik maar goed voor mezelf moest zorgen (alsof ik dat niet probeerde). Zaterdagochtend heeft mijn vriend opnieuw de huisartsenpost gebeld, omdat ik om het uur/half uur groene gal overgaf. Ik was amper meer aanspreekbaar, enorm duizelig, en mijn lippen zaten droge stukken op. We konden direct komen en troffen gelukkig een arts die ons direct doorstuurde naar de gynaecoloog. Die heeft me voor de zekerheid nog laten nakijken voor galstenen etc, maar niets gevonden. Daarna aan het infuus en even helemaal niets. Wat lag ik op een heerlijke afdeling met schatten van zusters. Ik was niet te prikken, dus ze hebben er iemand van de IC bijgehaald en na wat moeite vond zij gelukkig een ader. Na 28 uur voorzichtig een hapje beschuit genomen, maar dit viel nog niet lekker. Daarna 12 uur later een hapje vla. Wat was ik blij dat dit erin bleef. Ze hebben behoorlijk wat vocht erin gestopt. De zusters hebben me geen moment onder druk gezet (behalve 1 stomme muts van een gynaecoloog met een opmerking dat een bed 800 euro per dag kost zucht) en op woensdagochtend ben ik weer naar huis gegaan. Doodeng vond ik het, was bang weer in dezelfde situatie terecht te komen en dat ben ik nog. Resultaat was dat ik binnen eenhalf uur alweer boven de pot hing te spugen Sindsdien gaat het eigenlijk wel redelijk. Ben aan het duimen dat ik behoor tot de gelukkigen waarbij het zal afnemen rond de 13 weken
Hey meiden, Inmiddels ben ik 30 weken zwanger en ik hoor helaas ook bij het kleine clubje wat nog steeds last heeft van de HG. Nog steeds neem ik iedere dag trouw 2x primperam, doe ik dit niet dan gaat het helemaal fout met me. Ben blij dat ik nog maar 10 weken hoef. Het aftellen is begonnen! De vk heeft me beloofd dat ze me absoluut niet overtijd laat lopen. Inmiddels ben ik ook al 15 kg afgevallen.... nee het valt soms niet mee. Er is absoluut geen roze ( nou ja, blauwe ) wolk gevoel en lekker werken om je gedachten te verzetten, dat doe ik ook al maanden niet meer. Gelukkig geeft mijn zoontje genoeg afleiding en is mijn familie en mijn man erg begripvol en lief. En hopelijk, als de bevalling begint en na hard werken ik mn tweede kindje in armen mag houden ... is alles over! Lieve meiden, heel veel sterkte de komende periode!!!
ik voel me deze week echt een stuk beter wel af en toe raar op de maag als ik uit bed kom moet ik overgeven verder deze week overdag niet ben allang blij we hebben deze week zelfs frites gegeten smaakte goed, soms misselijk maar niet meer zo hevig na echt kotsmisselijk te zijn geweest dag en dag en veel overgeven en een ziekenhuisopame hoop ik dat ik nu betere tijden mag ingaan
Sanne, ik hoop voor jou dat ze jou straks niet te lang meer laten doorlopen het is voor jou echt afzien
anneliesje, inderdaad wat een stomme muts zeg ik hoop dat je nu ook wat opknapt en het genieten kan beginnen