Hoezo komt 'sowieso' dat huil moment wel? Mijn zoon is zonder 1 traan van mijn bed naar zijn bed gegaan! Als je kind er klaar voor is gaat dat echt wel wat soepeler als de manier waarop ts beschreef dat het daar verlopen is... Ik vind het gewoon niet reeël om je kind zolang bij je te nemen in bed en dan pats boem ineens weer terug te leggen in een bed/op een kamer die ze wss niet eens meer kent! En dan ook nog het kindje wél bij je in bed te leggen zodra papa er niet is... Ik denk dat je dan veel onbegrip/angst kweekt bij zo'n kleintje ja..
Ik ben met je eens dat ze haar kindje daarna zeker niet meer in bed moet gaan nemen als papa weg is, dit is zo onduidelijk. Maar dat iemand niet wilt wachten tot het kind er zelf aan toe is om te gaan verkassen snap ik wel hoor. Straks kan je tot wel 9jaar wachten (zoals ik hier van iemand las) tot je kind eraan toe is. En niet iedereen wil dat. En het ligt denk ik ook aan je kind wat het beste werkt (de zachte aanpak of de harde 'cold turkey' aanpak)
poeh ben ik effe blij dat ik sem vanaf 2 weken altijd in zijn eigen bed heb gelegt. Ik vind dat het gewoon hoort dat ie een eigen plek heeft om te slapen net zoals mama en papa een eigen plek hebben. In het begin was het ook een groot drama slapen in zijn eigen bedje maar de aanhouder wint en meneer slaapt heerlijk in zijn bed nu zonder te huilen. Ik kan eigenlijk niet begrijpen dat mensen hun kinderen tot een jaar of 2 in hun bed leggen. Maar ja iedereen moet dat zelf weten. @ts ik denk dat je het nog niet zo verkeerd hebt gedaan hoop dat ze lekker blijft slapen zo
Ninja dan heb jij vast geen kind dat tot zeker1.5 jaar oud elk UUR snachts en overdag wakker wordt? Je doet ALLES voor een beetje slaap op een gegeven moment
Voor mij dus maar weer duidelijk dat ik never mijn kind voor langere tijd in bed mijn bed wil laten slapen. Geen geduld voor deze heen en weer rompslomp. Huilen gaan ze niet dood van al moet je wel inspelen op de manier van huilen. Ik heb de 10 minuten regel toegepast toen ik er zelf helemaal doorheen zat en dat hielp perfect. Inmiddels krijst ze het uit als ik haar in bed leg maar in slaap wiegen is er al lang niet meer bij. Na 5 minuten is het krijsen mopperen geworden en na 10 minuten slaapt ze. Ik vind het cold turkey overzetten in haar eigen bed opzich niet slecht. De manierf waarop je verder deed is nanny style hahaha. Meid voel je niet aangevallen, iedereen doet het anders en dat maakt jou wie je bent.
Ik vind de manier ook wel erg hard hoor, vooral dat zittend in slaap vallen... dan is het kindje gewoon helemaal op van de ellende, ik neem aan dat het kindje niet zomaar zittend in slaap valt? Als wij kinderen in hun eigen bed in slaap laten vallen gaan we als ze huilen 'naast' hun liggen. Dus met mijn hoofd en armen in het bedje gaan liggen naast/op het kindje en zo knuffelen. Het kost wel heel wat rugpijn, maar het kindje ligt dan wel vertrouwd bij mama en kan zo in slaapvallen. Als de kleine slaapt hoef ik alleen maar weg te lopen, de baby ligt dan goed en wel in zijn bedje en hoeft niet 'overlegd' te worden. Zo hebben wij onze kids geleerd om in eigen bed te slapen. Zonder angst en tranen, maar wel sonsequent, zonder uit bed te halen. Of bij een groter kindje (als het bedje al gezakt is) een madras naar het bedje leggen en dan naast de kleine gaan slapen totdat deze aan het bedje/kamer went.
Lekker belangrijk zeg. TS heeft dit nou eenmaal gedaan en kan het moeilijk terugdraaien toch? Dat jij het anders zou doen, wil nog niet zeggen dat haar kind inderdaad zielig is. En kom op, van een uurtje huilen raken ze echt niet ontspoord. Je kunt niet alles naar de zin van je kind doen, daar krijg je denk ik ook geen leuke kinderen van. @ TS: fijn zeg dat ze lekker in haar eigen bedje slaapt! En ik herken je gevoel wel hoor, dat je dan toch dat kleine lichaampje naast je mist Ik heb mijn zoontje ook liever in zijn eigen bed, maar als hij een paar nachten bij ons heeft geslapen (vaak omdat ie dan ziek was), mis ik hem daarna ook. Zo'n slapend klein hummeltje is zo'n mooi gezicht
Ben het met je eens. Kinderen hoeven niet met gouden handschoenen te worden gedragen of ze weet ik wat zijn. jullie kids gaan zeker ook niet naar een kdv?
Inderdaad. Kijk, ik beweer zeker niet dat je je kind met een gerust hard continu kunt laten huilen of dat je je kind prima kunt verwaarlozen (voordat iemand daarover begint ). Maar als de aanpak van TS nou bij 1 avond blijft en haar kindje vanaf nu rustig in haar eigen bedje slaapt? Dan snap ik echt niet waarom hier zo moeilijk over wordt gedaan. Dan trek je de situatie volledig uit zijn verband naar mijn mening.
Overigens heeft ze haar dochtertje verre van aan haar lot overgelaten. Ze is er bij gaan zitten totdat ze sliep! Wat een monster zeg
Toen nog wel. En als je hronische rugklachten oid hebt kan ik me voorstellen dat het niet lukt. HIer worden de kids ook door oma's zo getroost in bed (als die oppassen) en dat lukt ook prima. MIjn laatste zin ging over hoe ik het bij een groter kindje zou doen. ps: wij hoeven dit niet meer te doen, onze kids slapen al heel lang in hun eigen bedden (of op kdv). Ontopic: TS, ik zou haar nu voorlopig even niet meer in jullie bed laten slapen, zo went ze niet. Straks als ze al een tijdje goed in haar bed slaapt kun je haar natuurlijk als ze ziek of verdrietig is even bij jullie leggen, maar je moet haar nu leren dat het bedje nu HAAR slaapplek is en dat duurt even.
Onze dochter heeft nooit bij ons in bed geslapen, de reden hiervoor was dat ik erg bang was dat wij in haar slaap over haar heen zouden rollen of dat ze onder het dekbed zou kruipen . Maar blijkbaar valt het allemaal wel wat mee als ik de verhalen hier zo lees. Mamavanlaura: kan me goed voorstellen dat je trots bent dat je kindje weer in het eigen bedje slaapt. Weet hoe vervelend het kan zijn om je kind te laten huilen....
@ jeal: toen mijn zoontje zo klein was als de jouwe, sliep ie ook nog niet bij ons in bed Ik sliep dan nauwelijks omdat ik inderdaad veel te bang was dat ik op hem zou rollen of iets dergelijks. Ik denk dat wij het pas vanaf een maand of 8 zijn gaan doen, toen hij voor het eerst ziek werd. @ adi: nu met mijn zwangere buik heb ik zelfs al moeite om mijn zoontje een kusje te geven als ie in bed ligt Maar hier ook een kind dat goed in slaap valt en in ieder geval nooit compleet overstuur is in bed, dus ik hoef het gelukkig ook niet te kunnen
Hier ook altijd in zijn eigen bed. Oke afgelopen zondagnacht niet want hij was zo benauwd dat ik hem niet alleen durfde te laten en dit gevoel was juist want s'ochtends zatten we op de Spoed met een team van artsen om ons heen en een opname op de kinderafdeling. Dus ja er zijn redenen dat je je kindje in bed neemt maar dat weet iedere moeder voor zich heel goed. Verder vind ik dat een kindje er niet om vraagt om gewend te zijn om bij papa en mama te slapen en nu dan ook ineens in eigen bed moeten slapen vind ik ook zielig nogmaals je kindje heeft hiervoor niet gekozen. Dus dat een kind niet met zijden handjes aangepakt moet worden gaat hier niet voor op vind ik dit is geen gedrag wat het kind zomaar vertoont maar dit is de "schuld" van de ouders. Omdat het gezellig en knus is vind ik geen reden. Dit vind iedere moeder maar toch slapen de meeste in een eigen bed. Dus bedenk goed als je je kindje in bed neemt voor de gezelligheid dat het ook eens zelf moet gaan slapen omdat dat je dan beter uitkomt.
Wat Ilona zegt bedoel ik dus ook... TS heeft zélf de situatie gecreëerd... Dat is heel wat anders als bijv een dwingend kind ofzo, wat een perfecte vergelijkingen weer hier!