Hypo's 2e, 3e en 4e icsi-avontuur

Van harte met dit geweldige nieuws!

 

Even een ego bericht:
Wat een dag! Voor 10.00 belde mijn man met de uitslag: van de 4 eicellen hebben er 3 gedeeld, maar helaas eentje niet genoeg. Dus 2 stuks zijn door de keuring gekomen!
's Middags om 14.20 was de afspraak en om 14.35 gingen we naar binnen. Hier kregen we te horen dat beide overgebleven emmy's toppers (8 delig) zijn en eentje al een eskimo was geworden. De ander lag op mij te wachten. Dus in de stoel, eendenbek erin en toen kwam het... de fa kon niet door mijn bmm komen! Die bleek een speldenknop te zijn en die moest ze oprekken. Dit heb ik met de IUI niet gehad en was dan ook zeer verbaasd. De emmy is 2x terug in de broedstoof gegaan. Toen de fa eenmaal ging oprekken was het plafond ineens erg dichtbij. Wat was dat pijnlijk! Hiervoor lag ik heel ontspannen te wachten op onze emmy. Wat een verschil...
Maar goed, ik heb het overleefd en de 3e x kon onze emmy eindelijk wel naar binnen en is daar achtergelaten. Nu gaan plakken, kleintje!

 

Hihi, neem aan niet haar baarmoeder, maar baarmoedermond waar het buisje doorheen moet!
Ja, wanneer mag je testen Timon?

Hoe gaat het bij jou Hypo? Is het rustig in buik en onderbroek? En de ups & downs, beetje te handelen? Je klinkt steeds erg positief.

 

Lieve hypo!
hele dikke knuffel, laat deze secret mission jullie goede ronde worden!
xxxx

 

Hypo, een dikke knuffel! Ik duim dat we beiden een superuitslag zullen hebben.

Ik mag 4 juni testen. Eens zien of dat gaat, want mijn man vertrekt dan erg vroeg voor een lang weekend weg.

 

Dank je wel Timon ik duim ook voor jou

 

Hee Hyp,

Ga nu even zitten om je pb te beantwoorden. Dat van: hoe vul ik mijn tijd in: herkenbaaaaar! Komende tijd tot testdatum maar es vol gaan plannen met afspraken want door de onvervulde kinderwens en de grote onzekerheid in de MMM voelt het leven leeg en moeilijk te vullen met boeiends. Afleiding is keyword, voor mij tenminste.
Nogmaals een virtuele knuffel voor de baaldag (die horen en jammer genoeg bij, niks raars aan, wel heeeeeel vervelend)

 

Hypo herken idd wat je zegt.
Als je idd werkt wil je thuis zijn en andersom.
Een hele dikke knuffel lieverd
xxx

 

Hypo, ik hoop dat je vandaag met meer plezier op bent gestaan.

Dames, ik herken het (lege) gevoel niet. Ik vermaak me prima met lezen, genieten van de zon, in de tuin, in huis (poetsen, etc... moet ook), de pc en filmpjes kijken. Natuurlijk ook met mensen om me heen, maar ik merk dat ik niet altijd in gezelschap wil zijn. Misschien komt het ook omdat ik van elke dag iets wil maken. Ben nu eenmaal positief.

Ik geef jullie een dikke knuffel en een geweldige zonnestraal om er weer vrolijk van te worden. Dat laatste zou moeten lukken met het heerlijke weer vandaag.

 

Timon, wat fijn voor je dat je zo positief bent, superfijn voor je! Moet zeggen dat het mooie weertje inderdaad prettig is. Maar ook vooral de embryo in mijn buik die hopelijk een wonder aan het worden is.

Ik word wel een beetje kriebelig dat je zo schrijft dat je gewoon positief ingesteld bent. Merk dat ik het vervelend vind om te lezen, krijg het gevoel dat ik ook positiever ingesteld zou moeten zijn, dat ik het mezelf onnodig moeilijk maak.
Feit is dat een onvervulde kinderwens 1 van de meest moeilijke dingen is die een mens mee kan maken en dat ik ook altijd redelijk positief was, maar dat dit toch wel een heel zwaar traject is, waardoor ik me vaak slecht voel en zeker niet steeds positief ingesteld.
Ik moet zeggen dat wij een erge dip hadden de tijd nadat we hoorden dat het zaad erg slecht was. Er was 1 keer een enkele zaadcel gevonden, 1 keer helemaal niks. We hadden grote zorgen over of het ons gegund zou zijn een biologisch kindje te kunnen krijgen via een vruchtbaarheidsbehandelingen. Positief ingesteld of niet, dat zette ons leven, ons toekomstbeeld op zijn kop. Mijn grootste droom, mijn kinderwens, wankelt....
Ik weet dat 50% van de stellen die in behandeling zijn in de MMM kinderloos het ziekenhuis verlaten. En we wisten niet eens of het zaad geschikt zou zijn voor behandelingen.
Toen wij in december hoorden dat ICSI mogelijk was, sprongen we een gat in de lucht! Ik was superblij! De maanden tot de eerste behandeling en tijdens de eerst behandeling zelf was ik erg positief. De behandeling zelf vind ik lichamelijk ook niet zo erg en bij de eerste keer dacht ik nog: nou als dit nu meteen lukt is ons heel wat leed bespaard gebleven, ben ik snel zwanger geworden, geen vuiltje meer aan de lucht!
Maar toen ik drie behandelingen had gehad die emotioneel zwaar waren door de teleurstellingen, die niet tot een kindje hebben geleid en om je heen je vriendinnen intussen wel positieve testen in handen hebben gekregen, ben ik toch wel heel verdrietig en kan geen zonnestraal mij verblijden. We zaten na de derde behandeling best wel weer in een dip. Mijn man zegt ook dat hij het nu weer zwaarder heeft nadat de derde behandeling op niks is uitgelopen.
En Hypo, die haar tweede behandeling succesvol zag worden en haar toekomst mét kindje zag werkelijkheid worden, waar ze vervolgens weer afscheid van moest nemen. Dat zijn zware dingen. Dan voel je je leeg en beleef je zware tijden.

Misschien is het wel een kwestie van positief ingesteld zijn en sommige mensen wat negatiever, maar voor mij persoonlijk heeft het ook te maken met de grote kinderwens (een grotere wens heb ik niet, een grotere liefde dan die voor mijn ongeboren kinderen ken ik niet) en het niet slagen van 3 behandelingen waar je op dit moment al je hoop op gevestigd hebt. En de pijn en jaloezie naar andere mensen toe die het leven krijgen met een kindje dat ik zou willen leiden, maar waar ik geen invloed op heb.
We gaan dapper door met de behandelingen (die veel stress meebrengen want elke keer is het de vraag of er een eitje is, of er een zaadje is en of er een embryo ontstaat), want ik weet dat er hoop is en ik wil toch echt wel dat die mensen waar ik nu al zoveel van houd geboren gaan worden! Maar moeilijk heb ik wel! Heel erg! En dan heb ik geen idee wat ik moet gaan doen om mijn gedachten en nare gevoel te bannen. En dan dus: afleiding!

 

Oeh, ik lees het nog es na wat ik typte. Misschien niet zo aardig gezegd van me. Sorry Timon. Waarschijnlijk geweoon jaloers dat ik me ook wel zo prettig zou willen voelen als jij je voelt en dat ik daardoor zo fel reageerde. Baal er ook gewoon van dat ik me niet meer zo happy voel als ik me vroeger voelde toen ik nog niet wist dat kinderen krijgen geen vanzelfsprekendheid ging zijn bij ons.
Zegt meer over mij en hoe ik er in sta dan wat jij typte, hoor!

 

Mijs hele dikke knuffel!!!!!!!
xxx

 

Mijs, ik kan jou wel begrijpen. Heb zelfs kippevel van je bericht gekregen.
Ik voel het niet als een aanval. Jij heb immers al genoeg meegemaakt en vast in zwaardere vorm dan wij tot nu toe. Ik hoop zelfs dat wij het niet zo zwaar hoeven te krijgen. En dit is niet verkeerd bedoeld.

Ik wil niets liever dan dat we allemaal die blijde boodschap van de daken mogen gaan schreeuwen. Dat we allemaal ons kindje in onze armen mogen houden en ermee showen. Want wat zullen wij trots zijn op ons ukkie, die met veel moeite tot ons is gekomen.
Voor ieder die het zwaar heeft een enorm dikke knuffel en hierbij voeg ik toch weer een zeer verwarmde zonnestraal toe. Dat jullie helemaal warm van binnen mogen worden en weer jezelf terug vinden. Ondanks de immens grote kinderwens ook genieten van het leven.

 

Dank, Elif voor de knuffel!

En dank Timon voor je lieve reactie, daar moest ik nou weer van huilen. Vond het spannend hoe je zou reageren.

 

Had je gedacht dat ik uit mijn plaat zou schieten? Je was fel, maar dat is jouw emotie waar ik niets aan kan en wil veranderen. Ik hoop alleen maar dat je snel in rustiger vaarwater mag komen en dat alles in het zh een wondertje voortbrengt. Dan is het klinisch sexen niet voor niets geweest.

Ga je zo lekker de zon in? Even energie tanken.