Hoi ik vind het heel dom om dit hier neer te zetten maar wil het toch kwijt. wij zijn met een vriendinnen clubje van 8 meiden. En al 10 jaar hebben we dit clubje. Nu hebben ze op 1 meisje na al allemaal kinderen. En wij zitten dus in de medische molen. En hebben na IVF dus nog steeds geen kinderen. Dat andere meisje is dus ook bezig en ik vind het heel fijn voor haar als het gaat lukken hoor maar wat moet ik nu doen als ik als enigste overblijf. Echt het slaat nergens op maar ik kan me er zo druk om maken en voel me zo verdrietig daarom he!. Sorry voor het verhaal.
Snap je gevoel helemaal. Ook al zijn ze je vriendinnen. Met kinderen veranderd er toch een en ander. Vaak ook onbewust. Maar hun leven gaat er anders uit zien. Herken jouw angst ook zeker wel hierover... Ben jij al uitbehandeld of heb je nog pogingen te goed? Sterkte
Ik kan alleen maar zeggen dat dit heel herkenbaar voor me is.... Ik was zo bang voor al die blije aankondigingen. Het zure is dat wij als eerste begonnen te proberen in 1 vriendengroep, uiteindelijk als laatste zwanger, maar het is gelukt! Dat wist ik toen nog niet natuurlijk. Het gaf hoe gek ook rust toen ze allemaal zwanger waren of een baby hadden, was ik van die stress af . Ik hoop dat je snel zwanger bent en dat mocht zij eerder zwanger worden je er net zo'n gevoel bij krijgt als ik. Sterkte!
Helemaal niet dom om dat hier neer te zetten meid, daar is zo'n forum toch voor. Hier kun je lekker van je af schrijven waar je mee zit of waar je juist blij van wordt. Jouw verhaal is héél herkenbaar...ik ben ook de laatste van al m'n vriendinnen, terwijl ik bijna de oudste ben. Zooo raar, nu is mijn beste vriendinnetje ook zwanger die eigenlijk altijd het jongste was. Ik had gehoopt dat ik niet de laatste zou zijn. Is gewoon raar, want je gunt het die ander ook, maar jezelf natuurlijk ook! Dat zorgt voor rare gevoelens. Blijf hoe moeilijk ook hoop houden meid, want wie weet komt onze tijd ook nog. Zou toch mooi zijn. Ga super hard voor je duimen...zet 'm op!!
Nou ik ben ook deoudste dus en ook al eerder begonnen dan de meesten klinkt stom maar vind het daarom ook zo oneerlijk. We hebben nog wel twee pogingen te goed hoor gelukkig maar ja leuk is anders. Doortje dat ze allemaal klaar zijn met kinderen geeft me inderdaad wel een rustig gevoel. Ik hoop ook zo dat het dan bij ons gaat lukken nog maar niemand kan het zeggen helaas..
Ik wilde je alleen maar eventjes een virtuele knuffel geven! Ik begrijp je gevoel ontzettend goed, heb zelf 7 jaar erover gedaan om zwanger te raken. Was als eerst van mijn vriendinnen begonnen en als laatste raakte ik zwanger. Het is een ontzettend eenzaam gevoel, ik voelde het altijd alsof ik op een snelweg stond en keihard van alle kanten werd ingehaald. Ik wil iedereen hier heel veel sterkte en succes wensen, geef de moed en hoop niet op! Xx
Oh meid, ik snap het zo goed!! Bij ons was het ook zo, ook met een aantal meiden tegelijkertijd in de mmm gezeten en die werden achter elkaar zwanger. Hartstikke leuk voor hen en absoluut gegund, maar ik kreeg op gegeven moment het gevoel als enige over te blijven en met niemand meer mijn gevoelens meer te kunnen delen. Dat kon soms best pijn doen. Ik schijn een behoorlijk vruchtbare vriendenclub te hebben, want de ene na de andere baby wordt geboren en hoewel het nu anders zit voor mij, omdat wij een geweldige dochter hebben en het voor ons gevoel klaar is nu, kan het soms nog weleens steken als ze vertellen dat ze binnen een maand zwanger waren. Je bent echt niet alleen, hoor, ook al voelt dat soms zo!
Hier ook een dikke, digitale knuffel van mij! Wij waren de laatste in onze vriendengroep en je hebt toch al gauw, dat de gesprekken alleen over kinderen gaan. Dat maakt de frustratie en de wens ook alleen maar erger. Heel veel sterkte!!!! En ik hoop dat je gauw een mooie, positieve test hebt!
Ik had een enorm naar gevoel toen mijn jongste schoonzus zwanger bleek... aan mijn kant van de familie was mijn broer eerst, maar dus aan ML's kant van de familie zouden wij eerste geweest zijn. Niet dus. Ik was op dat moment blij voor haar, maar ook erg verdrietig voor mezelf. Nu ik zie hoe haar ouders erop reageren, vind ik het al lang niet erg meer. (ze reageren nogal stoïcijns) En ik weet dat mijn mama door het dolle heen zal zijn als haar enige dochter zwanger blijkt, dat voel ik nu al nu ze min of meer weet dat wij ervoor aan het gaan zijn Ook qua vriendinnen herkende ik jouw gevoelens eerst heel erg, maar nu vind ik het eigenlijk net fijn dat zij al kinderen hebben. Ik kan stiekem al van hen afkijken en bijleren. Het geeft me ook een zekerder gevoel dat ik op hun advies ga kunnen terugvallen en hun steun omdat zij gaan weten wat het is. Ik ben dus achteraf nog flink gedraaid in mijn gevoelens Ik begrijp je dus heel erg goed, maar ik hoop dat je er ook een positieve kant voor jezelf in gaat kunnen vinden want die zijn er zat!
Dat lijkt me echt heel naar. Ik heb niet echt vriendinnen en de meiden waar ik mee om ga zijn nog bezig met hun studie, maar het is wel echt mijn angst dat zij straks besluiten een gezinnetje te willen en ze me 'inhalen' terwijl ons leven alweer een paar jaar stil staat. Maar een heel klein stukje van je gevoel snap ik misschien wel, het gevoel wat ik heb als MMM-topics steeds stiller worden of er nieuwe mensen gaan meepraten, terwijl er niemand meer is van 'mijn' groep.. maar dat kan ik dan tenminste nog wegklikken..
Gewoon even een knuffel, omdat ik het herken. Niet de moed verliezen, er zijn nog mogelijkheden. Zet em op, liefs