Gisteren was het weer zover hoor. Me schoonmoeder en schoonzusje waren hier. Mijn zoontje is anderhalf en kan heel erg ondeugend zijn en trok aan het haar van mn schoonzusje. Toen gaf mijn schoonmoeder hem dus een pets op zn hand. Ze doet dit vaker en elke keer hou ik me in. Gister heb ik er dus eindelijk wat van gezegd (ik heb er snel moeite mee om iets te zeggen wat me niet aanstaat). Ik kan hier zoo kwaad om worden. Wie is zij om mijn kind een tik te verkopen. Ook als ik mijn kind corrigeer dan loopt zij met der grote waffel zich ermee te bemoeien terwijl ik als moeder mijn kind corrigeer. Ook als bijv mijn schoonzusje iets aan MIJ vraagt of de kleine iets mag dat gaat ZIJ antwoorden. Zo zijn er meer van dat soort kleine irritaties die mij echt erg dwarszitten. Ik zou het dus ook echt niet fijn vinden als hij daar zou gaan logeren ofzo. Ze denkt dat omdat ze zijn oma is dat ze alles kan maken. Ik vind het ook heel moeilijk om dit alles naar haar te brengen want ik krop snel dingen op en denk bij mezelf: joh doe niet zo moeilijk en daarna komt de woede.
Ik denk dat onze mening er toch niet toe doet? JIJ wil het niet hebben, dus heeft zij dat maar te accepteren
Nou, dat zouden ze bij mij echt niet hoeven te proberen hoor! Jij bent zijn moeder, dus jij bepaald hoe je hem opvoedt. Ik vind tikken sowieso al niet kunnen en al helemaal niet door een oma. Een oma hoeft zich helemaal niet met de opvoeding te bemoeien, dat heeft ze bij haar eigen kinderen al kunnen doen .
Dit vind ik echt niet kunnen. Als het al een keer nodig is dan is dit iets voor de ouders maar niet voor opa's en oma's. Ik zou aangeven dat je dit niet wilt hoor.
Ik sla mijn kind niet. En geen haar op mijn hoofd dat opa en oma het dan zouden doen! Dan krijgen ze toch een hele grote mond van me.... Met de pootjes van mijn kind afblijven...
Goed dat je er wat van gezegt hebt!!! Jeetje zeg waar haalt ze het lef vandaan? Voet bij stuk houden nou hoor, raar mens is dat...een kindje een tik geven.... Ik zou haar niet meer in de buurt van mijn kind tolereren als ik in je schoenen stond.
Ik zou er direct wat van gezegd hebben! Jij bent de moeder, en zij niet. Al doet je zoontje iets wat niet mag, dan nog vind ik niet dat je s.moeder het recht heeft je zoontje te straffen waar jij bij bent. Ik moet echt niet zien dat mijn moeder/s.moeder zo iets doet, want dan zeg ik er gelijk wat van, ben daar niet van gediend.
Hij is pas anderhalf, zo'n kleintje geef je toch zeker geen tik (ouder ook niet, maar zeker niet zo'n kleintje). Ik weet niet wat je kunt doen om tot haar door te dringen, maar ik zou je man eens met haar laten praten dat jullie jullie zoon zonder lichamelijke straffen wensen op te voeden.
Als mijn (s)moeder dit zou doen zou ik gewoon zeggen nog 1x en ik tik terug... Maargoed, dit zouden ze ook niet doen. Maar ik zou er dus zeker wat van zeggen!
Probeer toch wat mondiger te worden. Ik had er ook altijd best veel moeite mee, maar denk tegenwoordig maar zo: miniNooNoo kan niet praten dus IK moet het doen voor haar. Ik ben haar moeder, ik zal haar moeten beschermen en die taak is alleen aan mij (en aan papa dan). Als je niks zegt, wordt het nooit beter. Misschien kan je vriend/man er eens over praten, dat is misschien wat makkelijker. Of jullie gaan eens met z'n allen om tafel als jullie zoontje op bed ligt. Dat het ongetwijfeld goed bedoeld is, maar dat je graag de opvoeding en het eventuele straffen/corrigeren zelf en op jullie manier wilt doen, dat bemoeienissen niet handig zijn en juist verwarrend voor je zoontje.
Kind oppakken en weglopen of oma eruit zetten... Oke, misschien eerst eens bespreken, ook samen met je man. Dat wil nog wel eens helpen. Maar als jij dat niet wil, dan hoeft dat ook niet. En dan zul je eens assertief moeten zijn. Ik was het ook niet, maar ben het inmiddels wel geworden.. Ik heb 1 keer een tik op de vingers gegeven. En dat was in een moeilijke fase (2, peuterpuberteit), nadat hij voor de 7e keer met zijn knuistje richting een hete kop thee ging. Dan was de optie verbrande vingers of even zere vingers. Maar haren trekken kun je echt wel anders afleren, en dat is iets tussen je schoonzus en jou op zo'n moment..
Goed dat je er nu wat van hebt gezegd! Ik zou ook duidelijk zeggen dat ze zich er helemaal niet mee moet bemoeien als jij of je man jullie kindje corrigeert. Wat vindt je man ervan? Misschien kan hij eens met zijn moeder praten hierover.
Ja dat is helaas ook een probleempje Ik heb vaak genoeg tegen mijn vriend gezegd dat hij met haar moet praten over dingen die zij doet en dat ik dat niet leuk vind. Maarja hij zegt nooit ergens iets van en vindt dat ik altijd een groot probleem maak van dingen. Kijk ik weet ik moet het gewoon kunnen zeggen maar ik vind dat heel moeilijk. Ben ook erg onzeker enzo en bang dat het er rot uitkomt. Wordt eens hoog tijd voor een assertiviteitstraining denk ik whaha
Wat nou training, gewoon direct praktijkervaring.. De volgende keer, als het gebeurd, pak je je kind weg bij haar. En zeg je dat je dit echt niet meer wil hebben, en dat jij je kind wel corrigeert op jou manier. Dan staat zij waarschijnlijk ook wel met haar mond vol tanden. Of ze geeft een grote mond, en dan hou je voet bij stuk. Jou kind, jou regels, heel simpel.. Klinkt makkelijk, is moeilijk, erg moeilijk. Maar als je het eenmaal hebt gedaan, wordt het daarna makkelijker om ook andere situaties te benoemen. Bij mijn schoonmoeder werkte dat halve opmerkingen maken ook niks. Na een paar assertieve acties, en wat mailtjes heen en weer, bedankte ze me laatst: Dat ik had laten zien, dat niet iedereen hetzelfde opvoed, en dat niet haar manier niet altijd werkt voor een kind
Het klinkt wat hard en snap dat het moeilijk is maar als jij je irriteert aan het gedrag van je schoonmoeder ben jij de persoon die dit moet zeggen. Ze mept je kind, je kind kan zich moeilijk uiten, en jij bent de moeder. Jij bent er op dat moment bij dus ik persoonlijk vind dat je haar daar direct op aan moet spreken als je dit niet wilt. En bevalt het haar niet, dan zou het bij mij daaaaaag zijn, daar is de deur en nu wieberen....
Dat hoeft ze niet bij die van mij te proberen want dan is ze van mij! Ik sla mijn kinderen zelf niet en dan zal een ander het wel even doen. NO WAY!!!
Toevallig heb ik tijdens onze vakantie bij de schoonfamilie een aanvaring gehad met mijn schoonvader hierover. Mijn zoontje was met de tuinslang aan het spelen en de gehele vakantie mocht dit van opa maar op een dag wilde hij het niet meer hebben. Dus toen mijn zoontje aan de tuinslang zat gaf hij mijn zoontje echt een hele harde tik op zijn arm Ik vond het overigens een klap want zijn arm was rood en zijn vingers stonden in zijn arm. WOEST was ik want wie denkt hij wel niet wie hij is om mijn kind een tik te geven :x Ik spreek geen vloeiend Turks dus mijn man heeft er iets van moeten zeggen. Ik accepteer van niemand dat ze mijn kinderen slaan. Mijn man en ik doen dit in uitzonderlijke situaties maar ik vind dat niemand anders dit hoeft te doen bij onze kinderen. Ik ben ook niet op me mondje gevallen en zou iemand het doen bij mijn kind dan zou ik er direct iets van zeggen.
Ik vind dat jouw partner wat dit soort dingen betreft altijd achter jou hoort te staan en het voor zijn kind hoort op te nemen. Of het nu zijn moeder is of een ander hij hoort er iets van te zeggen. Ik zou hier ook ruzie om krijgen met me man als hij laat merken dat hij niet achter mij zou staan.
Wat goed dat je er iets van gezegd hebt! Wat de andere meiden ook zeggen, het is jou kind, jou regels. Wat was je schoonmoeders reactie toen je er iets van zei? Jammer dat je vriend zo reageerd, het is ook zijn kind! Hij is zelf waarschijnlijk ook zo opgevoed, zoals je schoonmoeder bij jullie kind doet. Hij weet misschien niet beter..