Ik snap eigenlijk niet dat je je nu al druk maakt om eventuele kraambezoek terwijl je nog niet eens zwanger bent. Sowieso lijkt het me allemaal heel simpel, als je iemand niet op bezoek wil stuur je gewoon geen kaart. Ik vind je trouwens wel erg denigrerend praten over die vriend met ADHD kinderen. Ipv je te ergeren zou je ook begripvol kunnen zijn, hij zal vast zijn best doen. En die kinderen kunnen er ook niks aan doen dat ze dat hebben. Wie weet heeft jou eventuele 2e kind ook wel ADHD en dan?
Ik met een enorme adhd zoon vind dat die jongens van die vriend niet zozeer onder een adhd probleem hebben maar zo te horen een opvoeding probleem. Geen enkele diagnose is een vrijbrief om geen consequentie meer toe te passen. Gooien, schreeuwen , volledig niet luisteren kan je ook met adhd in banen leiden. Kom op. Even buiten rennen,gewoon niet gooien.. allemaal aan te leren sociaal wenselijk gedrag. Zoon krijgt bij overprikkelend de kans om buiten te rennen met mij of papa. Of krijgt een telefoon/beeldscherm voor zijn neus die hem afleid of we nemen een doos met Lego mee. Ik zou gewoon mensen geen kaart sturen en bij de ongevaccineerde kids en de onopgevoede jongens aangeven dat jullie voor jullie oudste en jullie eigen wennen aan jullie gezin de eerste 2 maanden ofzo geen andere kinderen in huis willen .
Ik vind dit altijd zo’n bijzondere reactie. Ik zou er een moord voor doen om ouders/grootouders/broer/zus/etc te willen zien, maar die zijn helaas overleden. Jij had waarschijnlijk een hele goede band met ze, en dan is het verdrietig dat ze je kinderen niet hebben kunnen ontmoeten. Bij TS (en een hoop anderen) gaat die vlieger echter niet op, en is die band soms bar en bar slecht. Om dan te zeggen “ik zou er een moord voor doen..” nou niet als je in dezelfde situatie zou zitten hoor. Dus dit is echt een reactie waar een TS echt helemaal geen fluit aan heeft.
Zoals ik het lees voed die vader ze wel degelijk op. De kinderen worden er tenslotte op aangesproken. Dat het naar de mening van ts te soft is wilt niet zeggen dat die kinderen dan maar onopgevoed zijn. En hoe kan je in hemelsnaam met zoveel zekerheid stellen dat deze vader er geen consequenties aan hangt zonder dat je hem überhaupt in actie hebt gezien ? Je leest een stukje van ts en trekt dan meteen de conclusie dat deze kinderen onopgevoede, ongeleide projectielen zijn terwijl deze man in werkelijkheid misschien wel zijn handen er vol aan heeft en het zo goed mogelijk probeert te doen. Vind het altijd erg bijzonder hoe mensen altijd denken te weten hoe een andere zijn kinderen zou moeten opvoeden.
Je kunt ook helemaal geen kaartjes sturen voor je hypothetische kind. Ik vind je nogal onaardig en niet erg sociaal overkomen. Maar zo’n gedichtje kan echt niet. Je kan mensen gewoon vragen hun handen te wassen met Dettol en zeggen dat het kindje niet van hand tot hand gaat. Ik ben ook wel benieuwd hoe al deze mensen over jou praten en of ze eigenlijk zelfs wel willen komen of dat ze alleen maar een beleefdheids bezoekje brengen. Als je zo over mij of mijn familie zou praten zou ik je niet meer hoeven te zien. En daarbij wat al gezegd is: waar maak je je druk om?!of maak je je hypothetisch druk?
Als er kinderen in mijn huis met iets gooien en er word niet naar gehandeld dat het ook echt stopt of dat lukt niet dan vind ik dat je of je opvoeding onder de loep moet nemen of hulp moet vragen. In dit geval gaat het er niet om dat de vader wel of niet kan opvoeden maar dat de kinderen t's haar oudste zoon teveel " belasten" en ts daar net bevallen geen zin in heeft. Ja helemaal logisch. Ik lees wel vaker hier O ja diagnose ehh dan moet je ze met fluwelen handschoenen aan pakken en maar accepteren wat er in jouw huis gebeurd.. Nee, natuurlijk weet je dat iemand met een diagnose zich anders kan gedragen . Maar als diegene ( en ik mag aannemen dat je dat wil voor je kind) zich wil kunnne handhaven in de gewone wereld zullen ook mensen met een diagnose voor zover mogenlijk zich moeten aanpassen aan de regels van het huis of gebied waar ze zijn.
Allereerst zou ik me nog lang geen zorgen willen maken over dit soort kwesties. Daarnaast zou ik helemaal geen kinderen op bezoek nemen, of ze nou gevaccineerd zijn of niet. Ze kunnen altijd van alles bij zich dragen wat jij of de ouders niet kunnen zien. Gevaccineerde kinderen kunnen prima kinkhoest bij zich dragen zonder er ziek van te zijn. Evenals alle ouders of andere familieleden of vrienden die überhaupt niet volledig zijn gevaccineerd of waarvan de vaccinaties allang zijn uitgewerkt. Ik zou lekker niks sturen, in mijn plastic hamsterbal gaan leven en de boodschappen gedesinfecteerd thuis laten bezorgen en een bordje bij de deur hangen met "Mensen getrouwd met mijn moeder, ongevaccineerde grootouders, mensen met ADHD of überhaupt "lastige mensen" NIET welkom". Hebben ze vast ook stickers van.
Ik ben ook bang dat onze vriend totaal geen overwicht heeft mbt zijn kinderen. Maar je gaat een ander niet aanspreken op zijn opvoeding, en de keren dat mijn man of ik voorzichtig iets opmerkten over het gedrag van de kinderen werd alles onder de noemer "ADHD" geboekt. Ze hebben écht die diagnose, dat weet ik, maar wat mij betreft zouden die handschoentjes van iets minder dik fluweel mogen zijn. Kinderen hebben geen enkel respect voor hun vader, geven hem bijv ook een schop of schelden hem uit. Eigenlijk vind ik het voor die kinderen ook gewoon zielig, ze zijn bij steeds minder mensen welkom. Maar mijn medeleven gaat dan weer niet zo ver dat ik het okee vind als mijn huis en mijn gezin op stelten worden gezet. Ik bedoel het écht niet denigrerend, zou niet graag in die vriend zijn schoenen willen lopen, maar ik denk soms wel dat hij hulp bij de opvoeding zou kunnen gebruiken (van een professional) en als ik dan de reactie lees van bijv Famoffour dan versterkt dat wel mijn gevoel dat een diagnose geen vrijbrief mag zijn voor alle gedrag.
En jouw kinderen hebben nooit eens een 'slechte dag? Ik blijf er bij dat jij in dit specifiek geval totaal geen weet hebt van wat de vader wel of niet doet aan de opvoeding van zijn kinderen. Je kent hem niet, je ziet het niet gebeuren en tot die tijd is over hem en zijn opvoeding oordelen zo ontzettend fout. Tuurlijk kan je daar een mening over hebben, begrijp me niet verkeerd, maar waar ik over val is dat je het zo stellig brengt alsof je alles over hem en zijn kinderen weet en dat is natuurlijk niet zo. Vind dat raar en vooral erg betweterig overkomen.
Ongevaccineerde grootouders, haha, daar moest ik erg om lachen Ik zou deze hele hypothetische situatie lekker in de koelkast parkeren en er weer uithalen wanneer dat nodig is.
Tjonge... Ik zou me hier dus echt nog niet mee bezig gaan houden. Waarschijnlijk pas als ik de adressenlijst zou gaan maken voor de kaartjes. Je bent nog niet eens zwanger... Voor mijn gevoel wil je alles wel heel erg onder controle hebben.
Ik ben ook niet zo sociaal. Ik ben vrij introvert en vind het meer dan genoeg om met ons gezinnetje te zijn en verder een handjevol intimi. Gedichtje was niet serieus bedoeld, dat heb ik al geschreven. En er stond hier een flesje handzeep op tafel maar sommige mensen zeiden gewoon dat ze niet wilden want ze hadden hun handen thuis al gewassen en anders droogden hun handen zo uit. Ik heb geen idee hoe de mensen over mij praten, en eerlijk gezegd interesseert me dat ook niet zo veel. (Van bijv de vriend van mijn moeder weet ik het wel, en hij denkt net zo over mij als ik over hem. Win-winsituatie als je elkaar niet ziet, lijkt me.) Maar aangezien de meesten vrij lang bleven denk ik niet dat het een beleefdheidsbezoekje was, sommigen bleven echt plakken in de duidelijke verwachting gevraagd te worden voor het avondeten. En hou me ten goede, de meeste bezoekjes vond ik ook gewoon hartstikke leuk hoor! Maar sommige... grrr...
Ik zou serieus niet eens bij jou op bezoek willen komen.. jongejonge zeg! Raak eerst maar eens zwanger, maak ie dan na een maand of 8 druk om dit soort randzaken. En wees een beetje dankbaar voor de interesse die mensen tegen die tijd tonen.
Ja dat klopt wel, zo ben ik wel. Wordt beetje versterkt nog dat het bij ons echt een bewust keuzemoment zou zijn om weer in de medische molen te stappen en te hopen dat het ons gegund is een tweede kindje te krijgen. Zolang ik me niet aanmeld bij dat ziekenhuis gebeurt er niets (lukt écht niet zonder medisch ingrijpen) dus dat voelt best een beetje als: eerst alles overdenken en regelen en dan pas stappen zetten. Voor mij dan, ik weet natuurlijk niet hoe anderen dat ervaren. Ik ben best wel een beetje een controlefreak.
Ik zou vooral proberen wat meer te ontspannen. Misschien proberen je wat minder te ergeren aan details rondom mensen om je heen, dan is het voor iedereen relaxter en dus ook voor jezelf.
Maar dan nog, zou je je beter niet over dit soort zaken druk kunnen maken op het moment dat je daadwerkelijk zwanger bent?
Als je je hier serieus nu al druk om maakt dan denk ik persoonlijk dat je zelf ook een niet al te “makkelijk” mens bent. Sorry maar je post komt ontzettend controlefreakerig over. Stuur de mensen tzt waar je niks mee hebt geen kaart, heb poep aan wat een ander vindt. Laat de rest een beetje los. Dat zou ik doen.
Eyeopener, dank je! Gewoon omdat het een beetje als een verplichting voelt. Maar dat dat zo voelt wil niet zeggen dat het zo is inderdaad.