Lef wat lijkt het me lastig meid, ik kan me er eigenlijk nog helemaal niks bij voorstellen. Mijn schoonzusje zit op dit moment met hetzelfde dilemma (hebben nu 4 mislukte pogingen voor brusje gehad maar eerste zoontje was met de eerste IVF gekomen) en zie wel hoe moeilijk het ook is om vooral ook samen een moment te vinden dat je er klaar voor bent om te stoppen. Zitten jij en je vriend wel op 1 lijn wat dat betreft? En ik denk dat hier wel het verschil zit tussen kinderloos blijven of met 1 kindje blijven terwijl je wens veel groter is. Als DD op een bepaald moment tegen ons zegt 'wij kunnen niks meer doen' denk ik toch dat ik misschien nog verder ga zoeken naar wat ze in landen als Israël of Amerika doen...of naar de opties voor adoptie ga kijken. Als ik al een kindje zou hebben zou ik dat misschien minder snel doen? Weet het eigenlijk ook niet...zoals gezegd. Maar wilde je eigenlijk gewoon even een hart onder de riem steken meis want het is gewoon ontzettend k dat dit de uitkomst is. Veel sterkte meis.
Elocina Dankjewel! We zitten wel op dezelfde lijn met DD. M'n vriend gelooft er ook niet erg meer in, maar wil graag nog een poging doen bij DD. Hij zegt tegelijkertijd dat hij mij niet in een richting wil duwen, want ik moet tenslotte de spuiten zetten en mijn lijf heeft er behoorlijk veel last van, terwijl er naast zit en niks voelt. Ik zou graag adopteren hoewel dat, ook gezien mijn leeftijd, niet makkelijk is. Bovendien kost het je alles bij elkaar zo 40.000,-. Maar mijn vriend zit dat niet zitten. Hij is al vader en zou dolgraag een tweede willen, maar nu dat er niet in zit, is het voor hem dan klaar. Bij mij zit een groot gapend gat door het missen van een tweede kind. Dat zal dus langzaam moeten helen... Maar weet jij of Amerika en Israël nog meer opties/mogelijkheden bieden dan? Ik hoop voor jullie allemaal, dat die eerste/tweede/derde/vierde kinderwens wél uitkomt!
@Lef: mijn man en ik stonden op hetzelfde punt 3 jaar geleden. We hadden 3 mislukte pogingen, spontaan lukte het blijkbaar ook niet meer. Het beheerste compleet 24/7 mijn leven. Zoeken naar de speld in de hooiberg wat mogelijk bij kon dragen aan 'succes'. Ik was een lopende agenda (wist precies wanneer wat in mijn cyclus viel). Na de 3e mislukte poging begon mijn man ineens dat we misschien toch eens moesten nadenken hoe ver we nog moesten gaan en dat we misschien ook eens verder moesten gaan met ons leven met zijn drietjes (we hadden ook al een zoontje). Ondanks dat hij goede argumenten had, was ik duidelijk nog niet zo ver in dat proces om het op te geven. Mijn man heeft me toen ook de ruimte gegeven. Ik vond het al heel vervelend dat je met die 3 pogingen en die 4e poging die we nog hadden via PNO al zo'n teller in je nek had hijgen, dat ik niet ook nog eens een persoonlijk ultimatum in mijn nek wilde hebben. Maar weet nog wel dat het toen best even een dingetje tussen ons was. Omdat we steeds zo hoopvol waren geweest, zeker toen we naar DD gingen en toen mijn man uitsprak dat hij wat hem betreft ook gelukkig kon zijn met zijn drietjes, was dat voor mij best confronterend dat hij 'op wilde geven'. Natuurlijk was ik blij met met ons drietjes, maar mijn kinderwens loslaten, was op dat moment nog net even te groot. Ik kon me gewoon niet voorstellen dat ik op een punt zou komen dat ik dat toch zou moeten doen. En hoe dan verder als je zo lang die wens nagejaagd hebt. Wel hadden wij het er wel eens over dat als het niet mocht lukken, dat we dan een hondje zouden nemen. Dat leek voor mij steeds een ver van mijn bed idee. Ik ben na die mislukte poging wel al wat vaker op marktplaats naar hondjes aan het kijken geweest. En of het toeval is of niet, maar in afwachting om te starten voor poging 4, bleek ik spontaan zwanger (een maand voor mijn 42ste). Ik hoop van harte dat jullie nog een wondertje gegund is. Wie weet heeft het voorjaar weer een mooie verrassing voor jullie in petto.
Sneeuwmees Wow, wat een verhaal met een happy end!! Ik herken zoveel van wat je zegt over je gevoel van moeten opgeven en een wandelende agenda zijn. De hoop is zó groot, maar de verwachtingen nu zo klein. Dank voor het delen van jouw verhaal! Het helpt me echt (al lopen de tranen over m'n wangen)... 😘
Wow veel geschreven de laatste tijd! Lef, wat schrikken dat C het zo ziet. Sterkte met jullie keuze meid!! X Tinussie, volgens mij is het vrij stamdaard om in progynova te gebruiken met cryo tp. Ben met de nieuwe dingen een mak schaap en als het me niet past dan geef ik dat met het vervolg traject aan (hopen dat het niet meer nodig is). Ben als dat slikken en proppen wel onwijs zat! 5x per dag met die hormonen in de weer, dat maakt het niet makkelijker om even niet aan de situatie te denken.
Babs; is het nog gelukt met de verwijsbrief? De baarmoeder verwijdering was/is idd vanwege de adenomyose. Mijn bm is 4x zo groot als normaal en de buitenste spierlaag is verkleefd en verdikt. Mijn gyn vertelde me dat deze buitenste laag alleen bedoeld is om te werken bij de persfase bij de ontsluiting weeën. Als ik bloed, gaat deze spierlaag nu echter ook meewerken en dat is niet de bedoeling. Met als gevolg dat ik 10 dagen lang 24 uur per dag naast veel bloedverlies continu de ontsluiting weeën ervaar. Niet iedere vrouw met adeno hoeft hier last van te hebben. Sommigen hebben wel pijn maar niet zoveel, anderen ervaren zelfs helemaal geen pijn. Maar de meesten hebben te maken met extreem bloedverlies en pijn. Ik zit daardoor ook bij de pijnpoli en krijg elke maand morfine. De adeno zorgt ook nog eens voor een vijandige omgeving waardoor innesteling, danwel een doorgaande zwangerschap erg moeilijk is. Ik ben bijna 38 en mijn leeftijd werkt dus ook niet mee. Daarom zei dr. C zsm door. Zowelkom, we gaan een verse poging doen. Dr. C raadde dit aan omdat ik slecht reageer op hormonen en we nog niet weten hoe ik ga reageren op progynova. Hij stelde voor daar niet mee te gaan rommelen maar cryos op te gaan bouwen (met mazzel hebben we er steeds 1 over dus tis ook niet veel wat het tot 5 dagen red bij ons) en na 3 x ivf verder te gaan met de cryos. We zien wel. Herkende wat je schreef over de angst. Ik vind het zo moeilijk ook om baby's te zien met slangetjes.. Of er documentaires over te zien. Zo heftig als een kind het niet red na 24 (of meer) weken.. Ik probeer er niet teveel bij stil te staan maar weet wel dat als het ons gegund is, een 2e zwangerschap, dat ik echt elke dag angst zal hebben.. Gein geeft me wat dat betreft toch een beetje vertrouwen dat het wel mogelijk is! We hebben trouwens besloten onze baby mee te nemen. Mochten jullie ons treffen, bij deze vast mijn excuses. Ik wil echt niemand kwetsen en heb er er mee in m'n maag gezeten maar ik kan gewoon niet aan iemand anders vragen mijn dochter 24 uur per dag rechtop te houden of zittend te slapen. Ik zal proberen zoveel mogelijk in een hoek te gaan zitten of buiten te blijven maar soms zal dat nirt altijd lukken. Sorry vast.
Geen sorry voor zeggen Gein, het is fantastisch gaaf dat het jullie gelukt is! Gun het iedereen hier en die daar zit onwijs om er zo bij te mogen zitten, we weten allemaal dat het hele bumpy ride is geweest!
Pfff even ego momentje... laatste paar weken gehoord van 6 mensen die zwanger zijn. Gister van vrienden en vandaag van mn beste vriendin, niet gepland. Pff ben zo verdrietig en zo klaar met iedereen. Wil me gewoon afsluiten van die blije wereld. Kan oprecht blij zijn voor een ander maar ben even klaar met verhalen van ja woeps ik dacht dit duurt lang.. laat ik maar eens testen en ja zwanger. Terwijl ze van ons weten, zo pijnlijk. Kan gewoon echt niet weer positief worden ineens sinds vorig week, akelig gevoel. Wat hebben jullie er aan gedaan wanneer je zo'n periode had?
Heftig meid! Snap helemaal dat je er even goed klaar mee bent.. Ik zei op een gegeven moment, laat mij maar weer komen als ik er klaar voor ben.. je ze het onwijs gunt maar dat je het gewoon heel moeilijk vind de confrontatie.. wees eerlijk, en doe waar jij je goed bij voelt! Dikke digi knuff
Heb een brief van de ferti arts waarin staat dat we er zelf voor kiezen naar DD te gaan en dat ze dat prima vinden. Heb toch voor zekerheid huisarts gebeld, krijg ik a.s. vrijdag brief van waarin gezet wordt dat t advies is voor second opinion naar dd te gaan... zit me nu te bedenken nog even te vragen de datum van september eein te zetten aangezien poging al is geweest..
Wat heftig Babs ik kan me voorstellen dat het even teveel wordt. Het is gewoon zo oneerlijk allemaal. En ik herken het hoor - mensen die het weten van onze mmm en toch zeggen: 'ja we hadden het eigenlijk liever pas over een paar maanden gehad dat het zou lukken want dan scheelt het precies zoveel maanden met onze eerste, maar ja het lukte de eerste maand proberen gelijk...' Zo van 'nou ok dan het is welkom....' ik snap dat soort mensen niet, zeker niet als het vrienden zijn. Sterkte meis!
Lets ik heb eigenlijk geen idee of ze in Amerika of in Israël andere dingen kunnen doen hoor, maar geloof wel dat ze vrij progressief zijn in wetenschap. Maar goed dat zijn ze in DD ook. Dus t is meer een gevoel, dat nóg verder van huis er misschien nóg meer opties zijn... Wij hebben nu besloten om een hondje te nemen en kijken daar enorm naar uit (hij is nu 2 weken, we krijgen hem met 7 of 8 weken). Maar wat me wel irriteert is dat mensen dan zeggen: oh wat goed dat jullie dat doen! Zo van 'ik roep al maanden 'neem anders een hond!' en nu luisteren ze eindelijk' 🙈
Oh ook zo irritant elocina. Maar wel leuk een hond! Wat voor soort..? Wij hebben al 6 jaar een hond, zo gezellig!
Babs Begrijp je volkomen met al die mooie, spontane, ongeplande zwangerschappen om je heen. Ik heb er ook last van. Niet aardig van mij, maar ik ontwijk deze mensen momenteel. Het is me nu even te pijnlijk. Over 3 weken ga ik met m'n vriend, schoonzus en zwager een lang weekend naar Rome. Maar nu ze mij anderhalve week geleden zo pijnlijk hebben geraakt met hun nieuws van hun prille zwangerschap, heb ik besloten om niet mee te gaan. Ik trek het even niet. Unicornbaby Wat een heftig, zo'n vergrote baarmoeder! Neem je kleine lekker mee. Iedereen die daar zit heeft zn eigen verhaal. Niemand zit er voor zn lol. Elocina Wat een fijn vooruitzicht, zon lieve, kleine pup! 🐶
Unicorn idd groot gelijk je baby mee te nemen. Oh Lef heel begrijpelijk! Heb ook t gevoel die mensen te gaan ontwijken... kan er zeer slecht tegen! 😕
Ha meiden, Na een lange weg in de MMM is het dan toch zover, wij gaan voor onze laatste IVF-behandeling voor een brusje naar Dusseldorf... Een grote stap, mede omdat het voor ons 2,5-3uur rijden is. Via EmJo kom ik bij dit topic, zij tipte me om mee te schrijven hier. Ik hoop dat jullie dat ok vinden? Kort mijn geschiedenis: eerste zwangerschap lukte maar niet, uiteindelijk diagnose vervroegde overgang en toen met spoed IVf gestart en eerste poging zwanger (we waren toen zo'n 2,5 jaar verder). Wat een zegen en wat een geluk dat wij een dochtertje hebben mogen ontvangen. We genieten elke dag zo intens van haar en zijn ons zo bewust van dit grote geluk!! Toen start brusje, deze keet verlopen de IVF-behandelingen moeizamer. Vijf terugplaatsingen gehad, waarvan drie (vroege) miskramen. Bij ons huidige ziekenhuis willen ze niks veranderen aan de behandeling en gewoon het protocol volgen. Voor ons voelt dat niet goed; wij hebben maatwerk nodig. Vandaar de overstap naar DD. We staan nu op de wachtlijst voor een intake met dokter Scholtes. Zo, heel verhaal. Dank voor het lezen alvast. Ik hoop dus dat het ok is, als ik me bij jullie aansluit
@Mieksel: welkom, hier! En verstandig dat jullie de overstap naar DD gaan maken. NL zkh zijn prima in staat als er 'standaard' ivf-behandelingen uitgevoerd moeten worden. Maar voor persoonlijk maatwerk, moet je toch echt de grens over. Heel goed dus dat je niet nog meer pogingen in NL verspilt. Zo te lezen raak je wel redelijk 'makkelijk' zwanger als je van 5 tp 3 keer zwanger bent geraakt. Wanneer heb je je afspraak? @Babs: dikke knuffel, meid. Ik had ook wel eens het gevoel dat na een mislukte poging er ineens een zwangerschapsvirus leek te heersen (bij iedereen behalve bij mezelf). Begrijpelijk dat het dan even hard bij je binnenkomt en je je even terug wilt trekken. @Elocina: wat leuk dat jullie een pup krijgen. Nog een speciaal ras? Ik schreef al dat wij toen ook overwogen hebben een pup te nemen toen het er uit leek te zien dat een tweede kindje er voor ons niet in zou zitten. Ik heb toen ook heel wat schattige nestjes voorbij zien komen (en zelfs al bijna een paar keer een afspraak gemaakt). Lijkt me een leuk vooruitzicht en nog een paar weekjes aftellen dus. @Lef: weten je broer en schoonzus dat je om die reden dat weekend afgezegd hebt? @Unicorn: lijkt me best wel weer een hele stap (na een moeizame en spannende zwangerschap en loodzware eerste maandjes met je kindje) om dan weer naar DD te gaan. Sterkte en succes dus!
Mieksel, welkom hier! Jammer dat je toch de overstap moet maken naar DD maar je bent daar wel in goede handen! Veel succes ben benieuwd wat dr. Scholtes voor jullie in petto heeft 😊 Unicorn,mijn mening weet je al, lekker meenemen en in hoekje zitten is niet nodig 😚 Appeltje, jij nig bedankt voor je reactie in ander topic van mij 😉
Mieksel, welkom! Ik hoop dat jullie snel terecht kunnen bij dokter S en dat jullie daar meer succes hebben voor een brusje! Oh lef ik begrijp helemaal dat je die mensen ontwijkt en ik doe hetzelfde. Zeg dan ook gewoon 'sorry maar dit is te pijnlijk nu'. We krijgen een beagle - lekker eigenwijs, maar erg lief en slim. Kan echt niet wachten! Wil niet te ondankbaar klinken maar sinds we getrouwd zijn hebben we zoveel stress en verdriet gehad (man eerst werkloos geweest en op de dag dat hij een nieuwe baan had gevonden kregen we de eerste slechte uitslagen van het ziekenhuis) en goed nieuws was even zo welkom. Toen vorige week kregen we ineens op 1 dag te horen dat we een pup toegewezen hadden gekregen én kreeg mijn man te horen dat zijn jaarcontract werd omgezet in een promotie én onbepaalde tijd. Heb zitten janken van blijheid. Hopelijk is dit het begin van de goed nieuws stroom en komt onze grootste droom ook uit 😊
Babs, moeilijk al die zwangeren in je omgeving en zeker als ze dan ook nog eens vermelden hoe makkelijk het allemaal ging. Sommige mensen denken echt niet na. Sterkte! Lef, erg moeilijk de keuze toch nog een poging of niet. Het is inderdaad zo zoals je schrijft dat het leven niet maakbaar is. Het is alleen soms moeilijk te bevatten, omdat er zoveel wel mogelijk is, dat ikzelf het moeilijk vind om te stoppen. Ik begrijp dat je nu echt geen zin in een weekend weg met je schoonzus en zwager hebt. Dat is allemaal wel heel confronterend. Sterkte! Elocina, wat leuk dat jullie een hondje krijgen en ook goed nieuws van je man zijn baan. Gefeliciteerd! Positief nieuws mag ook weleens na zoveel ellende. Jammer alleen dat mensen soms toch niet begrijpen dat een hondje je kinderwens natuurlijk niet wegneemt. Hopelijk blijf je in de positieve flow met ook goed nieuws vanuit DD in de toekomst. Unicorn, wat heftig zeg de problemen met je baarmoeder. Goed dat Dr C voorstelt om eerst alleen de verse tp te proberen. Hopelijk is 1 ivf voldoende, want anders is het toch ook wel heel pittig als je steeds nieuwe pogingen moet gaan doen. Mieksel, welkom. Ik hoop dat DD je verder kan helpen. Is er eigenlijk al verder onderzoek gedaan door je huidige zkh naar de miskramen? Heb je al een idee of je op korte termijn terecht kunt voor een intake? Heel veel succes alvast. Stiertje en Elise nog bedankt voor het delen van jullie ervaring met progynova. Ik heb vanochtend Dr C gesproken en hij raadde in mijn geval ook progynova aan. Ik doe ook nog een scratching voorafgaand om alle middelen nog in te zitten voor de allerlaatste tp. De tp zal ergens eind januari zijn waarschijnlijk. Ik ben alleen vergeten te vragen of de echo om het bm slijmvlies te meten ook in Nl kan. Iemand hier ervaring mee of moet deze in DD? Nog een vraagje over de rekeningen. Laatst werd hier gesproken over het wel/niet indienen van kosten als de embryoscoop. Weet even niet meer wie dat ging uitzoeken, maar dienen jullie alles verder gewoon in en zien dan wel wat er wordt vergoed?