Het is een nogal vervelende gewoonte, maar mijn man wil altijd gelijk hebben. Ik vind dit heel vervelend. Ook vooral discussies voeren vind hij erg interressant. In mijn ogen kan hij van kleine dingen een probleem maken. Nu heb ik volgende week een examen en nu zei ik dat zo tegen m'n schoonmoeder, en nu wil ze waarschijnlijk mee omdat ze daar in die stad haar dochter woont. Dus ik zeg; nou gezellig dan hoef ik ook niet alleen te rijden. Nu zegt manlief tegen mij; je moet prioriteiten stellen, in plaats dat je alleen gaat kun je je goed voor bereiden op je werk. Ik heb zelf zoiets van, mag ik ook nog zelf weten wat ik doe? Hij vind het dus niet leuk dat ik heb gezegt dat ik examen heb, hij maakt zich nu al zorgen en zegt, straks kun je iedereen gaan vertellen dat je evt bent gezakt; en dan? Nog iets; ik wilde een klein jaar geleden een cursus gaan doen, en toen zei m'n man, je moet iets doen waar werk in te vinden is, maar ik vind zelf dat je zo'n cursus ook leuk moet vinden, en je interresseren.Nu heb ik uiteidelijk een cursus gedaan toerisme, maar dit is in zijn ogen een cursus waar geen vraag naar is, ook vind hij de vragen/opdrachten uit het boek belachelijk. Ik had een samenvatting gemaakt, ik had soorten molens en boerderijen beschreven, en dit vond hij belachelijk dat ik dit deed. Deze opdrachten staan ook in m'n cursusboek maar ik weet niet welke vragen ze gaan stellen op het examen, ik doe ook maar wat. Ik moet ook gokken, wat ik denk dat ze gaan vragen straks. Ik vind het heel flauw dat ik nu geen respect krijg omdat ik zogenaamd de verkeerde cursus heb gekozen. Zijn er meer van dit soort vrouwen die dit probleem hebben, ik vind het steeds moeilijker om er mee om te gaan, want een paar jaar geleden deed hij nog niet zo.
Hmm, ik vind hem erg egoïstisch overkomen! Kan je niet gewoon eens met hem praten en heel specifiek aangeven waar jij mee zit? Ik vind, dat als jij bijvoorbeeld die cursussen wil doen, omdat je de leuk vindt (en daar dus gelukkig van wordt), hij dat moet stimuleren. Niet omdat hij diezelfde interesse moet hebben, maar simpelweg omdat jij zijn vrouw bent en hij je daar blij mee maakt... Ik zou er gewoon eens een avondje voor gaan zitten om te praten en dan duidelijk zeggen wat je dwars zit en waarom... Succes!
Ik vind het niet echt respectvol naar jou toe,hij mag je idd wel wat meer steunen in de dingen die je doet en/of wat genuanceerder worden
ik herken het gelukkig niet maar het lijkt me erg frustrerend als een ander je denkwerk voor je doet... erg respectloos om jou zo te behandelen.... misschien moet je eens even precies hetzelfde terug doen en het moment dat hij er geirriteerd van raakt duidelijk maken dat jij je overal zo bij voelt omdat hij het altijd wel beter weet... is misschien heel kinderachtig maar wel effectief denk ik...
Hij haat feministische vrouwen. Pas zei hij dat hij een bod had gedaan op een motor, toen zei ik; ik krijg ook niet wat ik wil, toen vroeg hij leg eens uit. Hij wil geen 2e, dus zei ik, als ik iets niet krijg, krijg jij ook geen motor. Dit vond hij helemaal niet grappig en maakte er een hele discussie van, heb hem uiteindelijk maar gelijk gegeven. Hij kan keihard zijn, zo heeft hij wel eens tegen me gezegt; ik wou dat ik je nooit was tegen gekomen. Ik heb dan zoiets van; dat zeg je gewoon niet! Ik denk ook wel eens; wat ben je een sukkel, maar dan zeg ik het nog niet. Hij zegt ook vaak dat hij naar een relatietherapeut wil, maar volgens mij denkt hij dat hij daar gelijk krijgt ofzo.Volgens mij geven die mensen alleen maar tips, en zeggen wat je wel en niet moet doen, gelijk geven zullen ze vast niet doen. Van mij zegt hij dat ik eigenwijs ben, dat m'n communicatie niet goed is, en dat ik weinig weet wat er in de wereld gebeurd. Sinds ik weet dat m'n man niet echt achter een 2e staat, ben ik anders tegen hem aan gaan kijken, hij heeft al allerlei smoesen bedacht, maar hij denkt niet aan m'n zoon dat het ook leuk voor hem is, en dat hij anders later gewoon helemaal alleen is als wij er niet meer zijn. Hij komt zelf uit een gezin van 8 kinderen. Denk zelf dat hij aandacht tekort gehad heeft, zou niet weten hoe hij anders op deze gedachte uitkomt, want hij zegt dat het altijd gezellig is met de hele familie. Ik snap weinig van hem.....ook al zou hij ooit zeggen dat hij wel een 2e wil, dan zou ik nog het idee hebben dat hij het voor mij heeft gedaan, dat vind ik niet leuk. Ik voel me soms heel eenzaam en verdrietig en dan ben ik echt enorm blij dat ik m'n zoontje nog heb.
lijkt me niet bepaald een fijne relatie, ook geen fijne man als ik dat zo lees... wat hard dat hij zegt dat hij wou dat hij je nooit was tegengekomen... dat zou voor mij toch echt de druppel zijn geweest!! wat een vent zeg!! je moet toch wel een beetje voor jezelf opkomen hoor meid!!
Ppfff Dat is zeker niet makkelijk. Waarom voelt hij zich zoveel beter als jou? Ik krijg echt de indruk dat jou eigen wil niet gewardeerd word. Prima dat hij zijn mening geeft maar jij bent oud en wijs genoeg te doen of laten wat jijzelf goeddunkt. Daar heb je hem niet bij nodig.Als je zijn mening wilt dan vraag je hem wel. Sommige dingen gaan idd in overleg, maar overleg is iets anders dan iemand iets opleggen. Ik geloof dat therapie voor hem idd wat goeds zal zijn. Dan gaat hij eerst lekker alleen en als jij nodig bent dan hoor je het wel. Ik moet zelf wel eerlijk bekennen dat ik dit heel erg voor je vind en ik geloof niet dat ik met zo iemand oud kan worden. Altijd maar een weerwoord, een mening die je opgedrongen word en kwetsende opmerkingen. Dat zou niet mijn beeld zijn voor de toekomst voor een gelukkig leven.
Ik denk dat jullie een (groot) communicatieprobleem hebben... Hij lijkt zich totaal niet in jou in te kunnen leven, en jij zegt zelf ook dat je niks meer van hem begrijpt. Misschien zijn jullie onbewust uit elkaar gegroeid? Ik zou in ieder geval echt een gaan proberen om veel met elkaar te praten hierover, en misschien inderdaad een relatietherapie ofzo. Want als je dit verder zo door laat gaan, gaan jullie straks nog uit elkaar...
Is hij toevallig (veel) ouder dan jij bent? Het klinkt namelijk angstaanjagend veel als de relatie die ik met mijn ex had (hij was ruim 20 jaar ouder dan ik). Hij boorde me ook graag de grond in, al was het maar zodat hij zich lekker superieur kon voelen. Ook discussies was hij gek op, zolang ik hem uiteindelijk maar wel gelijk gaf. Deed ik dat niet, dan zweeg hij me rustig een paar dagen door. Ik denk dat je heel goed moet nadenken of deze relatie jou wel gelukkig kan maken. Relatietherapie kun je op zich best proberen. Des te leuker als zo'n therapeut hem dan géén gelijk geeft, alleen best kans dat hij dan nooit meer wil, dus dan zit je alsnog met de gebakken peren. Sterkte!
Ik vind dat je man erg kleinerend naar jou is. Ergens het niet mee eens zijn is 1 ding (zoals die cursus), maar dan nog, het is jouw keuze, dan heeft hij dat maar te respecteren en hoeft hij er niet zo belachelijk over te doen. Ik zou als ik jou was eens op mijn strepen gaan staan en duidelijk maken dat hij niet achter alles hoeft te staan wat jij doet, maar dat hij wel op zijn minst jouw keuze kan respecteren en je niet hoeft te kleineren. Ook duidelijk maken dat je dat heel pijnlijk vind, vooral van een persoon die zo dicht bij je staat en waar je van houdt. Als hij zo blijft zou ik bij mezelf te rade gaan wat je relatie nog toevoegd aan je leven. Het is de bedoeling dat je samen gelukkig bent, niet dat hij naar believen maar kan zeggen tegen jou wat hij wil.
He getsie zeg Mn man is wel koppig maar doet het dan op een leukere manier dan die ik hier lees.. En als hij ongelijk heeft geeft hij het na 'heeeeeeel' lang ook toe. Lijkt me geen pretje als je in zo'n relatie zit waarin je continue moet 'vechten' om je gelijk te halen, daar wordt je doodmoe van joh
Bedankt dames ik ben nu even erg emo. Weet je wat hij namelijk altijd zegt? Dat het aan mij ligt. Dat vind ik zo gemeen, ik weet zeker dat het niet alleen aan mij ligt. Ik heb hem al een paar keer gezegt, het respect wat je had voor mij na de bevalling is allang weer weg. Ik weet niet hoe het zover is gekomen.... Ik denk zelf dat het is gebeurd vanaf dat ik hoorde van hem dat hij niet op een 2e zat te wachten. Terwijl hij vroeger altijd zei; ik wil graag 2 kids. Toen ging er echt een knop om bij mij, helemaal na al die directe opmerkingen. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, en dat is heel naar. Soms gaat het weer goed, en dan is er weer wat en dan denk ik echt; wat moet ik er mee, wat doe ik verkeerd? Ik kan je wel vertellen dat het ongelooflijk rottig is. Heel vaak al sik stelletjes zie; denk ik, hoe zou het bij hun gaan? Hij heeft een hele tijd geleden m'n moeder opgebeld en die is komen praten, m'n moeder weet wel dat wij soms gezeur hebben, pas heb ik ook al huilend m'n broer opgebeld die schrok ook heel erg. Ik denk dat m'n man hele hoge eisen aan me stelt, hij zegt heel vaak, een andere man was allang bij je weggegaan, een andere vrouw zou dat en dat wel doen. BHA.
Een manipulator, dus! Meis, dat is gelul!!!!! Echt, geloof me! Dat is alleen maar een manier om je bij hem te houden. Ik vind dit echt zo verdrietig om te lezen... je wordt gewoon gemanipuleerd. Hij probeert je zelfvertrouwen om zeep te helpen, zodat je bij hem blijft. Dat is alles. Ik heb geen tips of adviezen. Kan je niet vertellen bij hem te blijven of weg te gaan. Maar als je zelf heel logisch nadenkt, dan weet je zelf volgens mij echt wel hoe het allemaal zit...
Het lijkt wel of hij je geestelijk mishandeld. Met opzet de grond in drukken dat jij een minderwaardigheids gevoel krijgt en afhankelijk van hem bent. Zodra jij iets laat horen heb jij het gedaan en drukt hij het de kop in. Bah Hoe hebben anderen het? Nou bij ons is het zo dat wij best beide een mening kunnen hebben en we het ook niet met elkaar eens hoeven zijn. Meestal doen we beide wat water bij de wijn en klaar. Verder is mijn man trots op alles wat ik doe. Hij stimuleerd mij in alles. En als ik mijn doelen bereikt heb dan is hij net zo trots als ikzelf. Verder laat hij mijn eigen beslissingen en keuzes maken. Naast een realtie hebben we beide ook nog een leven.
Wij hebben ook absoluut geen gemakkelijke relatie, meneer hier is heel koppig. En in een ruzie of discussie heb ik zeker nooit gelijk maar als we er later weer even over praten dan kan toch wel toegeven dat het niet reeel was wat hij zei. Hij probeerd je mijn inziens naar beneden te drukken... hij is de baas en de enige waarheid is zijn waarheid. Tja dat je kan je best eventjes volhouden maar niet je hele leven. Desnoods vraag je hem op te schrijven wat hij positief vindt aan jou en ook wat negatief. Jij doet dit ook. Dan leg je de papieren naast elkaar en praat erover. Als hij hier voor open staat is het misschien een eye-opener voor beide (want he, misschien doe jij ook wel dingen waar je geen besef van heeft). Staat hij er sowieso al niet voor open dan lijkt mij het een gebed zonder end en een relatie zonder toekomst. Sterkte meid, het is niet makkelijk.
Meid, ik krijg helemaal kippenvel als ik jouw verhaal lees. Dit is echt geen gelijkwaardige relatie hoor. Je hoort alles tegen elkaar te kunnen zeggen en wederzijds respect te hebben. Dat lees ik niet terug in jouw verhaal. Ik zou heel goed nadenken of je nog wel gelukkig bent in deze relatie. Of je er nog wat van kan maken samen, ook als er geen 2e komt. Je hebt nog een heel leven voor je. Sterkte!! En erg goed dat je je verhaal opschrijft.
Pas zegt hij tegen me; je zegt iets wat niks toevoegd, dan moet je dat dus ook niet zeggen. Ik hoor graag kleine complimentjes, ik stond 2 weken voor de vakantie elke dag om 06.00 zijn brood te smeren, hij vind dat doodnormaal, want hij werkt de hele week. (dan heb ik soms gewoon zin om er een bosje brandnetels in te stoppen, in die broodtrommel) Hij zegt dan weer, moet je overal een compliment voor hebben dan, dat is toch gewoon normaal dat je dat voor je man doet.
Jeetje wat heftig meid! Ik vind het niet kunnen dat hij je zo behandeld. Hij vind het gewoon leuk om jou te vernederen... Kan je er niet met hem over praten dat je er verdrietig van wordt? En dat je er van baalt dat hij je niet steunt bij bijvoorbeeld de cursus en het examen? Hier ook een ontzettende koppige man, maar hij staat er wel voor mij, steunt mij en geeft me ook gelijk (als hij zeker weet dat hij geen gelijk heeft ) Maar goed.. Sterkte hoor! Knuff!