Man lief heeft op dit moment een sollicitatie gesprek. Hij zit al vanaf oktober thuis hij moet nu toch echt weer werken ik hoop het zo maar aan de andere kant heb ik er ook een hard hoofd in en ben ik bang dat dit weer een afwijzing word. Volgens mij heb ik meer last van de zenuwen dan hij zelf. daar komt bij wanneer hij niet word aangenomen ik fulltime zou moeten werken en wil toch ook wel tijd met mijn kleine meid. Als het zo is, is het niet anders maar liever niet. Sorry moet het even kwijt.
Balen zeg.. En verkijk je niet op de zenuwen van je man hoor... Na heel veel afwijzingen is dat gewoon de manier waarop je gaat reageren. Als je vantevoren niet te enthousiast bent... Valt het ook minder tegen. Het is gewoon emtotionrel niet zo tof om steeds afgewezen te worden kan ik inmiddels uit ervaring zeggen... Maar vanaf september thuis geweest en nu toch weer aan het werk. Durf nog steeds niet dolenthousiast te zijn.... Maar heb er toch ook wel heel erg zin in