Hoi, Vandaag een week bevallen van mijn derde kindje. Een prachtige dochter die het fantastisch doet. In veel opzichten ben ik gelukkiger dan ooit..Tegelijkertijd voel ik me eenzaam en "de enige". Ik heb last van ernstige bekkeninstabiliteit en kan voorlopig nog erg weinig. Ik heb pijn en kan niks doen met mijn oudste jongens. Morgen ga ik thuiszorg aanvragen. Ook mijn zwangerschap was een helletocht. Ik voel me te kort schieten en ik schaam me. Ik ken niemand in mijn directe omgeving die ook hetzelfde of nagenoeg hetzelfde meemaakt of heeft meegemaakt. Ik ken alleen vriendinnen, buurvrouwen en andere heldinnen die snel op de been waren en zich snel weer goed voelden. Ik spiegel me aan hen en kom steevast tot de conclusie dat ik faal, niet voldoe. Ik weet dat er veel meer vrouwen zijn zoals ik en dat ik zeker niet de enige ben. Ik ken ze alleen niet. Ik denk dat het me kan helpen als ik ontdek dat er daadwerkelijk andere vrouwen zijn die ook meer tijd nodig hadden voor herstel. Als jij zo'n iemand bent dan zou ik graag van je horen. Ik ben heel benieuwd hoe jij omgaat of bent gegaan met je pijm en of gevoel van tekort schieten.
Ik kan er niet over mee praten dus aan mij heb je niet veel maar ik weet wel zeker dat je vast niet de enige bent die dit mee maakt. Houd er iig rekening mee dat jij je waarschijnlijk geen hulp van de thuiszorg krijgt. Ze zijn ontzettend streng geworden met de aanvragen en je bent nog jong. Er word dus verwacht dat familie, vrienden, buren en je man alles opknappen. Heb je niemand dan verwachten ze dat je man het dan mawr doet na zn werk. Of dat oudere kinderen meehelpen enz. Bereid je hier dus op voor.
Je bent niet de enige hiermee, ik ben 4 weken geleden bevallen en heb ook last van mijn bekken. Ik heb bijna de hele zwangerschap in de ziektewet gezeten, de laatste paar weken bedrust gehad. Na de bevalling kon ik niks, heb de kraamweek in bed moeten doorbrengen gewijld mijn vriend samen met de kraamzorg de baby mocht verzorgen. Inmiddels kan ik haar overdag zelf verzorgen en neemt mijn vriend het savonds weer van me over. In huis doe ik niks, dat lukt nog niet. Het heeft tijd nodig, en ga op zoek naar een goede bekken therapeut. Ik heb me erg nutteloos en lastig gevoelt in het begin, maar daar bereik ik niks mee. Ik maak er nu het beste van, en elke week gaat het weer een klein stukje beter, ik probeer me te focussen op wat ik wel weer kan. Zo kon ik na 3 weken weer omdraaien in bed zonder dat ik wakker werd van de pijn. Klein dingetje wat normaal lijkt, maar voor mij was dat heel wat
Dag Frubbel, Dank je wel voor je reactie! Fijn te lezen dat je met de week vooruitgang boekt! Geeft mij hoop!! Vandaag was mijn bekkentherapeut bij me thuis en ze komt de komende 2 weken nog 3 x aan huis om me te begeleiden. Deed me goed dat ze er vandaag was. Ik heb nu weer nieuwe tips en weet ook wat ik echt nog niet moet doen. Ik krijg vanaf volgende week hulp aan huis, want heb nog 2 peuters rondlopen en ik kan ze niet eens op de wc zetten. Hoe is het met jouw gevoel nu van dat je niet voldoet aan de doorsnee vrouw die is bevallen? groetjes Josja
Dag Damay, Dank je wel voor je reactie. Gelukkig is het me gelukt om thuiszorg te krijgen! Dat geeft me iig weer wat moed voor de toekomst.
Na mijn vorige bevalling kon ik ook helemaal niets. Toen de kraamzorg net weg was had mijn dochter een enorme spuitluier. Een normale luier verschonen was al lastig, maar dit was echt niet te doen. Ik heb toen echt huilbuien gehad dat ik mn meisje niet eens in bad kon doen. Heel langzaam ging het steeds wat beter, maar het hele herstel heeft zeker een jaar geduurd. En dan bleef het nog een zwakke plek. Tijdens deze zwangerschap heb ik weer ernstige bi, al klachten vanaf 11 weken. Ik hoop dat het deze keer wat beter gaat na de bevalling. Ik ben er nu meer op voorbereid hoe het na de bevalling gaat. En ik heb nu goede begleiding en hulp. Heel veel sterkte in ieder geval. En fijn dat je hulp krijgt.
Dag Jenala, Gefeliciteerd dat je weer zwanger bent! Leuk! Nou ja dat hoop ik voor je. Ik vond het zelf heel leuk dat er weer een kindje aan kwam, maar zwanger zijn vond ik steeds een helletocht. Dat het je een jaar heeft geduurd voordat je hersteld was daar schrik ik van. Wat hielp jou het meest? En welke hulp heb je nu?