Ik ga deze ronde ook voor het eerst Menopur en Puregon spuiten .. ben benieuwd. Met de puregon spoot ik 250 IE per keer ..
klaasje, dat klopt! ben ik ook met je eens heb liever 3 kwalitatief hele goede dan 20 slechte! dr. S is bij mij heel voorzichtig geweest met de dosis omdat ik ervaring heb met overstimulatie... kan je zeggen 50 follikels die groeien in je buik is niet fijn!! heb in nl ook hogere dosis gehad dan in dd en toen netjes 10 eicellen, die allemaal mooi waren! dus een iets hogere dosis zou volgens mij prima zijn, maar ga dit zowiezo eerst met dr S bespreken! Stiertje, je volgende cryo blijft gewoon lekker plakken! nog steeds niets van fireangel gehoord, hoe zou het met haar zijn??
Hoi dames, Vanaf mijn bedje eindelijk weer een beetje in staat om de laptop op schoot te pakken. Op 20 januari is onze zoon geboren. Het bevallingsverhaal is erg lang geworden, sla het gewoon over als je hier geen zin in hebt. Onze zoon heet K.A.J., is 56 cm lang en weegt 4250 gram (om privacy-redenen laat ik dit maar heel kort hier staan, maar vond het wel even leuk om te delen). Het bevallingsverhaal: Op woensdag 21 januari stond mijn keizersnede gepland. Er werd verwacht dat ons mannetje erg groot was en dat een normale bevalling niet mogelijk zou zijn. Dit omdat onze dochter ook via een keizersnede geboren is omdat ze niet was ingedaald, de ontsluiting niet verder vorderde dan 6 cm en ze in het vruchtwater had gepoept. Ons mannetje was ook nog niet ingedaald volgens de gynaecoloog een teken dat hij gewoon niet door mijn bekken zou passen. Omdat ik het toch nog een keer zelf wilde proberen mocht ik tot maximaal 41 weken doorlopen en moest en moest hij dan met een ks geboren worden. Helaas vanwege de drukke planning in het ziekenhuis werd de ks al gepland met 40w4d. Het bleef aan mij knagen en ik was er nog niet klaar voor. Daarom op maandag gebeld of er niet nog een mogelijkheid was om te strippen en of ze eventueel mijn vliezen zouden willen breken. Op dinsdag mocht ik dan toch nog een keer extra bij de gynaecoloog langs komen om de opties te bespreken. Ze heeft mij gestript, baarmoedermond was nog een tuutje maar ze kon er wel met een vinger in en was mooi soepel. Vliezen breken wilde ze niet doen omdat onze man nog niet was ingedaald en dat teveel risico's met zich mee zou brengen. Omdat woensdag geen normale operatiedag was voor een keizersnede vond ze het apart dat het op die dag was ingepland. Ze kon het nog verschuiven naar maandag de 26e. Omdat ik graag nog meer tijd wilde om zelf te beginnen en in ieder geval nog een keer weeën te ervaren heb ik deze kans aangegrepen. Eenmaal thuis kreeg ik een flinke steek in mijn kruis. Aangezien ik dit al vaker had gehad heb ik geluncht en ben ik onze dochter in bed gaan leggen om vervolgens zelf ook even te gaan liggen. Steken bleven wel regelmatig komen en echt slapen lukte mij niet. Op een gegeven moment kwam ik erachter dat de steken gepaard gingen met harde buiken en het steeds fijner werd om de steken maar een beetje weg te puffen. Na een tijdje toch gaan timen en kwamen ze om de 5 tot 7 minuten. Na een uur/ anderhalf uur ben ik de tijden op gaan schrijven en zat ik tussen de 3 en 6 minuten. Nog steeds twijfelde ik heel erg omdat ik bij onze dochter vanaf het begin doorhad dat ik weeën had. Dit vond ik nog niet erg genoeg voor weeën al moest ik ze nu wel echt wegzuchten/puffen. Om drie uur mijn man toch een berichtje gestuurd dat ik twijfelde en dat hij vandaag in ieder geval niet mocht overwerken. En dat we als hij thuis was even zouden overleggen of we het ziekenhuis nu moesten bellen. Mijn dochter uit bed gehaald en mijn schoonmoeder gevraagd om even met haar te komen spelen zodat ik even nog op bed kon liggen. Toen mijn man eenmaal thuis werd het toch wel heftiger en heb ik hem gezegd even vlot te koken zodat we in ieder geval nog wat te eten hadden. Toen hij het eten bijna klaar had, begon ik toch wel door te krijgen dat het echt weeën waren en heb ik hem gezegd heel vlot te gaan eten. Ik had inmiddels absoluut geen trek meer. Inmiddels stond ik al een tijdje weeën weg te puffen en ben ik spulletjes klaar gaan leggen en op bed gaan liggen. Toen een berichtje naar mijn man gestuurd of hij bijna klaar was met eten en dat ik het toch wel heel fijn vond als hij heel vlot het ziekenhuis ging bellen. Rond 6 uur heeft hij het ziekenhuis gebeld en tijdens het telefoontje braken mijn vliezen. Toen werden de weeën echt heel heftig. Liggend in de auto vlot naar het ziekenhuis en daar (al druppend) in de rolstoel naar de afdeling verloskunde. In de auto en op de afdeling kwamen de weeën echt heel vlot achter elkaar. Nauwelijks tijd er tussen, als ik een minuut had om op adem te komen was dat al veel. Toen de verloskundige ging voelen had ik 5 cm ontsluiting, volgens haar lag het hoofdje mooi laag en was er dus kans op een natuurlijke bevalling. De weeën werden steeds moeilijker om op te vangen dus vroeg ik om een ruggenprik. Helaas was de anesthesist bezig in de OK dus moest ik wachten. Een andere positie geprobeerd en omdat de hartslag van het kindje niet goed meer te volgen was op de ctg hebben ze een draadje op zijn hoofd aangebracht. Weeën werden zo heftig en ik kreeg ook persweeën. Ik heb op tv de mensen die lopen gillen en schreeuwen tijdens de bevalling zo'n aanstellers gevonden. Helaas heb ik mij er nu toch ook echt schuldig aan gemaakt en heb ik best een paar keer een kreet gelaten. Ook had ik door de persweeën echt zo'n druk gevoel dat ik daarbij moest "kreunen" en duwen. Ik was zo wanhopig dat ik bleef vragen om pijnbestrijding, het maakte mij op dat moment echt niet meer uit wat. De gynaecoloog is komen kijken. Ze constateerde dat het hoofdje scheef lag en nog niet helemaal was ingedaald. Ik kreeg toch de keus om een ruggenprik te laten zetten en het nog even zelf te proberen. Op dat moment zagen ze nog geen grote risicos. Maar de kans was wel groot dat als het niet zou lukken en het toch ineens spoed werd het een keizersnede zou worden onder algehele narcose waardoor ik weer de geboorte zou missen. De andere keus was een gentle sectio. Waarbij ik rustig een keizersnede zou krijgen met een ruggenprik en ik onze zoon gegarandeerd geboren zou zien worden. Op dat moment wilde ik alleen maar van de pijn af en kon ik geen keus maken. Ik heb mijn man de keus laten maken en hij koos voor een gentle sectio. Op dat moment ging het vrij snel, ik kreeg een infuus, weeënremmers en werd naar de ok gereden. In de lift naar beneden warden de weeën toch weer heftiger en in de ok tijdens het zetten van de ruggenprik had ik alweer persweeën. Erg lastig. Bij de vorige keizersnede sloeg de ruggenprik ook naar boven waardoor ik het gevoel had niet meer te kunnen ademhalen, nu ging het rustiger en kwam het gevoel wel weer maar konden ze het op tijd bijregelen. De keizersnede vond ik zelf toch heel eng. Ik voelde een hoop gerommel en getrek aan mijn buik en soms een gevoel dat net geen pijn was. Op het moment dat onze zoon geboren werd lieten ze het doek zakken en zag ik niet mijn eigen buik maar wel het hoofdje en later het lijfje. Om 21:21 is onze zoon geboren. De gynaecoloog gaf aan dat ze nu nog blijer was dat we voor een keizersnede hadden gekozen. Onze zoon was inderdaad niet goed ingedaald, lag er niet goed voor met zijn hoofdje en het lidteken van de oude keizersnede was erg dun, waardoor de kans groot was geweest dat deze gescheurd zou zijn tijdens de bevalling. Ons mannetje ging samen met papa naar de kinderarts en werd daarna in de ok bij mij gelegd. Op een gegeven moment werd ik erg misselijk en heeft mijn man onze zoon even gepakt. Het hechten duurde het langst en op een gegeven moment kwam het gevoel toch een beetje terug en heb ik nog wat verdoving bij gekregen. Na het hechten werd ik overgetild op een ander bed, onze zoon werd weer bij mij gelegd, en vervolgens zijn wij naar de verkoeverkamer gebracht. Daar mocht mijn man en zoontje bij ons blijven en werd hij voor het eerst bij mij aangelegd. Na een tijdje mochten we terug naar de afdeling verloskunde en ben ik daar nog drie nachten gebleven. De dag na de keizersnede was ik heel blij hoe alles gelopen was, super blij dat ik alles nu wel bewust heb mee kunnen maken. Steeds meer komt nu toch weer het gevoel terug. Had het niet toch gepast? had ik het toch niet zelf kunnen doen? Had ik zoveel pijn omdat ik misschien in paniek ben geraakt of ben ik gewoon een grote aansteller? Over twee weken moet ik terug naar de gynaecoloog omdat mijn wond niet goed sluit en is gaan ontsteken. Ik hoop dat ze dan kan zeggen dat er 0,0 kans was dat ik het ooit zelf had kunnen doen. Mijn man is super blij met de keuze die hij gemaakt heeft. Hij geeft aan dat hij niet weet wat hij had moeten doen als het was misgegaan tijdens de bevalling en hij mij misschien wel had verloren. En dat relativeert dan ook wel weer. Langzaam maar zeker ben ik van alles afscheid aan het nemen wat erg moeilijk is. Omdat we de medische molen niet meer in willen gaan is dit ons laatste kindje. Ik zal dus nooit meer een kindje in mijn buik voelen schoppen, nooit meer weeën hebben, al helemaal nooit weten hoe het voelt om je kindje op te vangen als hij uit je komt.
Fire Angel: van harte gefeliciteerd met de geboorte van je zoon. Helaas geen natuurlijke bevalling, zoals je zo graag wilde. Jammer. Gelukkig wel een gezond kind. Ik hoop dat je er, na het verwerken van alle emoties, vrede mee kunt hebben. En dat je kunt genieten van je gezin.
Gefeliciteerd met jullie zoon en broertje ! Wat jammer dat het op de natuurlijke manier niet gelukt is. Maar de gezondheid van jullie zoontje en van jezelf staat natuurlijk voor op. Geniet ervan !
@Fireangel: gefeliciteerd met de geboorte van je zoontje. Ondanks dat het een ks is geworden, heeft je zoontje zich toch spontaan aangekondigd en heb je toch het eerste stuk zelf mogen doen. En je hebt de geboorte van je kindje toch zelf mee kunnen maken. Snap dat je het anders had gewild, maar denk dat je voor jezelf en je kindje de juiste beslissing hebt genomen. Geniet van je kraamtijd!
@Fireangel; Van harte gefeliciteerd met de geboorte van je zoontje! Het is best heftig geweest voor je, lees ik. Helaas voor jou dus toch een ks, maar gelukkig heb je deze wel bewust kunnen meemaken. Nu lekker genieten van je zoontje en even bijkomen van alles. Heel veel geluk samen!!
Fireangel, van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon!! Ik sluit me aan bij de andere dames en hoop dat je kan genieten van je kraamtijd!! Wij zijn onderweg naar oostenrijk! Heerlijk paar dagen skiën met mijn man!!
Gefeliciteerd met jullie zoon!!! Probeer het los te laten en te genieten van het moment. Komt er ook een foto in je album van je knappe kereltje?! Gaat de BV goed? En hoe vindt grote zus het?
Dank je, vind het eigenlijk doodeng om m te plaatsen.. Maar het voelt allemaal zo goed. Hopelijk gaat het ook goed. De angst is er na de eerste euforie van de positieve test wel hoor..
Fireangel, van harte gefeliciteerd! Wat een verhaal zeg, maar fijn dat je het wel bewust hebt kunnen meemaken. Lijkt me erg heftig. Fijn dat je je tweede wondertje nu in handen hebt! Do, geniet van je meer dan welverdiende skivakantie. Lekker ff alle frustraties en verdriet eruit skiën! (Voor zover dat kan natuurlijk..)!
Pff, kletsers Hou het bijna niet bij. Fire, gefeliciteerd met je mannetje. Wat een verhaal! Geniet lekker van je gezinnetje. Hier sinds zaterdag ongi, dus eind februari gaat het bij ons echt weer van start. Het komt steeds dichterbij. Morgen alle toestemmingsdingen naar de verzekering sturen en hopen dat we goedkeuring voor vergoeding krijgen.
@Do: veel plezier en niets breken! @Moekie: het aftellen is nu dus echt begonnen voor jou! Hopelijk heb je snel alles rond met de verzekering.
Even een vraagje voor de dames met ervaring hierin. Wat voor een babyfoon hebben jullie? En een met of zonder camera? Vind het zooo moeilijk uitzoeken!
Ik heb zonder. Maar die had ik gekregen van vrienden die 'm niet meer nodig hadden. Dus zelf niet echt bewust over nagedacht. Bevalt prima hoor.