Lieve, lieve Wensje, Wat een verdriet! Meid, ik kan alleen maar zeggen dat ik weet hoe ik je voel.... Jouw verhaal is bijna een kopie van dat van mij.... Ik testte positief 15 dagen na punctie. Dus ik was toen eigenlijk meteen 4;4 dagen zwanger. Volgende dag meteen bloed geprikt en dag daarna meteen opgehoogd met schildkliermedicatie. Mijn TSH bleek toen inderdaad al gestegen te zijn van 1 naar ergens in de 4. Dus het was maar goed dat ik had opgehoogd. Ik voelde me overigens weel heel zwanger hoor. Ik heb zelfs een keer een avond in bed gelegen omdat ik me misselijk voelde (te laat iets gegeten). Ik kreeg met 5;5 weken een echo; helemaal goed; mooie vruchtzak te zien. Na die echo zijn de klachten iets minder geworden en een week later kreeg ik licht bloedverlies. (op Koninginnedag was dat zelfs!) Zh gebeld en we kregen meteen een echo. Toen bleek het vruchtzakje er al helemaal niet mooi meer uit te zien.....het was mis. (ik zou die maandag erna een echo hebben met 7 weken) Dat weekend heeft de mk doorgezet. Idd, dan zakt de grond onder je voeten weg. Ik weet nog dat ik toen dacht "dit is een nachtmerrie, wie knijpt me?". Natuurlijk kan het gewoon toeval zijn dat t mis gaat, maar t spookt ook enorm in mijn hoofd dat die schildklier meespeelt. Als je met medicatie ophoogt dan slaat dat natuurlijk niet meteen aan, t lichaam heeft even tijd nodig dat op te nemen. Ik denk dus ook steeds "was het niet al te laat toen ik ophoogde?". Maar goed, veel sneller had bijna niet gekund natuurlijk. Heb me wel voorgenomen om de volgende keer eerder te testen en meteen op te hogen! LIeverd, ik wil je een hele dikke knuffel geven, ik weet helemaal hoe je je voelt en dat is zo ontzettend moeilijk! Zo lang hebben gewacht, zo blij en dan weer zo intens verdrietig! Wat ons een beetje helpt is vooruit kijken en niet te veel terug denken, want dat doet zo veel pijn! Maar we praten er ook over en de traantjes laten vloeien lucht ook op. De ene keer gaat het beter dan de andere keer, maar we weten wel dat we niet op gaan geven en dat we er samen weer voor gaan! Zodra mijn ongi komt, meld ik me weer aan! Trouwens, na mijn mk meteen weer in schildkliermedicatie terug naar mijn oude hoeveelheid. Daarna heb ik na 2 weken weer bloedgeprikt en nu was hij bijna te snel. (TSH 0,23 en T4 21) Nu moet ik verder overleggen met mijn huisarts (dit was bij de gyn geprikt), dus daar moet ik volgende week even heen. Verder voel ik soms nog dat zwangerschapshormoon. Mijn tepels branden steeds nog af en toe; zo irritant. Dus ik hoop dat dat snel ophoudt. Ik wil verder! Lieve Wensje, als je hier met ons mee wil praten ben je van harte welkom. Een heerlijk rustig topic met hele lieve Mmmeisjes! Dikke knuffel!! Hypo
O Hypo, wat heb je dat lief gezegd tegen Wensje. Dat kan jij zo goed! Jammer genoeg heb je dezelfde rotervaring. Ik leef ontzettend met je mee, Wensje. Het leek zo mooi, bijna te mooi om waar te zijn gelijk de 1e ICSI raak en dan wordt je angst in de eerste weken werkelijkheid. Heel veel liefs van mij.
Hee Hyp en andere meiden, Even copy/ pasten...: Hier de hele ochtend gehuild tot nu toe: negatief getest. Mijsman wilde vandaag testen en niet door de week, zodat we lekker thuis kunnen verwerken. Ben er wel blij om, anders had ik met mijn huilhoofd naar 't werk gemoeten. Het is nog wel 3 dagen voor zhtestdatum maar wel 14 dagen na punctie, normaal mijn NOD. Geloof niet dat er nog wat gaat veranderen, heb al 2 dagen kramp en het wordt erger. Die bollen zullen mijn menstruatie wel tegenhouden nu. Shitzooi, wil ze niet meer inbrengen, stelt menstruatie alleen maar langer uit. Wel doen? Niet doen? Wat vinden jullie? Aaaaaah, wanneer komt er nu eens een einde aan deze klotezooi/hel/ellende!?! Ik vind dit geen leuk leven!!
Lieve Mijs, jouw verdriet is vreselijk om te lezen. Blijf de bolletjes wel gebruiken. *Timon slaat een arm om Mijs heen een geeft een knuffel* Lieverd, ondanks je immens grote kinderwens beslis jij met je man hoe leuk jullie dit leven laten zijn. Misschien een pauze inlassen en tot rust komen. Even de mmm los te laten en uit je dak te gaan. De mmm met alles wat erbij komt vreet zoveel energie, vraagt zoveel van jou, je lijf en je emoties... Komt je vastberadenheid om door te gaan vanuit je gevoel (je hart) of door je denken (je hoofd)? Enorm dikke knuffel!
Lieve, lieve Mijs! Wat een %#$&**-zooi weer! Tis nog vroeg natuurlijk, maar snap dat je wel getest hebt. En nu - is toch waarschijnlijk wel echt -. Maar ja, je weet t natuurlijk nooit! Ik zou idd (net zoals Timon zei) wel nog ff doorgaan met de bollen en dan op de echte testdatum nog testen. Als t dan nog zo is kan je stoppen met die rotbollen. Ik snap je gevoel heel goed, je gaat weer even door een enorm diep dal! Geef daar maar even aan toe hoor; het is ook gewoon oneerlijk! En ik weet zeker dat je weer ergens de moed vindt om door te gaan, want je bent hartstikke sterk! Voor nu maar gewoon een hele dikke knuffel en kus! Hypo
Lief zijn jullie. Ja was heeeel emo vanmorgen! En bizar: na een paar uur zag ik boven toch een heeeeel lichtroze teststreepje.... Je moet echt heeel goed kijken. Wel na een poos pas dus, maar normaal blijft ie echt wel wit Vloei nog niet, als dat woensdag nog zo is, dan ga ik weer testen. Tjee, wat een emoties weer allemaal vandaag....
Mijs wat een boel emoties; wel een streepje of geen streepje. Heel veel sterkte met de laatste wachtdagen. Ik duim dat het goed komt! Wensje; wat een ellendig verhaal. Het blijft altijd zo triest om te lezen hoe het ons MMM meisjes vergaat. Heel veel sterkte. Hypo; aan het wachten op de ongesteld lees ik. Ik ben niet veel meer op ZP te vinden. Ik lees af en toe nog een paar topics en daar blijft het bij. Ik ben aan het wachten tot mijn ongesteld doorbreekt. En dan kunnen we weer van start. We gaan het deze keer in Dusseldorf proberen; andere medicatie, ander protocol en zelfs IMSI of PICSI gaan we doen. Nu maar hopen dat dit eindelijk voor een positief resultaat gaat zorgen. Meiden; allemaal succes met alles.
@iedereen bedankt voor jullie lieve reacties. Het is inderdaad heel moelijk maar zoals hypo ook al zei..we moeten vooruit kijken en doorgaan @hier: Ik voel me nog steeds prima geen enkele sein van bloed of pijn of andere kwalen die je zou moeten hebben als een miskraam moet opkomen. Het voelt daarom ook niet echt aan. Meestal lees ik dat een miskraam of opkomende miskraam gepaard gaat met bloedverlies....niks te bekenne hier. Ik snap het ook niet...blijkbaar heeft mijn wondertje het al vroeg opgegeven...volgens de echo waar niet veel op te zien was. Waarom wacht mijn lichaam zolang op een signaal. De verpleegkundige en gyn zeiden dat mijn lichaam technish gezien nog denkt zwanger te zijn. Er was namelijk ook nog HSG in mijn bloed. Ik heb woensdag weer een echo. Ik laat jullie wel weten. @hypo: Ik heb mijn dosering aangehouden voor wat het nu is. Moet toch nu om de 6 weken naar mijn internist. Ik voel me ook prima. Ik ga nu wel echt achter hun aan zitten hoor. Ik wil ook dat ze me eventueel bij een volgende succesvolle icsi vaker gaan prikken om mijn hcg te meten. Hoe lang duurt het eigenlijk voordat mijn miskraam opkomt....en hoe is het met jou cyclus na je mk? Bedankt meiden en ik wens jullie heel veel geluk en succes wensje
Wensje, je hebt waarschijnlijk een missed abortion (MA): het vruchtje is al gestopt met groeien (zichtbaar op echo), maar je lichaam heeft het nog niet zelf opgeruimd. Dit kan heel frustrerend zijn. Je houdt dan hCG in je lijf en ookal is er geen hoop meer, je lichaam heeft het nog niet afgestoten. Meestal wachten artsen dan een poosje tot je lichaam alsnog zelf de baarmoeder 'schoonmaakt', dan krijg je bloeding/stolsels. Als het te lang duurt, kun je ook medicijnen krijgen of een curettage. Het is wat, hè, meis. Sterkte, hoor! Liefs!
@ Mijs: Huh? Toch een klein streepje!? Niet de moed opgeven meid; je weet maar nooit! Ik dacht 2 weken na de mk; ik test nog een keer om te kijken of alle HCG eruit is (ik voelde nog van alles, maar dacht dat t tussen mn oren zat). Eerst de test idd wit, maar toen ik later boven kwam toch een licht streepje. Er zit dus toch wat HCG in je bloed. Ik zou dus nog maar ff afwachten meid! @Ieoor: Zag al dat je er niet meer zoveel was. Ook wel begrijpelijk dat je eens een keertje klaar bent met het forum. Wel jammer, want ik vond je een superfijne meid om zo op het forum mee te kletsen. Dus als je toch de behoefte voelt om wat van je af te schrijven; mijn topic staat voor je open! Ik wil je iig heel veel succes wensen in Dusseldorf; je verdient t zo dat t eens gaat lukken! @Wensje: ik hoop voor je dat t toch op gang gaat komen, heb je nog geen buikpijn? Bij mij werd op vrijdag vastgesteld dat t niet goed was, maar ik weet natuurlijk niet hoe lang t toen al niet meer doorgroeide. Ik kreeg zaterdag toen de eerste echte stolsels. Meid, wat een gedoe. @mijn cyclus: Nog steeds een lage temp (ruim 4 weken na mk); ik word er echt gek van!!!!!!!! Kan t zijn dat ik helemala geen ei krijg en ik gewoon binnenkort ongi word? Of moet die temp sowieso omhoog? Ik heb niet zoveel verstand van dat tempen; weet alleen dat je temp voor je ei laag is, na je ei hoog is en bij je ongi weer omlaag gaat. Ik snap niets meer van mijn lijf. Morgen maar s bellen met de huisarts voor een afspraak. Mijn bloed gaf dus een hyper (te snelle) schildklier aan, terwijl ik normaal hypo (te traag) heb. Moest ik van mijn gyn maar met de huisarts overleggen....wat een gedoe! Ik ga snel koken, want ik wil vanaaf sporten, dus moet vroeg eten! Xxx Hypo
Mijs, zou het dan toch??? Ieoor, jammer dat we je niet meer veel zien. Toch ook begrijpelijk. Heel veel succes in Düsseldorf. Hypo, schiet ook lekker op met je lichaam. Het mag nu zeker weleens duidelijk aangeven hoe het nu zit. Kom maar op met de ongi! Hier vanmorgen de laatste bolletjes gebruikt. Vandaag nergens last van. Afwachten...
Hypo, ik weet ook niet precies hoe dat gaat na een miskraam, of je dan een eisprong voor je weer de volgende keer ongesteld wordt. Informeer anders es verderop in 't forum? Wat vervelend dat je schildklier d'r weer een potje van maakt. Op naar de huisarts, dus. Pffff. Knuffel voor' t gedoe! Timon, heb je nog geïnformeerd bij 't ziekenhuis of 't erg was dat je nu al klaar bent met bollen schieten? Ieoor, wat fijn om je even langs te zien waaien. Doet het je goed, het afstand nemen? Bedankt voor je steun! Hier gaan de hopes and fears up and down.... Wat een vreselijke wachttoestand. Stel het volgende testen graag uit naar woensdag, nu is er nog hoop, test ik negatief, dan kelder ik weer het dal in. Is het positief, dan weet ik dat het natuurlijk het liefst zo snel mogelijk! AAAAAARGH (niet leuk meer!!!)
Ik ben klaar met de bolletjes. Antwoord vanuit het zh is dat de bolletjes t/m de 12e dag na punctie gebruikt behoren te worden. Dat klopt dus wel. Nu is het dus afwachten. Donderdag nog steeds niets is testen. Wat is het vreselijk om zoveel twijfel te hebben. Dikke knuffel!
Hier ook nog maar effe mijn ellende uitstorten: Negatief getest vanmorgen. Huilend in de auto naar het werk. Nog gedacht rechtsomkeert te gaan, maar zit hier nu toch. Anders gegarandeerd hele dag huildag thuis. Heb ik ook niks aan. Nu wat afleiding en onderdrukken van tranen de hele dag. Dit typen helpt ook niet echt qua huilonderdrukken, maar moet het toch even kwijt. Wat een drama om door de week rond testdatum te zitten, in plaats van in het weekend. Gisteravond wel een uur in bed gehuild, voelde het blijkbaar wel aan dat het hem niet ging worden. Hield het huilen in stand door continu alleen maar te kunnen denken: elke ochtend als ik wakker word, ontdek ik opnieuw dat de nachtmerrie nog steeds niet voorbij is. En naast me in bed een lief waar ik zo veel van houd, die zich even ellendig voelt. Nog steeds weet ik niet of het ooit goed komt voor ons. Zoals lieve vrienden om me heen allemaal lijken te krijgen wat ze willen: een kindje. En wij niet. Ik verheug me op hun kindjes, maar het voelt ook zo pijnlijk en ondraaglijk moeilijk. Dat hun levens zo wezenlijk verschillen van het mijne. Zo bang omdat ik niet weet of en wanneer het voorbij zal gaan. Voor mij is werken beter dan vrij zijn: denk ik er ietsje minder aan. Voor mij is slapen beter dan wakker zijn: dan denk ik er niet aan. Droom ik zelfs soms dat ik een kindje heb, of twee. En elke ochtend is het weer niet waar. En weet ik niet of het ooit zo zal zijn. Waarom elke dag sinds augustus zo'n kutleven? Terwijl dat leven feitelijk niet veranderd is, maar sinds het een probleem is gebleken om kinderen te krijgen, is het gemis immens. Ineens is dat wat ik het liefste wil de grootste bron van mijn grote angst, verdriet, wanhoop, gemis, onzekerheid.
Lieve, lieve Mijs, Hoe is t nu? Wat shit dat t niet is gelukt! Kan heel goed begrijpen wat die teleurstelling allemaal met je doet. De pijn die je beschrijft herken ik ontzettend; zoveel houden van iemand en dan geen kindje krijgen....dat doet zoveel pijn! Ik hoop dat je weer de kracht vindt om verder te gaan. Dikke knuffel! Hypo
Nu heb ik even iets meer tijd.... ik ga wel zo weg om te dansen! Mijs: hoe is het nu? Ik denk aan je! En Timon; de testdatum komt nu toch wel dichtbij....hou je t nog vol? Hier is mijn temp nog steeds laag....wat duurt dat lang zeg! Ik vraag me af wat mijn lijf aan t doen is, maar goed.... Gisteren nog even naar de huisarts geweest en die wilde gewoon dat ik nog eens zo bloedprikken. Even kijken of de waardes van mijn schildklier dan beter zijn, anders moeten we naar mijn medicatie gaan kijken. Evt word ik doorgestuurd naar een internist. Ik heb me sowieso voorgenomen om bij de ferti-arts aan te geven dat ik via de internist die medicatieophoging geregeld wil hebben. Blijkbaar gokt de gyn ook maar wat t moet worden....ik wil dat er toch iemand met meer kennis naar kijkt. Maar ja, om me weer aan te melden moet ik toch eerst ongi worden (en moet die tempo omhoog potverdorie!). Morgen kan ik bellen voor de uitkomst van t bloed. Spannend weer! Nou dames, dikke knuffel! Xxx Hypo
Mijs, wat een intens verdriet. De tranen schieten mij in de ogen om jouw grote gemis. Hoe groot je wens is is goed te merken aan je dromen. Meisje, hoe graag gun ik het je toch. Wat is het moeilijk om hier te tikken. *zucht* Dames, ik heb al 2 dagen wat bruinverlies, vage krampjes en sinds vandaag een zwaar hoofd. MAAR.... zie hier....
Ik zag het in het Direct ICSI-topic het eerst (op vage wijze is mijn abonnement op dit topic ineens weg..) en hierbij even mijn reactie op jouw dubbele streep even hier opnieuw: Wauw, Timon!!! Zwangerrrrr!! Van harte meid! Raar moet dat zijn, zeker met bruin verlies! En ja natuurlijk ben ik strontjaloers, dat lijkt me logisch Laat je je er niet door weerhouden om heerlijk te genieten van je dubbele strepen. Zet hem op Timonbaby, netjes doorgroeien!