Pfff..mijn moeder belde me gisteren op en zei dat ze zich zorgen maakt om mijn zoontje van 2...ze vermoedt namelijk dat hij autistisch is!! Ze heeft van alles opgezocht op internet en vindt dat ik met hem naar een kinderarts moet om het te laten checken.....ik heb boos opgehangen en sindsdien voel ik me erg rot hierover. Mijn ventje is net 2, is wat groter voor zn leeftijd, dus hij lijkt 3. Hij praat nog niet maar brabbelt zo nu en dan, lachen doet hij ook veel. Hij reageert wel op wat ik zeg: deur open, deur dicht, schoentjes pakken, licht uit, licht aan, als ik dit zeg, doet hij het. Hij weet zelfs hoe de magnetron werkt en de afstandbediening van de tv!!! Hij is erg slim, doet ons snel na. Hij kan ook al uit een glas drinken en eet met een vork. Hij luistert naar zijn naam, alleen als hij druk bezig is met iets of bijvoorbeeld naar iets op de tv kijkt, dan is het wat moeilijker om zn aandacht te trekken, maarja dat is bij zijn vader precies hetzelfde en die is toch echt niet autistisch!! Knuffelen vindt hij niet leuk, alleen als hij verdriet of pijn heeft wil hij getroost worden, dat dan weer wel. Hij is nog niet echt vaak in aanraking gekomen met andere kindjes omdat ik n thuismoeder ben en er verder niet veel kindjes in de buurt zijn, dus echt spelen met anderen doet hij niet. Wel is er 1 jongetje van 3 hier in de straat waar hij goed mee om kan gaan, en waar hij soms mee speelt. Mijn moeder vindt dat mijn zoontje afstandelijk is en geen oogcontact maakt en dat hij helemaal in zijn eigen wereldje zit, dus daarom zegt zij dat hij misschien licht autistisch is.... Maar hij maakt wel oogcontact, hij kijkt ons zo vaak aan met alles en hij luistert best, alleen is hij net als zijn vader oost-indisch doof, hij hoort alleen wat hij wil horen! En ik vind ook niet dat mijn ventje afstandelijk is, hij wil gewoon lekker zijn gang gaan en houdt niet van kleffe knuffels. Sorry voor het lange verhaal maar kan iemand me helpen? Heeft er iemand ervaring met commentaar van buitenaf of is je kindje net ietsje anders dan anderen en is het toch goed gekomen? Ik voel me nog steeds rot over wat mijn moeder zei, ik heb de hele avond en nacht zitten huilen erover en vanalles opgezocht over autisme op internet, maar volgens mij heeft mijn kind dit niet!!! Maarja, met zo''n moeder als de mijne ga ik overal aan twijfelen..........
Je zoontje klinkt net als de mijne.. Lekker in zijn eigen wereldje spelen, en gewoon lekker eigenwijs zijn eigen zin doen. Mijn zoontje begint nu wat woordjes te zeggen, maar misschien een stuk of 15-20 maar. Maar begrijpen doet hij wel veel. Ook knuffelen wil hij niet altijd, maar we krijgen wel een dikke knuffel als we hem naar bed brengen. En mensen krijgen ook af en toe handkusjes (net 3 weken bezig) Mijn zoontje gaat 2 dagen naar een KDV, en speelt daar gewoon lekker mee. Ook ga ik 1 ochtend naar een ontmoetingsgroep voor ouders. Daar komen moeders met hun kindjes van 0-4. Daar heeft iemand ook eens autisme geopperd, omdat hij nogal verlegen is, en eigelijk geen contact wil maken met de andere kinderen en volwassen. Maar dat lijkt me meer angst dan iets anders. Dat bleek ook weer toen ik gisteren met een aantal van die mensen op excursie ging. Hij liep heel vrolijk rond, gaf mensen handjes, speelde met anderen. Niks aan de hand dus. Gewoon wat eigenwijs. Misschien kun je kijken of er in jouw buurt ook zo'n ontmoetingsgroep/kruipgroep is. Vaak is dat in buurtgebouwen. Hier wist het CB er ook wel wat van.
Ik herken je verhaal wel een beetje,mijn zoontje is wel heel open naar andere kindjes maar bijvoorbeeld niet snel met praten etc. mijn moeder heeft vaak op van alles commentaar. gek word ik ervan. En het voelt gewoon als een afwijzing als je moeder zoiets over je kind zegt waar kom je vandaan? ik ben ook thuismoeder en misschien is het leuk voor onze zoontjes om eens samen te spelen? mijn zoontje is iets ouder dan 20 maanden. En misschien heeft het CB tips groetjes!
als er het vermoeden is dat t kindje autistisch is, zeggen dat heus wel op het cb Mijn zoon is niet autistisch, maar zit wel op het MKD daar zitten hele hoop kindjes op met autisme. ze letten overal goed op op cb dus je hoeft je vast geen zorgen te maken
School zal het sneller merken als het cb als er echt autisme in het spel is, een autist kan zich best perfect (gewenst gedrag dus) gedragen voor een korte periode, en het cb zijn korte bezoekjes, dus... Op school zijn ze hele dagen, daar wordt het al moeilijker voor ze. Bovendien is dat vele malen drukken dan het cb dus dat vergt meer van een autist waardoor er typisch autistisch gedrag naar boven komt. Maar vaak heb je als moeder al een voorgevoel. Ik heb toen mijn kids klein waren altijd een gevoel gehad dat er iets met ze was, geen idee wat (nog nooit van autisme gehoord) maar er was iets. 6 en 8 jaar waren ze toen de diagnose kwam. Op heel jonge leeftijd kunnen ze de diagnose nog niet stellen. Als ik het mij goed herinner kan dat vanaf een jaar of 4.
Is het geen idee dat je zoontje naar de peuterspeelzaal gaat? Misschien dat hij dan wat meer uit zijn schulp kruipt?
Ja, de peuterspeelzaal, daar ben ik ook gelijk achteraan gegaan, hopelijk hoor ik snel van ze, maar daar kan hij pas terecht als hij 2,5 is, en hij is nu net 2 geworden! Pfff, ik voel me echt zo rot, bij elk dingetje wat hij doet vraag ik me nu af of het wel normaal is.. Hij heeft vandaag wel weer iets nieuws gedaan: zomaar uit het niets pakte hij mijn pen en kladblok, wat op tafel lag, en ging er in zitten krassen, en trots dat hij was!!! Dat was dan wel een lichtpuntje vandaag. Verder zit ik me alleen maar zorgen te maken over mijn ventje.
Crisje zegt dat ze de diagnose kunnen stellen vanaf een jaar of 4. misschien is dat omdat ze nu nog te klein zijn om hun gedrag te beoordelen. eigenlijk wel zielig naar je zoontje toe,niet ieder kind is hetzelfde toch? zolang jij het gevoel hebt dat je zoontje gelukkig is en jij gelukkig bent als moeder zou ik me nog niet al teveel zorgen maken. Get yourself together girl
Bij het zoontje van mijn dochter dacht het cb hetzelf met 2 maand oud al te kunnen zien. geen oogcontact enz, maar alles is goed gekomen, nu speelt hij er lustig op los en is er niets meer over van d estempel op zo'n vroege leeftijd.
Er zijn zo ontzettend veel vormen en mates van autisme. Op het internet staan de extremen beschreven he. Stel, je moeder zou gelijk kunnen hebben. Hoe zou je daar achter kunnen komen? Kijk eens op www.balansdigitaal.nl Dat is een betrouwbare site voor ouders van kinderen met alle vormen van autisme. Uiteraard is het logisch dat jullie veel beter contact met hem maken dan bijvoorbeeld je moeder. Jullie zijn zijn meest vertrouwde basis. Zijn thuis. Je kan echter hierdoor de meest extreme gevallen al uitsluiten. Het feit dat je hier nu zo mee bezig bent, zegt voor mijn gevoel wel iets. Een ASS-stoornis is pas op latere leeftijd vast te stellen, maar ze kunnen het wel hebben over "kenmerken van". Je zou met dit verhaal eens bij het CB+ aan kunnen kloppen. Die kunnen je vent thuis komen observeren. Ook kunnen ze je adviezen geven voor je vent wat bijvoorbeeld zijn spraakontwikkeling aangaat. En als ze vinden dat er echt helemaal niets met je knul aan de hand is, kan je dat ook duidelijk maken aan je moeder. Weet ze meteen dat ze kan ophouden met zich zorgen maken. je moeder houdt uiteraard ook zielsveel van je knul, anders zou ze zich geen zorgen gaan maken toch? En ze is zelfs bereid om er een ruzie met jou voor te riskeren. Misschien is dit niet wat je wil horen, maar het is even de boel van een andere kant belichten. Succes!
mja.. ik zou gewoon tegen je moeder zeggen.. dat ze pas vanaf 4 jaar daadwerkelijk kunnen zien of kindjes autistisch zijn... en dat ze het tot die tijd beter even kan laten rusten... want inderdaad zoals eerder gezegd.. als je zo gaat zoeken op internet vind je altijd wel iets.... en als iemand gewoon een beetje dwars of druk is.. heeft hij/zij niet meteen een afwijking.. dat kan ook gewoon het karakter zijn
@mamamarin: kan wel ja... besef me zojuist dat 4 jaar.. de leeftijd van adhd-testen is.. maar dan nog.. ik vind 2 jaar nogal vroeg om te kijken of mensen sociaal vaardig zijn... gezien de meeste dreumessen dan net beginnen te beseffen dat de wereld groter is dan zijzelf..
Heb je ook gelijk aan. Maar als je bijvoorbeeld naar mijn buurjongetje kijkt. Die praatte met 2 jaar ook nog amper. Die mocht via het cb+ eerder naar de psz toe. Dus dan is het wel handig om eens aan de bel te trekken. En er op vertrouwen dat het cb als eerste wel wat zal zeggen zou ik niet doen. Er zitten pittige typjes tussne bij een cb waar je knettergek van wordt, maar er zitten ook makke schapen tussen die niet voor zichzelf kunnen nadenken.
Als het je zo dwars zit en je het niet kan loslaten, waarom ga je niet naar je ha? Die zal je op de juiste manier moeten doorverwijzen. En..... is dit ook iets van jou of alleen van je moeder? Heb jij dit ook wel gedacht? Anders denk ik dat je eerder in gesprek moet gaan met je moeder over haar gedrag dan dat je je zoon laat testen voor autise. Succes in ieder geval