Hallo allemaal, Ik heb een tijdje niks van me laten horen, maar ik ben er weer. Na al mijn operaties ben ik helaas nog steeds niet zwanger. De dokters hebben nu besloten om verder te gaan met de ivf behandeling. Morgen ga ik het eerste gesprek in, maar ik zie tegen 1 ding heel erg op, en dat is de punctie. Kan iemand mij vertellen hoe dat is en hoe dat voelt. De mensen die ik ken die het hebben meegemaakt zeggen dat het allemaal wel meevalt, maar volgens mij zeggen ze dat om me gerust te stellen. Dus ik zou graag van iemand willen weten hoe het echt is, en hoe die het heeft meegemaakt. En ik ben wel een sterk persoon, dus ik weet zeker dat het goed gaat komen.
Hoi Jolanda, ten eerste veel succes met je eerste poging. Tja, hoe is de punctie. Ik heb me de eerste keer zo druk gemaakt erom, terwijl het helemaal niet tot een punctie is gekomen ( afgebroken wegens overstimulatie) Daarom had ik me de keer erna voorgenomen om me niet gek te maken en een houding aan te nemen van: als wij graag een kindje willen dan moet ik hier doorheen, of het nou leuk is of niet. De 1e punctie viel mij 100% mee. Ze hebben 5 follikels aangeprikt. Ik heb zelfs nog gelachen tijdens de punctie. De 2e punctie, hebben ze +/- 13 follikels aangeprikt en ik moet eerlijk bekennen dat dit wel heftig was. Het was te doen en ik hield steeds voor ogen waarvoor ik het deed, maar ik moest toch wel even op mijn tanden bijten. Maar ook daarna kon ik nog lachen . Ik denk dat het echt verschilt per persoon. Veel succes met alles. Hope
Hi Jolanda, Spannend hoor, de 1e IVF! De ervaring van de punctie verschilt inderdaad per persoon. Ik had me ook heel nerveus gemaakt van tevoren, vooral ook naar aanleiding van de verhalen hier. Ik heb niet echt een hoge pijngrens en kwam echt trillend die kamer in. De artsen en verpleegkundigen begrijpen echt dat je ertegenop zit en geef dat ook gewoon aan. Ze waren erg lief en helpen je er echt doorheen! Ze vertelden aan mij stapje voor stapje wat ze gingen doen. Eerst werd de vaginawand verdoofd met prikken en ik lag te wachten op de pijn terwijl ze al klaar waren. Dat viel dus al mee. Toen kwam die punctie zelf en ik voelde een pijnlijke druk op het moment dat de naald in het eiblaasje ging en ik voelde de druk eraf gaan toen ze 'm leeg zogen. Het viel me zo ontzettend mee. Je hebt niet continue pijn, maar elke keer even. Althans zo heb ik dat ervaren. Het prikken in totaal duurde ongeveer een kwartier. Knijp ondertussen in de hand van je mannetje en denk aan je beeb! Dan komt het echt goed. Naderhand mocht ik even lekker blijven liggen en kregen mijn man en ik een kop thee totdat het verlossende antwoord kwam: 12 eicellen gevonden! Joh, ik voelde me zo stoer, ik had dat wel "even" geproduceerd! Heel veel sterkte en succes. Ook jij kan het!
Ik heb nog geen punctie gehad, dus ik kan je niet vertellen hoe het gaat. Maar mij gaan ze onder een lichte narcose brengen voor de punctie, dus ik denk niet dat ik veel pijn ga voelen. groetjes en veel succes
Veel succes met de eerste ivf behandeling, ik ben in dec. aan de beurt en zie nog wel het meest tegen de punctie op. Mijn gyn. vertelde wel dat ze me een infuus geven met verdoving. Dat stelt me gerust. Mischien kun je het met je gyn er over hebben wat allemaal mogelijk is op het gebied van pijnstilling.
hoi jolanda, Ik zag ook heel erg tegen de punctie op, slapeloze nachten heb ik er van gehad. Nou ik vond het 100% mee vallen. Ik kreeg een pijnstiller en een rustgevend middel via een injectie in mijn bil, dat middel was zo heftig dat ik alleen maar lollig was en toen ik me moest uitkleden zei ik tegen mijn man dat hij maar mee moest lopen omdat ik niet op mijn benen kon blijven staan. Het was net of ik goed dronken was. De punctie die daarop volgde voelde ik wel dat ze aan het prikken waren maar voelde geen pijn, meer een drukkend gevoel en net of er een elastiekje knapte in mijn buik tijdens het aanprikken. Ze hadden maar liefst 18 follikels en 19 eitjes. Heel veel succes, conny