Timon, fijn dat het weer wat beter gaat langzaamaan. Stiertje, druk met het moeten maken van keuzes. Lastig soms he. Hier ook 2,5 uur rijden naar DD enkele reis. Moest in NEd altijd heel vaak voor FM omdat stimulaties nooit 'normaal' verliepen bij mij. In DD vorige keer maar 2x voor FM geweest. Eén op woensdag, toen op vrijdag weer en toen werd punctie al gepland voor maandag. Wel paar keer kort op elkaar, maar was er toen ook wel binnen een week klaar mee. Juffie, succes morgen met de 20 wkn echo!! Anja, fijn dat het goed gaat met de 2 beebs in je buikie . Fire, leuk verslag weer . En wat fijn dat je de beeb al lekker voelt . Geeft idd rust! @Hier, inmiddels eindelijk ongi geworden. Duurde en duurde maar.... Inmiddels weer dag 3 vandaag v/h spuiten. Donderdag 1e FM. Zullen zien....geen zin meer om me er heel druk om te maken en dat gaat me tnt goed af . Zie wel waar het schip strandt. (scheelt natuurlijk heel erg dat wij M. al hebben). Vorige keer ook, maar nu ik weet hoe slecht het is en hoe klein de kans en we het tóch nog een (laatste?) keer proberen, zie ik het allemaal wel..... (kijken hoe lang ik dat volhoud) . Rest Zwaai zwaai!!
Dank jullie wel meiden, ben best wel zenuwachtig, kon afgelopen nacht al moeilijk in slaap komen. Laat morgen wat weten. Majo: succes meissie duim heel hard voor jullie! Zet 'm op!!!
Majo: je klinkt erg sterk meid. Ik ga voor je duimen! Welke medicatie gebruik je nu? Juffie: heel veel succes en plezier bij de 20 weken echo vandaag! Laat je ons weten hoe het gegaan is?
Even snel tussendoor! Alles was perfect! Overal hoogste score dus onze meis doet het prima! Was trouwens 100% een meisje! Vriendlief snippert vanmiddag, dus we gaan gezellig winkelen samen!
Majo, super dat je weer bezig bent. Gaat het spuiten goed? Juffie, mooie scores en gaaf dat het echt een meisje is.
Meiden, bedankt voor jullie steun en lieve woorden . Juffie, gefeliciteerd met de goede echo . Leuke dingen gekocht? Anja, spuit hetzelfde als vorige keer (Menopur 's morgens en Puregon 's avonds. Daar zal na de 1e FM cetrotide bij gaan komen), spuit de puregon nu echter in een hogere dosering om meer follikels te 'kweken', welke vandaag (dag 4) ook weer wat afgebouwd wordt om te voorkomen dat ik overstimulatie krijg. (goed dat je dit vroeg overigens, want daardoor keek ik op mijn schema en zag ik dat ik vandaag (over 10 min. ) al minder moet gaan spuiten met de puregon. Had ik anders echt niet meer aan gedacht!)
Goedemorgen dames, Ik ben even ofline geweest na ons gesprek bij de Vu vorige week. Aanvankelijk was ik blij dat we nu eindelijk met oplossingen bezig zijn, maar daarna voelde ik me toch wat down, aangezien het nu toch het duidelijk is dat wij hulp nodig hebben. Het is heel gek, want wij wisten ondertussen ook wel dat het niet helemaal goed zat, maar de bevestiging neemt de hoop die we toch elke maand hadden weg. Wij moeten ons voorbereiden op een lange traject....... DD trouwens ook gebeld, nederlands sprekende verpleegkundig was op vakantie. Ik vind het heel fijn om hier alle verhalen te lezen. Zowel de succes verhalen als de tegenslagen helpen, aangezien het inhoudt dat jullie ook ergens jullie energie halen om door te gaan. Het is dat ik nu even niet weet hoe ik met de onzekerheid, teleurstelling en het wachten om moet gaan. Ik weet zeker dat ik door wil gaan. Het lukt me de afgelopen dagen niet om me weer beter te voelen. Ik ben normaal heel positief, maar nu blijf ik me down voelen... Kunnen jullie mij helpen? Hoe is het jullie steeds gelukt om niet down te worden en door te gaan? Liefs, N
@NinaD: Meid het is heel logisch dat je momenten hebt waarop je je behoorlijk down voelt. Kan je er behalve op dit forum goed met iemand over praten ? Bij mij werkte het altijd heel goed dat ik er met iedereen over kon praten en ik ben zelf ook vrij nuchter. Natuurlijk heb ik ook wel mijn down momenten gehad, maar eigenlijk niet zo heel erg. Ik kon mezelf na een mislukte poging altijd weer snel (lees: meestal volgende dag) positief voelen. Komt misschien ook omdat mijn man het er altijd veel moeilijker mee had en ik hem juist altijd probeerde op te beuren. Aan mij heb je niet zo heel erg veel Wil je wel een hele dikke knuffel geven.
Majo: kijk, heb ik toch nog een beetje kunnen helpen, haha. Maar wanneer verwacht je nu dan ongeveer de punctie? Nina: ik herken die depri gevoelens maar al te goed... Ik dacht serieus echt dat het ons nooit zou lukken. Ik kon me het gewoon niet voorstellen dat ik ooit zwanger zou worden... En dan zijn de pogingen extra zwaar. Bij elke mislukte poging dacht ik: zie je wel... Maar toch is het gelukt. En dat vind ik nu nog steeds onwerkelijk! Ik kon er hier op het forum wel over praten, maar ik heb 3 super lieve vriendinnetjes waar ik bij terecht kon/kan. Die weten wat ik bedoel, en hoe ik me voel. Dus door er over te praten en door hun opbeurende woorden hebben mij er doorheen gesleept. Dat zou dan ook mijn advies aan jou zijn.
Loontje en Anjav, Dank je wel voor jullie reacties en de knuffel ! Het is in ieder geval prettig/geruststellend om te weten dat jullie dit ook gehad hebben! Ik vraag mij ook steeds af of het gaat gebeuren voor ons? Ik heb ook hele lieve vriendinnen en die mij steunen mij. Het is dat zij totaal geen voorstelling hebben van mijn situatie. 2 zijn meteen in de eerste ronde zwanger geworden en 2 willen nog geen kinderen. Zodoende is het moeilijk met hen hierover te praten. Ik kan gelukkig heel goed met mijn man hierover praten. Het is dat hij momenteel ook moeite heeft met de situatie. Jullie zwamgerschappen geven zeker hoop!
@NinaD: Ik heb ook heel lang gedacht dat het nooit ging lukken. Echt hoop kreeg ik pas weer toen we naar DD gingen, alhoewel ik diep van binnen al was begonnen met het "verwerken" van het feit dat we waarschijnlijk nooit kindjes konden krijgen. We waren tenslotte al 4 jaar bezig en hadden al 3 ICSI pogingen en 14 tp's gehad, maar gelukkig is het gelukt. Ik hoop dat het voor jullie ook heel snel mag gaan lukken.
Nina, die vriendinnen van mij hebben ook alledrie een kinderwens nog, dus die snappen het wel. Ze hebben allemaal andere redenen waarom het niet wil lukken, maar ze snapte mijn frustraties en angsten. (En 1 van die meiden is 6 weken verder zwanger dan ik nu) Net zoals ik die van jou ook snap. Ik heb het zelf gevoeld. Dus praat hier vooral van je af... We begrijpen het... Loontje: jij had dat gevoel dus ook, dat je bang was dat het nooit zou lukken? Maf dan nu hè, dat je dan toch zwanger bent. Vind jij het ook nog steeds zo onwerkelijk?
@Anjav: Ja ik had dat gevoel ook heel erg en was het al een beetje aan het accepteren. Inderdaad maf, ben ontzettend blij dat we voor DD hebben gekozen. In NL 12 tp's en het lukt niet en in DD na 2 tp's zwanger. Ik vind het super onwerkelijk, kan me nog steeds niet voorstellen dat het geluk ons nu gegund is, heel vreemd gevoel.
Loontje: ik ben blij dat ik niet de enige ben dan. Ik vind het nog steeds zo raar, haha. Zou dat de nasleep van de mmm zijn? Omdat we zo "gewend" waren aan teleurstellingen, dat het zo onwerkelijk is om nu te accepteren dat het echt gelukt is. Maar ik heb er in DD 2 laten terugplaatsen, en die zijn allebei meteen blijven zitten. Wat ze dus in NL met 3 IUI's, 3 ICSI tp, waarvan 1 keer ook met 2 emmy's, niet voor elkaar kregen. Ik vind het echt een wonder...