Mijn kinderen spelen geregeld met een buurkindje. Maar, dat kindje stookt nogal. Bijv "ga aan je mama een snoepje vragen!" Mijn kind antwoord dat ze het niet krijgen, en dan zegt buurkindje "ga het nog een keer vragen" Of "ga ... vragen " Vervolgens zeg ik nee en dan hoor ik buurkindje zeggen "dan doen we dat stiekem" Buurkindje laat mijn kinderen spullen thuis pakken die buurkindje wilt hebben om mee te spelen. Erg vervelend word het. Laatst pakte buurkindje mijn kind bij de kin en zei streng "wel mij aankijken hè als ik tegen je praat" Ik schrok daar wel van, blijkbaar is dat bij buurkindje thuis dus normaal. Ik merk dat ik mijn kinderen minder buiten laat spelen doordat naar ons idee buurkindje een "slechte" invloed heeft. Buurkindje Is ontzettend bazig en maakt continu vervelende opmerkingen naar mijn kinderen. Buurkindje bemoeit zich met alles en denkt alles beter te weten. Ik weet natuurlijk dat ze nog klein zijn, het erbij hoort enz. Maar wat zou ik hiermee kunnen doen? Naar mijn idee zoekt buurkindje aandacht, word denk ik weinig naar omgekeken.
Ik zou me richten op hoe jouw kind hierop kan reageren, dus bv dreigementen herkennen ('Als jij dit niet doet, dan speel ik nooit meer met je!' bv), leren van zich af te bijten, grenzen aangeven. Dat is voor jouw kind heel leerzaam natuurlijk, maar daardoor leert het buurkindje ook dat niet alles zomaar kan. Mijn dochter speelde veel met een bazig buurjongetje en een meisje op school dat haar altijd probeerde om te kopen met koekjes, ook echt probeerde dingen te verbieden ('Je mag niet met Pietje spelen!'). Dochter moest daar wel echt haar weg in vinden, maar dat ging uiteindelijk heel goed; met dat buurjongetje speelt ze nu heel gelijkwaardig, en met dat meisje speelt ze eigelijk nooit meer, maar wel met heel veel andere kinderen.
Mijn kinderen snappen dat helaas niet. De een is er nog wat te jong voor en de ander is autistisch en snapt niet zo goed wat buurkindje doet. Mijn kind snapt dat stuk gewoon nog niet helaas dus doet braaf wat er gevraagd word. Uiteindelijk moet ik mijn kind toespreken of straffen voor iets wat door buurkind komt omdat die loopt op te stoken. Buurkind weet heel goed wat wel en niet mag, en wat wel en niet gewenst is. Uiteraard hou ik mijn kinderen goed in de gaten, zodat er niks ergs kan gebeuren en ze niet weglopen o.i.d. Ouders van het buurkindje zie ik nooit buiten.
Misschien kan jij duidelijk zijn tegen het kindje en wat jij verwacht, en negatief gedrag corrigeren. Bij jouw thuis of in de tuin gelden regels en ook dat kindje kan zich eraan houden en anders mag het thuis gaan spelen. Lastige situatie, succes
Spreek je het kindje wel eens aan? Hoe reageert ze dan? Hoe oud is ze? Verder gaat bij ons speelgoed niet mee naar buiten/ergens anders naar toe, lekker duidelijk voor iedereen
Ik lees mee! Hier heeft dochter een vriendin met dezelfde streken. Die hoorde ik zelfs een keer tegen mijn dochter zeggen toen ze geen snoepje kregen; zeg maar kut mama tegen je mama . Daar heb ik gelijk iets van gezegd maar meisje blijft wel streken houden.
Ik zou inderdaad het kind in kwestie zelf aanspreken. Naast toch proberen je eigen kind er teen te ‘wapenen’ (wat Fuddey beschrijft dus) en inderdaad regels invoeren als ‘speelgoed blijft thuis’, om bepaalde problemen al te voorkomen. En als het kind zich niet aan jouw regels kan houden, jammer, maar dan kan er niet gespeeld worden.
Oh als een kindje dat hier thuis doet, spreek ik het er ook zeker op aan. Of als ik er buiten bij ben en het gaat echt te ver. Maar bij alleen buiten spelen, moeten ze 't zelf op lossen - toen ze daar nog te jong voor was, speelde ze dus niet zonder toezicht buiten.
Ze spelen voor in de straat (fietsen, steppen) of achter in het poortje. Dat kunnen ze opzich prima, en uit zichzelf doen ze geen 'gekke' dingen.. Ik hoor ze en kijk regelmatig. En buurkindje was in de zomer ook vaak bij ons binnen en corrigeerde ik buurkindje uiteraard.
Ik zou buurkindje maar eens aanspreken, sorry hoor maar het kan natuurlijk ook een geniepig kind zijn. Er wordt altijd naar verzachtende omstandigheden gezocht ( aandacht te kort) maar daar hoeft geen sprake van te zijn. Mijn zoontje heeft ook een klasgenootje en die noemt iedereen dombo,maakt rare rijmwoorden van iemands naam enz.. kind komt niks tekort thuis en heeft een goede,lieve moeder.
Hier ook zo'n buurkindje, maar ik zie het ook als mooie leermomenten voor mijn kinderen. Zelf blijven nadenken of iets wel of niet kan/mag en weerbaar worden. Je zegt dat je jongste te jong is om het te snappen, maar dan wel oud genoeg om alleen op straat te spelen?? Ik weet natuurlijk niet hoe de situatie bij jullie is mbt buiten spelen en met buurkindjes maar als ze hier nog niet mee om kunnen gaan zou ik zeker toezicht houden.
Wat je met de oudste zou kunnen doen (en misschien pakt de jongste het dan ook op) is het uittekenen. b.v een teken maken voor het speelgoed, dan 2 speelsituatie's erbij, binnen spelen met het speelgoed mag (groene rand) buitenspelen met dit speelgoed mag niet (rode rand en rode streep er door. (zelf hang ik deze afspraken aan de binnenkant van de kelderdeur en voordat er buiten gespeeld werd spraken we de regels nog een keer door) Ondertussen is onze ass zoon 12 en wordt het gewoon geschreven maar nog steeds , wanneer hij ergens tegenaan loopt, schrijven wij samen op hoe hij kan reageren. We hebben helaas 1 stel in de straat die maar moeilijk kan accepteren dat hij anders is en hem dus ook van alles in de schoenen schuift. Hij weet nu dat hij gewoon moet zeggen : Bij problemen moet u met mijn ouders gaan praten en vervolgens mag hij gewoon weglopen. ( Hij bleef ook nog altijd netjes staan wanneer ze hem de les lazen omdat hij geleerd had dat het onbeleefd was om weg te lopen als iemand met je praat) Wat betreft het snoep had ik de regel dat ze om 15 uur om snoep mochten vragen, als er dan een buurkind bij was kreeg die ook gewoon een snoepje. Als er dan iemand om een snoepje vroeg dan had mijn zoon een antwoord nee om 15 uur mogen we een snoepje. Zo te horen heeft het buurkindje prima in de gaten dat je oudste makkelijk te bespelen is en maakt hier gebruik van. Bij twijfel gevallen over de actie 's van je kinderen zou ik toch wel informeren of het plan van hunzelf kwam (wat je volgens mij ook prima in kunt schatten) of dat het buurkind hun heeft gezegd dat ze dit moesten doen. Daar kun je dan op inhaken en uitleggen dat je het niet een goede vriendschap vind omdat het kindje hun dingen laat doen waarvan ze weten dat ze het niet mogen, maar ook dat je b.v verdrietig bent omdat ze , ondanks dat ze weten dat het niet mag, ze het toch doen. Maar het is en blijft moeilijk vooral met ass
Als ze nog niet adequaat op andere kinderen kunnen reageren, dan zijn ze, in mijn ogen, nog niet in staat om zonder toezicht buiten te spelen. Want buiten zijn ze nu eenmaal niet alleen, dus het gaat niet om wat ze in die situatie zouden kunnen en doen. De situatie buiten is met andere kinderen en dan zou ik er dus bij blijven, zodat ik kan helpen of ingrijpen als dat nodig is. Als ik dat niet zou kunnen of willen, dan spelen ze binnen of in de tuin.