Oh, nog ff iets... We hadden net nog ff een moeilijk momentje, nou ja....manlief had t ff moeilijk. En hij heeft t natuurlijk wel eens vaker moeilijk, maar meestal gewoon als we met z'n tweeen zijn of bij onze ouders ofzo. We waren nu op een verjaardag van familie van mij. Zo'n ouderwetse verjaardag dat de mannen aan de ene kant zitten en de vrouwe aan de andere kant....vinden wij altijd heel erg. We konden dus niet eens naast elkaar zitten, want er waren niet 2 stoelen naast elkaar vrij. Manlief zat er een beetje tussen en had niet echt aansluiting (we kennen de meeste mensen die daar komen ook amper). Hij keek mij op een gegeven moment al zo sip aan. Even naar binnen gegaan om te praten en daar kwamen de tranen. Hij was even zo verdrietig! Hij hoorde aan de ene kant geklets over kinderen, aan de andere kant geklets over kleinkinderen en het gevoel van kinderloos zijn (als ik t zo even mag samenvatten) overviel m behoorlijk en t verdriet kwam daarmee omhoog. Na flink knuffelen en slikken zijn we toch maar weer naar buiten gegaan en we zijn na de borrel op tijd naar huis gegaan. Gek genoeg vind ik t ook wel weer fijn dat zoiets gebeurt. Hij kropt t niet op en ik ben dus ook niet de enige bij wie die gevoelens ineens de kop op steken..... Wat dat betreft is "open zenuw" nog altijd een mooie beeldspraak voor waar we als MMMeisjes en MMMannen inzitten. En manlief kreeg ff een flinke klap ertegenaan.... Thuis nog ff gepraat en flink geknuffeld; t is ook zo'n schatje! Dan denk ik alleen maar: God, wat hou ik van die man! Zoveel, dat t pijn doet...omdat we onze liefde nog steeds niet bezegeld zien met een kindje..... Xxx Hypo
O, wat een schatten zijn jij en je man, Hypo! Wat sneu dat ie het zo moeilijk had tijdens die verjaardag. En wat prettig dat jullie even een moment voor jullie zelf hadden om het er over te hebben en dat hij het er even uit kon laten. Wij kunnen er gelukkig samen ook goed over praten. We verwerken het wel heel verschillend. Ik praat er graag en vaak over en huil vaak. Mijn man vind het prima als ik er over begin, maar begint er zelf minder vaak over. Ook huilt hij bijna nooit. Hij heeft twee keer gehuild sinds ik hem ken en beide keren was dat vanwege onze onvervulde kinderwens. Het ging me door merg en been. Nog even over vorige berichtjes: ben ook blij dat we dit soort dingen gewoon kunnen typen. Het is ook niet erg dat we er verschillend in staan. En het was inderdaad vanuit mijn emotie wat ik schreef over positief ingesteld zijn. Vind het wel prettig om te lezen Hypo dat ik niet de enige ben die het gewoon heel zwaar vind. Soms lijkt het op het forum in allerlei topics alleen maar lijkt te gaan over hormonen en pijntjes en puncties en aftellen. Terwijl die behandeldingen me niet zo bezig houden, maar meer 'wat als ICSI niet lukt'. Terwijl het natuurlijk veel prettiger zou zijn om alleen bij het hier en nu stil te staan en me niet druk te maken over hoe het moet als het niet lukt. Natuurlijk geniet ik ook van het lekkere zonnetje en doen we leuke dingen, geniet zelfs nog steeds erg van andermans kindjes. Maar alles is anders geworden sinds ik niet weet of ik kinderen ga krijgen. Nooit meer onbezorgd blij, zeg maar.
Hypo, wat fijn dat je man zijn emoties niet opkropt. Wel erg om zo op een verjaardag te zitten. Zwaar... Ik lees dat wij er (weer) anders in staan. Natuurlijk willen we heel erg graag kinderen. Maar mocht het ons niet gegeven worden dan leven we samen verder en genieten we nog meer van de kinderen om ons heen (neefje, van vrienden). We mogen onze liefde ook aan hen geven en dat doet ons al zo goed. Ik heb nog niet huilend op de bank gezeten met de vraag of we wel zwanger kunnen raken. Zover hebben we nog helemaal niet gedacht. Staan we niet eens bij stil. Misschien deze keer wel, want nu is het heel veel echter dan met IUI. Maffe gedachte, he?
Als ik lees wat je typt, denk ik dat we er inderdaad heel anders in staan, Timon. Mijn hele leven weet ik maar 1 ding zeker: ik wil moeder worden. Nu dat enige in mijn leven wat ik zeker weet, op losse schroeven staat, staat mijn leven dus op losse schroeven. Dit is iets dat ik onmogelijk kan relativeren, zoals ik vroeger problemen en moeilijke situaties kon relativeren. Ik heb mijn hele leven heel erg genoten van andermans kinderen, op ze gepast, voor ze gezorgd en van ze gehouden. Altijd er van uit gegaan dat die liefde die ik voor hen voelde en die mooie ervaringen nog maar een slap aftreksel zijn van wat ik later voor mijn eigen kinderen zal voelen. Zo diep zit het en zo onzeker is de situatie waarin ik zit. Een vriendin van me (die middels ICSI een zoontje heeft gekregen) zei tegen me toen ik haar aan de lijn had een paar maanden geleden, dat het haar veel rust gaf tijdens de behandelingen toen zij zover was dat zij tegen zichzelf kon zeggen dat het misschien ook wel goed zou zijn als er geen kindje zou komen. Huilend zei ik dat mij dat geen rust geeft, dat ik bij die gedachte verscheurd word. Toen zei zij dat haar kinderwens misschien wel anders was dan die van mij. Ik denk dat jij en ik ook een verschillende kinderwens hebben, Timon. Maar snap je dan ook, dat ik alles onbelangrijk vind en soms me niks me kan boeien, omdat dit ene me zo belangrijk, me zo dierbaar is en het enige is waar ik zeker van ben en bij mij vind horen?
Wat is dit een zware opgave als je het zo voelt. Ik kan me wel een voorstelling maken dat het leven zonder kind(eren) zo leeg is en dat je echt tot het einde wilt gaan. Tot zo'n 3 jaar geleden moest je met een baby niet bij mij komen. Veel te bang dat er iets met het kindje zou gebeuren. Wij hadden er nog niets mee. Ineens was die omslag er en dan blijft dat je niet zomaar zwanger kan raken. Da's dan heel maf.
Ja, dat is dan inderdaad een heel ander startpunt als jij 3 jaar geleden nog geen kinderwens had. Dan heeft vanzelfsprekend de vruchtbaarheidsproblemen en de behandelingen een andere rol in jouw leven dan in het mijne. Ik kan het nu beter plaatsen waar het verschil in zit bij jou en mij. Maar goed, ik zit Hypo's halve topic vol te kalken met hoe mijn kinderwens in elkaar steekt, sorry, ik zal er nu over ophouden Hypo, jullie hebben een heftig weekend achter de rug. Met downs bij jou en bij je man. Fijn dat jullie tweetjes zo dicht bij elkaar staan, dat maakt denk ik wel dat je weer opkrabbelt samen. Succes morgen weer met werken! Knuffel!
Hypo, jij mag hier weer schrijven. Wij hebben duidelijkheid over hoe de ander omgaat met haar kinderwens en de achtergrond ervan.
Hihi meiden! Kalk die boel maar lekker vol hoor, ik vind t prima! Hier is dip van manlief wel weer over, maar zelf ben ik er nog niet doorheen. Ben echt supermoe! Daarnet nog ff gesport, maar ik voel me helemaal slap nu. Hoop dat t rest van de week beter gaat! Ondertussen duim ik gewoon voor jullie door hoor meisjes! Xxx Hypo
Lekker rustig aan doen zodat je die vermoeidheid misschien kwijt kan raken. Lekker bankhangen of op bed tv kijken....?
Ja, ik doe mijn best....tis alleen op mn werk knetterdruk momenteel. En das best moeilijk dan! Bovendien heb ik dit weekend een nacht gehad waarop ik pas rond 4 uur 's morgens sliep...daar kan ik echt niet tegen! Vrijdag hoor ik de uitslag van mijn bloedonderzoek; even kijken of mijn schildklier wel weer goed op orde is, want daar kan ik natuurlijk ook moe van zijn! Xxx HYpo
Jezelf 's avonds verplichten om bank te hangen. Als ik helemaal op ben ga ik als een zoutzak op bed liggen en tv kijken. Het lijf rust en ik vermaak me prima.
Nou, ik heb me prima vermaakt met een heel onzinnig, maar nuttig klusje. Ik heb alle dingen die ik in het topic "slechte kwaliteit sperma" heb geschreven geknipt en gekopieerd in een word-document. Zo heb ik een soort logboekje van alles wat we tot nu toe hebben meegemaakt. Ik ben niet zo van een dagboek bijhouden, maar vind t wel leuk om terug te lezen wat ik van me afgetypt had (en dat was veel joh!!!). Dat topic is trouwens een beetje ter ziele he? Eigenlijk zijn Mijs en jij een beetje naar mijn topic verhuisd; gezellig! En er zijn genoeg andere topics om te kletsen. Ik had op een gegeven moment niet meer zo'n 'klik' met de mensen die meeschreven en ben daarom dus daar afgehaakt. Gek eigenlijk hoe je wel/niet een klik kan hebben met mensen, terwijl je alleen maar met ze kletst dmv schrijven op een forum.... Xxx Hypo
Hee Hypo en Timon, Hele dag op pad geweest en nu wat weinig puf, komt andere keer wel weer. Bedankt Hypo dat ik lekker van me af kan schrijven hier! Vervelend dat je het zo druk hebt op je werk en weinig energie, naar voor je dat schildklierprobleem. Wat is eigenlijk de consequentie of het verloop tijdens zwangerschap? Je moet de medicijnen dan aanpassen begrijp ik vanwege het vruchtje? En wat betekent dat voor je lijf? Liefs, Mijs
Hey Mijs; je bent op de helft van de ww!!! Jippie!!!!!!!!! Hoe voel je je? Ik zit echt ff in een dipperiode geloof ik; sinds t weekend niet echt lekker in mijn vel en erg moe. Gisteren na het sporten voelde ik me zo ontzettend slap! T kan idd aan mijn schildklier liggen, die bloeduitslag krijg ik vrijdag. Nog ff afwachten. Wat betreft medicatie: ik was goed ingesteld, waardoor ik geen klachten had. Maar met zwangerschap moet je ophogen, zodra je het weet, anders heb je verhoogde kans op een miskraam. Jullie kunnen je voorstellen dat dat wel in mijn hoofd speelt; of die schildklier niet de schuld is van mijn mk. Maar eigenlijk kan dat niet, omdat ik meteen ben opgehoogd met medicatie. Ik wil het daardoor nu wel eerder weten, om NOG minder risico te lopen. Verder kan je door trage schildklier de volgende klachten hebben; koud hebben, slechte stoelgang, moe, depressief, droge huid, broze nagels, dun haar. Ik heb vooral last van depressiviteit en vermoeidheid. Dus als ik me rot voel dan denk ik al snel dat mijn schildklier niet goed is. Maar ik realiseer me ook dat t door alle moeilijke dingen in mijn leven kan komen momenteel..... Ff afwachten dus! Xxx Hypo PS: Jan Smit krijgt een kind; t is NIET eerlijk!!!!!!!!!!! (ik wil ook)
Zo, de werkweek zit erop; ook weer overleefd. Was een drukke dag vandaag; nu lekker weekend vieren!!!!!!!!
Hee Hyp, bedankt voor je uitleg over de schildklierissues. Ik begrijp dat het veel onzekerheid geeft rondom je afgelopen miskraam. En wat een spanning zal ook een volgende zwangerschap weer geven. Vervelend voor nu dat je, naast dat je mentaal in een dipje zat, nu ook lichamelijk dipt. Werkt ook niet echt prettig op elkaar in, natuurlijk. Maar nu: lekker weekeeeeeeend! Hier oooooook! Met mij gaat het wel goed. Voor het eerst sinds ronde 1 geen bruin verlies op cd 28. Echt su-per-fijn! Wat een rust om de laatste week van de cyclus niet zo te stressen over die druppen bruin. Ik denk dan zelf altijd bij die druppen dat het voorbij is, maar in theorie hoeft dat natuurlijk niet. Bij de vmk heb ik ook een week voor NOD gedrupt. Dat klein beetje hoop houden die laatste druppende week voor NOD, maar denken dat het mis is, dat is zo vermoeiend! Nu dus niet. Komt doordat ik nu voor t eerst Utrogestan gebruik, denk ik. Zwanger of niet zwanger, vind het geweldig, gewoon rust tot volgende week de teststress toeslaat, denk ik, hihi
Timon, heb je eigenlijk nog een paar dagen napijn gehad van het open sperren van je baarmoedermond of viel het mee?
Oh Mijs; dat klinkt heel positief! Al is t alleen van de utrogestan; tis toch fijn! En miss is die utrogestan wel gewoon heel goed voor jou en sta jij straks op roze!!!!!!!!!!!!!!!!!
Meiden, weekend?!?!?!?! Ik moet morgen nog! Ik gebruik ook die bolletjes. Levert wel een smurrie op. Na de punctie vorige week dinsdag geen last meer gehad, vrijdags de tp was ook geen probleem. Zondag begon het te zeuren, vage ongikrampen en steekjes. Dit heb ik tot aan gisteren in afnemende vorm gehad. Vanavond had ik even wat vaags in de onderbuik, maar nu het gevoel dat het goed is: de innesteling.
Wat fijn dat het niet dagenlang napijn heeft gegeven, Timon. Hier voor het eerst een poging met weinig krampjes/pijntjes/gedoetjes in de onderbuik sinds de tp. Ik trek maar geen conclusies... Tjee, positivo, haha: jij gaat maar gelijk van een innesteling uit, haha!