Even een manier om me te kunnen uiten hier... Na mijn mooiste verrassing ooit lijkt het nu allemaal even niet zo te lopen zoals ik had gedacht... Ik kreeg mijn eerste echte eigen appartementje en voordat ik het wist woonde mijn vriend/ex bij me. Hij had geen werk en daar had ik op dat moment begrip voor dus ik pikte alles op. Na een jaar had hij een baan gevonden (20 uur) en vertelde me dat hij liever bij zijn moeder ging wonen "zodat hij lekker kon sparen".. Met de mededeling dat hij alsnog vast 6 van de 7 dagen bij mij zou zijn omdat er dan geen druk achter ligt en hij het echt deed omdat hij het wilde.. Nou, meneer kwam aanwaaien wanneer hij wilde en ook vaak wanneer hij uit de kroeg kwam (ik woonde vlakbij het centrum).. Toen kwam ik erachter dat ik zwanger was en de avond dat ik het hem vertelde luisterde hij en hield me even vast om daarna naar zijn vrienden in de kroeg te gaan om het te vertellen (ik wilde het nog niet eens vertellen eigenlijk)... Mijn appartement met één slaapkamer was sowieso niet genoeg, dus wilde hij een werkplaats huren en dat verbouwen tot 'thuis'.. De gehele zwangerschap heb ik geholpen, geklust, gesjouwd en gewerkt.. En terwijl ik zo graag een leuke photoshoot wilde van mijn buik was er geen geld voor, alles ging naar het huis (inclusief geld van schoonouders en ouders).. Gelukkig had ik geen positiekleding nodig want ik had een klein buikje, maar als ik dan al een comfortabele broek kocht kreeg ik direct kritiek... Na de bevalling hadden we gelukkig kraamhulp die (na even wennen en vaak teruggestuurd naar bed te worden) zoveel overnam.. Maar toen deze weg was zat ik direct weer aan het huishouden want HIJ kan dat allemaal niet en werkt (20 uur dus).. Dus ik mocht meteen alles oppikken (inclusief nachtdiensten vd kleine) ondanks de hechtingen etc. Inmiddels heb ik via een spoedregeling een huis gekregen en heb ik die ook vrijwel alleen op moeten knappen.. En hebben zelfs vrienden van hém me geholpen waar het nodig was.. Nu probeer ik lekker regelmaat te creeeren.. Hier heeft hij zijn standaard slaapjes, speeltijd en tijd om te eten.. Maar als hij terug komt van zijn vader is het direct drama... Ik vind het zo moeilijk om te bedenken hoe ik het aan moet pakken... Een ouderschapsplan? Regels? Stom genoeg wil ik hem ook nog steeds niet benadelen omdat hij zijn best doet en nog jong is.. Ik weet niet eens of ik hier voor tips zit of gewoon om even mijn verhaal kwijt te kunnen...
onze kleine is ook vaak van slag als die bij zijn vader is geweest helaas. Hebben jullie gezamenlijk gezag? kunnen jullie nog gewoon om de tafel samen? Een ouderschapsplan is volgens mij verplicht, voor iedereen die samen een kind heeft. En ook al is hij nog jong, hij moet ook gewoon zijn verantwoording nemen. Als is dat vaak lastig om duidelijk te maken.... Succes en sterkte