@Bbibi: na een maand geleefd te zijn door hormonen en van de ene afspraak naar de andere leven, was het ook wel weer eens prettig de eigen regie te hebben. Dus dat was al een hele verademing na de hectische tijd die we gehad hebben en misschien weer komen gaat. Ja, ik zou ook niet meer weten hoe het voelt om een positieve tst te hebben. De laatste stamt al weer uit begin 2011. Ik moet de 9e inderdaad. Nu een dagje werken, een dagje vrij (= dus naar DD) en dan weer een dagje werken en dan weer weekend. Zeker met deze temperaturen niet slecht, dacht ik zo. @Nina: zwanger worden zou inderdaad een einde aan alle ellende maken. Het lijkt me zo heerlijk om geestelijk eindelijk eens rust te krijgen. Niet meer hoeven te piekeren, niet meer te hoeven googlen voor als je iets voelt of dé gouden tip. Goh, wat zal ik een tijd overhouden, zeg!
Hebben jullie ook altijd zo erg dat je van afspraak naar afspraak leeft? Qua planning gaat deze week in mijn hoofd gewoon niet verder dan 9 juli, echt heel stom is dat. Ik lees van Sneeuwmees nu over 'weekend' en dan denk ik; Ohja, weekend, dat komt ook nog, hebben we dan nog wat te doen? Ik weet meestal exact welke diensten mijn vriend draait en hoe laat hij begint en thuis is.. Van donderdag en vrijdag heb ik echt geen idee, omdat mijn hoofd dus gewoon nog niet verder is gekomen dan 9 juli
@Shadixx: herkenbaar, hoor! Heb het zelfs dat als mijn man ver vooruit iets wil plannen, dat ik even op slot sla. Zo van, zover wil (en kan) ik echt nog niet vooruit denken. Nou maar hopen dat we snel zwanger mogen raken, zodat we alleen nog maar naar afspraken bij de vk naar toe hoeven leven.
@sneeuwmees: ik begrijp het volkomen! je wordt echt geleefd van al die hormonen! pffff even ook wel eens lekker niets! en zoooo herkenbaar ...Als mijn man een weekendje weg wilt met zijn vrienden denk ik ook ohhhh misschien kan dat wel niet... misschien heb ik NET dan mijn eisprong... of misschien moeten we net die dag klussen en kunnen we niet naar een feestje etc etc etc.... echt verschrikkelijk... je houd er zo ongelooflijk veel rekening mee! en met spuiten zodat andere dat maar niet hoeven zien! pffff erg he? je bent gewoon compleet alleen nog maar met zwanger worden bezig in je hoofd! zo erg! Hoe ben jij eigenlijk zwanger geraakt van je zoon? ook via de MMM of is hij een spontaan wondertje? @shaddixxx zoals hierboven omschrevebn zoooo herkenbaar! je leeft echt naar die afspraken toe. Daar put je weer hoop uit... normale weken ga je aan onderdoor als je weet dat je moet wachten op niets! ik ben ook blij dat ik nu eindelijk na 5 maanden wachten naar DD kunnen! eindelijk weer een sprankeltje hoop die al een jaar weg uis! pfff eindelijk een eerlijke kans! daar waren we aantoe! ik ben echt onwijs benieuwd wanneer jij met je man kunnen beginnen! staat er nergens op internet hoelang de wachttijden in mullheim zijn>? @rest: goedemorgen!
@Bbibi: herkenbaar. Mijn man werkt onregelmatig, dus als ik weer ongesteld wordt en weet wanneer mijn eisprong te verwachten is, kijk ik al gelijk met de agenda erbij hoe alles weer gaat vallen met zijn rooster. Deze maand ook weer. Mijn ei wilde maar niet opschieten en dinsdagavond was ik zo moe dat ik in slaap viel op de bank. Maar woensdag had ik ineens een bijna positieve ovutest en dan begint de onrust al weer, want mijn man had die nacht net nachtdienst en je wilt je ei niet missen. Donderdagavond was hij dan wel weer thuis, maar ja, nu twijfel ik dus of we mijn ei niet net gemist hebben, want laat op de avond was mijn ovutest nog wel donker, maar officieel al weer negatief. Gek word ik ervan. Mijn zoontje was geheel spontaan en gelijk raak. 1,5 jaar later ben ik weer vrij snel (spontaan) zwanger geraakt, maar dat is in een miskraam geëindigd. Daarna ben ik niet meer zwanger geraakt en dus al sinds april 2011 aan het wachten op nog een wondertje.
@ Sneeuwmees: Heeel herkenbaar meis! Mijn man en ik werken ook onregelmatig! Was ook heel erg bezig met "plannen" wanneer we het het beste konden doen!! Pfff leuk is anders he!!! @9 juli: Iedereeeen heeeeeeel veeeeel succes!! Hier alles ok! Net nog een test gedaan en die was knal positief! Dus ik heb me net opgegeven voor MvM! Benieuwd wanneer ze me bellen! Gelukkig heb ik weinig last meer van buikpijn, maar des te meer van mijn (.)(.) en erg misselijk! Kan geen eten ruiken!! Maarja ik ga absoluut niet klagen! Ik ben zoo blij dat het eindelijk gelukt is! Fijne dag meiden! X
@sneeuwmees ik ben dus niet als enige zon control freak (schaam!!) hihi! ik kijk ook altijd in mijn agenda hoe het valt hihi... En wat fijn dat je zoontje een spontaan wonder is! gek dat het na je miskraam niet meer gelukt is en nu alweer veel ellende verder! hopelijk voor jou een spetterende vakantie met 2 streepjes! @mona suuuuper meid! lekker genieten!
@plannen/control freak: ook hier heel herkenbaar. Is misschien ook wel meer een vrouwendingetje, zoals vrouwen zo vaak de trekker zijn in de MMM. Ik hield het vaak ook maar een beetje voor mezelf, want ik merkte dat mijn vriend er een beetje van op slot sloeg. Vooral als ie wist dat ie 'moest' . Gisteravond zei ik nog tegen mijn vriend: nu ik zwanger ben, heb ik veel meer rust en leef ik veel meer in het nu (ondanks het feit dat ik het in de 5 weken dat ik nog werk tot aan m'n vakantie/verlof, het idioot druk heb). In de MMM had ik telkens het gevoel achter dingen aan te jagen. Vooral mijn leeftijd (ben nu 40) zat mij daarbij erg in de weg. Lieve meiden, dat gun ik jullie ook! Hou vol, ik weet wat jullie doormaken. Ik hoop dat ook voor jullie eens de 'beloning' komt. Hoewel het helaas niet altijd het geval is (en die onzekerheid is ws. het meest slopend in de hele MMM).
Ja heel herkenbaar hoor, altijd dat plannen, altijd dat rekening houden met en wat als..dan... etc. etc. Je hele leven staat toch in het teken van en ondertussen leef je je leven wel door met werk en alles wat erbij komt kijken. Je voelt je vervelend als je weer later op je werk komt enz. probeert zo te doen dat niemand er last van heeft... Ik merk zelf heel erg dat ik, nu ik zwanger ben, nog niet zo gauw kan omschakelen. Het is niet zo van: positieve test en het is klaar..nee bij mij in ieder geval niet. Heb een goed gevoel, maar toch zit er die onzekerheid en de angst voor wat als het me nu toch weer wordt afgenomen... Het voelt eigenlijk als te mooi om waar te zijn. Het heeft er al met al best wel ingehakt en ik heb mijn gevoel ook vaak geblokkeerd in alle jaren wachten. Ook voel ik heel erg mee met de meiden waarbij het nu nog niet is gelukt...
@Elize: ook dat is herkenbaar hoor. Eerst zien en dan geloven, dat leer je wel in de MMM. Ik heb me in het begin ook best nog wel eens verdrietig gevoeld om alles wat achter ons lag qua 'leed' van de MMM. Vanaf een week of 13, toen het miskraamgevaar min of meer achter de rug was, heb ik meer kunnen genieten. En nu ik haar iedere dag voel, geeft dat ook weer meer rust. Maar ik geloof het pas echt als ik die kleine meid zie!
hmm zo te horen voelen en ervaren wij dus allemaal hetzelfde! vervelend om te horen elize dat je nog niet echt kunt genieten... maar het is wat stiertje zegt, misschien als je straks de 12 weken voorbij bent! Ik kan het me zooo goed voorstellen! iedereen zegt altijd tegebn mij wacht maar tot je zwanger bent dan vergeet je alle verdriet en ellende... Nou kan ik hier helaas niet over eme praten, maar ik kan het me gewoon niet voorstellen. Zoveel pijn, zoveel verdriet, miljonenen tranen, je leven wat stil staat en als een zombie je inderdaad je leven verder lijdt met alle verlpichtingen. Ik kan mij niet voorstellen dat ik dit ooit compleet ga vergeten. Vervagen na verloop van tijd zal wel, maar vergeten no way! daar hebben wij al teveel voor geleden. En dan maar te zwijgen over wat voor een relatiecrisis dat mijn man en ik met tijden ondergaan! ik vind het zelfs nog knap dat wij bij elkaar zijn momenteel. Ik hoop zoooo dat dit voor ons allemaal beloond gaat worden! het moet gewoon!!!
Ik denk ook niet dat je het ooit helemaal vergeet, al probeer ik het ook als wijze lessen te zien ofzo. Geloof wel dat het je sterker maakt als mens en ben er ook best trots op hoe ik ermee om ben gegaan en hoe mijn man en ik samen er uit zijn gekomen. Maar in 1 keer alle ellende vergeten als je zwanger bent..ja het is wel zo dat al die spuiten, puncties e.d. niets uitmaken als het je een langverwachte zw schap oplevert. Maar je staat er wel heel anders in denk ik, veel minder onbevangen. Wij kunnen niet zeggen na een miskraam van: heel erg maar dan nog maar eens proberen (wil geen verdriet bagatalisseren hoor, maar als even als zwart wit vergelijking) maar wij moeten dan gelijk weer een heel traject in, waarbij je niet de garantie hebt dat het dan nog een keer lukt... Maar ik denk dat het wel beter en beter gaat als de echo's goed zijn en kindje(s) goed groeit of groeien! Maar heel naief heb ik nooit echt over de eerste tijd na de positieve testen nagedacht. Daarover durfde ik denk ik niet eens meer te denken . Misschien had ik ook verwacht dat het dan allemaal klaar zou zijn . Of het zijn de zw schapshormonen ofzo haha.
mooi verwoord elize! Ik denk dat ik er hetzelfde in zou staan als jij. Je weet waarvoor je het gedaan hebt en daarvoor ben je dan enorm dankbaar. Het maakt jezelf en je relatie zeker sterker. Daarbij denk ik ook dat je dubbel zo hard nadenkt over beslissingen. Als het gelukt zou zijn en mijn relatie zit niet goed zou ik minder snel bij mijn man weggaan puur omdat we dit allemaal doorstaan hebben en ik ervan overtuigd ben dat we andere zaken dan ook wel zullen overleven! ach hopelijk mogen ik en de rest daar op korte termijn oof over fillosoferen hihihi Voor nu voor jou lekker genieten en stiekem hopen dat er de volgende keer 2 knipperlichtjes zichtbaar zijn! dat zou dubbel een beloning zijn na al je ellende meid!
Lief van je BBibi! En hoop dat je er gauw ook over mee mag filosoferen. Denk wel dat het goed komt bij jou. Kijk je er verder tegenop, het is toch de 1e icsi he? Of moet ik het anders zien omdat er bij jou ivf + picsi staat, maar het is dan toch een icsi, met nog iets extra qua zaadselectie? Laat je de Intralipid daar doen? Dan wordt het trouwens Omegaven en hoef je zelf de Intralipid niet te bestellen, kosten:90 euro voor vloeistof en infuus.
Fijn te horen dat ik blijkbaar 'normaal' ben , gezien zoveel zelfde reacties en gevoelens. Ik 'trek' de mmm ook grotendeels zelf en laat mijn man weten op welk moment 'zijn aanwezigheid' of 'mening' nodig is. Hij vindt achter dingen aan bellen geen probleem, dus het PNO-gedoe kan ik wel met een gerust hart aan hem overlaten. Wel jammer is dat als je zwanger raakt het onbevangene er helaas vanaf is. Verlang nog wel eens naar de tijd dat ik zomaar spontaan zwanger raakte van mijn zoontje en nog niet van het bestaan van ZP afwist (en alle horor-verhalen). Mijn kinderwens was zo groot, dat toen ik zwanger raakte van mijn zoontje het zo 'groot' was, dat ik niet kon geloven dat het echt ging gebeuren. In die tijd gingen mijn man en ik net samenwonen, besloten we te trouwen (na de positieve test), met alle hindernissen met locaties en gedoe in de familie. Mijn man kon geen baan vinden, kon zijn appartement niet verkocht krijgen. En ik was ondertussen wel zwanger geraakt. Dus voor mij steeds een idee, van wanneer gaat dit fout. Alles om ons heen ging immers mis, dus dit moest ook wel misgaan. Zo de eerste 12 wkn doorgeworsteld. Toen was die echo goed, toen weer het idee, dat het dan vast wel bij de 20 wkn echo mis moest zijn. Dus ik beschermde mezelf en tot die tijd durfde ik niet te genieten. Toen was de 20 wkn echo ook goed en kon ik langzaam gaan genieten. Maar ik baal er nog steeds van dat ik door mijn angst wel de helft van mijn zwangerschap een beetje in een angst-stand heb gezeten (en te weinig heb durven genieten).
Meiden, Wat verwoorden jullie alles goed. Ik zou dit alles geschreven kunnen hebben. Ook al ben ik nog niet zwanger denk ik dat ik dezelfde zou hebben als jou Elize....kan niet meer makkelijk denken en er vanuit gaan dat het zomaar goed gaat. Bbibi, wacht maar binnenkort is het ons tijd! Trouwens met jouw mooie amh zou ik persoonlijk erg blij zijn. Stiertje, ik denk dat ik weet wat je bedoelt....mentale ruimte! Het lijkt me erg fijn om weer met andere dingen bezig te kunnen zijn, want hoe je went of keert blijft mmm nu leidend! Sneeuwmees, wanneer we eenmaal zwanger zijn, houden we tijd over! .......op mobiel typen gaat niet lekker
Ik heb dat ook zo, dat ik van mijn eerste zwangerschap helemaal niet heb kunnen genieten. Ik was pas 17 en mocht kiezen van m'n ex; Of abortus, of verdwijnen. Daarna kreeg ik zo bizar veel negatieve reacties over me heen. Of het ging om mijn leeftijd, of er werd geconcludeerd dat ik vast expres de pil was 'vergeten' om mijn ex aan me te binden. Daarnaast woonde we (mijn moeder, zusje, broertje en ik) in een caravan wegens een stukgelopen relatie van mijn moeder. We waren net verhuisd naar brabant en stonden nergens ingeschreven, dus een huurwoning kregen we niet zomaar. Ik weet nog wel dat het in november 2008 zo bizar koud was. Buiten was het -16, binnen in de caravan (waar we dus geen verwarming hadden, alleen een gaskachel, maar die mocht 's nachts niet aan in verband met brandgevaar) was het niet veel warmer. Op 21 november (die datum vergeet ik echt nooit meer) kregen we eindelijk een normaal huis toegewezen. We hebben, zodra we de sleutel hadden, onze matrassen in de auto gepropt, ons tvtje met digitenne meegenomen, en zijn we in het nieuwe huis met de matrassen op de vloer gaan slapen. Een paar weken later was ik alleen in de caravan, in de huurwoning hadden we nog geen internet en ik wilde m'n e-mail e.d. even checken, en er moesten nog wat spullen opgehaald worden. M'n moeder zou ondertussen even naar de Gamma gaan, en als ze klaar was zou ze me weer oppikken. Ik was bezig met m'n laptop, hoorde ik ineens heel hard gepiep.. Heb ik me eerst een tijdje af zitten vragen wat dat nu weer was, en toen realiseerde ik me dat het het koolmonoxide-alarm was. Naar buiten gerend, brandweer gebeld, die adviseerden me om toch maar even langs de verloskundige te gaan.. Wat een hel. Gelukkig bleek daar alles goed en volgens haar zou het, als het om chemicaliën gaat, meteen fout zitten en kon dat niet later alsnog gebeuren, maar ik ben daar toch wel vreselijk bang voor geweest.. Verder kan ik me ook heel veel dingen niet meer herinneren.. Ik wil nu zo dolgraag een zwangerschap waar ik echt van kan genieten! Mijn kinderwens is eigenlijk altijd aanwezig geweest. Nu heb ik dan eindelijk de man gevonden waarmee ik zeker weet dat hij me niet in de steek laat en wat mijn volgende zwangerschap dus direct al een stuk fijner maakt, wil het zwanger worden niet lukken.. Maar oh, als het straks eindelijk mag lukken; Ik spam heel internet vol met elk kwaaltje waar ik last van denk te hebben, ik koop de hele Prenatal leeg en ik ga (proberen) er zo waanzinnig van genieten! En hopelijk doen jullie allemaal net zo hard met me mee, want het ik gun het ons allemaal zo ontzettend! Wij zijn aan de beurt meiden!
@shadixxx; jee meid, wat een gedoe allemaal zeg! Ik kan me voorstellen dat je er niet goed van wordt zo. En ik heb zelf ook vaker nare verhalen over Geertgen gehoord hoor. Steeds meer eigenlijk. @Bbibi; het is idd wel zwaar hoor, een tweeling. Maar goed, dat zijn 2 aparte kindjes ook lijkt me. Vooral het begin is wel pittig hoor. Want je gaat van niets, naar meteen 2 tegenlijk. En mijn man doet ook super veel, dus dat is erg fijn. Maar als mijn man werken is, ben ik de hele dag met ze alleen, en andersom ook. En die dagen zijn wel druk. Maar het is ook echt wel heerlijk hoor! Want de lasten zijn wel dubbel, maar de leuke dingen dus ook! Elize; dat gevoel heb ik ook gehad ja. Na de positieve test is het niet ineens meteen blijschap enzo. Het heeft bij mij echt heel lang geduurd totdat het eindelijk echt door ging dringen. Vooral toen m'n buik ging groeien, en ik de beebjes ging voelen, vanaf toen ging het beter. Bij mij was het omslagpunt de 20 weken echo. Toen ik die snoetjes zag op de echo, toen kwamen de tranen pas, en toen was ik pas echt super blij. Maar ik heb wel echt heel de zwangerschap genoten hoor! Want ik wist dat ik het maar 1 keer mee ging maken, dus wilde ik ook van alles gewoon genieten. En dat heb ik gedaan! En meiden, ik zeg het nogmaals; ik dacht tot ruim een jaar geleden ECHT dat het voor ons nooit weg gelegd zou zijn. Ik dacht echt dat wij nooit kinderen zouden krijgen. Ik kon me het gewoon NIET voorstellen! Echt niet... Dus ookal ben je negatief, het kan altijd! Zie maar aan mij.
Sneeuwm, Wat vervelend dat je niet volledig hebt kunnen genieten van jouw eerste zwangerschap. Gelukkig kun je nu van een mooie gezonde zoontje genieten. Ik hoop dat je straks een tweede kans krijgt om volop te genieten! Anjav, Goed dat je dat zegt....af en toe komen mijn angsten naar boven en dan ben ik bang dat al het negativiteit op de ene of ander manier invloed zal hebben....
@NinaD: ik dacht ook heel vaak dat ik maar niet negatief moest denken, want dan ging het niet lukken, maar goed je kunt het niet altijd stoppen . Vervelend vond ik het als buitenstaanders dan 'overdreven' positief gingen doen, dan dacht ik: je weet helemaal niet of het goed komt enz. Op een gegeven moment besloten om dan maar 'neutraal' te zijn, niet overdreven positief, maar ook niet overdreven negatief . Er niet teveel bij stil staan ofzo. Het heeft bij mij weinig invloed gehad negatief of positief denken, al had ik natuurlijk wel veel nieuwe hoop door de overgang naar Dusseldorf. Ik lees trouwens dat jullie tijd over hebben als je zwanger bent. Nou,dat ervaar ik nu nog niet zo hoor en ik denk dat je juist dan weer in een andere fase/categorie vragen en onzekerheden komt. In plaats van wachtdag 3,4,5 google ik nu 6 wk 3 dg zwanger enzo haha. Maar ik geloof wel dat er een heel stuk rust komt inderdaad, als het eenmaal een goedlopende zw schap is. En als het grote verdriet van kinderloosheid verdwijnt, wow dat is echt een enorme opluchting. Enne Shaddixxx zo dacht ik ook altijd, dat ik continue zou stuiteren van blijdschap en geluk . Ik ben nu juist zo blij dat ik er voorzichtig van word. Maar dat kan ook aan mijn karakter liggen hoor. Wel heftig Sneeuwmees en Shaddixx, jullie eerste zwangerschappen! En daarna zo'n late miskraam Sneeuwmees, wat vreselijk... Had je toen pas een 1e echo of..? (durf t eigenlijk niet te vragen)