Mijn peuterdochter van ruim 2 is altijd een hele goede slaper geweest. Tot 3 maanden geleden. Ze is erg koppig en heeft besloten niet meer te willen slapen. Het middagslaapje doet ze niet meer in bed. Soms valt ze in de kinderwagen in slaap. Ze huilt heel veel als ze in bed ligt, maar blijft wel in bed. Gaan wij er naar toe, dan lijkt het alleen maar langer te duren ipv op te lossen. Vanavond om 19.00 naar bed gegaan. 19.45 weer naar beneden. 21.00 weer naar bed en ligt nu nog te huilen. Toen ik er net weer naar toe ging brulde ze "niet slapen"! Ik ben dood op! Help!
Vermoeiende periode die overgang. Wij hebben wat leuk speelgoed op de kamer gezet en brengen hem in de middag even naar boven. Daar kan hij dan van de rust een beetje bijtanken en als hij echt moe is alsnog in slaap vallen. Anders is hij savonds zo overprikkeld dat hij de slaap niet meer kan vatten.
Bij mijn dochter maakte het toen veel verschil hoe ik het bracht. Ze had speeltjes en boekjes in bed en ik zei tegen haar dat ze niet hoefde te slapen maar lekker mocht gaan spelen. Ook geen welterusten zeggen bij het weggaan, maar ik zei iets van: ik kom zo nog even bij je kijken, tot straks. En dan was ze een half uur later vertrokken, terwijl het anders drama was.
Probeer je nog wel te laten slapen in middag? Ze is op zich oud genoeg om zonder slaapje te kunnen, dus ik zou absoluut ook niet meer proberen en er vanuit gaan dat ze wakker blijft. Als ze echt moet is, valt ze wel in slaap ergens anders. Dat gebeurde mijn dochters ook in die overgangsfase (idd kinderwagen, auto, bank of vloer). Als ze overdag niet meer slapen, dan zijn ze vaak wel moe als het avond is. Maar dan de koppigheid van een 2-jarige ... Misschien kun je nog kritisch kijken naar je avondritueel. Is ze wel moe, of is ze klaarwakker? Kijkt ze nog TV/beeldscherm 1-2 uur voor ze moet gaan slapen, dat kan te prikkelend zijn. Heb je een duidelijke, lange 'afbouwende' routine waarin je kind naar het slaapmoment toe geleid wordt? En tja, dan kunnen ze het nog blijven proberen. Ik heb toen de nanny frost methode maar gebruikt (mijn 2 jarige kwam eindeloos uit bed), dus telkens terugleggen zonder te praten. Het zo saai mogelijk maken en boodschap uitstralen: het is nu tijd om te slapen. En dan volhouden. Heb periodes gehad waarin het (dagelijks) tot 21:30 uur kon duren voordat mevrouw eindelijk sliep (ik bleef overigens boven, ging een boek lezen op mijn eigen bed en mijn man en ik deden om-en-om 'dienst' ). Door consequent te blijven werd die tijd steeds korter tot in de loop van maanden het nog maar een 15 min 'uitproberen' was. Ergens na 3,5 jaar gaat ze eigenlijk goed slapen. (mijn zoon heeft ook een lange periode gehad waarin hij in avond uren bleef roepen en huilen, ook leeftijd van 2-3 jaar) Sterkte!