Voor wie er bij mij in de buurt woont of een stukje wilt rijden: Ik heb nog 3 ampullen preg nyl over in de koelkast van 1500 eh. Opsturen lukt niet omdat het gekoeld moet zijn.
@ maartje, ik ga een zelf betaalde poging beginnen.. nog geen idee wat ik moet gaan gebruiken, 25april pas intake... ik heb ook nog wat medicinnen over v de vorige pogingen... @kitty, jij ook een zelfbet poging gedaan,? Dus medicijnen krijg je wel vergoed?? Scheelt al een hoop geld.. X
Ja, de medicijnen gewoon bij de apotheek in NL gehaald. Het was toch ruim 1000 euro, maar wel 350 eigen risico.
@Kitty hoe heb je dat gedaan? Zelf betaalde poging en dan je medicijnen vergoed krijgen? Ik moest alles direct betalen bij de nederlandse apotheek. Ook omdat het duitse recepten waren.
@Ddees: zie dat je morgen mag testen!? Hoe is het nu met je kwaaltjes en hoe schat je je kansen in? @Loontje: inderdaad zonde, maar snap het wel als je het nergens kwijt kan. Als je er al zoveel moeite voor hebt gedaan en je mag op het forum niet openlijk kenbaar maken dat je er vanaf wilde. Zou de regering een hoop ziektekosten kunnen besparen. Wij willen wel zuinig met onze medicijnen omgaan, maar als je het terugbrengt naar de apotheek wordt het zonder pardon vernietigd. @Monatoetje: volgens mij kom je in dit clubje al aardig ver met het vullen van je koelkast. Zal mijn koelkast ook eens inspecteren wat daar nog in ligt.
@Ddees: ik hoop zo dat je morgen met mooi nieuws komt. @Sneeuwmees: bij de apotheek wordt het inderdaad zo vernietigd. Erg zonde allemaal.
Hier ook 1 die alles zelf betaald heeft , maar ik heb helemaal niks vergoed gekregen en ik heb het hoogste pakket bij avero heb er nog wel naar gevraagd .
@Desire: wat raar dat er zoveel verzekeringen zijn en dat de een wel dingen vergoed en de andere niet. Het zal voor jou een schrale troost zijn dat je nu wel zwanger bent van die poging, maar het is toch een flinke aanslag op je portemonnee. Hoe voel je je verder? Ik zie dat jij je eerste mijlpaal ook gehaald hebt. Gefeliciteerd! @Ddees: en al getest...??
We hielden er al we rekening mee dat we alles zelf moesten betalen het is wel wat duurder geworden dan dat we dachten . Maar het is altijd nog goedkoper dan adoptie waar we in hebben gezeten . Ik kannu eindelijk zeggen dat het lekker gaat. De angelsound die ik op MP heb gekocht die maakt met toch wel wat zekerder. Kan lekker het hartje horen en ook de kleine zijn bewegingen zijn overduidelijk via dat ding mee te krijgen. Lekkere drukte maker in mij en begin ook het idee te krijgen dat ik hem nu af en toe voel kriebelen . En ik groei als kool ik heb al echt een zwangerschapbuikje . Durf alleen nog niet iets te kopen voor onze kleine. Ik had het er gister met mijn man over dat ik va dat ik zwanger ben nog geen emotie heb gehad . Na Zeven jaar ellende besef ik nu dat ik echt emotioneel echt om zeep ben geholpen om het maar even zo te zeggen. Heb het gevoel dat ik wel 100kilo emotie en frustratie mee draag wat er maar niet uit wil en ik voel het steeds zwaarder worden ik denk dat het niet lang duurt of dan barst de bom want het komt steeds dicht naar de oppervlakte. Ik hoop als de bom barst dat ik het dan ook kwijt ben . Andesr ben ik bang dat ik echt hulp nodig heb.
@Desire: ik heb dat 'geblokte' gevoel ook wel gehad toen ik zwanger was, alleen had ik nog helemaal geen mmm achter de rug. Ik had mijn man leren kennen en hij is toen bij me ingetrokken. Hij had moeite met wennen in een andere omgeving waar hij niemand kende, hij kon geen werk vinden, zijn flat wilde maar niet verkopen, onze bruiloft ging met obstakels met faillisementen e.d. enz. Ondertussen was ik ineens wel zwanger geraakt. En dacht nog, hoe kan het dat alles om ons heen niet wil lukken en ik wel zwanger ben. Ik heb de eerste maanden van mijn zwangerschap ook echt als een zombie doorgemaakt. Het idee steeds van wanneer gaat het mis. Alles om ons heen ging toch mis, waarom zou deze zwangerschap wel goed gaan. Dus ik was heel erg bezig 'met het addertje onder het gras'. Ik vond dat zelf heel rot, omdat ik altijd gedroomd had om moeder te worden en mijn kinderwens zo groot was, en nu was ik zwanger en kon ik er niet van genieten. Bij mij is het 'echte' genieten pas vanaf de 6e/7e maand gekomen. Heb ook alleen van het laatst buikfoto's. Een beetje laat dus met alles. Achteraf gezien vind ik dat wel jammer, dat de zwangerschap voor het grootste gedeelte zo aan me voorbij is gegaan. Heb me voorgenomen bij een volgende zwangerschap dit dubbel en dwars in te halen (moet alleen nog even zwanger raken natuurlijk). Ik hoop voor jou dat jij wel echt gaat genieten, want een zwangerschap lijkt dan wel lang met 9 maanden, maar is ook zo voorbij (en het is zo'n bijzondere tijd).
Desire, ik begrijp helemaal wat je bedoeld... Ik kon pas beseffen dat ik zwanger was én dat het echt goed zou gaan, dát ik echt een levend kindje zou krijgen toen ze in het ZH zeiden dat ik 10 cm ontsluiting had en dat ik mocht persen. En dat wilde ik toen niet, ik wilde toen eerst nog even beseffen dat ik zwanger was... Wel heb ik nadat ze zeiden dat ik echt moest gaan persen al m'n krachten gegeven en heb ik gedaan wat ik moest doen omdat ik als de dood was dat ik het op het laatst nog zou gaan verpesten. Maar ik heb achteraf dat er soms emoties omhoog komen van 'ik heb het niet durven toe te laten, niet durven de genieten'. Ik kocht de winkels wel leeg met mooiste babyspulletjes. Maar de kaartjes hield ik er aan, want 'ik zal het toch wel terug moeten brengen'... Ik durfde niet op zwangerschapsgyn te gaan want ik hoorde daar niet thuis en voelde me zo anders dan andere zwangeren, was furieus als een zwangere 'het gore lef' had om ook maar over 1 onderdeel van het zwanger zijn te durven klagen. Ik ben mijn kindje met 7.5 week bijna kwijt geraakt én bij 23 week. Heb weken plat gelegen, maar heb ook mooie momenten gehad. Ik vind het nu alleen heel moeilijk om terug te denken aanbouw momenten. Mijn angst en mij niet zwanger te hebben gevoeld voert bij mij emotioneel nog altijd de boventoon. Mocht het nog 1 keer gaan lukken... Ik ben van plan omdat dingen anders te gaan doen. Dat wil ik jou ook meegeven en alle anderen die dit lezen. Hoe moeilijk ook.... Ik hoop dat jij meer weet te genieten en te beseffen wat voor moois in je groeit. En vooral te vertrouwen op je kindje en op dat je eindelijk ook wat vertrouwen in je lichaam mag hebben. Ik heb wel verder alles gedaan zoals zelf wat buikfoto's, een echte buikshoot, kamertje supergaaf gemaakt, een gipsbuik etc... Maar als ik nu naar de foto's kijk heb ik het moeilijk en kan ik me niet meer voorstellen dat ik echt zwanger ben geweest. Niet dat ik wil klagen: ik heb een gezond en mooi en lief kindje, maar ik heb niet genoeg, naar mijn gevoel, durven te genieten. Dus: GENIET!!! Probeer het, zodat jij anders er op terug kunt kijken. Ik heb alleen angst gevoeld. Mijn eerste buikfoto is van 6.2 week geweest. Weet je waarom? Omdat ik met 6.3 de eerste echo zou krijgen en ik wilde dat ik tenminste 1 foto zou hebben van dat ik nog mocht te hopen. En zulke emoties heb ik al die weken gehad.
@desire: ook al ben ik nog nooit zwanger geweest, ken wel dat geblokte gevoel. Ik heb dus besloten er nu al iets mee te gaan doen. Heb nu een afspraak bij een haptonoom en een psycholoog gemaakt, ben benieuwd waar ik het meeste aan heb. Misschien toch goed voor jou om niet te wachten tot de bom barst? Of bewust een confrontatie met je gevoel op zoeken...
Helaas Niet zwanger Ook voor mijn man was het een grotere domper dan de vorige keren. Hij vond dat ik anders was. . . en niet alleen in bed. Ik ga nog 2 dagen door met de meds en dan maandag nog een test en als die ook negatief is, wat ik wel verwacht, stop ik en gaan we dinsdag DD bellen voor een gesprek met dokter S. kijken of hij nog een idee heeft en of het zin heeft nog een poging te doen.
Ddees: wat ontzettend rot . Wat een verdriet weer... heel veel sterkte. Is er bij jou ooit verder gekeken naar immunologie of baarmoeder?
@Ddees: kan me de domper goed voorstellen. Je beschreef inderdaad klachtjes waarvan ik dacht, dat kan niet missen. Neem even de tijd voor deze teleurstelling. Dikke knuffel!