Lieve lieve Hypo, Een hele hele hele dikke knuffel meid! Meer weet ik gewoon niet te zeggen... Liefs Sikki
Thanxxx lieve meiden! Echt bedankt voor jullie hartverwarmende, lieve berichtjes. Het doet zo goed te weten dat lieve meiden hier met me meeleven. Hier natuurlijk ook wel weer wat traantjes gevloeid, maar we zijn ook blij dat we nu echt weten waar we aan toe zijn. We hebben de hoop echt opgegeven, dan kunnen we t ook gaan afsluiten. Weten dat t echt geen goede zwangerschap is, is gek genoeg beter dan in die onzekerheid zitten. Enige irritante is natuurlijk dat mijn lichaam blijkbaar niet alles zelf heeft afgestoten, dus ik weet niet wat er nog kan gaan komen. Hoop niet dat t dan nog weer weggehaald moet wordne ofzo. Nu storten we ons maar op het regelen van allerlei dingen voor ons nieuwe huis. Heerlijke afleiding. En verder natuurlijk veel kletsen&knuffelen! Maandag weer HCG prikken en hopen dat t dan omlaag is gegaan. Ik voel me na die echo van gisteren meteen veel minder zwanger (niet meer zo misselijk), maar nog wel heel moe. Heb overigens vannacht wel heeeeeeeeerlijk geslapen!!! We duimen nu dus maar voor lagere HCG-waarden (gek genoeg). Fijn weekend allemaal! Xxx Hypo PS: We zijn echt zo klaar met alles wat met zwangerschap en ziekenhuis te maken heeft dat we voorlopig even helemaal niets met die cryo's gaan doen. Eerst maar eens rust en dan heel goed nadenken hoe/wanneer we dat willen.
@Sikki: Als ik dan bij jou ICSI 8 zie staan dan denk ik echt "hoe hou je dat vol?". Ik merk dat bij ons echt de rek eruit is. Hebben jullie dat gevoel ook wel eens? Hoe vinden jullie de kracht om weer verder te gaan? PS: gaan we elkaar toch ontmoeten in mei bij de VIA....
Hypo, ik merk ook dat de rek er langzaam uit gaat... Maar ergens heb ik ooit tegen mezelf gezegd 'dit mag mij er niet onder krijgen!' Als ik hierdoor 'al' van het pad af raak, wat gebeurt er dan als er nog ergere dingen gebeuren? Ik vecht dus met alles in mij om op de been te blijven. En tot nu toe lukt het aardig. Maar ik merk wel dat het steeds moeilijker wordt. De afgelopen week heb ik bv bij het journaal heel hard moeten huilen over iets in Japan. Heb een kwartier lang de ogen uit mijn kop gejankt. Alsof het om het journaal ging... Bij het afscheid van een collega die een andere baan had idem dito Soms denk ik, ik wil niet meer, maar vervolgens denk ik aan mijn man die er ook niet voor gekozen heeft om slecht zaad te hebben. En dan denk ik, ook voor hem moet ik volhouden. Wij willen gewoon allebei heel erg graag een biologisch kindje. Wij hebben het geluk dat we verder geen zorgen hebben. Wij hebben elkaar, hebben het goed samen, kunnen nog leuke dingen blijven doen en hebben fijne familie en vrienden om ons heen. Als dit ons enigste last is, dan moeten en zullen wij die dragen. En dat houdt ons op de been. Wij kunnen dit samen dragen. Wel ben ik bang dat er ooit ergens een dekseltje van het doosje opengaat. Misschien als het wel ooit lukt en ik niet meer sterk hoef te zijn. Of als we ons er echt bij neer moeten leggen. Dan hoeft het dekseltje niet meer gesloten te blijven. En ik ben wel bang voor wat er dan eventueel uit kan komen. Ik denk namelijk dat ik nu niets verwerk. Stop alles 'veilig' weg. Maar misschien is het toch goed opgeruimd en blijft de doos ook in de toekomst gesloten. We gaan elkaar zeker ontmoeten in mei. Ik zou bijna zeggen leuk, maar dat is het natuurlijk helemaal niet...
Lieve hypo, Ben net wakker en moest meteen aan jou denken. Ik vind het zoooooi vreselijk dat jullie dit moeten meemaken. Er zijn geen woorden voor. Iwil je laten weten dat ik aan je denk! Xxxxx
Lieve Hypo, heel veel sterkte en denk inderdaad maar eens goed na wat de volgende stappen zullen zijn, het is zo moeilijk om vast te houden aan iets wat steeds weer mis gaat of niet schijnt te lukken, zoals sikki al zei als je dit samen met hypo man kan en wil dragen dan komt er een dag ................
Lieve Hypo... Ik heb geen woorden hiervoor.... Meid, ik kan me goed voorstellen dat je er klaar mee bent. Want wat is dit allemaal zwaar en oneerlijk! Een dikke knuffel!!
Oh meid, wat verschrikkelijk toch! Ik wil je even heel veel sterkte wensen. En dan ook maar heel veel plezier met de dingen rondom jullie huis. Want ik vind het heel knap dat je daar nu zoveel energie in wilt en kunt steken. Aan de andere kant snap ik het ook wel dat je even afleiding nodig hebt. Heel veel sterkte en succes met het overdenken van de volgende stappen. KNUFFEL
Hypo, ik vind het zo verschrikkelijk voor je. Hoeveel moet je nog doorstaan? Kan me voorstellen dat je het even niet meer ziet zitten en dat de moed je een beetje in de schoenen zakt. Maar ook jij bent sterk hoor, meid! Alleen al het feit dat je toegeeft dat je het moeilijk hebt, vergt al heel veel kracht en moed. Maar jullie komen er wel, echt waar. Hopelijk kun je je nu op andere dingen storten en dit alles een plaatsje geven, zodat je straks vol goede moed weer verder kunt met jullie cryo's. Voor nu heel veel sterkte en een dikke knuffel!
Lieve hypo, Wat een achtbaan de afgelopen week voor jullie. Snap dat je hoop weg is en dat het nu ook maar snel weg moet gaan. Hopelijk is maandag je hcg gedaald en gaat je lichaam dit zelf weg werken. Denk aan jezelf en doe rustig aan. En veel succes met jullie huisje Dikke knuffel
Jeetje Hypo wat een onzekerheid! Ik heb 3 jaar geleden precies hetzelfde gehad: 2 teruggeplaatst, positieve test maar wel meteen bloedverlies. Paar dagen later een vruchtzakje verloren, maar bleef me zwanger voelen. Uiteindelijk bloedgeprikt en HcG dat uiteindelijk nog tot 900 steeg, maar lang niet genoeg voor een goede zwangerschap. Maand van bloedprikken en echo's omdat ze toch "iets" zagen op de echo. Bleek uiteindelijk een hormoonhoudend vruchtzakje te zijn. Ruim een maand na de positieve test gecuretteerd. Na al dat gedoe was ik er zooooo klaar mee, dat die currettage er ook nog wel bij kon. Sterker nog: ik vertrouwde mijn lichaam toch al niet meer, dat ik zoiets had: zorg maar dat het goed schoon wordt, dan weet ik zeker dat het goed is! Na 6 weken ongesteld geworden en een cryo terugplaatsing in de natuurlijke cyclus gedaan. En die is nu 2 jaar en 3 maanden! Was je vorige miskraam ook na een verse embryo, oftewel meteen na de punctie? Ik heb namelijk vorig jaar juni weer een vroege miskraam gehad, ook na de punctie en heb nu het gevoel dat mijn lichaam te veel in de war raakt na al die hormonen en er een potje van maakt! Heel veel sterkte en ik hoop dat je lichaam er snel klaar mee is. En mocht je toch gecurretteerd moeten worden, zie dat dan maar als de zekerheid dat ALLES weg is! Sterkte!
Lieve Hypo wat ontzettend moeilijk allemaal en zo oneerlijk! Sjeetje dit was ook een poging van heb ik jou daar of niet!! Zo niet verdiend, en ik kan me heel goed voorstellen dat je ff klaar bent met de MMM. Ik hoop echt dat jullie nieuwe huisje je ff op andere leuke gedachten kan zetten en dat jullie er veel kracht uit putten om vervolgens toch weer de draad op te pakken! Want wat gun ik jou toch ook van harte een lief klein beebje! Dikke knuffel!!
Hypo, de rillingen lopen me over de rug, tranen in mijn ogen. Dat het niet zo mag zijn?!? Ik snap het niet meer... Een enorm dikke knuffel! Succes met het mooi maken van jullie nieuwe woning. Haal hier maar veel positieve energie uit.
Hypo, wat vreselijk allemaal Ik wil je even heel erg veel sterkte wensen, ik weet verder niet meer wat ik moet zeggen. Het is zo oneerlijk.