Jeetje lieve Marnat jij krijgt het ook wel voor je kiezen hoor, alles accepteren van zusjelief, en dan ook nog iemand die je zon berichtje doet op hyves! Oh waarom denken mensen nu nooit eens een keer na voor ze zoiets vragen! Hier ook toen we in de wachtweken zaten een kennis van ons tegen me vriend bij een hele grote groep mensen; Hey word je papa? Is Shantii zwanger? Gelukkig konden we er nog wel een beetje om lachen maar het doet ook ergens heel pijn dat er zo makkelijk over word gedacht. Ik hoop echt na al die jaren dat het voor jou en je mannetje nu eens raak mag zijn! Want jij hoorde niet tegelijk met je zusje zwanger te zijn, jij hoort al een prachtig wondertje te hebben lieverd!! Hele dikke knuff
Timon@ subtiel iemand NOT dus. hoe gaat het spuiten meis? knuf Juulzon@ Graag gedaan hoor . jij ook bedankt voor je berichtje. De meeste mannen zijn nou 1 maal binnen vreters helemaal als het om intimiteit gaat. Weten dan niet hoe er onver te praten. Hoe gaat het nu met jou? heb de laatste tijd alleen maar gelezen soms was moe . Zonnetje @ Tja als jij denkt dat je maatschapelijk werk niet nodig bent moet je het niet doen. Je mannetje moet niet mee als ie niet wil. Te veel afspraken? sorry maar ik vind dat je dit daar niet op moet baseren , als je denk het wel nodig te hebben. Als ik soms dingen van jou lees zeg ik dat het niet verkeerd zou zijn. Je kunt daar door zelfs al je vriend / man helpen. [ ervaring] Maar goed ieder zelf weten. Santi@ Dankje lieverd voor je berichtje moest wel slikken. idd ik had al een kindje moeten hebben maar helaas. Meiden Slik slik Gister tegen half 4 werd ik door een trotse zwager gebeld ! met de melding dat ik tante ben geworden van een lief meisje. Ik zo blij mogelijk zodat ie mijn verdriet niet merkte. Hem gefeliciteerd! Leg de hoorn er op en jullie raden het al de tranen vlogen over de wangen . Toevallig kwam mijn buurvrouw langs die heeft me lief op gevangen, hebben we nog even gepraat. Meisje heet nienke 7 pont lengte weten we niet die word vandaag gemeten. Savonds zijn we meteen naar het ziekenhuis gegaan, voor ons gevoel waren we er dan eerst vanaf.met lood in de schoenen er heen , mijn zusje was blij verrast dat we er meteen waren. ow meiden wat een snoepert is mijn nichtje , Er kwamen meer mensen toen we er waren ! alleen mijn ouders waren voor ons ik kreeg een dikke knuffel van ze en ook van mijn zusje . Ow wat was het zwaar, mijn zusje haar schoonouders kwamen ook . De kleine vond alles best ging van arm naar arm,. En toen gebeurde dat geen waar ik bang voor was schoonmoeder van mijn zusje zegt nu maar even naar tante marnat. ik nee geef maar aan.... Ze keek me aan zij verder niks. Denk dat ze dus niet weet van onze situatie! dat mag mijn zusje haar gaan uitleggen. ik kon het niet heb wel mijn tranen weten binnen te houden. Toen konden we niet meer en zijn we weg gegaan ik stond op de gang en daar kwamen de tranen weer. juulzon @ ik voelde pressies wat jij voelde !
Dikke knuffel voor jouw marnat. Weet hoe het voelt als je ineens tante bent. Vind het al heel knap dat je gegaan bent, want het is en blijft moeilijk. Maar hopelijk komt jullie tijd ook snel. Ik zit soms wel te denken aan maatschappelijk werk hoor, maar stap vind ik soms moeilijk. Vorige keer zei ik tegen mijn man dat ik misschien toch maar eens hulp moest gaan zoeken omdat we steeds met elkaar over hoop liggen. Maar daar was hij het toen niet mee eens. Dat was niet nodig. En ik denk ook niet dat we er zijn met het feit dat ik alleen hulp ga zoeken. Want meestal komen de buien ook door hetgeen mijn man zegt. Dat hij wil stoppen en dat hij liever niet met mijn getrouwd was. En dat ik alleen aan mezelf denk. enz. Dus denk dat hij dan ook hulp moet zoeken. Want door die verwijten voel ik me dus erg rot. En ja, ik ben erg eigenwijs. Dat weet ik. En aan de ene kant is teveel afspraken een slecht excuus, dat weet ik. Maar durf de stap denk ik ook niet zo goed te zetten. En ik ben dus bang dat ik dan weer ruzie krijg, want man ziet het ook niet zitten dat ik dan hulp ga zoeken. Want hij weet dat de oorzaak ook bij hem deels ligt. Gaat nu trouwens weer even goed hoor en is er weer rust in huis. Dikke knuffel voor jouw en hopelijk ga je het aankomende weken een beetje trekken met je kleine nichtje
Gefeliciteerd met je kleine nichtje. Hoe pijnlijk t ook is, je bent tante geworden. Ik vind dat je t goed heb gedaan zo, en als jij en mannetje zich er goed bij voelen is t de goede beslissing geweest. Fijn dat ouders en zus het begrijpen. En de s-moeder van je zus moet je je niet druk om maken. Tranen horen er ook bij, t is allemaal erg confronterend, en moeilijk. Misschien leer je er in de toekomst mee om gaan, en leer je een beetje van Nienke te houden als jullie eigen kindje. Dikke knuffel, k weet hoe t voelt......
Lieve Marnat, van harte gefeliciteerd met jullie kerngezonde nichtje Nienke! Wat goed dat je toch bent gegaan! Ach, vasthouden...dat komt wel. Misschien als ze in alle rust thuis zijn, alleen jullie op bezoek en dan even kroelen met de kleine. Ik hoop dat je van Nienke leert genieten. Toen mijn zus beviel vond ik dat eerst vooral moeilijk, totdat ik dat prachtkindje vast had gehouden...toen hield ik echt met heel mijn hart van die mini. Inmiddels ruim 4 jaar Knuffel!
Dikke knuf voor Marnat Heel begrijpelijk hoor,dat je je zo voelt. Gefeliciteerd met je nichtje en dat je idd van haar mag gaan genieten.
Dankje lieve meiden voor de felicitaties! en de lieve steunende woorden , die mij weer heel goed doen. Sorry maar ik ben heel moe , ga ook zo op bed. Lees weer meer dan ik schrijf , maar denk wel aan jullie.
Marnat is tante. Meid, gefeliciteerd! Jullie zijn dapper geweest door gelijk langs te gaan. Lief dat je door je moeder en zus bent opgevangen, want die tranen willen er toch even uit. Aan buitenstaanders hoef jij niets uit te leggen. Jij bent echt een bikkel en weet je... je gaat van je nichtje genieten. Knuffel!!! Sinds ik tante ben geef ik mijn liefde graag aan mijn neefje. Zolang er nog niets bij ons is heeft hij mazzel. In september komt daar een ukkie bij. Toen wij dat vernamen was ik weer een stuk verder hersteld en kon ik echt blij voor ze zijn. Iedereen thuis weet van ons traject en het was voor hen toch even moeilijk om het te vertellen. Gelukkig was ik eerder al gewaarschuwd dat het eraan kon komen. Lief, zulke ouders. De bedoeling is dat we enkele maanden tegelijk zwanger zijn. Daar ga ik dus ook helemaal voor.
Timon@ Ik vond het gister heel moeilijk , en door mijn zusje haar wondertje kwamen de gedachten naar de behandeling terug, zo wel bij mij als manlief. We hebben even samen er over gehad bij thuis komst, en nu weer gewoon door met de dagelijkse dingen. Heb vanavond aan de foon ook weer een goed gesprek met mijn moeder gehad. Zo fijn dat ze me begrijpen, en ons niet kwaarlijk nemen dat we Nienke niet vast kunnen houden nog. Heb haar ook al duidelijk gemaakt dat we tijdens de behandeling niet over de kinder wens willen hebben. Ze mogen vragen hoe het gaat , maar niet door vragen. Als er wat bijzonders is geven we dat wel aan. We hebben het er zelf nu ook nooit over dus tijdens de behandeling kunnen we dat ook. Ja als we verdriet hebben laten we elkaar en heeft 1 van ons behoefte om te praten kan en laten we elkaar aan het woord. Zijn we boos willen we schelden kan en mag dat ook. Zo gaat het goed en genieten van andere dingen en ook van ons werk.
Is wel fijn dat je ouders je inderdaad begrijpen en steunen. En de afleiding is ook wel lekker denk ik, vooral nu je weer werk hebt. En hopelijk geeft deze laatste poging een prachtig wonder voor jullie. Ik merk de laatste tijd wel dat ik er ook minder over wil praten over de mmm. Meeste mensen respecteren dat, maar ik heb zelf een moeder die eigenlijk van alles precies op de hoogte is. Maar probeer het dus een beetje af te houden. Rust lekker uit en denk ook aan jezelf hoor.
Zonnetje@ Dankje meis voor je op beuren de woorden! Ik doe kalm aan , en idd het werk geeft genoeg afleiding.
Lieve Marnat: hierbij van harte gefeliciteerd met jullie nichtje Nienke! Ik kan me goed voorstellen dat je het er moeilijk mee hebt. Je wordt weer geconfronteerd met je diepste wens. Je diepste verlangen. Met het geluk wat jij en je man ook zo vreselijk graag willen. En je kunt alleen maar toekijken. Met pijn en verdriet. Terwijl je zelf zo graag in het kraambed had gelegen met de kleine op je borst. Ik heb het van mijn eigen zusjes 3x meegemaakt en bij mijn schoonzus 1x. De keer dat mijn jongste zusje en mijn schoonzus waren bevallen, waren wij nog niet bezig voor een kindje. Maar toen mijn jongste zusje was bevallen van de tweede en ook mijn andere zusje van haar eerste...toen waren wij zelf ook al een tijdje bezig. Ik moest toen ook even hevig slikken. Ik weet nog goed dat mijn andere zusje kwam vertellen dat ze zwanger was. Zowel mijn vriend en ik konden nog wel vrolijk doen en ze feliciteren, maar toen ze de deur uit waren, moesten we allebei huilen. En ja. Dan komt onvermijdelijk de bevalling. Wij hadden dubbele gevoelens daarover. We waren blij te horen dat we weer oom en tante waren geworden, maar zagen ook tegen het kraambezoek op. Daar gingen we weer. Als oom en tante. Niet als papa en mama. Ons afvragend of ik ook ooit zo in het kraambed zou liggen met een kindje bij me. Toch hebben we wel telkens het kindje vastgehouden. Ook misschien om er maar zo snel mogelijk vanaf te zijn. Dan hadden we dat maar weer gehad, zeg maar.... Maar het blijft ontzettend moeilijk en vreselijk zwaar om op kraambezoek te gaan als je zelf een enorme kinderwens hebt, maar het bij jou niet wil lukken. Het druist in tegen je gevoel om blij te zijn voor een ander, omdat je zelf ook zo graag wilt en er al zo lang voor vecht. Je moet dus blij zijn en dat ben je aan een kant ook wel, maar aan de andere kant wil je het liefst heel hard huilen. En voel je een mes door je hart snijden. Dus nogmaals gefeliciteerd en ook heel veel sterkte met je verdriet.
Lieve Marnat, gefeliciteerd met de geboorte van jullie nichtje. Je weet dat het eraan zit te komen, maar het moment van het telefoontje blijft moeilijk. Ik kan daar heel goed inkomen, zoals meerdere hier. Ook wij zijn elke keer op kraambezoek gegaan bij zus en twee schoonzussen van mij. Het blijft moeilijk, maar ook mooi. En bij mij deed het altijd de hoop weer een beetje opbloeien bij het zien van zo'n klein wondertje. Ik heb vooral moeite gehad met het eerste bericht van de zwangerschappen. M'n ene schoonzusje (zusje van man) belde of we thuis waren, want ze wilde langskomen. Maar aan haar stem hoorde m'n man dat ze het ergens moeilijk mee had. Hij vroeg er naar en ze barste aan de telefoon in tranen uit. Toen ik hem haar hoorde feliciteren brandde de tranen al in mijn ogen. Zo oneerlijk, en dan ook nog eens niet gepland. Bij m'n andere schoonzus (vrouw van mijn broer) was het bij de eerste nog niet zo heel erg. Wij waren nog niet heel lang in de mmm en hadden nog veel hoop. Bij de tweede was er eerste een leeg vruchtzakje bij ze en werd ze gecurreteerd. Dit alles ging over de mail omdat ze het moeilijk vonden om er over te praten. Heel begrijpelijk. Ondertussen hadden wij onze vmk gehad en werden we op 1 januari door m'n broer gebeld. Gelukkig nieuwjaar gewenst e.d. en toen vertelde hij even leuk dat ze zwanger waren, door de telefoon! Aan de ene kant vond ik het niet zo'n heel groot probleem. Kon ik tenminste snel ophangen en in tranen uitbarsten. Maar m'n man was echt woedend. Dit vond en vind het belachelijk om over de telefoon zulk nieuws te vertellen, zeker als het gaat om ons (mmm stellen). Hij wilde ook niet mee naar verjaardagen waar zij zouden zijn e.d. Gelukkig na twee/drie maanden is hij wel meegegaan naar een feestje en is het een beetje bekoeld. Had het hierdoor er extra moeilijk mee. En ondertussen zijn we ook zelf zwanger, dus dat voelt goed. Sorry dat ik dit alles hier op jou topic schrijf, weet niet goed achteraf of het wel goed is om hier neer te zetten. Maar weet dat ik met je meeleef en meevoel en je hoop wil geven op een hele fijne toekomst met een klein wonder van jullie zelf! Knuffel.
Zeehondje, zo zie je maar weer dat iedereen in de mmm moeite heeft met het heugelijke nieuws van een ander. Zolang je het zelf niet mag zijn.... Marnat, wij gaan samen voor een kindje. Kop op, meisje!!!
Lieve, dappere, volhoudende, sterke Marnat, Met tranen lees ik je berichtje. Uiteraard, fijn dat je nichtje gezond is en dat je tante bent. Maar oh lieverd, wat begrijp en herken ik je gevoel... Wilde dat ik hier mooie woorden kon neerzetten die de pijn en het verdriet van jouw gemis weg konden nemen, maar die woorden bestaan niet... Ik wilde dat ik iets kon opschrijven met magische toverkracht, een soort toverspreuk die werkte en zou zorgen dat we hier met alle MMMeiden zwanger zouden raken. Zomaar spontaan, als ware het een werkelijk wonder. Maar ik ken die spreuk niet... Bij deze mijn digitale schouder en een knuffel. Ik druk je tegen me aan en jij mag even heel verdrietig zijn en de tranen laten gaan. Want het is ook niet eerlijk allemaal.... Daarom huil ik met je mee en ik houd je stevig vast en zeg wat ik oprecht hoop - voor jou en alle lieve meiden hier die in hetzelfde schuitje zitten: De komende ronde is er weer een kans! En die moet op wonderbaarlijke wijze slagen! Heel veel sterkte en geef maar even toe aan de moeheid. Laat de moeheid er maar uitkomen en rust maar goed uit. Zodat je weer sterk en vol power bent voor de komende ronde straks! Liefs, Juul
Hey Marnat, Wat heb ik bewondering voor jullie stap om meteen die avond naar het ziekenhuis te gaan. Wat ik veel zwaarder vind wegen dan het vasthouden van je nichtje. Wat knap van je dat je daar zonder te huilen hebt kunnen staan. En hoe diep en intenst het gevoel moet zijn geweest waarmee jullie naar huis zijn gereden kan ik me enkel voorstellen. Ik vind het erg moedig van jullie en een prestatie om trots op te zijn! Proficiat met je nichtje. Verder sluit ik me aan bij Juulzon luister naar je zelf en je lichaam. En dan vol energie de behandeling in! Dikke dikke dikke knuffel en veel liefs Genesis
Lieve marnat, War fijn dat jij een eigen plekje hebt waar ik je kan volgen! Ik heb in grote lijnen je topic gelezen en de laatste pagina's helemaal. Diep respect voor het bezoek aan je zusje!!Gelukkig kan zij dat bezoek ook op waarde schatten. Is het je eerste neefje/nichtje? Ik weet nog goed dat mijn broer zwanger werd (nouja, zijn vriendin dan). Ik dacht ook dat ik nooit iets met mijn nichtje zou kunnen door mijn eigen verdriet, maar het is gelukkig niet waar. Ik hou onwijs veel van mijn nichtje!! Ik hoop dat het bij jou straks ook wat minder beladen mag worden! Tante zijn is ook fijn. Verder ga ik je lekker volgen! Liefs
Lieve meiden Bij het lezen van jullie live berichtjes gingen de tranen weer over de wangen !! Jullie zijn schatten en ik wil jullie bedanken voor de felicitaties ! En de steun die jullie mij weer geven en ik heel erg waardeer . Het houden van nienke ga ik vast en zeker wel doen. Maar nu is het zwaar en heel pijnlijk omdat ik zwanger had moeten zijn nu. Ik kom er wel door , volgende week zondag ga ik er heen dan is zwager jarig , en wie weet valt het dan wel mee voor mij. Als ik merk dat er iemand door heeft dat ik het zwaar heb en mij wil vragen waarom. Dan ga ik weg denk ik ik wil niet dat ik de aandacht krijg . Zij zijn papa en mama geworden zij horen de aandacht te krijgen en niet ik. Mijn zusje vandaag nog gesproken en ik heb gezegt dat ik het moeilijk had en daarom toen ook weg was gegaan. Haar gezegt dat zij nu niet mijn verdriet moet zien omdat ik vind dat zij van nienke moet genieten. Dat vond ze heel lief van mij en waardeerde dat heel erg. En ik weet dat er meer meiden zijn die het zelfde door maken als ik nu. En juuls ., timon ,brabbel evira wij gaan op roze hoor dat moet gewoon!! Knuf allemaal